zioła - Ziołolecznictwo i zdrowie

Borówka brusznica – działanie i zastosowanie.

Borówka brusznica (Vaccinium vitis-idaea)

Ciekawostki

Jak pisał Mickiewicz: ,,A tam czerwieniły się wrzosiste pagórki, strojne w brusznice jakby w koralów paciórki”

Lecznicze właściwości borówki brusznicy wymieniano już w starożytności przez greckiego lekarza, farmakologa i botanika – Dioskurydesa.

Borówka brusznica znana i stosowana w medycynie ludowej była wykorzystywana w dolegliwościach reumatycznych (liście i kwiaty), owoce natomiast gotowano z miodem na zimicę żołądka i biegunkę.

Surowiec często pomijany we współczesnej literaturze farmakognostycznej. Oficjalnie w Polsce jest to środek odkażający drogi moczowe.

Kiedy stosować borówkę brusznicę?

Liście borówki brusznicy wykorzystuje się w leczeniu:

Schorzeń pęcherza moczowego (nieżyty, stany zapalne i zakażenia bakteryjne)

Stanów zapalnych układu płciowego również przy prostacie

Wspomagająco pracę nerek (kamica moczanowa)

Problemy żołądkowo-jelitowe

Małe krwawienia

Owoce borówki brusznicy wykorzystuje się w leczeniu:
Biegunek

Zewnętrznych oparzeń

Opis borówki brusznicy

Zimnotrwała krzewina z rodziny Wrzosowatych (Ericaceae) o skórzastych, nie opadających na zimę liściach. Liście są jajowate lub owalne, wiecznie zielone oraz błyszczące, lekko podwinięte brzegiem. Owoc jest białokremowy na początku i w miarę dojrzewania przyjmuje czerwoną barwę, oraz staje się twardszy. Kwiatostan o białym kolorze z różowym odcieniem, tworzy grono, osadzone na krótkich szypułkach. Roślina wyrasta do 15-25cm.

Borówka brusznica dojrzewa od lipca do sierpnia, a czasem zdarza się, że zakwita po raz drugi i owocuje we wrześniu czy październiku.

Czerwone jagody zwane borówkami są jadalne i dawniej wykorzystywano je jako dodatki do sosów, robi się z nich konfitury oraz galaretki.

W lecznictwie wykorzystuje się liść borówki brusznicy oraz czerwony dojrzały owoc.

Opis botaniczny borówki brusznicy

Rośnie w klimacie umiarkowanym w północnej Europie, Ameryce Północnej oraz Azji.
W Polsce roślina pospolita na całym niżu jak i w górach. Rosnąc często tworzy duże skupiska. Lubi środowisko suche, bardziej jałowe i kwaśne, dlatego często można ją spotkać lasach iglastych, na porębach i wrzosowiskach.

Galeria

Zdjęcie borówki brusznicy 1/3

Zdjęcie borówki brusznicy 2/3

Zdjęcie borówki brusznicy 3/3

Spektrum działania borówki brusznicy

Liście – Zwiększają ilość wydalanego moczu jak i jonów sodowych czy chlorkowych. Działają bakteriobójczo i przeciwgrzybiczo dzięki zawartości arbutyny która hydrolizując, uwalnia hydrochinon. Działanie te wzmacniają dodatkowo garbniki i flawonoidy. Flawonoidy oraz garbniki katechinowe działają obkurczająco na naczynia krwionośne błon śluzowych jak i naczyń włosowych jeśli zostaną zastosowane na skórę. Wyciągi z liści działają ściągająco, zmniejszają stan zapalny, uszczelniają i wzmacniają naczynia krwionośne, oraz wspomagają gojenie wrzodów żołądka dwunastnicy. Zastosowanie więc znajdą również w krwotokach z nosa czy wspomagająco w leczeniu wrzodów.

Owoce – Regulują czynności trawienne w biegunkach, działają lekko moczopędnie i ściągająco oraz stosuje się je jako witaminowy środek dietetyczny. Owoce dzięki zawartości kwasu benzoesowego, przedłużają trwałość przetworów. Zewnętrznie ze świeżych pogniecionych jagód robiono okłady do gojenia oparzeń.

Aktywne składniki borówki brusznicy

Liście:
– ok 7% glikozydów fenolowych w tym (arbutynę, kawoiloarbutynę, wolny hydrochinon, pirozyd)
– ok 10% garbników katechinowych
– flawonoidy (glikozydy kwercetyny i mirycetyny)
– triterpeny (kwas ursolowy)
– kwasy organiczne
– sole mineralne (ze znaczną ilością magnezu)

Owoce:
– kwasy organiczne (benzoesowy)
– cukry
– pektyny
– witaminy A i C
– antocyjanozydy
– garbniki
– sole mineralne

Przepis na przygotowanie borówki brusznicy
Napar z liści: 2-4g suszu zalać szklanką wrzątku. Pić 1/3 szklanki 3 razy dziennie. W przypadku biegunki pić co 2 godziny po 100 ml.

Nalewka z owoców brusznicy: 500g dojrzałych owoców zalać w szklanym naczyniu 0,5litrem spirytusu 70%. Można przedtem zgnieść owoce, całość wymieszać i trzymać 4-6 tygodni w nasłonecznionym miejscu. Po tym czasie, zrobić syrop z pół litra wody i 100g cukru. Do zimnego syropu przez gazę przelać nalewkę i wymieszać, zostawiając całość w ciemnym i zamkniętym naczyniu. Taką nalewkę trzymać pół roku w ciemnym i chłodnym miejscu. Pić 2-3 razy dziennie po 5-25ml.

Przeciwwskazania do stosowania borówki brusznicy
Źle dobrane dawki mogą powodować zatrucie hydrochinonem oraz mają działanie mutagenne.

Literatura
Fiedoruk, Ł., Mazik, M., Panstwa, M. (2012) Encyklopedia ziół. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Dragon.

Senderski, ME. (2014) Zioła w leczeniu dolegliwości i chorób układu moczowo-płciowego.Podkowa-Leśna: MTEUSZ E. SENDERSKI.

Błach-Olszewska, Z., Długosz, A., Lamer-Zarawska, E., Kowal-Gierczak, B., Niedworok, J. (2014) Fitoterapia i leki roślinne. Warszawa: PZWL.

rozanski lisc-brusznicy folium vitis idaeae jako surowiec farmakopealny

Lipa – w każdej chwili na przeziębienie

Kwiat lipy – Flos (Inflorescentia) Tiliae – zobacz co na jej temat pisze literatura zielarska:

CIEKAWOSTKA

Z drzewa lipowego jest produkowany węgiel leczniczy, stosowany w leczeniu biegunek, przy zatruciach oraz niestrawności.

KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

Przeziębienia i infekcje

Stany lękowe i nerwobóle

Sucha skóra i włosy

Osłabienie oczu i stany zapalne (w tym spojówek i powiek)

Słabe włosy i niska jakość skóry

OPIS ZIOŁA

Napar z kwiatów i liści lipy jest szczególnie przydatny w okresach przeziębieniowych i w przebiegu grypy. Rozgrzewa organizm powodując wytwarzanie interferonu, który jest odpowiedzialny pobudzanie organizmu do walki z patogenami. Kwiaty lipy wzmagają wydzielanie potu, a śluzy zawarte w naparze działają osłaniająco, zmiękczająco, przeciwkaszlowo i łagodzą podrażnionwe błony śluzowe gardła i układu pokarmowego.

Flawonoidy wraz z olejkami eterycznymi i glikozydami fenolowymi posiadają właściwości uspakajające i rozkurczowe.

W kosmetyce napary z lipy wykorzystuje się przy stanach zapalnych oraz wtedy gdy jest potrzeba nawilżenia i osłony dla skóry suchej i tej podrażnionej wypryskami. Kwiaty lipy mają właściwości nawilżające skórę co powoduje wzrost elastyczności i sprężystości skóry. Zmniejsza się łojotok i hamuje procesy pękania i łuszczenia naskórka.

Płukanki z kwiatów i liści lipy wykorzystuje się gdy włosy mają tendencję do suchości, łupieżu suchego i gdy nie są odporne na uszkodzenia mechaniczne.

Kwiat lipy i liście stosuje się również przy okładach na oczy szczególnie przy stanach zapalnych spojówek i powiek, przy suchości oczu i uczuciu piasku w oczach. Kwiat lipy sprawdza się również gdy pracujemy długo przed komputerem lub oglądamy często telewizję i pojawiają się zmęczenia oczu, obrzęki, a nawet cienie i worki pod oczami po nieprzespanych nocach.

Sam napar dodatkowo oczyszcza krew, a kąpiele pomagają przy nerwobólach.

[FMP]

OPIS BOTANICZNY

Lipa jest popularnym drzewem w Polsce, z pniem stosunkowo krótkim, natomiast u starszych okazów jest bardzo gruby. Posiada ciemnoszarą korę (czasami szarobrunatną) która biegnie wzdłuż spękaniami i sieciowato rozgałęzionymi listewkami.

Liście są pojedyncze i skrętoległe, sercowate, a u nasady często asymetryczne. Na brzegach znajdują się karbowano-piłkowane ząbki.

Kwiaty są obupłciowe (żółte i białe) o przyjemnym zapachu. Wydaje orzeszkowe owoce nasienne.[/FMP]

GALERIA

1/3

2/3

3/3

SKŁADNIKI AKTYWNE

100% najwyższej jakości kwiatów lipy zawiera:

Rutynę, hiperozyd, kwercytrynę, glikozyd flawonoidowy kemferolu – tiliroside (tylirozyd), astragalin (astragalinę). Tylirozyd zbudowany jest z kwasu p-kumarowego (p-coumaric acid), z glukozy oraz z kemferolu (kaemferol). Zawartość olejku w kwiatach wynosi 0,02-0,1-0,38%. Olejek zawiera farnesol (farnezol), farnesyl acetate (octan farnezylu), geraniol i eugenol. Proantocyjanidyny (proanthocyanidins). Śluzów jest około 10%. Garbniki. Do kwasów fenolowych obecnych w kwiatach lipy zalicza się: kwas kawowy, galusowy, chinowy i kwas chlorogenowy.

SPEKTRUM DZIAŁANIA

Niemal każdy kto słyszał cokolwiek o naturalnych sposobach na grypę, wie, że właśnie kwiat lipy ma ogromne znaczenie. Warto wówczas podawać miód lipowy, ale też sam kwiat, liście i jego przetwory mają zbawienny wpływ na zdrowie ponieważ w miodzie jest bardzo dużo cukru, który upośledza odporność.

1. “Przede wszystkim wykazuje działanie przeciwzapalne i zawiera potężną dawkę związków śluzowych, które stanowią powłokę osłaniającą błony śluzowe gardła czy płuc.”

2. “Obniży też gorączkę i przyniesie ulgę przy anginie, zapaleniu gardła czy oskrzeli.” [FMP]

3. “Jednocześnie kwiat i liście lipy przyspieszą proces usuwania toksyn z organizmu. Mają działanie napotne oraz moczopędne. Lepsze zdolności do wydalania skóry i nerek powodują, że organizm szybciej się oczyszcza i wraca do pełni zdrowia.”

4. “Napary z kwiatów i liści lipy zadziałają też łagodząco na skurcze mięśni, a także zwiększą produkcję soków żołądkowych oraz przyspieszą transport żółci do dwunastnicy. Zapobiegają w ten sposób osadzaniu się kamieni żółciowych, ale też poprawią proces trawienia, łagodząc nudności czy niestrawność.”

5. “Ponadto lipa ma właściwości uspokajające. Szczególnie docenią ją osoby, które żyją w przewlekłym stresie i są narażone na duży wysiłek intelektualny.

6. “Napar z kwiatów lipy pomoże się wyciszyć, a także ułatwi zasypianie. Kwiaty lipy można dodać też do wieczornej kąpieli, żeby zmniejszyć problemy z bezsennością.”

SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

Młodzież od 12 lat, dorośli i pacjenci w podeszłym wieku

Pojedyncza dawka 2 g (ok. 2 łyżeczki) kwiatu lipy zalać 150 ml wrzącej wody, naparzać pod przykryciem przez ok. 15 minut i przecedzić. Pić 2-4 razy dziennie między posiłkami świeżo przygotowany napar.

Dzieci w wieku od 4 do 12 lat

Pojedyncza dawka 1 g (ok. 1 płaskiej łyżeczki) kwiatu lipy zalać 150 ml wrzącej wody, naparzać pod przykryciem przez ok. 15 minut i przecedzić. Pić 2-4 razy dziennie między posiłkami świeżo przygotowany napar.

Stosowanie u dzieci w wieku poniżej 4 lat nie jest zalecane.

Literatura cytowana

1.http://rozanski.li/397/kwiat-lipy-flos-inflorescentia-tiliae-w-fitoterapii/

2.BERNADZKI E., BOLIBOK L., BRZEZIECKI B., ZAJĄCZKOWSKI J., ŻYBURA H., 1998. Compositional dynamics of natural forests in the Białowieża National Park, northeastern Poland. Journal of Vegetation Science 9: 229- 238.

3.BOBROVSKIJ P., 1863. Materialy dlâ geografii i statistiki Rossii, sobranye oficerami generalnogo štaba. Grodnenskaâ Guberni. Sankt-Petersburg.

4.BOROWIK-DĄBROWSKA M., DĄBROWSKI M. J., 1973. Naturalne i antropogeniczne zmiany roślinności Białowieskiego Parku Narodowego. Archeologia Polski 18, 1: 181-200.

5.BRINCKEN J., 1826. Mémoire descriptif sur la forêt imperiale de Białowieża, en Lithuanie. Glücksberg, Warszawa.

6.DASZKIEWICZ P., JĘDRZEJEWSKA B., SAMOJLIK T., 2004. Puszcza Białowieska w pracach przyrodników 1721-1831. Wyd. Naukowe Semper, Warszawa. DĄBROWSKI M. J., 1959. Późnoglacjalna i holoceńska historia lasów Puszczy Białowieskiej. Część I. Białowieski Park Narodowy. Acta Societatis Botanicorum Poloniae 28(2): 197-248.

7.FALIŃSKI J. B., PAWLACZYK P. 1991. Zarys ekologii. W: Lipy. Nasze drzewa

8.https://pl.wikipedia.org/wiki/Lipa

9. Iwaniuk A.: „Atlas ziół krajowych”, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2006.

10. Rogala J., Maciej R.: „Zioła dla zdrowia i urody”, Wydawnictwo Olejsiuk, Ożarów Mazowiecki 2016.

11. Górnicka J.: „Apteka natury”, Wydawnictwo MARTEL, Kalisz 2005.

12. Rogala J., Maciej R.: „Boża apteka”, Wydawnictwo Olejsiuk, Ożarów Mazowiecki 2016.

[/FMP]

Eukaliptus – na górne drogi oddechowe

EUKALIPTUS (Eukalyptus) zobacz co na jego temat pisze literatura zielarska:

CIEKAWOSTKI

Eukaliptus to wyjątkowe drzewo kojarzone z Australią i misiami koala. Jest znane głównie ze swoich odświeżających i odprężających właściwości, czego symbolem są właśnie te niezbyt aktywne torbacze.

Jako drzewo znajduje jednak szerokie zastosowanie zwłaszcza w lecznictwie, ale również w budownictwie, czy szkutnictwie dzięki swoim długim nieraz na 100 metrów pniom i odporności na gnicie.

Za jego wielkością idzie ogromne zapotrzebowanie na wodę, dlatego nauczono się wykorzystywać eukaliptusy jako naturalny sposób na osuszanie terenów. Inną ciekawostką jest fakt, że te olbrzymie drzewa nie dają zbyt wiele cienia. Wszystko przez to, że ich liście ustawiają się prostopadle do ziemi.

OPIS ZIOŁA

Eukaliptusa raczej nikomu nie trzeba przedstawiać. Jest to na tyle powszechna charakterystyczna roślina, że większość z nas potrafi wymienić chociaż kilka jej zastosowań i właściwości.

Najważniejszą i najbardziej znaną jest ułatwianie oddychania i pomoc we wszelkiego rodzaju schorzeniach górnych dróg oddechowych. Zadziała głównie poprzez inhalacje, ale też nacieranie skóry. W ten sposób można pozbyć się chociażby migrenowych bólów głowy, a także bólu stawów i kości.

Niektórzy stosują go do wyrobu kosmetyków ze względu na działanie łagodzące, ale też przeciwzmarszczkowe. Poza tym pomaga w gojeniu ran i przynosi ulgę we wrzodach, liszajach czy innych chorobach skórnych. Kąpiel z dodatkiem naparu eukaliptusa działa odświeżająco, jak naturalny dezodorant.

Ponadto herbaty i olejki z eukaliptusa przyniosą ulgę we wszystkich chorobach przebiegających z wysoką gorączką, takich jak grypa lub angina. Niektórzy doceniają odprężające działanie ekstraktów z tej rośliny.

[FMP]

KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

Stany zapalne górnych dróg oddechowych

Bóle reumatyczne

Stany zapalne

Choroby przebiegające z wysoką gorączką

Stres, napięcie nerwowe

Bóle głowy, mięśni, stawów

Ogólne osłabienie organizmu, przemęczenie

Trudno gojące się rany i inne problemy dermatologiczne

Infekcje grzybicze i bakteryjne układu pokarmowego (CANDIDA)

OPIS BOTANICZNY

Wyróżnia się aż 600 gatunków eukaliptusa. Jest to roślina wiecznie zielona, charakterystyczna dla Australii, Nowej Gwinei i Indonezji, ale bywa też spotykana w Afryce czy Azji.

Ich szczególną cechą jest wysokość. Choć w warunkach hodowlanych nie dopuszcza się do zbytniego rozrostu drzew, w naturze największe okazy mogą wyrastać nawet na wysokość 100 metrów.

Na mniejszą skalę może być też hodowany w przydomowych ogródkach, a nawet w doniczkach. Surowcem terapeutycznym są jego liście.

[/FMP]

GALERIA

1/4

2/4

3/4

4/4

AKTYWNE SKŁADNIKI

Eukaliptol – odpowiadający za charakterystyczny zapach i ułatwiający oddychanie,

Flawonoidy (rutyna, kwercytryna, kwercetyna) – o działaniu przeciwzapalnym, rozkurczowym i przeciwnowotworowym, kwasy trójterpenowe, floroglucynoterpeny,

Garbniki – zapewniające działanie bakteriobójcze i ściągające,

Polisacharydy – pełniące funkcje ważnego budulca w organizmach żywych,

Kwas chlorogenowy, kwas ferulowy, kwas kawowy, kwas p-kumaroilochinowy.

SPEKTRUM DZIAŁANIA

Najczęściej wykorzystywanym w naturalnym leczeniu rozmaitych dolegliwości jest olejek z eukaliptusa. Preparaty tego typu znajdują zastosowanie w leczeniu schorzeń górnych dróg oddechowych, takich jak prozaiczne przeziębienia, ale też grypa, angina, zapalenie zatok czy oskrzeli.

Wykazuje właściwości rozkurczające i pobudza działanie wydzielnicze dróg oddechowych, przez co ułatwia wykrztuszanie zalegającej wydzieliny. Wzmaga wentylację płuc, dzięki czemu reguluje i uspokaja i pogłębia oddech.

1. “Zwalcza uczucie zatkanego nosa i ułatwia oddychanie. Sprawdzi się np. do nacierania klatki piersiowej. W przypadku ciężkiego przeziębienia czy grypy nie tylko ułatwi oddychanie, ale też podziała uspokajająco poprawiając jakość snu tak potrzebnego choremu do regeneracji.”

2. “Preparaty z liści eukaliptusa skutecznie zwalczają infekcje grzybicze i bakteryjne nie tylko układu oddechowego, ale też pokarmowego. Rozprawią się z nieprzyjemnym oddechem, a także wyregulują wydzielanie żółci i soków żołądkowych. Ponadto uodparniają na ataki pasożytów.”

3. “Olejek świetnie sprawdzi się w walce z bólami i nerwobólami, a także bólami pochodzenia reumatycznymi. Wystarczy wcierać go w skórę w miejscach natężonych dolegliwości. Nie bez znaczenia są tutaj także właściwości rozkurczające.”

[FMP]

4. “Można go także stosować zapobiegawczo przeciwko pasożytom zewnętrznym, a nawet grzybicy. Olejek eukaliptusowy rozprawi się także z infekcjami wywoływanymi przez roztocza. Inną ciekawą właściwością tego olejku jest przyspieszenie krążenia i aktywowanie enzymów wątrobowych, co prowadzi do szybszego rozpadu środków farmakologicznych stosowanych równocześnie z eukaliptusem.”

5. “Działanie antyseptyczne, rozkurczowe i przeciwzapalne jest nie do przecenienia w odkażaniu skóry i błon śluzowych. Olejek czy też napar z eukaliptusa pomaga w gojeniu ran, a także leczy ropnie, oparzenia, wrzody czy czyraki. Poradzi sobie również z łupieżem, a także wygładzi i nawilży skórę.”

6. “W Australii liście eukaliptusa były wykorzystywane do leczeniu chorób przebiegających z wysoką gorączką, takich jak tyfus, malaria, cholera czy szkarlatyna. Obecnie również stosuje się takie środki do walki ze stanami zapalnymi. Kąpiel z olejkami eukaliptusa pomoże się zrelaksować i rozluźnić napięcia mięśni. Niestety nie można przesadzać ze stosowaniem tego składnika. Przedawkowany może powodować wymioty, biegunkę, a nawet zaburzenia pracy serca.”

SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

Inhalacje: około 15 kropli olejku na 1 szklankę wrzącej wody (w przypadku przeziębienia i infekcji górnych dróg oddechowych)

Herbata z suszonych liści eukaliptusa: 1 łyżeczka liści na 1 szklankę wrzącej wody.

Nalewka eukaliptusowa: 3 łyżeczki liści zalewamy 40% alkoholem i odstawiamy na 2 tygodnie. Po tym czasie odsączamy i stosujemy w przypadku biegunki i problemów jelitowych.

Liście eukaliptusa bywają wykorzystywane jako dodatek do dań z dziczyzny.

[/FMP]

Krokosz Barwierski – Skuteczna antyoksydacja jednym ziołem.

Krokosz barwierski – Carthamus tinctorius – Zobacz co pisze literatura zielarska na jego temat:

CIEKAWOSTKI

Właściwości krokosza barwierskiego znane były już w starożytnym Egipcie, gdzie doceniono go jako naturalny barwnik. Świetnie zastępował i nadal zastępuje szafran, który jest dość drogi, a ma podobne cechy. Stąd też jego inna nazwa: szafran łąkowy.

Płatki krokosza są pomarańczowe, ale po wysuszeniu nabierają bardziej intensywnego odcienia wpadającego w czerwień. Jako barwnik bywała nazywana hiszpańską czerwienią.

Produkowano z niego także kosmetyki, takie jak tłuste szminki oraz mydła czy lak.

Wykorzystywano go również w medycynie ludowej np. do leczenia kaszlu i smutnego życia (dzisiaj nazywanego depresją 🙂 ).

KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

Otyłość

Cukrzyca

Skłonności do chorób serca

Zwyrodnienia naczyń

Skóra tłusta i mieszana

Trądzik

Stany zapalne

Osłabienie i zanieczyszczenie organizmu

Niepokój

Słabe krążenie krwi

Zaparcia

Miażdżyca

Trudno gojące się rany

Obrzęki

[FMP]

OPIS ZIOŁA

Krokosz barwierski jest rośliną pochodzącą z Bliskiego Wschodu, znaną także w Europie. Ma wiele zalet bez względu na to, w jakiej postaci występuje, a zwykle można go nabyć w formie suszu, jak i oleju. Jako napar reguluje procesy metaboliczne w organizmie. Działa moczopędnie, a także poprawia perystaltykę jelit, jednocześnie zapobiegając powstawaniu zaparć. Chroni przed odkładaniem się cholesterolu, a przez to działa profilaktycznie przeciw miażdżycy.

Obniża także poziom cukru we krwi dlatego również cukrzycy docenią napary z krokosza.

Pomaga wzmocnić ściany naczyń krwionośnych i delikatnie przyspiesza krążenie. Ochrania serce przed zawałem, a także przed wystąpieniem udaru czy choroby wieńcowej.

Znakomicie wspiera organizm w walce z wolnymi rodnikami z uwagi na duże pokłady antyoksydantów. Udowodniono również, że ma działanie antynowotworowe.

Zapobiegnie nadmiernej utracie wody. Przyspieszy również gojenie się ran. Doskonale nada się też do pielęgnacji włosów. Można wykonywać np. wcierki, które pomogą utrzymać włosy w znakomitej formie (chociaż olejek może być bardziej komfortowy w użyciu).

[/FMP]

OPIS BOTANICZNY

Krokosz barwierski jest rośliną należącą do rodziny astrowatych. Pochodzi z Indii i Bliskiego Wschodu, ale obecnie jest też hodowany w Europie. Osiąga do 130 centymetrów wysokości, ma lancetowate, kolczaste liście i kwitnie na pomarańczowo lub czerwono.

To właśnie kwiat jest tutaj surowcem leczniczym, ale też stosowanym w kuchni jako przyprawa zastępująca znacznie droższy szafran. Suszony krokosz nie ma smaku, natomiast sprawdza się jako barwnik. Olej z krokosza z kolei ma orzechowy aromat.

GALERIA

1/5

2/5

3/5

4/5

5/5

[FMP]

AKTYWNE SKŁADNIKI

Kartamina.

Witaminy A, E i F– opóźniające procesy starzenia komórek i wspierające walkę z wolnymi rodnikami, pielęgnujące skórę.

Kwas linolowy – bezpiecznie wspiera proces odchudzania.

Olejek eteryczny, tłuszcze, białka.

Fitosterole – działanie antyoksydacyjne i przeciwnowotworowe.

SPEKTRUM DZIAŁANIA

Krokosz barwierski zwykle bywa wykorzystywany do tworzenia olejków, ale z powodzeniem można też wykonać z niego równie wartościowy napar. Takie przetwory będą bogatym źródłem nienasyconych kwasów tłuszczowych.

1. “Wysoka zawartość antyoksydantów powoduje, że organizm lepiej radzi sobie z neutralizowaniem i wydalaniem toksyn. Skuteczniej też odpiera ataki wolnych rodników. Obecność witamin A i E spowalnia proces starzenia się komórek i działa antynowotworowo.”

2. “Oleje zawarte w krokoszu barwierskim stanowią źródło kwasów omega-3 i omega-6. Pokrywają zapotrzebowanie organizmu na nie równie mocno, co ryby morskie. Dzięki temu doskonale wpływają na pracę serca i całego układu krążenia. Trzeba jednak pamiętać o nie przekraczaniu zalecanych dawek.”

3. “Ma korzystne działanie na budowę naczyń krwionośnych. Wzmacnia ich ścianki, uelastycznia je i obniża ich przepuszczalność. Obniża również poziom cholesterolu i chroni przed miażdżycą.”

4. “Napar z krokosza pity regularnie podziała rozluźniająco i odprężająco. Jednocześnie delikatnie pobudzi krążenie krwi.”

5. “Ma działanie moczopędne, dzięki czemu pomaga pozbyć się obrzęków. Ten sam olej będzie miał też znaczny wpływ na odchudzanie.Zaleca się spożywanie go osobom walczącym z otyłością i nadprogramowymi kilogramami. Wspiera także walkę z cukrzycą. Poprawia metabolizm, a jednocześnie pomaga zwalczyć zaparcia, jak również stany zapalne.”

6. “Chłodny napar świetnie też sprawdzi się jako odżywka do włosów zniszczonych i przesuszonych.“

SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

Napar z krokosza barwierskiego: 2 gramy suszu zalać szklanką wrzątku i odstawić na 20 minut. Następnie odcedzić i pić po kilka łyków co parę godzin.

Wino z krokosza barwierskiego: 1 część rozdrobnionych kwiatów (suszonych lub świeżych) zalać 5 częściami wina.

[/FMP]

TARCZYCA BAJKALSKA – Antynowotworowe i przeciwwirusowe zioło.

Tarczyca bajkalska (łac. Scutellaria baicalensis Georgi; bajkalina) jest jednym z najczęściej wykorzystywanych ziół do leczenia chorób nowotworowych, oraz w leczeniu chorób wątroby, takich jak marskość czy wirusowe zapalenie typu C i B.

WSKAZANIA DO STOSOWANIA

Zakażenia i infekcje (grzybicze – np. candida, wirusowe np. HIV-1, bakteryjne np. przerost niekorzystnych bakterii w jelitach)

Przewlekłe zmęczenie

Choroby wątroby (zapalenia, zatoksycznienie, niewydolności)

Redukcja stanów zapalnych organizmu.

Mgła mózgowa (brainfog)

NAJWAŻNIEJSZE CECHY

Tarczyca bajkalska posiada pokłady takich flawonoidów jak bajkalina, bajkaleina oraz wogonina, dzięki którym zawdzięcza swoje magiczne właściwości.

Posiada silne właściwości przeciwzapalne, co wykorzystuje się większości chorobach układu pokarmowego, a także przy zwalczaniu mgły mózgowej (brain fog),która powoduje otępienie.

Wykazano również silnie działanie przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze oraz przeciwwirusowe,co można wykorzystać do walki z większością patogenów wyniszczających organizm.

Osoby, które piły napary z naszej tarczycy bajkalskiej bardzo szybko odczuwały różnicę w codziennym funkcjonowaniu stosując ją nawet w innych celach niż lecznicze! Z racji na jej zdolność do przedłużania telomerów wykorzystuje się ją również w kosmetyce w postaci toników i płukanek doustnych (Telomery odpowiedzialne są za starzenie organizmu. Im są dłuższe tym organizm wygląda młodziej).

Wyeliminowanie toksyn z organizmu jak metabolity pasożytów, wirusów i bakterii powoduje wyraźne odczucie odzyskania energii życiowej!

AKTYWNE SKŁADNIKI

Źródło:http://pw.ihar.edu.pl/assets/Uploads/1.2-Koryciny-Kosakowska-Baczek-Przybyl-Weglarz-Poster.pdf

Dodatkowo w skład wchodzą: flawonoidy (baikaleina, wogonina, skullcapflavon I, II, oroksylina A, koganebanaina, baikalina = baicalin (3,6-6,2%), wogonozyd), fitosterole (beta-sitosterol), kwas benzoesowy.

[FMP]

OPIS BOTANICZNY

Już sama nazwa tarczycy bajkalskiej nasuwa pewne skojarzenia co do jej pochodzenia. Jest to roślina wieloletnia pochodząca z Syberii, a także Japonii, Chin i Mongolii. Cechuje ją niezbyt duża wysokość, dorasta do niewiele ponad pół metra.

Ma proste pędy i posiada nieduże liście. Ma fioletowo-niebieskie kwiaty. Surowcem zielarskim w przypadku tarczycy bajkalskiej jest kłącze z korzeniem. Zbiera się je wiosną lub jesienią, najlepiej z roślin 2,3-letnich.

SZEROKIE SPEKTRUM DZIAŁANIA

Nie na darmo korzeń tarczycy jest zaliczany do 50 najważniejszych ziół w ludowej medycynie japońskiej. Działa na organizm na różne sposoby. Przede wszystkim chroni przed miażdżycą.

“Działa przeciwzapalnie i przeciwzakrzepowo. Utrudnia też zlepianie się płytek krwi.“

“Posiada właściwości antyoksydacyjne, dlatego chroni nie tylko przed miażdżycą, ale też przed nowotworami i chorobami wywołanymi przez ataki wolnych rodników.”

“Tarczyca chroni i wzmacnia błony śluzowe organizmu wspierając tym samym jego naturalne mechanizmy obronne.”

“W tradycyjnej medycynie często wykorzystywano ją do leczenia wirusowego zapalenia wątroby. Okazuje się, że ogólnie ma ona właściwości przeciwwirusowe, więc sprawdzi się też w leczeniu grypy i przeziębienia.”

“Preparaty z tarczycy bajkalskej przydadzą się także w leczeniu stanów zapalnych jamy ustnej i chorób dziąseł. Pomogą leczyć choroby przyzębia i urazy dokonane np. przez protezę. Zwalcza też bakterie odpowiedzialne za powstawanie próchnicy.”

“Dodatkowo tarczyca bajkalska sprawdzi się w leczeniu problemów dermatologicznych, takich jak trądzik, a także zmniejsza podrażnienia skóry. Skutecznie chroni przed promieniowaniem słonecznym.”

SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

Odwar

Łyżkę (2-3 gramy) zalać szklanką gorącej wody (250ml).

Nalewka

Korzeń zalej 2:1 alkoholem 45% i odstaw w ciemne miejsce na 2 tygodnie. Stosować zgodnie z zaleceniami fitoterapeuty.

Literatura cytowana.

1 Wilczańska-Barska A., Chmura B., Krauze-Baranowska M. Dotychczasowy stan badań nad aktywnością farmakologiczną flawonów z rodzaju Scutellaria. Postępy Fitoterapii 1/2012, str: 28-34

Sawicka E., Długosz A., Średnicka D. Działanie łączne wyciągu z tarczycy bajkalskiej i koenzymu Q10 w stresie oksydacyjnym wywołanym związkami chromu. Medycyna Środowiskowa 2010, 13 (1) str.72-77
Khan N.M., Haseeb A., Ansari M.Y., Haggi T.M. A wogonin-rich-fraction of Scutellaria baicalensis root extract exerts chondroprotective effects by suppressing IL-1β-induced activation of AP-1 in human OA chondrocytes. Sci Rep 2017, March 3 [8] Lee H.W. , Ryu H.W., Kang M.G. et al. Potent inhibition of monoamine oxidase A by decursin from Angelica gigas Nakai and by wogonin from Scutellaria baicalensis Georgi. Int J Biol Macromol. 2017 Apr;97:598-605
Kwok M. H., Michael S.Y., Hong Y.W., et al. Anxiolytic effect of wogonin, a benzodiazepine receptor ligand isolated from Scutellaria baicalensis Georgi. Biochemical Pharmacology. Volume 64, Issue 9, 1 November 2002, Pages 1415–1424

5.http://rozanski.li/315/tarczyca-bajkalska-scutellaria-baicalensis-georgi-panaceum-na-wszystko-czy-przecietne-ziolo/

6.Gąsiorowski K., Brokos B., Lamer-Zarawska E. – Ocena wpływu immunotropowego frakcji flawonoidowej tarczycy bajkalskiej Scutellaria baicalensis Georgi. (w druku).

Oszmiański J., Sokół-Łętowska A., Lamer-Zarawska E. – Przemiany flawonoidów w reakcjach utleniających i ich zastosowanie jako przeciwutleniaczy- I Konf. Międz. ?Flawonoidy i ich zastosowanie”, Rzeszów, (1996);
Lamer-Zarawska E., Krzyżanowska J., Błaszczyk T. – Skriningowe badania właściwości przeciwgrzybiczych 56 surowców tradycyjnej medycyny chińskiej (w druku), także – Konferencja Naukowa PAN ?Lek roślinny -tradycja i współczesność”, Kraków, 1-2 Sep. (1997).

[/FMP]