Lapacho – pau d’arco antygrzybicze zioło

CIEKAWOSTKA

Lapacho (iperoxo, pau d’arco, arbre sacré des Incas; ) – W języku Indian Tupi i Guarani całe drzewo nazywane jest „tajy”. Znaczy to mniej więcej „mieć siłę i wigor” co bardzo dobrze oddaje użyteczność surowca.

 

OPIS ZIOŁA

Leczniczo wykorzystuje się całą roślinę do różnych dolegliwości natomiast najsilniejsze właściwości posiada wewnętrzna strona kory

 

Historia pau d’arco dla współczesnej medycyny zaczyna się dopiero około 1960 roku kiedy to brazylijska prasa zaczęła masowo publikować artykuły o cudownych i leczniczych właściwościach kory lapacho, które najczęściej miały charakter świadectw dotyczących wyleczenia z różnorakich chorób.

 

Popularyzacja korzenia Lapacho dotarła do botanika dr. Valtera Accorsiego, który postanowił zbadać tą roślinę i potwierdził jej właściwości w swoich publikacjach. Dzisiaj możemy bezpiecznie wykorzystywać jej działania dla własnych celów leczniczych.

 

 

KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

› Pasożyty

SIBO i zespół jelita drażliwego

Skłonność do grzybic narządowych i układu pokarmowego (candida)

Alergie (szacuje się, że ponad 70% alergików po pozbyciu się pasożytów, pozbywa się również alergii)

Słaba odporność

Zatoksycznienie organizmu

Nieżyt żołądka i choroby wrzodowe

› Problemy skórne

› Bóle reumatyczne

Stany zapalne jelit

 

Wskazania w kosmetologii:

» Do pielęgnacji cery tłustej i łojotokowej

» Trądzik sterydowy

» Trądzik kosmetyczny i zawodowy

» Szerokie pory

» Skóra zainfekowana drożdżakami (candida i pityrosporum)

» Jako płukanka do włosów przetłuszczających się

» Na łupież

 [FMP]

OPIS BOTANICZNY

       Lapacho oznacza korę wewnętrzną drzew Tabebuia Impetiginosa. Są to długowieczne drzewa występujące od Karaibów aż po Argentynę.

 

      Mogą dorastać do wysokości 25 metrów. Mają eliptyczne liście i kwiaty przypominające wyglądem trąbki. Zwykle są żółte lub różowe, choć to zależy od gatunku. Surowcem zielarskim jest w tym przypadku właśnie kora.

[/FMP]
GALERIA
1/3
2/3
3/3
[FMP]

AKTYWNE SKŁADNIKI

» Lapachol Substancja o właściwościach przeciwnowotworowych, posiada działanie silnie przeciwbakteryjne oraz silnie działanie grzybobójcze. Sprawnie radzi sobie również z wirusami takimi jak wirus opryszczki typu I i II, wirus grypy oraz wirus pryszczycy. Do mikrobów, które są wrażliwe na tą substancję zaliczają się Candida albicans (bielniak biały), Brucella (bruceloza) Tricophyton mentagrophytes oraz Staphylococcus auerus (gronkowiec złocisty).


» Glikozydy Irydoidowe 
– Wykazują działanie antybiotyczne, uspokajające i przeciwzapalne.


» Glikozydy izokumarynowe 
– Posiadają działanie uspokajające, antyoksydacyjne, wykazują również działanie przeciwdrobnoustrojowe.


» oraz: 
koenzym Q, flobafeny, ksyloidyna, glikozydy lignanowe, alkaloidy, garbniki, sole mineralne (żelazo, stront, srebro, złoto, bor, kobalt, miedź, molibden, mangan, krzem, chrom, fosfor, nikiel, bar, wapń, magnez).

 

SPEKTRUM DZIAŁANIA

Poza głównymi działaniami fitofarmakologinczymi wymienionymi wyżej korę La Pacho stosuje się również jako zioło:

› Przeciwzapalne

 Wirusostatyczne

 Fungistatyczne (grzybobójcze)

 Przeciwbakteryjne

 Przeciwpasożytnicze

 Przeciwnowotworowe

 Przyspieszające goje się ran

 Podnosi liczbę erytrocytów, limfocytów i leukocytów.

 Działa immunostymulująco

 Obniża poziom glukozy we krwi

 Pomaga przy żylakach

 Przy zapaleniach nerek i pęcherza moczowego

 Przyspiesza gojenie się wyprysków i krost na skórze

 Skuteczne jako lewatywa na hemoroidy

 Przy infekcjach gardła jako płukanka 

 Przewlekłe stany infekcyjne oczu jako okłady z odwaru.

 

[/FMP]

SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

Z kory należy przygotować odwar 1-2 łyżki zalej jedną szklanką wody, doprowadź do wrzenia i gotuj na wolnym ogniu przez następne 15 minut. Tak przygotowaną herbatę z lapacho pij małymi porcjami w ciągu dnia.

Sposób przygotowania wg. Dr. Henryka Różańskiego:

1. Odwar – Decoctum: 1-2 łyżki kory rozdrobnionej zalać 1 szklanką wody, doprowadzić powoli do wrzenia, i zagotowania; pogotować 3-5 minut na małym ogniu, odstawić na 30 minut pod przykryciem. Przecedzić. Pić 2-3 szklanki dziennie odwaru. Przy schorzeniach układu moczowo-płciowego, układu oddechowego i pokarmowego pić często i małymi porcjami. Ponadto odwar taki używać zewnętrznie (płukanki, okłady, przemywanie).

2. Nalewka – Tinctura: 1 część rozdrobnionej kory zalać 5 częściami alkoholu 50-60%, macerować 14 dni, wstrząsając co 2 dni. Przefiltrować. Zażywać 2-3 razy dziennie. Gdy użyjemy 1 część surowca na 1 część rozpuszczalnika (alkohol) i po maceracji mocno wyciśniemy surowiec z uzyskanego wyciągu – uzyskamy mocniejszy ekstrakt, który może być użyty do wyrobu kosmetyków i leków (czopki, żel, maść). Nalewką można pędzlować zmiany chorobowe na błonach śluzowych i skórze.

3. Ekstrakt gęsty uzyskać można przez odparowanie (wysuszenie) nalewki lub odwaru, do konsystencji syropu, w możliwie najniższej temperaturze (np. wyparka próżniowa, przez podgrzewanie na łaźni wodnej w płaskim naczyniu).

4. Sproszkowany surowiec w miodzie: na każdą łyżeczkę sproszkowanej kory dać 1/2 łyżeczki gliceryny i 1 łyżeczkę spirytusu 70% oraz 1 łyżkę miodu. Wymieszać. Zażywać po 1 łyżce 3 razy dziennie. Sproszkowana kora – dawka 1-2,5 g dziennie (można kapsułkować, ale tylko surowiec zmikronizowany).

5. Wyciąg na winie: 1 część rozdrobnionej kory zalać 5 częściami wina białego lub lepiej czerwonego wytrawnego. Macerować 1 miesiąc. Przefiltrować. 

Źródło: http://rozanski.li/2348/lapacho-lek-i-alternatywa-dla-herbaty/

Przeciwwskazania: Kobiety w ciąży oraz w okresie karmienia piersią.

 

 

Literatura cytowana

    1.  Lapachol (CID: 3884) (ang.) w bazie PubChem, United States National Library of Medicine.
    2. André Carvalho Felı́cio i inni, Fetal growth in rats treated with lapachol, „Contraception”, 66 (4), 2002, s. 289-293, DOI: 10.1016/S0010-7824(02)00356-6, PMID: 12413627.
    3.  Morrison, Robert K.; Brown, Donald Emerson; Oleson, Jerome J.; Cooney, David A. “Oral toxicology studies with lapachol” Toxicology and Applied Pharmacology, 17, 1-11,1970.
    4. M. de O. Guerra i inni, Toxicology of Lapachol in rats: embryolethality, „Revista Brasleira de Biologia”, 61 (1), 2001, s. 171-174, DOI: 10.1590/S0034-71082001000100021, PMID: 11340475.
    5.  Rita de Cássia da Silveira e Sá, Martha de Oliveira Guerra, Reproductive toxicity of lapachol in adult male Wistar rats submitted to short-term treatment, „Phytotherapy Research”, 21 (7), 2007, s. 658-662, DOI: 10.1002/ptr.2141, PMID: 17421057.
    6. http://rozanski.li/2348/lapacho-lek-i-alternatywa-dla-herbaty/
    7. http://biotechnologia.pl/kosmetologia/artykuly/kumaryny-aktywnosc-biologiczna-i-zastosowanie-w-kosmetykach,12482

TARCZYCA BAJKALSKA – Antynowotworowe i przeciwwirusowe zioło.

Tarczyca bajkalska (łac. Scutellaria baicalensis Georgi; bajkalina) jest jednym z najczęściej wykorzystywanych ziół do leczenia chorób nowotworowych, oraz w leczeniu chorób wątroby, takich jak marskość czy wirusowe zapalenie typu C i B.

 

  WSKAZANIA DO STOSOWANIA  

 Zakażenia i infekcje (grzybicze – np. candida, wirusowe np. HIV-1, bakteryjne np. przerost niekorzystnych bakterii w jelitach)

 Przewlekłe zmęczenie

 Choroby wątroby (zapalenia, zatoksycznienie, niewydolności)

 Redukcja stanów zapalnych organizmu.

 Mgła mózgowa (brainfog)

 

  NAJWAŻNIEJSZE CECHY  

 Tarczyca bajkalska posiada pokłady takich flawonoidów jak bajkalina, bajkaleina oraz wogonina, dzięki którym zawdzięcza swoje magiczne właściwości.

 Posiada silne właściwości przeciwzapalne, co wykorzystuje się większości chorobach układu pokarmowego, a także przy zwalczaniu mgły mózgowej (brain fog),która powoduje otępienie.

 Wykazano również silnie działanie przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze oraz przeciwwirusowe,co można wykorzystać do walki z większością patogenów wyniszczających organizm. 

 Osoby, które piły napary z naszej tarczycy bajkalskiej bardzo szybko odczuwały różnicę w codziennym funkcjonowaniu stosując ją nawet w innych celach niż lecznicze! Z racji na jej zdolność do przedłużania telomerów wykorzystuje się ją również w kosmetyce w postaci toników i płukanek doustnych (Telomery odpowiedzialne są za starzenie organizmu. Im są dłuższe tym organizm wygląda młodziej).

 Wyeliminowanie toksyn z organizmu jak metabolity pasożytów, wirusów i bakterii powoduje wyraźne odczucie odzyskania energii życiowej!

 

  AKTYWNE SKŁADNIKI  

Źródło:http://pw.ihar.edu.pl/assets/Uploads/1.2-Koryciny-Kosakowska-Baczek-Przybyl-Weglarz-Poster.pdf

 Dodatkowo w skład wchodzą: flawonoidy (baikaleina, wogonina, skullcapflavon I, II, oroksylina A, koganebanaina, baikalina = baicalin (3,6-6,2%), wogonozyd), fitosterole (beta-sitosterol), kwas benzoesowy.

[FMP]

  OPIS BOTANICZNY  

Już sama nazwa tarczycy bajkalskiej nasuwa pewne skojarzenia co do jej pochodzenia. Jest to roślina wieloletnia pochodząca z Syberii, a także Japonii, Chin i Mongolii. Cechuje ją niezbyt duża wysokość, dorasta do niewiele ponad pół metra. 

 Ma proste pędy i posiada nieduże liście. Ma fioletowo-niebieskie kwiaty. Surowcem zielarskim w przypadku tarczycy bajkalskiej jest kłącze z korzeniem. Zbiera się je wiosną lub jesienią, najlepiej z roślin 2,3-letnich.

 

  SZEROKIE SPEKTRUM DZIAŁANIA  

Nie na darmo korzeń tarczycy jest zaliczany do 50 najważniejszych ziół w ludowej medycynie japońskiej. Działa na organizm na różne sposoby. Przede wszystkim chroni przed miażdżycą.

  1. Działa przeciwzapalnie i przeciwzakrzepowo. Utrudnia też zlepianie się płytek krwi.
  1. Posiada właściwości antyoksydacyjne, dlatego chroni nie tylko przed miażdżycą, ale też przed nowotworami i chorobami wywołanymi przez ataki wolnych rodników.”
  1. Tarczyca chroni i wzmacnia błony śluzowe organizmu wspierając tym samym jego naturalne mechanizmy obronne.”
  1. “W tradycyjnej medycynie często wykorzystywano ją do leczenia wirusowego zapalenia wątroby. Okazuje się, że ogólnie ma ona właściwości przeciwwirusowe, więc sprawdzi się też w leczeniu grypy i przeziębienia.”
  1. “Preparaty z tarczycy bajkalskej przydadzą się także w leczeniu stanów zapalnych jamy ustnej i chorób dziąseł. Pomogą leczyć choroby przyzębia i urazy dokonane np. przez protezę. Zwalcza też bakterie odpowiedzialne za powstawanie próchnicy.”
  1. “Dodatkowo tarczyca bajkalska sprawdzi się w leczeniu problemów dermatologicznych, takich jak trądzik, a także zmniejsza podrażnienia skóry. Skutecznie chroni przed promieniowaniem słonecznym.”

 

  SPOSÓB PRZYGOTOWANIA  

 Odwar

Łyżkę (2-3 gramy) zalać szklanką gorącej wody (250ml). 

 Nalewka

Korzeń zalej 2:1 alkoholem 45% i odstaw w ciemne miejsce na 2 tygodnie. Stosować zgodnie z zaleceniami fitoterapeuty.

 

Literatura cytowana.

1 Wilczańska-Barska A., Chmura B., Krauze-Baranowska M. Dotychczasowy stan badań nad aktywnością farmakologiczną flawonów z rodzaju Scutellaria. Postępy Fitoterapii 1/2012, str: 28-34

  1. Sawicka E., Długosz A., Średnicka D. Działanie łączne wyciągu z tarczycy bajkalskiej i koenzymu Q10 w stresie oksydacyjnym wywołanym związkami chromu. Medycyna Środowiskowa 2010, 13 (1) str.72-77
  2. Khan  N.M., Haseeb A., Ansari M.Y., Haggi T.M. A wogonin-rich-fraction of Scutellaria baicalensis root extract exerts chondroprotective effects by suppressing IL-1β-induced activation of AP-1 in human OA chondrocytes. Sci Rep 2017, March 3 [8] Lee H.W. , Ryu H.W., Kang M.G. et al. Potent inhibition of monoamine oxidase A by decursin from Angelica gigas Nakai and by wogonin from Scutellaria baicalensis Georgi. Int J Biol Macromol. 2017 Apr;97:598-605
  3. Kwok M. H., Michael S.Y., Hong Y.W., et al. Anxiolytic effect of wogonin, a benzodiazepine receptor ligand isolated from Scutellaria baicalensis Georgi. Biochemical Pharmacology. Volume 64, Issue 9, 1 November 2002, Pages 1415–1424

5.http://rozanski.li/315/tarczyca-bajkalska-scutellaria-baicalensis-georgi-panaceum-na-wszystko-czy-przecietne-ziolo/

6.Gąsiorowski K., Brokos B., Lamer-Zarawska E. – Ocena wpływu immunotropowego frakcji flawonoidowej tarczycy bajkalskiej Scutellaria baicalensis Georgi. (w druku).

  1. Oszmiański J., Sokół-Łętowska A., Lamer-Zarawska E. – Przemiany flawonoidów w reakcjach utleniających i ich zastosowanie jako przeciwutleniaczy- I Konf. Międz. ?Flawonoidy i ich zastosowanie”, Rzeszów, (1996);
  2. Lamer-Zarawska E., Krzyżanowska J., Błaszczyk T. – Skriningowe badania właściwości przeciwgrzybiczych 56 surowców tradycyjnej medycyny chińskiej (w druku), także – Konferencja Naukowa PAN ?Lek roślinny -tradycja i współczesność”, Kraków, 1-2 Sep. (1997).
[/FMP]

TARCZYCA bajkalska, brodata, bocznokwiatowa i pospolita.

Tarczyca swoją nawę otrzymała od kształtu liści przypominających tarczę oraz od właściwości ochronnych jakie wiążą się z jej spożywaniem (tarczowanie)

 

 NAJWAŻNIEJSZE FLAWONOIDY TARCZYC 

– Wogonozydy

– Wogoniny

– Bajkaliny

– i Bajkaleny            

 

  WŁAŚCIWOŚCI TARCZYCY  

1. Przeciwnowotworowe ( między innymi dzięki wogoninom i ich zdolnościom do indukcji apoptozy czyli naturalnego programowania śmierci komórek)

 

2. Przeciwwirusowe ( Skutecznie działają zwłaszcza na wirusa zapalenia wątroby typu C i B, który jest najczęstszą przyczyną marskości i nowotworów wątroby. A same właściwości przeciwwirusowe zawdzięczamy gównie dzięki bajkalinie i bajkaleinie.)

 

3. Przeciwzapalne (Zarówno bajkalina jak i bajkaleina hamuje ekspresję genów kodujących enzymy, które wykazują nadaktywność w stanach zapalnych)

 

4. Hepatoochronne ( czyli ochraniające komórki wątroby głównie dzięki bajkalinie i bajkaleinie oraz w mniejszym stopniu dzięki w wogoninom.

 

  NAJLEPSZĄ SPOŚRÓD WSZYSTKICH GATUNKÓW JEST…  

Tarczyca bajkalska, o której więcej przeczytasz klikając TUTAJ

Młody jęczmień – na młode ciało!

Młody jęczmień – zobacz co na jego temat pisze literatura zielarska:

 

CIEKAWOSTKI

 Tajemnicza trawa – właśnie tak inaczej określany jest młody jęczmień. Co ciekawe, w starożytnych Chinach roślina ta była symbolem męskiej potencji. W ostatnim czasie natomiast olbrzymią popularność w mediach zdobył dzięki zdolnościom do przyspieszania przemiany materii oraz spalania tkanki tłuszczowej.

 

 Młody jęczmień posiada bardzo szerokie spektrum właściwości prozdrowotnych. Określenie „młody jęczmień” przypisuje się tylko sadzonkom rośliny do maksymalnie 200 godzin od wykiełkowania.

 

 

KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Młody jęczmień ostatnio odradza się na nowo i jest na szczycie popularności. Ze względu na swoje właściwości antyoksydacyjne, działanie przeciwdepresyjne, właściwości przeciwnowotworowe, hipoglikemiczne, hipolipidemiczne oraz właściwości przeciwzapalne posiada bardzo szerokie spektrum działania i przez niektórych jest określany jako „lek na wszystko”.

Osobiście uważam, że nie na wszystko natomiast jest wiele schorzeń, w których warto go wykorzystać.

 

 Młody jęczmień zaleca się stosować :


 W oczyszczaniu organizmu
 i uzupełnieniu niezbędnych witamin, a także w walce ze 
stanami zapalnymi, zmianami skórnymi.


 U osób z nadwagą i chcących się odchudzić
. Ostatnio bardzo głośno mówi się o jego niesamowitych 
zdolnościach do przyspieszania przemiany materii oraz pozbycia się zbędnych kilogramów.

 W celu poprawienia kondycji skóry włosów i paznokci. Dzięki regularnemu stosowaniu młodego jęczmienia nasz organizm będzie lepiej funkcjonował, a ciało, włosy i paznokcie będą w dużo lepszej kondycji.

 

 U osób z różnymi dolegliwościami. Oprócz wyżej wymienionych właściwości młody jęczmień uważany jest przez wielu za remedium na wszelkiego rodzaju dolegliwości, między innymi: nadciśnienie, cukrzycę, wrzody żołądka czy reumatoidalne zapalenie stawów.

 

OPIS ZIOŁA

 Jęczmień to jedna z pierwszych roślin, jaka była uprawiana przez człowieka. Prawie 30% całej produkcji zbóż stanowi właśnie jęczmień. Jest najpopularniejszą rośliną zaraz po ryżu, kukurydzy oraz pszenicy.

 

 Jest też rośliną jednoroczną, którą wysiewa się wiosną lub jesienią. Większość plonów jęczmienia przetwarzana jest na paszę dla zwierząt. Niewielka część wykorzystywana jest do produkcji alkoholi, napojów oraz dodawana do żywności.

 

 Swoją dużą popularność jęczmień zawdzięcza zdolnościom adaptacyjnym, ponieważ jest rośliną, która może rosnąć nawet w bardzo niekorzystnych warunkach.

 

 Oprócz znakomitych zdolności adaptacyjnych młody jęczmień swoją popularność zawdzięcza także walorom odżywczym. 

 

 

OPIS BOTANICZNY

       Młody jęczmień nie jest rośliną, która występuje w formie liści i którą dodaje się do sałatek. Jest dostępny jedynie jako proszek, który otrzymuje się z wyciśniętego soku lub rozdrobnionej trawy. 

 

       Proszek z wyciśniętego soku suszy się za pomocą odparowania wody pod określonym ciśnieniem w bardzo niskiej temperaturze, natomiast proszek z trawy powstaje na skutek suszenia w wysokiej temperaturze przez dłuższy czas.

 

       Jeśli chodzi o wartości odżywcze, to najbardziej zachowane są one w proszku z wyciśniętego soku, a dodatkowo wszystkie składniki są przyswajalne prawie w 100% przez organizm.

 

       Roślinę najlepiej uprawiać na glebach wyższej klasy, przyjmie się jednak także na tych gorszych. Zasada jest prosta – im lepsza gleba, tym lepsza będzie jakość plonów.

AKTYWNE SKŁADNIKI

 Najwięcej środków odżywczych i najlepsze działanie lecznicze wykazuje sproszkowany sok z młodego jęczmienia. W jego składzie znajdziemy wiele witamin takich jak: beta karoten, witamina A, B1, B2, niacyna, witamina B5, B6, biotyna, witamina C, witamina E oraz K, a także kwas foliowy.

 

 Młody jęczmień posiada także mnóstwo aminokwasów: alaninę, metioninę, argininę, fenyloalaninę, prolinę, serynę, tyrozynę oraz wiele, wiele innych.

 

 Oprócz tego w skład młodego jęczmienia wchodzą takie minerały jak: wapń, potas, magnez, żelazo, krzem, sód, fosfor, bor, mangan, miedź oraz srebro i chrom. Patrząc na tak imponujący skład, można stwierdzić, że młody jęczmień jest „lekiem na wszystko”.

 

 W skład rośliny wchodzi także duża zawartość chlorofilu. Jest to bez wątpienia ogromną zaletą, ponieważ potocznie chlorofil nazywany jest „płynną energią słoneczną” – jego działanie można porównać do przebywania na słońcu.

 

 W składzie młodego jęczmienia znajdziemy także kwasy tłuszczowe: linolenowy i linolowy.

 

 Młody jęczmień zapewne zdumiewa swoimi właściwościami i składnikami odżywczymi. Dzięki swoim silnym działaniom został okrzyknięty nawet dwa razy skuteczniejszym od szpinaku i najpełniejszym zasadotwórczym pożywieniem.

 

GALERIA

1/4 2/4

3/4

4/4

SPEKTRUM DZIAŁANIA

1. “Oprócz wszystkich właściwości i składników, które zostały wcześniej wymienione, młody jęczmień posiada również wiele innych zalet. Roślina jest bogata w nierozpuszczalny błonnik pokarmowy, który jest świetną pożywką dla naszych probiotycznych bakterii jelitowych oraz wpływa pozytywnie na objętość kału i częstotliwość wypróżnień.”

2. “Regularne spożywanie młodego jęczmienia wpływa także na niestrawności, zaparcia oraz bóle żołądka, głównie dzięki dużej zawartości chlorofilu. Bardzo ważną, kolejną już zaletą, preparatów na bazie młodego jęczmienia lub proszku jest działania alkalizujące, czyli takie, które pomaga w przywróceniu równowagi kwasowo-zasadowej organizmu.”

3. “Następnym plusem regularnego stosowania preparatów lub proszku z młodego jęczmienia jest działanie antyoksydacyjne, czyli przeciwdziałanie starzeniu się skóry, dzięki czemu wygląda ona młodo i promiennie. Nie można także zapomnieć o działaniu przeciwdepresyjnym młodego jęczmienia. Dodatkowo pomaga on organizmowi w radzeniu sobie ze stresem.”

 

 

SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Proszek z młodego jęczmienia należy rozpuścić w wodzie lub soku. Otrzymany napój trzeba pić około 30 minut przed posiłkiem, najlepiej dwa razy dziennie – wtedy da najlepsze efekty.


 
Bardzo ważne jest, aby proszku nie rozpuszczać w gorącej wodzie, ponieważ straci wtedy 
swoje właściwości. Oprócz tradycyjnego napoju proszek można także dodawać do jogurtów, płatków lub zup. Wszystko zależy od upodobań.

 

Zalecenia i przygotowanie ziół w celach terapeutycznych powinny być przygotowane przez specjalistę. Umów konsultację. 

Dziewięćsił – Legendarna moc, legendarnego zioła

Legendarna siła dziewięciu mocy zamknięta w jednym ziole.

Panie i Panowie poznajcie dziewięćsił.

 CIEKAWOSTKA

Dziewięćsił (Carlina acaulis) – Jedna z legend głosi, że dziewięćsił powstał z łez Heleny Trojańskiej, gdy porwał ją Parys. Górale wierzyli, że ma magiczną moc 9 sił i każda z tych mocy jest 9 razy silniejsza od mocy innych roślin.

 

Znane jest także podanie, które mówi, że dziewięćsił jest gwiazdą, która przybyła z nieba i została wśród ludzi. W górach, na terenie nie tylko Tatr, ale też np. w Alpach suszony kwiat tej rośliny zdobi wnętrza domów. Ma za zadanie przepędzać złe moce. [FMP]

Inne nazwy: kąślina, czartopłoch, rozetek, zajęcza rzepa. W Polsce jest znakiem rozpoznawczym Tatr, zdobi także herb jednej z gmin w Bieszczadach. Co ciekawe, liście dziewięćsiła zwijają się, kiedy ma pojawić się deszcz.

 

 

KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

– Problemy dermatologiczne – trądzik, wypryski

– Zatrzymywanie wody w organizmie

– Przewlekły stres oksydacyjny

– Kłopoty z trawieniem

– Upośledzony metabolizm

– Zaparcia i brak apetytu

– Choroby pasożytnicze

 

 

OPIS

      Dziewięćsił bezłodygowy poza intrygującą nazwą i legendą, posiada także wiele równie ciekawych właściwości. Już w średniowieczu w naszym kraju doceniano jego lecznicze moce. Podobnie jak inne zioła działa antybakteryjnie, przeciwwirusowo i grzybobójczo, z tą tylko różnicą, że znacznie silniej. Dzięki temu świetnie sprawdza się w leczeniu wszelkich problemów metabolicznych. Pomoże na zaparcia i na kłopoty z trawieniem.


› Zwiększa 
produkcję soków żołądkowych.

 Warto podsunąć wywar z korzenia dziewięćsiła niejadkowi – na pewno spojrzy na jedzenie z większym apetytem. Pomoże również przy pierwszych objawach przeziębienia i grypy.

 Ma działanie napotne i moczopędne, przez co wspiera szybsze usuwanie toksyn z organizmu. Nada się także do płukania jamy ustnej w infekcjach gardła.

 Jeśli zawodzą inne sposoby na problemy skórne, takie jak trądzik czy liszaje albo podrażnienia bądź nawet trudno gojące się rany, to odwar z dziewięćsiła powinien pomóc.

 

 

 AKTYWNE SKŁADNIKI


» Żywica, fenolokwasy (chlorogenowy, kawowy, syryngowy, cynarowy) oraz kwercetyna, 
apigenina oraz luteolina– stanowiące naturalne antyoksydanty chroniące między innymi przed nowotworami


» Fitosterole
 – czyli roślinny „dobry cholesterol”


» 2% olejków eterycznych (karlinoksydu, karlinenu), garbniki


» Inulina
 – która działa na jelita 
jak prebiotyk, chroni przed atakami bakterii i grzybów, a przy tym wspiera procesy metaboliczne.

[/FMP]

GALERIA

1/4

2/4

3/4

4/4

[FMP]

 

SPEKTRUM DZIAŁANIA

1. “Nietypowe połączenie i proporcje poszczególnych substancji czynnych dziewięćsiła powoduje, że ma on szerokie zastosowanie w domowych terapiach wielu schorzeń. Jest przydatny w leczeniu przeziębień i grypy. Wyciąg z dziewięćsiła zadziała napotnie i moczopędnie przyspieszając wydalanie toksyn z organizmu. Znane są także właściwości wspierające prawidłowe funkcjonowanie układu immunologicznego człowieka” 

2. “Zawarte w dziewięćsile składniki skutecznie blokują ataki gronkowców, a przy tym nie dopuszczają do rozwoju nawet bakterii odpornych na antybiotyki. Pomoże w odkrztuszaniu wydzieliny zalegającej w płucach. Korzeń dziewięćsiłu wyróżnia się działaniembakteriobójczym, grzybobójczym i przeciwwirusowym. Z tego względu skutecznie obniży gorączkę i okaże się wsparciem w walce z innymi infekcjami organizmu.” 

3. “Herbaty czy też napary z dziewięćsiła poleca się spożywać w przypadku problemów z trawieniem lub w sytuacji, gdy nie domaga wątroba lub woreczek żółciowy. To zioło podziała stymulująco na proces powstawania naturalnych enzymów organizmu, a więc przyspieszy produkcję śliny i soków trawiennych.”

4. “Zaleca się stosowanie go u osób, które mają mniejszy apetyt.”

5. “Idąc dalej tym tropem, łatwo dzięki tym naparom pozbyć się kłopotów ze spowolnioną przemianą materii. Przyniesie ulgę w zaparciach. Korzeń dziewięćsiła bywa też wykorzystywany w kosmetologii. Przyspiesza gojenie się ran, poprawia ogólny stan skóry, ma działanie łagodzące i antyseptyczne. Zwalczy świerzb czy liszaje. Przestudzony wywar warto wykorzystać do płukania gardła, gdy czujemy, że zaczyna boleć.”

 

 

JAK STOSOWAĆ?


♥Herbata
 – 1 łyżeczkę korzenia gotować na małym ogniu przez 20 minut w szklance wody (dolewając trochę wody gdy odparuje)


♥ Odwar
 – 1 łyżeczkę korzenia gotujemy w szklance wody bez przykrycia, tak żeby 
odparowała połowa zawartości. Wywar także można zastosować do przemywania skóry. 

Nie zaleca się przyjmowania kobietom w ciąży, w czasie laktacji oraz osobom przyjmującym inne leki o podobnym działaniu, gdyż może wchodzić z nimi w interakcje. Dawkowanie powinno być dobrane indywidualnie przez fitoterapeutę. [/FMP]

Muira puama – żeby konar mężczyzny zapłonął!

Jedyne zioło o tak dobrze przebadanych właściwościach, korzystnie wpływających na libido u mężczyzn jak i u kobiet. Poznaj lepiej muire puamę:

 

 CIEKAWOSTKI

Muira puama (Marapuama, Potency Wood, Lirosima ovata) bywa nazywana także drzewem potencji i wigoru.

Amazońskie plemiona wykorzystywały korę tej rośliny do wzmacniania siły i witalności u mężczyzn. Silnie oddziałuje zarówno na psychikę, jak i na ciało. Niesie sporo korzyści także kobietom. Dopiero od niedawna zaczęto doceniać jej właściwości w Europie.

 

 

 WSKAZANIA DO STOSOWANIA

– Zaburzenia pracy układu nerwowego

– Zaburzenia sprawności seksualnej

 Impotencja (naturalna alternatywa dla wiagry czy cialisu)

– Depresja, apatia i przewlekły stres

 Zaburzenia koncentracji i pamięci

[FMP]

 

 OPIS

       Muira puama swoją siłę zawdzięcza aktywnym składnikom, które nasilają neurotransmisję w układzie noradrenergicznym i serotoninergicznym, tym samym hamują wychwyt doneuronalny noradrenaliny – oznacza to, że zioło takie działa przeciwdepresyjnie i poprawia nastrój. Nie powoduje halucynacji ale znacząco redukuje nerwice wegetatywne i pobudzenie psychoruchowe (jak zespół niespokojnych nóg).


›  
Muira puama jest wyjątkowym afrodyzjakiem – u mężczyzn wspomaga erekcję, a u kobiet zwiększa częstotliwość oraz jakość doznawanego orgazmu.


›  Po przebadaniu 202 kobiet przed i po menopauzie wykazano, że ocena seksualności wzrosła u 65% kobiet, natomiast u mężczyzn było to 71% badanych.


›  Najszerszym badaniem jakie wykonano, było to przeprowadzone na 2000 mężczyzn w średnim wieku (około 45 lat) 72% z nich zwiększyło częstotliwość współżycia, a 52% zaobserwowało znaczące przedłużenie erekcji.


›  Muira puame stosuje się zarówno dla wsparcia witalności jak i tonik nerwowy, leczący przewlekłe degeneracyjne schorzenia nerwowe. Dodatkowo likwiduje znużenie, brak pożądania, drżenia i impotencję seksualną.


›  Przyjmowanie doustne w dawce 100-300mg / kg masy ciała całkowicie zapobiegało wzrostowi lęku – co oznacza, że muira puama wykazuje niezwykłe efekty adaptogenne w przewlekłym stresie.


›  Jedno z badań przeprowadzonych na mężczyznach z zastosowaniem 1000-1500mg ekstraktu 4:1 muira puamy wykazało, że 51% zgłosiło poprawę w zakresie stałej erekcji po 2 tygodniach stosowania. W przeciwieństwie do viagry nie ma konieczności przyjmowania jej tuż przed seksem ponieważ systematyczne stosowanie trwale poprawia erekcje.


›  Natomiast w badaniach na myszach potwierdzono, że wolne rodniki w podwzgórzu zmniejszyły się o 16,3% i zmniejszały karbonylki białka w móżdżku o 43% i prążkowiu o 51%. Pojawił się również wyraźny wzrost peroksydazy glutationowej w hipokampie oraz wzrost katalazy w pozostałych miejscach (peroksydaza i katalaza są enzymatycznymi mechanizmami antyoksydacyjnymi).

[/FMP]

 

 AKTYWNE SKŁADNIKI MUIRY PUAMY

» Kwasy tłuszczowe i estry kwasów tłuszczowych – dodające energii oraz stanowiące jeden z budulców w organizmie, redukujące stężenie cholesterolu we krwi. 


»  
Sterole roślinne
 – tzw. dobry, roślinny cholesterol, zmniejszający ryzyko wystąpienia np. miażdżycy czy choroby wieńcowej, działające antyoksydacyjnie i przeciwnowotworowo. 


»  
Triterpeny, seskwiterpeny i monoterpeny
 – wykazujące działanie przeciwpasożytnicze. 

 

» Alkaloidy– działanie przeciwbakteryjne, uśmierzające ból, pobudzające układ nerwowy, poprawiające nastrój.

 

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA MUIRY PUAMY

Najbardziej znaną właściwością muiry jest oczywiście jej działanie stymulujące potencję. 

1. “Dodaje energii, obniża poziom stresu i zapewnia lepsze ukrwienie narządów płciowych, przez co poprawia erekcję u panów, zaś u kobiet wpływa na lepszą jakość orgazmu.” 

2. “Muira puama stymuluje układ nerwowy aktywując czynnik wzrostu neuronów. Dzięki temu są one lepiej odżywione i wydłuża się ich żywotność. W ten sposób z kolei poprawia się wydolność psychiczna oraz fizyczna organizmu, a to natomiast umożliwia łatwiejsze radzenie sobie ze stresem.”

3. “Ma zbawienny wpływ na życie osób przebywających w przewlekłym napięciu nerwowym. Nie tylko pozwala go lepiej znieść, ale jednocześnie powoduje, że stres nie pozostawia trwałych uszkodzeń mózgu. Muira puama ułatwia regenerację komórek i neuronów, ale też ogólnie poprawia nastrój.”

4. “Jednocześnie ma ogromne znaczenie dla osób pracujących umysłowo, uczniów i studentów Muira puama wspiera procesy pamięciowe, koncentrację i ułatwia naukę, zwiększając ilość zapamiętywanych informacji.

5. “Warto także wspomnieć, że muira puama korzystnie wpływa na pracę układu trawiennego. Zwiększa bowiem jego zdolność do przyswajania składników odżywczych i reguluje jego działanie. Poprawia ogólną witalność organizmu.”

 

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

♦ Wsyp łyżeczkę kory do 200 ml wody i doprowadź do wrzenia. Gotuj na wolnym ogniu przez 15 minut. Dawkowanie powinno być dobrane indywidualnie przez fitoterapeutę.

Pokrzywa – zmora dzieciństwa, zbawienie dla dorosłych

Największy wróg dzieciństwa, popularnie występujący w całym kraju okazuje się bardzo dobrym surowcem leczniczym wykorzystywanym w farmakologii.

 

CIEKAWOSTKI

POKRZYWA (Urtica dioica L.) – Choć o leczniczych i kosmetycznych właściwościach pokrzywy słyszał chyba każdy, to można powiedzieć, że jest to raczej niedoceniana roślina.

       Tymczasem od czasów Hipokratesa, poprzez średniowiecze, aż po wiek XIX była ceniona za swoje właściwości lecznicze, ale też za zastosowanie w przemyśle przędzalniczym i jako pasza dla zwierząt. 

       Później uznano ją nagle za pokarm dla ubogich, a z takimi rzeczami wyższe klasy nie chciały mieć do czynienia. Paradoksalnie trudne czasy wojny znowu otworzyły ludziom oczy na szerokie zastosowanie tej rośliny również w kulinariach.

       Pewną ciekawostką jest fakt, że dawniej liście pokrzyw służyły do konserwowania żywności. Natomiast pszczelarze wykorzystują niekiedy pokrzywę do odstraszania żab od uli. Meksykanie do dziś uważają, że kąpiele z dodatkiem pokrzywy chronią przed złymi urokami ze względu na jej „ostry” charakter.

 

WSKAZANIE DO STOSOWANIA

– Słabe włosy i paznokcie

– Cukrzyca i wysoki poziom cukru we krwi

– Spowolniona przemiana materii

– Obrzęki o różnych przyczynach

– Nadciśnienie i niewydolność krążeniowa

– Ogólne osłabienie organizmu

– Stany zapalne

– Kamica moczowa

– Niedokrwistość i anemia

– Problemy skórne, trudno gojące się rany

– Niewydolność trzustki

– Reumatyzm

– Zatrucia pokarmowe

– Słaba odporność

– Żylaki odbytu

– Reumatyzm

 

[FMP]OPIS

       Pokrzywa w naszej szerokości geograficznej jest dość pospolitą, a przez to często niedocenianą rośliną. Tymczasem ma liczne zastosowania nie tylko w medycynie ludowej, ale też w innych dziedzinach życia.

        Dla przeciętnej osoby chcącej zadbać naturalnie o swój organizm pokrzywa powinna być pierwszym zielem, po jakie sięgnie. Często jest określana mianem naturalnego antybiotyku, ponieważ chroni przed pospolitymi chorobami i wzmacnia naturalne mechanizmy obronne organizmu.

›  Ma działanie przeciwzapalne i antybakteryjne, a także moczopędne. Świetnie sprawdzi się u osób, które mają problemy z niedokrwistością i nadciśnieniem.

›  Poprawia krążenie krwi, ale też chroni przed miażdżycą. Pomaga pozbyć się obrzęków, które często są następstwem problemów z krążeniem. Poza działaniem przeciwobrzękowym, zapobiega powstawaniu kamieni moczowych. Jednocześniełagodzi objawy reumatyzmu skutecznie oczyszczając krew.

›  Warto mieć też pokrzywę pod ręką w przypadku chorób i problemów skórnych. Wykazuje działanie przeciwłojotokowe, dlatego chroni włosy przed przetłuszczaniem i łupieżem, a skórę przed trądzikiem.

 

 

OPIS BOTANICZNY

       Pokrzywa jest niewysoką wiatropylną byliną. Zimę spędza pod powierzchnią ziemi, by w marcu znów wyjrzeć na światło dzienne. Jej kwitnienie przypada na okres pomiędzy czerwcem, a październikiem.

 

Zarówno liście, jak i łodyga są pokryte parzydełkami, które potrafią wywołać bolesną reakcję alergiczną u ludzi i zwierząt. Na dziko występuje w Europie, Azji, Ameryce Północnej i w niektórych częściach Afryki. Lubi wilgotne i żyzne gleby. Świetnie czuje się w lasach. Surowcem zielarskim są liście, korzeń i nasiona.

 

GALERIA

1/5

2/5

3/5

4/5

5/5

 

 

 AKTYWNE SKŁADNIKI

»  Pierwiastki: magnez, wapń, fosfor, siarka, żelazo, potas, krzem, jod, sód – odpowiadające za prawidłowe funkcjonowanie całego organizmu i narządów wewnętrznych.

»  Witaminy: A, B2, C, K – wspierające działanie układu immunologicznego

»  Kwas pantotenowy – chroni przed chorobami skórnymi i zaburzeniami układu mięśniowego.

»  Kwasy organiczne, związki aminowe, garbniki – wspierające naturalne bariery i mechanizmy ochronne organizmu.

»  Olejki eteryczne, serotonina (hormon szczęścia), histamina, sole mineralne, chlorofil, karotenoidy, fitosterole – naturalny „dobry” cholesterol.

»  Flawonoidy – o działaniu przeciwzapalnym i przeciwnowotworowym

»  a także: Beta-sitosterol, kwas trans-ferulowy, dotriakotan, kwas erukowy, kwas ursolowy, skopeletyna, rutyna, kwercetyna i p-hydroksybenzalkohol.

 

[/FMP]

SZEROKIE SPEKTRUM LECZNICZEGO DZIAŁANIA

  1. “Jedną z najważniejszych cech pokrzywy jest jej działanie moczopędne i przeciwobrzękowe. Dzięki temu łagodzi objawy związane z nadciśnieniem i niewydolnością krążenia. Jednocześnie ma właściwości hamujące krwawienie, ale również rozgrzewa i pobudza krążenie krwi.”
  1. “Dla osób ze skłonnościami do chorób układu krwionośnego (np.anemia) i metabolicznych duże znaczenie będą miały też właściwości odżywcze i obniżające poziom cukru we krwi. Tym samym pokrzywa może zapobiegać miażdżycy i wspierać terapię cukrzycy.”
  1. “Pokrzywa ma też działanie wspierające odnowę tkanek organizmu, a także korzystnie wpływa na proces produkcji krwi.Wspiera terapię niedokrwistości.”
  1. “Pokrzywa znakomicie odtruwa organizm. Przez specjalistów od ziołolecznictwa jest uważana niekiedy za naturalny antybiotyk. Stanowi doskonały sposób na to, żeby wzmocnić organizm w okresach zwiększonego ryzyka zachorowania na grypę czy przeziębienia, ale też po prostu oczyścić się z toksyn.”
  1. “Pokrzywa sprawdza się też w przypadku chorób układu moczowego.Ma właściwości przeciwkamicze, a więc nie dopuszcza do powstawania kamieni w układzie moczowym.”
  1. “Reguluje także proces przemiany materii chroniąc przed podobnymi dolegliwościami w przyszłości. Ponieważ wykazuje także właściwości łagodzące, blokuje rozwój stanów zapalnych w układzie moczowym i przewodzie pokarmowym. Tym samym wspiera także cały układ immunologiczny.”
  1. “Pomimo iż ma jedynie niewielki wpływ na wydzielanie żółci, znakomicie poprawia trawienie i ułatwia wchłanianie ważnych składników odżywczych z pokarmu. Pokrzywa bywa też stosowana w leczeniu reumatyzmu. Jest naturalnym środkiem oczyszczającym krew, dlatego też poprawia kondycję i samopoczucie osób borykających się z tym schorzeniem.”
  1. “Niektórzy zalecają picie herbaty z pokrzywy jako sposób na wiosenne przesilenie.Dodaje energii i chroni organizm przed łapaniem infekcji.”
  1. “Od lat ekstrakty z pokrzywy są stosowane w przemyśle kosmetycznym. Często można je znaleźć np. w szamponach do włosów czy w kosmetykach do pielęgnacji cery trądzikowej. Wszystko dziękidziałaniu przeciwłojotokowemu. Blokuje dzięki temu powstawanie trądziku, łupieżu i chroni przed wypadaniem włosów i ich przetłuszczaniem.Sama pokrzywa natomiast choć „na świeżo” wywołuje reakcję alergiczną skóry, to odpowiednio przetworzona może przyspieszać gojenie ran i działać regenerująco. Leczy też łojotokowe zapalenie skóry, a także zwyczajnie poprawia jej koloryt.”

 

WŁAŚCIWY SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

[FMP]

♥ Napar z pokrzywy – 2 łyżki suszonych liści zalej szklanką wrzątku. Po 10 minutach odcedź.

Nie stosować przed i po operacjach, a także w przypadku nowotworowych zmian macicy. 

 

Literatura cytowana

Leksykon roślin leczniczych. Ed.: A. Rumińska, A. Ożarowski

Pieszak M., Mikołajczak P.Ł.: Właściwości lecznicze pokrzywy zwyczajnej (Urtica dioica L.). Postępy Fitoterapii. 2010

Wagner H, Willer F, Samtleben R, Boos G. Search for the antiprostatic principle of stinging nettle (Urtica dioica) roots. Phytomedicine 1994

Iwaniuk A.: „Atlas ziół krajowych”, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2006.

Lewakowicz- Mosiej T.: „Zioła w leczeniu chorób cywilizacyjnych”, Zysk i S-ka Wydawnictwo, Poznań 2017.

Rogala J., Maciej R.: „Zioła dla zdrowia i urody”, Wydawnictwo Olejsiuk, Ożarów Mazowiecki 2016.

Fijołek M.: „Zioła w ogrodzie”, Wydawnictwo SBM, Warszawa 2016.

Górnicka J.: „Apteka natury”, Wydawnictwo MARTEL, Kalisz 2005.

Rogala J., Maciej R.: „Boża apteka”, Wydawnictwo Olejsiuk, Ożarów Mazowiecki 2016.

[/FMP]

Błyskoporek podkorowy – NAJLEPSZY LEK NA WSZYSTKO!

  CIEKAWOSTKI

     Jednym z najstarszych dokumentów świadczącym o wykorzystaniu błyskoporka do celów leczniczych jest „Corpus Hippocraticum” napisany przez ojca medycyny Hipokratesa z Kos w V wieku p.n.e.

       Ale nie tylko, ponieważ informacje o tym, że hubę wykorzystywano do leczenia, zawarto również w pracach Teofrasta z Eresos, Aemiliusa Macera z Werony, Pliniusza Starszego czy Pedaniusa Dioscoridesa.

       Również dr. Cass Ingram jest wielkim zwolennikiem grzyba Chaga i opisał jego działanie w swojej publikacji „The Cure is in the Forest” tłumacząc na Polski “Lekarstwo jest w lesie”.

 

 

Chaga – (inne nazwy: Błyskoporek podkorowy, inonotus obliquus, huba, włóknouszek ukośny) jest tak rzadki okazem, że w Polsce został dodany do listy zagrożonych wyginięciem.

 

WSKAZNIA DO STOSOWANIA

– Nowotwory

– Zaburzenia pracy układu pokarmowego (Leśniewski Crohn, wrzody żołądka jelit dwunastnicy)

– Ciężkie infekcje i choroby

– Cukrzyca, insulinooporność (Chaga reguluje krzywą glukozową i insulinową)

– Bóle związane z chorobami (Nowotwory, borelioza itp)

– Przerzuty nowotworowe

– Osłabienie organizmu

– Choroby wątroby, wirusy, bakterie, pasożyty, grzyby

[FMP]

OPIS

       Błyskoporek podkorowy zawiera w sobie całe mnóstwo korzystnych substancji. Z uwagi na to, że jest pasożytem – wyrasta na zranionych drzewach jako grzyb i w różnych ludowych historiach można usłyszeć różne wersje jego działania.

       Jedna z nich głosi, że zasysa z drzew dobre substancje, które wykorzystuje dla siebie, a druga bardziej popularna mówi, że drzewo na którym rośnie, stara się bronić przed tym grzybem i wysyła tam swoje aktywne substancje, żeby z nim walczyć, a po jego zerwaniu mamy naturalną tabletkę z wszystkimi aktywnymi substancjami, które zostały wytworzone przez naturę, a my możemy z nich skorzystać do leczenia.

›  Zawarte w grzybni substancje posiadają właściwości cytostatyczne co oznacza, że te substancje działają tokstycznie na komórki nowotworowe które szybko się dzielą i powielają. Co ciekawe stwierdzono, że wodne wyciągi w widoczny sposób zmniejszają cierpienia chorych na nowotwory, uśmierzają bóle i zwiększają apetyt, a w początkowym stadium choroby powodują jej stagnację. Stwierdzono także właściwości hamowania przerzutów chorych tkanek rakowych.

›  Grzyb ten jest również skuteczny przy chorobach żołądkowych i ogólnie przy chorobach układu pokarmowego takich jak wrzody dwunastnicy, choroba leśniewskiego Crohna, wrzody żołądka, choroby śledziony i wątroby. Zewnętrznie stosuje się go przy zapaleniach jamy ustnej i narządów rodnych. W Rosji kiedyś używano odwaru z huby do mycia narządów rodnych kobiet w czasie miesiączki i po porodzie, a nawet noworodki były kąpane w takim odwarze.

›  Poza zastosowaniem przy nowotworach czy chorobach żołądka spełnia również wiele innych ważnych funkcji w organizmie:

–  Działa silnie przeciwzapalnie

–  Silnie przeciwbakteryjnie

–  Mocno zwiększa odporność organizmu

–  Jak kawa zwiększa poziom energii

 

›  Ciekawym działaniem jest również wpływ na normalizację pracy układu immunologicznego, ponieważ wzmacnia pracę układu odpornościowego w wypadku osłabienia i zwalnia gdy organizm jest zbyt pobudzony, dlatego jego spożywanie ma tak duże znaczenie w chorobach autoimmunologicznych gdzie nasze własne komórki atakują nasze zdrowe narządy.

 ›  Pobudza również wytwarzanie interferonu – interferon jest wytwarzany jako reakcja organizmu na pojawienie się patogenów w organizmie takich jak wirusy, bakterie, pasożyty i komórki nowotworowe.

 

GALERIA

1/4

2/4

3/4

4/4

 

[/FMP]

AKTYWNE SKŁADNIKI

» Inotodiol – to związek chemiczny należący do steroli pobudzający apoptoze – naturalny proces zaprogramowanej śmierci komórki w organizmie wielokomórkowym. Dzięki temu mechanizmowi ( zwanym samobójstwem tkankowym) z organizmu usuwane są zużyte lub uszkodzone komórki w tym komórki nowotworowe.

» Lanosterol – również programuje samobójstwo tkankowe – apoptozę.

» Polifenole związki należące do fenoli – niszczą wirusy HIV. Są one silniejszymi przeciwutleniaczami niż witamina C i E. Do polifenoli należą flawonoidy, kwas fenylowy, taniny – garbniki i ligniny. Wszystkie one mają budowę pierścieniową i dają warzywom smak i aromat. Polifenole są bardzo ważnym czynnikiem spowalniającym starzenie.

» Polisacharydy – wielocukry poprawiają komunikację między komórkową.

» Fucoglucomannan – wielocukier, występujący w hubie, stymuluje odpowiedź humoralną i komórkową układu immunologicznego. W odpowiedzi humoralnej powstają specyficzne przeciwciała, skierowane przeciwko wprowadzonemu antygenowi w tym wypadku bakterii lub wirusowi. Przy udziale limfocytów B , T i makrofagów powstają przeciwciała i komórki pamięci immunologicznej. Pozwala to na natychmiastową reakcję w przypadku ponownego pojawienia się patogenu .W odpowiedzi komórkowej, centralną rolę odgrywają już nie przeciwciała, lecz kompetentne komórki układu immunologicznego limfocyty T. Kwas betulinowy ma wiele właściwości terapeutycznych. Wykazują działanie przeciwzapalne, przeciwwirusowe, ochraniające miąższ wątroby, obniżające stężenie cholesterolu i lipidów we krwi, żółciopędne, żółciotwórcze, regulujące wypróżnienia, przeciwnowotworowe, przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze.

» Kwas betulinowy hamuje rozwój komórek nowotworowych i działa degradująco na komórki melanomy – czerniaka złośliwego. Betulina i kwas betulinowy pobudzają apoptozę komórek rakowych (programowana śmierć komórek)

» Kwas betulinowy hamuje namnażanie wirusa HIV (zatrzymuje proces agregacji zakażonych komórek i migracji wirusów do zdrowych komórek). Betulina i kwas betulinowy hamują rozwój bakterii trądzikowych, Pałączki okrężnicy i Gronkowiec złocistego). Kwas betulinowy niszczy zarodźca malarycznego.

» Betulina i kwas betulinowy są wykorzystywane do leczenia łuszczycy, jako środek przeciwzapalny w leczeniu przewlekłych wyprysków. Skuteczne są także przy stosowaniu zewnętrznym i wewnętrznym przy trądziku młodzieńczym.
Niemieccy naukowcy udowodnili, że kwas betulinowy powoduje rozpad komórek nowotworowych w układzie nerwowym (neuroblastoma, medalloblastoma). Kwas betulinowy nie jest toksyczny i nie powoduje skutków ubocznych

» Aminokwasy: tryptofan (który jest prekursorem wielu ważnych hormonów, w tym tych przeciwdepresyjnych i ułatwiających usypianie), glicyna i cysteina działają synergicznie, wykazując działanie przeciwzakrzepowe.

» Melanina – stymuluje szyszynkę i poprawia sen.

– jest silnym przeciwutleniaczem
– chroni przed szkodliwymi promieniami, polem elektromagnetycznym i solami metali ciężkich
– regeneruje DNA

 

[FMP]

SPEKTRUM LECZNICZEGO ZASTOSOWANIA

›  Substancje, które znajdują się w hubie pobudzają mitochondria -komórkowe centra energetyczne.

– oczyszczające

– ogólnie wzmacniające

– przeciwbakteryjne

– przeciwzapalne

– przeciwnowotworowe (związki o działaniu przeciwnowotworowym to: inotodiol i lanosterol)

– przeciwwirusowe – związki terpenowe i laktonowe włóknouszka niszczą wirusy (np. grypy, HIV)

– obniżające ciśnienie krwi, zwiększa liczbę erytrocytów i limfocytów

– regulującą poziom cukru we krwi badania dowiodły, że wodny, extrakt obniża poziom cukru we krwi

– osłaniające i odtruwające wątrobę

– stabilizujące pracę układu odpornościowego

– przeciwutleniające

– przeciwpotowe,

– przeciwgorączkowe

 

 

OPIS BOTANICZNY BŁYSKOPORKA

 Chaga czyli błyskoporek podkorowy jest grzybem porastającym drzewa na półkuli północnej. Jest jednak dość rzadki i w Polsce objęto go częściową ochroną. Wnika w drzewa poprzez uszkodzone tkanki i pasożytuje na nich latami prowadząc do ich obumarcia.

Wybiera głównie topole i brzozy, ale też klony, buki i wiązy. Wytwarza owocniki płciowe i bezpłciowe. Wyglądem przypomina zwęgloną korę i jest grzybem klasyfikowanym jako niejadalny. Jednakże owocniki bezpłciowe są wykorzystywane do wytwarzania suplementów i stosowane w medycynie ludowej od XVI wieku.

 

WŁAŚCIWE PRZYGOTOWANIE 

       W celach terapeutycznych sprawdza się zarówno herbata z huby jak i ekstrakt alkoholowy. Warto robić sobie zarówno herbatki jak i nalewki ponieważ z roztworów wodnych uzyskujemy składniki rozpuszczalne w wodzie, są to długo łańcuchowe wielocukry (polisacharydy), które przenikają przez barierę jelitową. Natomiast z roztworów alkoholowych możemy czerpać wszystkie składniki, które rozpuszczają się w alkoholu.

       Zgodnie z badaniami jakie zostały przeprowadzone, warto spożywać hubę wraz z cholesterolem z pożywienia. Tutaj zaznaczę, że nie należy się bać cholesterolu z pożywienia ponieważ narosło wiele mitów, które zafundowały nam reklamy w tv. Cholesterol w naszym organizmie działa przeciwzapalnie i jeśli będziemy go dostarczać z pożywieniem to automatycznie ten z krwi będzie nam malał – właśnie przez zmniejszenie stanów zapalnych w organizmie. Dobrym źródłem cholesterolu są żółtka jaj.

Przed zaparzeniem lub zalaniem zmiel hubę lub zetrzyj na tarce.

♥ Napar

2 łyżeczki takiego proszku zalej 1/2 gorącej wody i zostaw na noc do naciągnięcia. Rano zagotuj napój i pij trzy razy dziennie po jednej łyżeczce.

♥ Super napar

3 łyżki pokruszonej huby zalać litrem bardzo ciepłej wody i podgrzewać( nie gotować) przez 8 godzin dolewając wody, jeżeli wyparuje. Po 8 godzinach pozostawić extraktu w garnku 24 godziny. Pić 3 x dziennie łyżkę stołową extraktu rozpuszczoną w ciepłej wodzie.

♥ Nalewka

Do ciemnego naczynia nasyp zmielonej huby i zalej alkoholem powyżej 5 cm nad jej poziomem. Odstaw na 4 tygodnie w zaciemnione miejsce co jakiś czas potrząsając. Po tym czasie przecedź i zażywaj tak jak napar.

 

Przeciwwskazania – W chorobach nowotworowych koniecznie skonsultuj dodatkową terapię z lekarzem fitoterapeutą, natomiast osoby profilaktycznie chroniące się przed nowotworami nie mają takiej potrzeby. Nie zaleca się kobietom w ciąży i matkom karmiący piersią.

[/FMP]

 

Literatura cytowana

Kasprzak K., Niedbała W. (1981) Wskaźniki biocenotyczne stosowane przy porządkowaniu i analizie danych w badaniach ilościowych. W: Górny M., Grüm L. (red.) Metody stosowane w zoologii gleby – Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

Kwaśna H., Łakomy P. (2008) Atlas hub – MULTICO, Warszawa.

Misiewicz J. (1987) Tereny zieleni w Słupsku – WSP, Słupsk.

Poruba M., Pokorny J., Rabsteinek O., Hrabak R. (1997) Przewodnik LAS – MULTICO, Warszawa.

Ratuszniak E. (2007) Grzyby poliporoidalne występujące w zadrzewieniach miejskich i przydrożnych – Zeszyty Nauk.

Zduńczyk A. (2008) Warsztaty terenowe „Grzyby poliporoidalne Lasku Południowego w Słupsku” – Dialog Akademicki, 28:19.

Alberts A., Mullen P. 2002. Psychoaktywne rośliny i grzyby. (tłum. M. Świdzińska) Muza SA, Warszawa. Amann G. 2007. Bodenpflanzen des Waldes. Verlag, Germany.

Anonim 1789. Compedium medicum auctum to iest krótkie zebranie i opisanie chorób. W Drukarni Jasnej Góry Częstochowskiej. Anonim 1956.

Instrukcja stosowania grzyba brzozowego włóknouszka ukośnego – Inonotus obliquus zatwierdzona przez Zastępcę Przewodniczącego Rady Naukowej Ministerstwa Zdrowia ZSRR prof. W. Swiatuchin, 4 września 1956 r. (za zgodność tłumaczenia prof. A. Grzywacz). Maszynopis 2 ss.,

Zakład Mikologii i Fitopatologii Leśnej SGGW w Warszawie. Bartnicka-Dąbkowska B. 1964.

Polskie ludowe nazwy grzybów. Prace językoznawcze 42.

Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Wrocław-Warszawa-Kraków. Berdau F. 1876.

Grzyby jadalne i jadowite krajowe. W: Encyklopedia rolnictwa i wiadomości związek z niem mających. 3 (G gost. – K), J. T. Lubomirski, E. Stawiski, S. Przystański, L. Krasiński, L. Kronenberg, J. Zamoyski (red.).

Skład Główny w Księgarni Gebethnera i Wolffa, Warszawa. Bill J.J. 1860. Najważniejsze Grzyby jadalne i jadowite. Wyjaśnienie do Tablic ściennych szkolnych, wykonanych według natury w barwnych odciskach przez Antoniego Hartingera. Wiedeń.

Binion D.E., Stephenson S.L., Roody W.C., Burdsall H.H. Jr., Miller O.K. Jr., Vasilyeva L.N. 2008. Macrofungi Associated With Oaks of Eastern North America. West Virginia University Press.

Blajda C. 1993. Żegocina dawna i współczesna. Żegocina: Urząd Gminy, Stowarzyszenie Bochniaków i Miłośników Ziemi Bocheńskiej. Blanchette R.A. 1997.

Haploporus odorus: A sacred fungus in traditional Native American culture of the northern plains. Mycologia 89(2): 233-240. Blanchette R. A. 2001. Fungus ashes and Tobacco: the use of Phellinus igniarius by the indigenous people of North America. Mycologist 15(1): 4-9.

Blanchette R.A., Compton B.D., Turner N.J., Gilbertson R.L. 1992. Nineteenth century shaman grave guardians are carved Fomitopsis officinalis sporophores. Mycologia 84 (1): 119-124.

Blanchette R.A., Renner C. C., Held B. W., Enoch C., Angstman S. 2002. The current use of Phellinus igniarius by the Eskimos of Western Alaska. Mycologist 16(4): 142-145. Błoński F. 1899. W sprawie żagwi modrzewiowej w Polsce. Wszechświat 29: 461-463. Bondarcev A. S. 1953. Trutovye griby evropejskoj časti SSSR i Kavkaza.

Izdatel′stvo Akademii Nauk SSSR, Moskva-Leningrad. Bujakiewicz A., Lisiewska M. 2003. Mikologia. Przewodnik do ćwiczeń terenowych i laboratoryjnych. Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań. Cartwright K.S.G., Findlay W.P.K. 1951. Rozkład i konserwacja drewna. PWRiL, Warszawa. Chlebicki A. 2001. Agaryk modrzewiowy.

Wszechświat 102(7-9): 213-215. Chlebicki A. 2010. Zawiłości etymologiczne i znaczeniowe nazw „huba” i „hubka”. Wiadomości Botaniczne 54(1/2): 35-39. Chlebicki A., Żygadło H. 2004. Huby i ogień.

http://www.kki.pl/zenit/grzyby_spyt/huby_i_ogien.htm; 30.12.2011. Dominik T. 1957. Huby. Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa. Ganszer W. 1967.

Grzyby w lecznictwie ludowym Beskidu Śląskiego. Farmacja Polska 23(7-8): 621-622. Gerhardt E. 2006. Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik. Klub dla Ciebie, Warszawa. Gminder A., Böhning T. 2009. Jaki to grzyb? (tłum. B. Zych) Świat Książki, Warszawa. Grochowski W. 1992. Włóknouszek ukośny w przyrodzie i medycynie. Głos Lasu 12: 28-29.

Grzywacz A. 1988. Grzyby leśne. PWRiL, Warszawa. 188 Grzywnowicz K. 2002. Grzyby i ludzie, czyli od etnomykologii do mykotechnologii. Wydawnictwo UMCS, Lublin. Gumińska B.,

Wojewoda W. 1988. Grzyby i ich oznaczanie. PWRiL, Warszawa. Gutowski D. 2009. Eksperymentalna weryfikacja użyteczności „ogniowej” wybranych gatunków hub.

W: Broń i wojna w dziejach człowieka, K. Badowska, W. Wasiak, P. Łuczak (red.). Instytut Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź, 39-47. http://www.cabincreations.net/artist-conks; 30.12.2011

http://wedkarstwo.czest.pl/index.php?/topic/18-woblery-jak-zrobic-samemu/ Jank S. 2002. Weterynaria ludowa Kaszub. Środki pochodzenia roślinnego ich znaczenie w leczeniu zwierząt (cz. 2). Naji Gòchë 6: 22. Jundziłł J. 1830. Opisanie roślin w Litwie, na Wołyniu, Podolu i Ukrainie dziko rosnących, jako i oswojonych. Wilno, Józef Zawadzki, własnym nakładem. Karpiński J.J. 1948. Ślady dawnego bartnictwa puszczańskiego na terenie Białowieskiego Parku Narodowego. Instytut Badawczy Leśnictwa.

Rozprawy i Sprawozdania, seria A, nr 49. Klimuszko A.C. 2011. Wrócimy do ziół leczniczych. Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa. Kluk K. 1805. Dykcjonarz roślinny. 1. Drukarnia XX. Pijarów, Warszawa. Końska G, Komorowska H. 2009a.

Lecznicze działanie grzybów. Cz. I. Grzyby jako surowiec do otrzymywania leków. Wszechświat 110(7-9): 45-51. Końska G, Komorowska H. 2009b. Lecznicze działanie grzybów. Cz. II.

Grzyby workowe i grzyby podstawkowe jako źródło substancji leczniczych. Wszechświat 110(10-12): 41-46. Krzymińska A., Siwulski M. 2007. Piękno suchych roślin. Wyd. Kurpisz, Poznań. Krzyszczyk T. 2005. Grzyby na ryby? Wiadomości Wędkarskie 2: 45.

Lee W.H., Friedrich J.A. 1997.Medicinal benefits of mushrooms. Keats Publishing, Inc. New Canaan, Connecticut. Lehr-Lenda U. 1982. Wierzenia i zabiegi magiczne zabezpieczające zagrodę. Etnografia Polska 26(1): 277- 283. Leonowicz A., Grzywnowicz K. 2000. Kapelusze pełne leków.

Wiedza i życie 3: 64-65. Lohmeyer T.R., Künkele U. 2006. Grzyby. Rozpoznawanie i zbieranie. (tłum. B. Floriańczyk) FK Olesiejuk, Warszawa. Marchand A. 1975. Champignons du nord et du midi. Bolétales et Aphyllophorales. Hachette, Perpignan. Marczyk M. 2003.

Grzyby w kulturze ludowej. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego. Wyd. Atla 2, Wrocław. Mirek Z., Piękoś-Mirkowa H., Zając A., Zając M. 2002. Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. W: Biodiversity of Poland 1, Z.

Mirek (ed.). W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, Kraków. Mułenko W., Majewski T., Ruszkiewicz-Michalska M. (eds.). 2008. A Preliminary Checklist of Micromycetes in Poland. W: Z. Mirek (ed.). Biodiversity of Poland 9. W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, Kraków. Muszyński J. 1954.

Ziołolecznictwo i leki roślinne (Fitoterapia). PZWL, Warszawa. Needham W. 2010. Hiker’s Notebook: Birch Polypore (http://www.sierrapotomac.org/W_Needham/ TinderPolypore_090129R.htm) Niemelä T., Kotiranta H. 1983.

Polypore survey of Finland 3. The genera Coltricia, Inonotopsis, Inonotus and Onia. Karstenia 23: 15-25. Ożarowski A. (red.) 1980. Ziołolecznictwo. Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa. Pätzold W., Laux H.E. 2007. Jaki to grzyb? (tłum. B. Foriańczyk) Multico Oficyna Wydawnicza, Warszawa. Pegler D.N. 2001. Useful Fungi of the World: Amadou and Chaga.

Mycologist 15(4): 153-154. Peintner U., Pőder R., Pümpel T. 1998. The iceman‘s fungi. Mycological Research 102(10): 1153-1162. Perzyna L. 1793. Nauki cyrulickey krótko zebrany to iest: Przypadków Pięćdziesiąt i Cztery Cyrulictwa Wojennego. Drukarnia J.O. Xcia Imci Prymasa, Arcy-Biskupa Gnieźnieńskiego, Kalisz. Piaskowski S. 1957.

Wstępne badania nad otrzymywaniem i zastosowaniem preparatów z czarnej huby brzozowej w przypadkach nowotworów złośliwych u ludzi. Doniesienie tymczasowe. Sylwan 101(10): 5-12. Andrzej Szczepkowski Grzyby nadrzewne w innym świetle – użytkowanie owocników Studia i Materiały CEPL w Rogowie 189 R. 14. Zeszyt 32 / 3 / 2012 Piaskowski S. 1962. Przeciwnowotworowe własności wyciągów wodnych z czarnej huby brzozowej w wyniku dotychczasowych badań laboratoryjnych.

Sylwan 106(2): 23-31. Piętka J., Szczepkowski A. 2004. Localities of Fomitopsis officinalis in Poland. Acta Mycol. 39(1): 33-45. Piętka J, Szczepkowski A. 2011. Ocena obecnego stanu występowania, zagrożeń i ochrony pniarka lekarskiego Fomitopsis officinalis (Vill.: Fr.) Bond. & Sing. w Polsce.

Sylwan 155(1): 31-45. Piotrowicz S. 1907. Znachorka i wróżka Jewdokia Bojczuk. Materiały folklorystyczne ze wsi Bortnik na Pokuciu. Lud 13(2,3): 118-129, 216-232. Reid D.A. 1976. Inonotus obliquus (Pers. ex Fr.) Pilát in Britain.

Transactions of the British Mycological Society 67(2): 329-332. Rolfe R.T, Rolfe F. W. 1974. The romance of the fungus world: an account of fungus life in its numerous guises, both real and legendary. Dover Publications, New York. Ruch P. 2011. http://www.kki.pl/zenit/grzyby_spyt/huby_i_ogien.htm; 30.12.2011. Ryvarden L., Gilbertson R.L. 1993. European Polypores 1. Abortiporus – Lindtneria. Fungiflora, Oslo. Rządkowski L., Sabiniewicz S. 1936. Encyklopedja farmaceutyczna. t. 1, Poznań.

Sautin V.N., Fomina V.I., Valova Z.G. 1984. Dary našich lesov.Izdatel΄stvo Polymja, Minsk. Saar M. 1991. Fungi in Khanty folk medicine. Journal of Ethnopharmacology 31(2): 175-179. Schmidt O. 2006. Wood and tree fungi. Biology, damage, protection, and use. Springer- Verlag, Germany. Scholian U. 1996.

Der Zunderschwamm (Fomes fomentarius) und seine Nutzung. Schweiz. Z. Forstwesen 147(8): 647-665. Semerdžieva M., Veselský J. 1986. Léčive houby dříve a nyni. Academia Praha. Shashkina M.Ya., Shashkin P.N., Sergeev A.V. 2006.

Chemical and medicobiological properties of chaga (review). Pharmaceutical Chemistry Journal 40(10): 560-568. (Translated from KhimikoFarmatsevticheskii Zhurnal, Vol. 40, No. 10, pp. 37-44, October, 2006). Sieger D. 2007. Mushroom hats: could anything be more chic? The Mycophile 48(4-5): 1, 7.

Sinadskij J.V. 1973. Bereza eë vrediteli i bolezni. Izdatel΄stvo Nauka, Moskva. Sokół M., Burczyk J. 1990. Czarny grzyb brzozowy Inonotus obliquus (Pers. Pil.) – ludowy lek przeciwnowotworowy. Wiad. Ziel. 32(6): 2-4. Stamets P. 1996.

Psylocybin Mushrooms of the World. Ten Speed Press, Berkeley California. Śliwina W.J. 1930. Lud Lubartowski: szkic etnograficzny. Nakładem Towarzystwa Ludoznawczego, Lwów.

Thoen D. 1982. Usage et légendes liés aux polypores. Note d‘ethnomycology. Bulletin Trimestriel de la Societe Mycologique de France 98: 289-318. Vanin S.I. 1955. Lesnaja fitopatologija. Goslesbumizdat, Moskva – Leningrad. Wasson V.P, Wasson R.G. 1957.

Mushrooms, Russia and History. Pantheon Books, New York. Wiśniewska Z. (red.) 1998. W kręgu żegocińskich baśni, obyczajów i zwyczajów. Stowarzyszenie Rozwoju Gminy i Wspierania Przedsiębiorczości w Żegocinie. Wojewoda W. 2003.

Checklist of Polish larger Basidiomycetes. W: Biodiversity of Poland 7, Z. Mirek (ed.). W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, Kraków. Žuravlev I.I., Krangauz R.A., Jakovlev V.G. 1974. Bolezni lesnych derev′ev i kustarnikov. Izdatel′stvo Lesnaja promyšlennost′, Moskva.

http://niebezpiecznezboza.com/huba-brzozowa-wspanialy-lek-2/

 Lewakowicz- Mosiej T.: „Zioła w leczeniu chorób cywilizacyjnych”, Zysk i S-ka Wydawnictwo, Poznań 2017.

Ashwagandha – Ajurwedyjski czar

ZOBACZ WIDEO

 

Jakie produkty polecam?
1. Bardzo dobra nalewka i firma:
2. Dobry ekstrakt w kapsułkach: lub

 

Ashwagandha (Withania Somnifera; Witania ospała; Śpioszyn lekarski; Indian ginseng (indyjski żeń-szeń), Winter cherry,  Samm al Ferakh, Kanaje Hindi).

Zobacz co na jej temat pisze literatura zielarska:

CIEKAWOSTKA

Ashwagandha (Withania Somnifera; Witania ospała; Śpioszyn lekarski; Indian ginseng (indyjski żeń-szeń), Winter cherry,  Samm al Ferakh, Kanaje Hindi) – Łacińska nazwa Somnifera oznacza ‘Wywołanie snu’ natomiast sama nazwa Ashwagandha oznacza ‘Zapach konia’, która odnosi się zarówno do zapachu korzenia jak i siły, męskości oraz wytrzymałości jaka ma się wiązać ze spożywaniem tej rośliny. Najsilniejsze działanie wykazuje korzeń.

 

OPIS ZIOŁA

 Na temat dobroczynnych działań ashwagandhy można by napisać obszerną pracę dyplomową. Jest jednym z niewielu ziół o tak szerokim spektrum działania, a efekty stosowania szybko są widoczne. Leczniczym surowcem jest korzeń, który w Ajurwedzie jest w czołówce najważniejszych ziół. 


 
Wykorzystuje się ją przede wszystkim przy objawach zmęczonych nadnerczy – Jest szczególnie przydatna gdy mamy zaburzenia snu wywołane stresem. We wcześniejszych badaniach East Indian wykazano, że ashwagandha poprawia poziom hormonów takich jak DHEA-S i poziom testosteronu oraz wzmacnia uwapnienie kości (zmniejsza utratę wapnia z kości).


 
Ashwagandha działa adaptogennie dzięki zawartości substancji o działaniu farmakologicznym. Znajduje zastosowanie tam gdzie potrzebne jest odbudowanie sił witalnych, poprawa pracy umysłu i regeneracja nadnerczy odpowiedzialnych za cały szereg procesów w organizmie.

 

KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

Depresje


 Przewlekłe
 zmęczenie (zmęczenie nadnerczy)


 Bezsenność
 (Ashwagandha nie działa usypiająco, ale wykazuje działanie silnie regenerujące nadnercza odpowiedzialne za zmęczenie, lęki, depresje i bezsenność)


 Brak energii i wytrzymałości


 
Zaburzenia lękowe i niepokój


 Zaburzenia libido i funkcji seksu


 
Słaba odporność (można zaobserwować po niskich białych krwinkach)


 
Niedoczynność tarczycy (Badania ujawniają działanie tyreotropowe. Podniósł się poziom T4 natomiast T3 pozostał bez zmian)


 
Sportowcy (każdy trening to stresor dla naszego organizmu, a przetrenowanie może doprowadzić do wypalenia nadnerczy)

 

AKTYWNE SKŁADNIKI
 Skład korzenia (Withania Somnifera): cuseohygrine, anahygrine, tropine, anaferyna, glikozydy, witenolid  z aminokwasami, alkaloidy (nikotynowe), fitosterole (beta-sitosterol), kumaryny, fenolokwasy (kwas chlorogenowy).
 
 SZEROKIE SPEKTRUM DZIAŁANIA
 Poprawia koncentrację

 Hamuje procesy starzenia podobnie jak rdestowiec japoński

 Działa silnie immunostymulująco

 Stymuluje tarczyce

 Podnosi poziom T4

 Zmniejsza peroksydację lipidów w homogenacie wątroby

 Wychwytuje wolne rodnik, które mogą uszkadzać zdrowe komórki,

 Znajduje zastosowanie w chorobach zwyrodnieniowych stawów,

 Zmniejsza stany zapalne

 Wykazuje działanie przeciwdrobnoustrojowe

 Działa przeciwgrzybiczo

 Działa preciwwirusowo

 Działa przeciwbakteryjnie (szczególnie naStaphyloccus aureus i Pseudomonas aeruginosa.

 Może nasilać działanie barbituratów dlatego należy zachować ostrożność

 Wzmacnia kości przez zapobieganie utraty wapnia

 Poprawia parametry krwi

 Wykazuje działanie przeciwcukrzycowe

 

OPIS BOTANICZNY

Witania ospała jest rośliną pochodzącą z rodziny psiankowatych, a jej naturalnym siedliskiem są tereny Indii. Jest tam też oprawiana na skalę przemysłową. Jej uprawy znajdują się także w Afganistanie, Iranie, Pakistanie, a także w Bangladeszu i na Sri Lance.

Na mniejszą skalę da się ją spotkać także w Europie, głównie w częściach wschodnich, a także na północnych terenach Afryki. Ashwagandha zwykle występuje w postaci niewysokiego krzewu, mogącego osiągać maksymalnie 150 cm wysokości. Gęsto porastają ją lancetowate liście. Ma zielonkawo-żółte kwiaty, natomiast jej owoce w formie jagód mają kolor pomarańczowy i są obudowane liśćmi tworzącymi kielich.

 W ziołolecznictwie zastosowanie znajdują właśnie owoce oraz korzenie, przy czym to korzeń ashwagandhy ma najlepsze właściwości.

 

GALERIA

1/2

2/2

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

Stosować 6 gramów dziennie wraz z pożywieniem np jako dodatek do jogurtu lub płatków.

Nie stosować u kobiet w ciąży. Można stosować ją doustnie, jak i jako tonik do mycia skóry.

 


 

*TRANSKRYPT Z FILMU

Ashwagandhe w ajurwedzie  wykorzystuje się od setek lat, jako ziołowy lek na wiele schorzeń, zwłaszcza tych związanych z układem nerwowym. Dzisiejsze badania potwierdzają jej specyficzne właściwości adaptogenne, które w bezpieczny sposób regulują naturalne procesy zachodzące w naszym  organizmie.

 

Jest to roślina bardzo dobrze przebadana i wszystkie badania znajdziecie w opisie.

 

Według wielu źródeł zielarskich ashwagandha posiada właściwości przeciwdepresyjnie – być może jest to związane z tym badaniem, w którym potwierdzono, że przyjmowanie ashwagandhy od 4 do 8tygodni zwiększa wrażliwość receptorów 5-hydroksytryptaminowych (5-HT) , które są odpowiedzialne za wiązanie serotoniny, czyli hormonu szczęścia.

 

Sitoindozydy zawarte w ashwaghandzie działają przeciwstresowo i nasilają fagocytozę oraz aktywność makrofagów. Jak już jesteśmy przy komórkach odpornościowych to warto wspomnieć o wpływie ashwagandhy  na jej możliwości selektywnej modulacji jednej z subpopulacji limfocytów, a dokładnie limfocytów  z ramienia Th1

 

 

Stwierdzono, że warto ją wykorzystać w chorobach neurodegeneracyjnych takich jak choroba Parkinsona, Huntingtona i Alzheimera. Sprzyja powstawaniu nowych dendrytów i korzystnie wpływa na zwiększenie energii i zdrowie mitochondriów.

 

Według wielu źródeł naukowych wyciągi z ashwagandhy w dawce 3g dziennie przyjmowanej przez cały rok, bardzo dobrze poprawia parametry np. obniża poziom trójglicerydów, glukozy i frakcji cholesterolu LDL, a w zamian za to podnosi poziom cholesterolu HDL i hemoglobiny.

 

 

Inną nazwą ashwagandhy jest śpioszyn lekarski i  pomimo takiego nazewnictwa, roślina ta nie działa usypiająco ale za to wpływa korzystnie na procesy zachodzące już w trakcie snu.

 

Najlepsze właściwości wykazuje korzeń tej rośliny.

 

Według Henryka Różańskiego Skuteczne dawki suchych ekstraktów  ( z 1,5% witanolidów) wynoszą ok. 500 mg dziennie. Sproszkowany korzeń trzeba zażywać w dawce ok. 6g dziennie, a nalewkę/ekstrakt płynny 1:2 – 12 ml dziennie.

 

Ważne jest żeby zwrócić uwagę na przeciwskazania ponieważ nie można jej zażywać w ciąży, w trakcie laktacji, gdy mamy nadczynność tarczycy bo ashwagandha pobudza jej działanie i nie można jej też stosować podczas zażywania barbituranów, czyli leków nasennych, znieczulających i przeciwpadaczkowych.

Jakie produkty polecam?
1. Bardzo dobra nalewka i firma:
2. Dobry ekstrakt w kapsułkach: lub

 

 

Literatura cytowana.

1. Elsakka M, Grigorescu E, Stanescu U, et al. New data referring to chemistry of Withania somnifera species. Rev Med Chir Soc Med Nat Iasi 1990;94:385-387.

2. Bone K. Clinical Applications of Ayurvedic and Chinese Herbs. Monographs for the Western Herbal Practitioner. Australia: Phytotherapy Press; 1996:137-141.

3. Kuttan G. Use of Withania somnifera Dunal as an adjuvant during radiation therapy. Indian J Exp Biol 1996;34:854-856.

4. Ziauddin M, Phansalkar N, Patki P, et al. Studies on the immunomodulatory effects of Ashwagandha. J Ethnopharmacol 1996;50:69-76.

5. Davis L, Kuttan G. Immunomodulatory activity of Withania somnifera. J Ethnopharmacol 2000;71:193-200.

6. Iuvone T, Esposito G, Capasso F, Izzo A. Induction of nitric oxide synthase expression by Withania somnifera in macrophages. Life Sci 2003;72:1617- 1625.

7. Bogdan C. Nitric oxide and the immune response. Nature Immunol 2001;2:907-916.

8. Davis L, Kuttan G. Effect of Withania somnifera on CTL activity. J Exp Clin Cancer Res 2002;21:115-118.

9. Prakash J, Gupta SK, Dinda AK. Withania somnifera root extract prevents DMBA-induced squamous cell carcinoma of skin in Swiss albino mice. Nutr Cancer 2002;42:91-97.

10. Jayaprakasam B, Zhang Y, Seeram N, Nair M. Growth inhibition of tumor cell lines by withanolides from Withania somnifera leaves. Life Sci 2003;74:125-132.

11. Bhattacharya SK, Bhattacharya A, Sairam K, Ghosal S. Anxiolytic-antidepressant activity of Withania somnifera glycowithanolides: an experimental study. Phytomedicine 2000;7:463- 469.

12. Bhattacharya A, Ghosal S, Bhattacharya SK. Antioxidant effect of Withania somnifera glycowithanolides in chronic footshock stressinduced perturbations of oxidative free radical scavenging enzymes and lipid peroxidation in rat frontal cortex and striatum. J Ethnopharmacol 2001;74:1-6.

13. Singh B, Saxena AK, Chandan BK, et al. Adaptogenic activity of a novel, withanolide-free aqueous fraction from the root of Withania somnifera. Phytother Res 2001;15:311-318.

14. Archana R, Namasivayam A. Antistressor effect o14. Lewakowicz- Mosiej T.: „Zioła w leczeniu chorób cywilizacyjnych”, Zysk i S-ka Wydawnictwo, Poznań 2017.

15.http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4687242/

16.https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3252722/?fbclid=IwAR1-z6prOt4GRBClPIQOzmGYIDTn-rJAWkrSZ7aqeuW1J3p4BJMvWcWex2c

17.https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16603328 

18.https://rozanski.li/1028/witania-ospala-withania-somnifera-l-dunal-w-dawnej-i-wsplczesnej-fitoterapii/

Szokująca ilość właściwości żeń – szenia (badania)

Żeń-szeń to najpopularniejsze zioło na całym świecie. Nie bez powodu. Nad jego właściwościami, zostało przeprowadzone najwięcej badań naukowych, które potwierdzają jego skuteczność w wielu schorzeniach.

 

 

CIEKAWOSTKA

Łacińska nazwa żeń-szenia nawiązuje do jego wszechstronnych możliwości w leczeniu rozmaitych schorzeń. W medycynie ludowej jest wykorzystywany od ponad 4 tysięcy lat. W Europie po raz pierwszy dokładniej został on opisany przez jezuitów w 1652 roku. Jest też uważany za jeden z afrodyzjaków, co zresztą w odróżnieniu do wielu innych przypadków zostało tutaj udowodnione naukowo. Jak mówi jego nazwa Panax – może wyleczyć właściwie wszystko – od podatności na stres, aż po problemy z erekcją.

 

WSKAZANIE DO STOSOWANIA

– Przemęczenie, brak witalności

– Podatność na stres (zwłaszcza ten przewlekły)

– Problemy z erekcją

– Przyzwyczajenie organizmu do kawy i energetyków (po tygodniu stosowania żeń-szenia można wrócić do mniejszych dawek kofeiny, które będą mocniej pobudzać)

 – Osłabiona odporność

 – Pogorszenie pamięci

 – Podwyższony cholesterol

– Dla sportowców 

– Cukrzyca

– Wątroba osłabiona stosowaniem leków i alkoholu 

– Spowolniona przemiana materii

– Choroby nerek

– Senność

– Niedokrwistość

– Brak apetytu

 [FMP]

[FMP]

OPIS

      Korzeń żeń-szenia jest zdecydowanie jednym z najbardziej uniwersalnych surowców wykorzystywanym w zielarstwie. Ma kompleksowe działanie na organizm człowieka i być może właśnie dlatego tak chętnie sięgamy po to starożytne panaceum na nowoczesne dolegliwości.

›  Przede wszystkim żeń-szeń dodaje energii. Nie ulega wątpliwości, że postawi na nogi każdego, kto czuje się ospały, przemęczony i ma wrażenie, że jego umysł i ciało nie chcą ze sobą współpracować albo kto wraca do siebie po przebytych chorobach. Wspiera funkcje układu nerwowego uodporniając nas na stres i jego skutki. Złagodzi jego objawy nawet w permanentnym narażeniu na stres.


›  Poprawi też pamięć i koncentrację.

›  Na ciało zadziała także wspierając układ kostny i chroniąc go przed osteoporozą. U sportowców czy po prostu osób aktywnych fizycznie przyspieszy regenerację i zapobiegnie powstawaniu tzw. zakwasów.

 

›  Nie bez znaczenia jest też zdolność żeń-szenia do poprawiania funkcji seksualnych. Jako jeden z niewielu znanych afrodyzjaków rzeczywiście wyróżnia się takim działaniem. Poprawia ukrwienie narządów płciowych, przez co zwiększa libido i polepsza sprawność seksualną.

›  Znakomicie sprawdzi się też dla wszystkich, którzy chcą wyregulować działanie układu trawiennego i pozbyć się toksyn.

›  Potwierdzono także właściwości antynowotworowe żeń-szenia.

 

 

 OPIS BOTANICZNY

      Żeń-szeń jest byliną występującą w Azji, szczególnie w na Półwyspie Koreańskim, w Chinach i Japonii oraz Indiach.

      Jest to roślina, o której można powiedzieć, że ogranicza się właściwie tylko do korzenia i łodygi. W pierwszym roku wypuszcza tylko jeden liść, dopiero po około 10 latach jest ich więcej.

      Całość osiąga wysokość do 50 centymetrów i przybiera postać łodygi o obłym kształcie. Jego owoce przypominają wyglądem jagody. Surowcem leczniczym jest niezbyt rozgałęziony korzeń o charakterystycznym wyglądzie przypominającym człowieczka.

 

GALERIA

1/7


2/7

3/7

4/7

5/7

6/7

7/7

 

 

AKTYWNE SKŁADNIKI

»  Ginsenozydy – polepszają ukrwienie narządów wewnętrznych, chronią przed osteoporozą i nowotworami, dodają energii i pozytywnie wpływają na układ odpornościowy.


»  Witaminy A, C, witaminy z grupy B, D, E,F
 – odpowiedzialne za prawidłowe 
funkcjonowanie całego organizmu, wzmacniają i pobudzają organizm oraz uodparniają na stres.


»  Minerały: wapń, fosfor, miedź, magnez, żelazo, cynk, potas
 – wspierające działanie 
układu nerwowego, odpowiedzialne za budowę kości i sprawne funkcjonowanie układu naczyniowo-sercowego.

 

 

 SPEKTRUM LECZNICZEGO DZIAŁANIA

      Większości z nas żeń-szeń kojarzy się całkiem słusznie z cudownym środkiem na zmęczenie, osłabienie, apatię, brak energii i zwiększoną wrażliwość na stres. Prawda jest taka, że żeń-szeń skutecznie wspiera funkcje układu nerwowego.

1. “Działa na mózg poprawiając pamięć i koncentrację, a jednocześnie chroni neurony przed degeneracjąPodziała też uspokajająco, ale bez efektu usypiania.”

2. “Zarówno u osób aktywnych fizycznie, jak i narażonych na duży wysiłek intelektualny istotna jest zdolność żeń-szenia do zredukowania zmęczenia i dodawania energii, bez zwiększania nerwowości. Świetnie zwiększa odporność na stres i redukuje objawy menopauzy.Nada się dla osób wracających do pełnej sprawności po przebytych chorobach i żyjących w przewlekłym stresie.”

3. “Może okazać się także zbawienny dla osób, które genetycznie są obciążone ryzykiem cukrzycy. Regularne stosowanie żeń-szenia wpłynie na obniżenie poziomu cukru we krwi, co mogą wykorzystać osoby z nadwagą i chcące zrzucić zbędne kilogramy. Otoczy też ochroną trzustkę, zapewniając jej bezbłędne funkcjonowanie.”

4. “Żeń-szeń ma także znaczny wpływ na układ krwionośny. Wzmacnia go i zapobiega odkładaniu się cholesterolu we krwi, zwiększając też obecność tego „dobrego” cholesterolu HDL. W konsekwencji chroni organizm przed miażdżycą. W tym miejscu należy też wspomnieć o właściwościach antyoksydacyjnych. Dzięki temu nie dopuszcza do aktywności wolnych rodników i chroni w ten sposób wątrobę również ją regenerując. Poprawia również wchłanianie składników odżywczych z pokarmu.”

5. “Ważną zaletą żeń-szenia są też właściwości antynowotworowe. Wszystko dzięki ginsenozydom, które redukują aktywność komórek rakowych.”

6. “Ma też ogromne znaczenie dla całego układu ruchu. Chroni na przykład przed osteoporozą wpływając na zwiększenie estrogenów w kościach. Dzięki temu poprawiają jakość tkanki kostnej i zastępują estrogeny, które nie są wytwarzane u kobiet po menopauzie.

7. “Dla sportowców ważny jest fakt, że żeń-szeń przyspiesza pobór tlenu w komórkach, co wpływa na obniżenie poziomu kwasu mlekowego. Dzięki temu organizm ma szansę szybciej zregenerować się po wysiłku i obędzie się bez charakterystycznych zakwasów.”

8. “Bardzo często żeń-szeń jest zalecany dla osób borykających się z obniżonym libido i osłabioną potencją. Składniki aktywne tej rośliny przyczyniają się do zwiększenia produkcji tlenku azotu. Ten z kolei rozszerza naczynia krwionośne i zwiększa ukrwienie narządów rozrodczych.”

9. “Ponadto może zmniejszać uszkodzenia komórek wywołane przez przyjmowanie leków albo alkoholu czy też wynikające ze szkodliwego promieniowania. Poprawia też działanie układu immunologicznego i poprawia przemianę materii.”

 

 WŁAŚCIWY SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

       Korzeń żeń-szenia można żuć. Im dłużej, tym lepiej, wówczas przynosi lepsze efekty. Następnie należy go połknąć. Można z niego wykonać także herbatę. Ważne, by nie przekraczać zalecanej dawki max. 2 gramów na dobę. Cała kuracja także nie powinna trwać dłużej niż 8 tygodni. Nadużywanie żeń-szenia może skończyć się efektami odwrotnymi do pożądanych.


Nie powinny go przyjmować osoby chore na hemofilię, z nadciśnieniem i chorobami serca.
 Nie powinno się też spożywać go wieczorem, bo może wywołać problemy z zaśnięciem.

[/FMP]