Tag: ziołolecznictwo

Lepięznik – na migrenę, astmę i alergie.

[FMP]

To co sprawia, że lepiężnik wykorzystuje się w ziołolecznictwie, to połączenie aktywnych substancji do których należą, seskwiterpeny jak np. dobrze poznana petazyna, do tego flawonoidy, śluzy, inulina która jest prebiotykiem czyli pokarmem dla naszych bakterii jelitowych, oraz alkaloidy pirolizydynowe i właśnie z uwagi na ten zestaw alkaloidów nie można stosować tej rośliny dłużej niż 3 tygodnie.

Oczywiście taką dłuższą kurację można powtórzyć kilka razy w roku, a jeśli chodzi o takie doraźne stosowanie to nie ma żadnego problemu, zwłaszcza jeśli osłonowo na wątrobę będziemy stosować połączenie sylimaryny i cynaryny. Z jednej strony te dodatkowe zioła zadziałają hepatoprotekcyjnie czyli właśnie ochronnie w stosunku do wątroby, a z drugiej będą synergicznie z lepiężnikiem wzmacniać efekt przeciwzapalny i rozkurczowy.

Surowcem zielarskim jest nie tylko ten wielki liść ale też korzeń który działa przeciwrobaczo.

Nazwa wspólna tej rośliny została zainspirowana liśćmi którymi owijano masło gdy była ciepła pogoda, a nazwa rodzaju pochodzi od greckiego słowa “petasos”, który był filcowym kapeluszem noszonym przez pasterzy. Nie znalazłem informacji o wykorzystaniu samego liścia jako kapelusza, a nie zdziwię się bo roślina ta jest znana od ponad dwóch tysięcy lat.

Stosowanie przetworów z lepiężnika powoduje lekkie uspokojenie, ale to co sprawia że masowo jest zbierany przez zielarzy to jego bardzo skuteczne właściwości w leczeniu migreny, ale nie tylko bo znosi też ataki astmy, a to działanie zawdzięcza między innymi procesowi, który prowadzi do zahamowania wiązania histaminy przez receptory histaminowe H1. Jeśli dojdzie do związania histaminy z tym receptorem, to odczujecie to właśnie w postaci reakcji alergicznej, a jeśli nie chcesz żeby do tego doszło, to lepiężnik jest ziołem dla Ciebie. Te substancje hamują też syntezę leukotrienów czyli takiej formy kwasów tłuszczowych, które są produkowane np. przez leukocyty czyli nasze białe krwinki.
To co musicie jeszcze wiedzieć, to że leukotrieny biorą udział nie tylko w reakcjach zapalnych ale też w reakcjach odpowiedzialnych z odczuwanie bólu.

Dla tych którzy dotrwali do samego końca, prawidłowa odpowiedź Zagadki Zielarza to odpowiedź:

Kwiaty lepiężnika są różowe – Kwitnie bardzo wcześnie więc łatwo przegapić ten krótki marcowy okres kwitnienia.

Przepis na przygotowanie lepiężnika:

Intrakt: Wsyp do szklanej butelki (najlepiej przez lejek) 100g świeżo zmielonego kłącza. Zalej 300ml gorącego alkoholu 50% i odstaw na 7-10 dni. Po tym czasie przefiltruj nalewkę. Dawkowanie powinno być przygotowane indywidualnie przez fitoterapeutę. Przyjmuje się, że w przypadku astmy, migreny i kolki, stosuje się 15ml. Zewnętrznie takim intraktem można obmywać zmiany w leczeniu AZS, jeśli nie pojawia się nadwrażliwość na składniki lepiężnika.

Napar: Do przygotowania naparu wsyp do szklanki 2 łyżki świeżo zmielonego kłącza lub liści i zalej 250ml wrzącej wody. Przykryj szklankę spodkiem i odstaw na 30 min. Po tym czasie przecedź napar i podziel szklankę 5 porcji w ciągu dnia. Tak przygotowany napar można wykorzystać jako “spray” do nosa gdy będziesz mieć katar sienny, albo jako okład na oczy na zapalenie spojówek zachodzące w trakcie alergii.

[/FMP]

Nagietek lekarski – antidotum na trucizny.

Nagietek lekarski (Calendula officinalis L.) Zobacz co na jego temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKI

Nagietek lekarski (Calendula officinalis L.) – Kilka wieków temu, jeszcze w średniowieczu uważano, że nagietek stanowi antidotum na trucizny. Prawdą jest, że pomaga w szybszym powrocie prawidłowych funkcji wątroby po przebytych zatruciach, np. grzybami.

 Źródło wikipedia: Hildegarda z Bingen w swej recepcie na zatrucie z roku 1150 pisze: kto by zjadł truciznę, albo gdy kogoś chciano otruć, niech zaparzy nagietka w wodzie, wyciśnie go i ciepły położy na żołądek. Nagietek truciznę rozrzedzi i wypędzi z wnętrzności. Potem niech chory zagotuje wino i wrzuci doń trochę nagietka, a to znowu zagotuje i wypije. W ten sposób z jego ciała wyjdzie wszystko, co było trucizną, albo przez nos, albo w ślinie wykasłanej i wyplutej.

 Wierzono również, że woreczek z suszonym nagietkiem włożony pod poduszkę przyniesie spokojny sen. Miał też za zadanie odpędzać wszelkie strachy i lęki. Ze względu na swój wygląd nagietki bywają nazywane paznokietkami i pazurkami.

 

Niektórzy uważają, że z kwiatów nagietka można odczytać pogodę. Jeśli danego dnia rano kwiat jest rozwinięty, to znaczy, że nie będzie deszczu.

 

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?


Osłabiona wątroba


 Zatoksycznienie organizmu (metabolitami candidy, pasożytów i patogennych bakterii)


 Osłabienie organizmu, zawroty głowy


 Obniżona odporność


 Podrażnienia skóry


 Zwalcza stany zapalne i hamuje infekcje bakteryjne


 Bóle miesiączkowe i przykre objawy menopauzy


 Oparzenia i odmrożenia


 Stany zapalne błon śluzowych


 Choroby nowotworowe (jelit i dwunastnicy)


 Wrzody żołądka


 Problemy z układem trawiennym


 Przemęczone, szczypiące oczy

[FMP]

 

 OPIS ZIOŁA

 Nagietek lekarski na długo został zapomniany. Co prawda często bywał wykorzystywany w przemyśle kosmetycznym, ale złe przetwarzanie tego surowca na skalę przemysłową nie przynosiło pożądanych efektów, stąd też malejący brak zainteresowania.


 Obecnie jednak ta roślina znów staje się popularna. Jej świeże płatki można dodawać do deserów i sałatek. Dzięki swojemu działaniu antyseptycznemu i łagodzącemu jest stosowana do wytwarzania kosmetyków naturalnych.

 

 Odpowiednio przygotowany napar może posłużyć do łagodzenia podrażnień oczu, ale też sprawdzi się w walce z owrzodzeniami czy trudno gojącymi się ranami. Jest nieocenionym składnikiem wielu leków na choroby i osłabienia wątroby.


 Nagietek ze względu na zawartość kwasu salicylowego świetnie działa na cerę trądzikową. Nie bez znaczenia jest jego korzystne działanie na układ pokarmowy. Sprawdzi się w leczeniu schorzeń żołądka i poprawi działanie układu żółciowego. Zadziała też moczopędnie. W połączeniu z innymi ziołami bywa stosowany w terapiach wspierających leczenie i przeciwdziałanie nowotworom.

 

 

 OPIS BOTANICZNY

      Pochodzenia nagietka lekarskiego nie udało się dotychczas ustalić precyzyjnie. Istnieją przypuszczenia, że pochodzi z okolic Iranu.

       W Polsce rośnie dziko, ale jest też uprawiany w hodowlach i przydomowych ogródkach. Kwitnie od maja, nawet do listopada, jeśli ma korzystne warunki.

       Wyrasta na wysokość do 50 cm, ma intensywnie żółte i pomarańczowe kwiatki oraz łamliwe łodygi. Liście o lancetowatym kształcie.

 

 GALERIA

1/5

2/5
3/5

[/FMP] 4/5

5/5

[FMP] AKTYWNE SKŁADNIKI

 Kwasy organiczne, m.in. salicylowy – skutecznie zwalczający trądzik i łagodzący inne podrażnienia skóry.


 Karotenoidy – odpowiadające za intensywną pomarańczową barwę.


 Flawonoidy – działanie przeciwnowotworowe i oczyszczające organizm z toksyn, chronią też przed atakami wirusów, bakterii i grzybów. Regenerują wątrobę.


 Kwas jabłkowy – wspierający funkcje układu krążenia, obniżający poziom cukru


 Śluzy, sole mineralne (pochodne magnezu), olejki eteryczne o działaniu pobudzającym i antyseptycznym, związki żywicowe, śluzy, związki trójterpenowe.

 

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

 Nagietek jest powszechnie wykorzystywany w kosmetyce. Ma zbawienne działanie na skórę. Poprawia jej kondycję, pomaga zwalczać podrażnienia, trądzik czy leczy trudno gojące się rany. Suszone kwiaty nagietka dodane do kąpieli zadziałają kojąco. Można go znaleźć w składzie szamponów, kremów, balsamów itp. Ich cechą charakterystyczną jest pomarańczowa barwa. 

1. “Nagietek ma także działanie gojące na rany po odmrożeniach i oparzeniach. Pomoże w łagodzeniu swędzenia na skórze czy jej skłonności do pękania i wysuszania czy łuszczenia się i łapania infekcji. Napar z tej rośliny nada się do przemywania ran, również takich odleżynowych czy też owrzodzeń żylakowatych.” 

2. “Mało kto wie, że napar z nagietka łagodzi bóle miesiączkowe i objawy menopauzy. Sprawdzi się w walce z chorobami układu trawiennego zwłaszcza przy nowotworze jelita cienkiego i dwunastnicy. Ma działanie rozkurczające, dlatego pomaga przy bólach żołądka i w leczeniu schorzeń układu żółciowego. Napar na roztworze soli fizjologicznej nada się do wykonania lewatywy.”

3. “Mocnym naparem można płukać jamę ustną jeśli pojawiły się afty lub walczymy z bólem gardła. Ma silne działanie przeciwzapalne i pierwotniakobójcze, dlatego chroni organizm przed atakiem drobnoustrojów, a jednocześnie wspiera działanie układuimmunologicznego.”

4. “Jest polecany też osobom, które pracują przy komputerze i często z tego czy innych powodów mają podrażnione oczy. Nada się też do leczenia zapalenia spojówek.”

5. “Udowodniono także przeciwnowotworowe działanie nagietka. Jest wykorzystywany profilaktycznie w stanach przednowotworowych i w okresie rekonwalescencji po usunięciu operacyjnym zmian rakowych np. w przewodzie pokarmowym.”

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Napar z kwiatów nagietka: łyżkę stołową kwiatów nagietka zalać 1,5 szklanki gorącej wody, a następnie parzyć pod przykryciem pół godziny. Po kolejnych 10 minutach odcedzić i pić godzinę przed posiłkiem. Maksymalnie 3 szklanki dziennie. 


 Kwiaty nagietka znajdują też zastosowanie w kuchni. Świeże płatki można posiekać i dodać np. sałatek, natomiast suszone stanowią dodatek do deserów. 

 Intrakt z alkoholu – zalać 100 g suszonego nagietka 300 gramami alkoholu 40%. Odstawić na dwa tygodnie i po tym czasie przefiltrować. 

 Miazga na rany – przez 15 minut gotować 3 łyżki płatków nagietka wymieszane z 1 łyżką wody. [/FMP]

Kozieradka – na zdrowie!

KOZIERADKA (Trigonella foenum-graecum L.) zobacz co na jej temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKI

Kozieradka jest jednym z najstarszych ziół wykorzystywanym do leczenia rozmaitych schorzeń, głównie związanych z układem pokarmowym.

 

Wspominał o niej już Hipokrates, natomiast w grobowcu Tutenchamona znaleziono jej nasiona. Wszystko także wskazuje na to, że to właśnie za kozieradką, a nie za czosnkiem tęsknili biblijni Żydzi podczas swojego wygnania z Egiptu.

 

Pierwsze polskie opracowanie mówiące o kozieradce jest datowane na XVI wiek. Innymi nazwami tej rośliny jest fenegryka, boża trawka, czy greckie siano.

 

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Ogólne osłabienie organizmu

 Reumatyzm

 Zwyrodnienia

 Kamica żółciowa

 Choroby kości, mięśni i stawów

 Zaparcia

 Stłuszczenie narządów wewnętrznych

 Alergie

 Choroby układu oddechowego

 Stany zapalne

 Dolegliwości skórne

 Uszkodzenia, stany zapalne i owrzodzenia błon śluzowych

 Biegunki i nieżyt żołądka

 Zaburzenia koncentracji

 Hemoroidy

 Zaparcia

 Krwiaki

[FMP]

 OPIS ZIOŁA

 Kozieradka jest kolejną niepozorną rośliną znaną od tysięcy lat i niemalże równie długo stosowaną jako lek na rozmaite schorzenia. Niedoceniana przez ostatnie dekady znów powraca do łask. Ma działanie przeciwzapalne i rozkurczowe. Poprawia ogólne samopoczucie i świetnie sprawdza się u osób, które dochodzą do siebie po przebytych chorobach. Kozieradka wzmacnia ciało i ducha.

 Wspiera prawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego. Stymuluje produkcję soków trawiennych, a także działa żółciotwórczo i żółciopędnie. Chroni wątrobę przed uszkodzeniami ze strony toksyn i jelita przed atakami bakterii.

 


 Usprawniony metabolizm pozwala też na wyregulowanie cyklu wypróżniania. Regularne picie kozieradki zapobiega zarówno biegunkom, jak i zaparciom. Dodatkowo ma ona działanie moczopędne.

 


 Kozieradka wspiera produkcję krwi, a także regenerację tkanek, takich jak choćby błony śluzowe organizmu. Działa też podobnie do insuliny, zmniejszając poziom cukru we krwi. 

 


 Ma korzystne działanie na układ ruchowy, a więc na kości, czy też stawy czy mięśnie. Okłady z kozieradki sprawdzą się w przypadku złamań i obrzęków, ale też złagodzą stany zapalne i dolegliwości wynikające z reumatyzmu. Stosowanie wewnętrzne przyspieszy przyrost masy mięśniowej i produkcję tkanki chrzęstnej, kostnej czy łącznej. 

 


 W niektórych krajach jest uznawana za afrodyzjak.

 


 Chroni przed powstawaniem miażdżycy, a także wspiera ogólną odporność organizmu. Łagodzi też rozmaite schorzenia skórne, takie jak trądzik, reakcje alergiczne, opuchliznę czy owrzodzenia. Można nią smarować ukąszenia owadów. Zmniejsza swędzenie i przyspiesza regenerację skóry. Usuwa też plamki, które nieraz pojawiają się po uszkodzeniach skóry.

 

[/FMP]

 OPIS BOTANICZNY

       Kozieradka jest rośliną, która naturalnie występuje na terenach Eurazji, w takich krajach jak Turkmenistan, Uzbekistan, Litwa, Ukraina czy Estonia. Obecnie jest jednak uprawiana właściwie na całym świecie. Lubi ziemie wapienne, a do tego stanowiska słoneczne, nienarażone na silny wiatr.

        Nie jest zbyt wymagająca w uprawie. Kwitnie na przełomie czerwca i lipca. Jest to raczej niewielkich rozmiarów roślina jednoroczna cechująca się drobnymi listkami. Jej znakiem rozpoznawczym jest mdły zapach i charakterystyczny gorzkawy smak. Surowcem leczniczym są nasiona i ziele.

 

 GALERIA

1/3

2/3

3/3

 

 AKTYWNE SKŁADNIKI

 Flawonoidy – działające przeciwutleniająco i hamujące stany zapalne.


 Cholina, lecytyna, witaminy – witamina PP, karoten, witamina F, witamina B1.


 Pierwiastki – żelazo, fosfor, potas, wapń.


 Fitosterole – działanie antyoksydacyjne, niwelujące ataki wolnych rodników.


 Kumaryny – o działaniu rozkurczowym i przeciwobrzękowym.


 Fosfolipidy (lecytyna – 2-3%) – chroniące wątrobę i wspierające pracę układu żółciowego.


 Tłuszcze, śladowe ilości olejków eterycznych, saponiny steroidowe, a także kwas fitynowy, alkohole cukrowe i cyklitole (inozytol).

[FMP]

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

1. “Licząca sobie tysiące lat historia wykorzystania kozieradki w ziołolecznictwie nie pozostawia wątpliwości, że jest to bardzo skuteczny środek na wszelkie problemy z układem trawiennym. Wspiera produkcję enzymów: soku żołądkowego, trzustkowego oraz śliny. Dzięki temu kozieradka poprawia apetyt, ale też przyspiesza i ułatwia trawienie spożywanych pokarmów.”

 

2. “Ma właściwości odtruwające. Pomoże oczyścić organizm z niebezpiecznych toksyn, ale też wesprze jego naturalną odporność na ataki bakterii. Zdolność do ułatwiania trawienia po części przyczynia się także do zapobiegania takim chorobom jak marskość wątroby czy miażdżyca. W efekcie chronione jest też serce i układ krwionośny. Pomaga też chronić wątrobę przed uszkodzeniami przez niektóre leki.”

 

3. “Kozieradka korzystnie oddziałuje na produkcję czerwonych krwinek.“

 

4. “Ma dobroczynny wpływ na układ żółciowy – zapobiega kamicy i działa żółciopędnie. Zdolność oddziaływania na cały układ trawienny pozwala na wyregulowanie wypróżnień eliminując zarówno biegunki, jak i zaparcia. Jest bardzo dobra na hemoroidy i jest źródłem białka oraz tłuszczy roślinnych posiadających wiele zalet dla organizmu.”

 

5. “Jest zalecana np. kulturystom, którym zależy na szybkim przybraniu masy mięśniowej, ale też ogólnie dla sportowców. Pomoże też odzyskać siły po przebytych chorobach i skróci czas rekonwalescencji. Korzystnie wpływa na sferę fizyczną i umysłową organizmu.Istnieją badania, które potwierdzają właściwości antydepresyjne kozieradki.”

 

 6. “Warto ją stosować także w przypadku nieżytów dróg oddechowych. Zahamuje kaszel i ułatwi oddychanie. Wspiera odbudowę błon śluzowych organizmu“

 

7. “Ma świetny wpływ na skórę. Można używać jej zewnętrznie np. do leczenia wrzodów czy obrzęków, a także stanów zapalnych skóry. Ma działanie zmiękczające i powleka skórę warstwą ochronną. Łagodzi także podrażnienia wywołane przez ukąszenia owadów. Warto po nią sięgać także w formie okładów np. na problemy ze stawami czy złamania. Udowodniono także, że łagodzi dolegliwości związane z reumatyzmem.”

[/FMP]

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Herbata: 1 łyżeczkę nasion zalać przegotowaną wodą i odstawić do ostudzenia na około pół godziny. Można spożywać np. przed posiłkami dla pobudzenia apetytu. Nie powinno się jednak spożywać więcej niż 6 gramów w ciągu doby.


 Okłady: rozdrobnione nasiona kozieradki wymieszać z odrobiną wody, tak, by powstała pasta. Gotować przez 5 minut, po czym nałożyć na gazę i przykładać do skóry 2-3 razy dziennie. Dla pewności warto zwracać uwagę, czy nie pojawiają się niepożądane reakcje. 

 Maseczka do twarzy na cerę trądzikową i suchą: łyżeczkę nasion kozieradki w proszku połączyć z wodą, tak by powstała pasta i nałożyć na twarz aż do zastygnięcia. Następnie zmyć letnią wodą.

Lipa – w każdej chwili na przeziębienie

Kwiat lipy – Flos (Inflorescentia) Tiliae – zobacz co na jej temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKA

Z drzewa lipowego jest produkowany węgiel leczniczy, stosowany w leczeniu biegunek, przy zatruciach oraz niestrawności.

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Przeziębienia i infekcje

 Stany lękowe i nerwobóle

 Sucha skóra i włosy 

 Osłabienie oczu i stany zapalne (w tym spojówek i powiek)

 Słabe włosy i niska jakość skóry

 

 OPIS ZIOŁA

  Napar z kwiatów i liści lipy jest szczególnie przydatny w okresach przeziębieniowych i w przebiegu grypy. Rozgrzewa organizm powodując wytwarzanie interferonu, który jest odpowiedzialny pobudzanie organizmu do walki z patogenami. Kwiaty lipy wzmagają wydzielanie potu, a śluzy zawarte w naparze działają osłaniająco, zmiękczająco, przeciwkaszlowo i łagodzą podrażnionwe błony śluzowe gardła i układu pokarmowego. 

 


 Flawonoidy wraz z olejkami eterycznymi i glikozydami fenolowymi posiadają właściwości uspakajające i rozkurczowe.

 


 W kosmetyce napary z lipy wykorzystuje się przy stanach zapalnych oraz wtedy gdy jest potrzeba nawilżenia i osłony dla skóry suchej i tej podrażnionej wypryskami. Kwiaty lipy mają właściwości nawilżające skórę co powoduje wzrost elastyczności i sprężystości skóry. Zmniejsza się łojotok i hamuje procesy pękania i łuszczenia naskórka.

 


 Płukanki z kwiatów i liści lipy wykorzystuje się gdy włosy mają tendencję do suchości, łupieżu suchego i gdy nie są odporne na uszkodzenia mechaniczne.

 


 Kwiat lipy i liście stosuje się również przy okładach na oczy szczególnie przy stanach zapalnych spojówek i powiek, przy suchości oczu i uczuciu piasku w oczach. Kwiat lipy sprawdza się również gdy pracujemy długo przed komputerem lub oglądamy często telewizję i pojawiają się zmęczenia oczu, obrzęki, a nawet cienie i worki pod oczami po nieprzespanych nocach.

 Sam napar dodatkowo oczyszcza krew, a kąpiele pomagają przy nerwobólach.

[FMP]

 OPIS BOTANICZNY

        Lipa jest popularnym drzewem w Polsce, z pniem stosunkowo krótkim, natomiast u starszych okazów jest bardzo gruby. Posiada ciemnoszarą korę (czasami szarobrunatną) która biegnie wzdłuż spękaniami i sieciowato rozgałęzionymi listewkami.

        Liście są pojedyncze i skrętoległe, sercowate, a u nasady często asymetryczne. Na brzegach znajdują się karbowano-piłkowane ząbki.

Kwiaty są obupłciowe (żółte i białe) o przyjemnym zapachu. Wydaje orzeszkowe owoce nasienne.[/FMP]

 GALERIA

1/3

2/3

3/3

 SKŁADNIKI AKTYWNE

  100% najwyższej jakości kwiatów lipy zawiera:

Rutynę, hiperozyd, kwercytrynę, glikozyd flawonoidowy kemferolu – tiliroside (tylirozyd), astragalin (astragalinę). Tylirozyd zbudowany jest z kwasu p-kumarowego (p-coumaric acid), z glukozy oraz z kemferolu (kaemferol). Zawartość olejku w kwiatach wynosi 0,02-0,1-0,38%. Olejek zawiera farnesol (farnezol), farnesyl acetate (octan farnezylu), geraniol i eugenol. Proantocyjanidyny (proanthocyanidins). Śluzów jest około 10%. Garbniki. Do kwasów fenolowych obecnych w kwiatach lipy zalicza się: kwas kawowy, galusowy, chinowy i kwas chlorogenowy.

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

 Niemal każdy kto słyszał cokolwiek o naturalnych sposobach na grypę, wie, że właśnie kwiat lipy ma ogromne znaczenie. Warto wówczas podawać miód lipowy, ale też sam kwiat, liście i jego przetwory mają zbawienny wpływ na zdrowie ponieważ w miodzie jest bardzo dużo cukru, który upośledza odporność. 

1. “Przede wszystkim wykazuje działanie przeciwzapalne i zawiera potężną dawkę związków śluzowych, które stanowią powłokę osłaniającą błony śluzowe gardła czy płuc.”

2. “Obniży też gorączkę i przyniesie ulgę przy anginie, zapaleniu gardła czy oskrzeli.” [FMP]

3. “Jednocześnie kwiat i liście lipy przyspieszą proces usuwania toksyn z organizmu. Mają działanie napotne oraz moczopędne. Lepsze zdolności do wydalania skóry i nerek powodują, że organizm szybciej się oczyszcza i wraca do pełni zdrowia.”

4. “Napary z kwiatów i liści lipy zadziałają też łagodząco na skurcze mięśni, a także zwiększą produkcję soków żołądkowych oraz przyspieszą transport żółci do dwunastnicy. Zapobiegają w ten sposób osadzaniu się kamieni żółciowych, ale też poprawią proces trawienia, łagodząc nudności czy niestrawność.”

5. “Ponadto lipa ma właściwości uspokajające. Szczególnie docenią ją osoby, które żyją w przewlekłym stresie i są narażone na duży wysiłek intelektualny.

6. “Napar z kwiatów lipy pomoże się wyciszyć, a także ułatwi zasypianie. Kwiaty lipy można dodać też do wieczornej kąpieli, żeby zmniejszyć problemy z bezsennością.”

 

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

  Młodzież od 12 lat, dorośli i pacjenci w podeszłym wieku

 Pojedyncza dawka 2 g (ok. 2 łyżeczki) kwiatu lipy zalać 150 ml wrzącej wody, naparzać pod przykryciem przez ok. 15 minut i przecedzić. Pić 2-4 razy dziennie między posiłkami świeżo przygotowany napar.

  Dzieci w wieku od 4 do 12 lat

Pojedyncza dawka 1 g (ok. 1 płaskiej łyżeczki) kwiatu lipy zalać 150 ml wrzącej wody, naparzać pod przykryciem przez ok. 15 minut i przecedzić. Pić 2-4 razy dziennie między posiłkami świeżo przygotowany napar.

Stosowanie u dzieci w wieku poniżej 4 lat nie jest zalecane. 

 
Literatura cytowana
1.http://rozanski.li/397/kwiat-lipy-flos-inflorescentia-tiliae-w-fitoterapii/
2.BERNADZKI E., BOLIBOK L., BRZEZIECKI B., ZAJĄCZKOWSKI J., ŻYBURA H., 1998. Compositional dynamics of natural forests in the Białowieża National Park, northeastern Poland. Journal of Vegetation Science 9: 229- 238.
3.BOBROVSKIJ P., 1863. Materialy dlâ geografii i statistiki Rossii, sobranye oficerami generalnogo štaba. Grodnenskaâ Guberni. Sankt-Petersburg.
4.BOROWIK-DĄBROWSKA M., DĄBROWSKI M. J., 1973. Naturalne i antropogeniczne zmiany roślinności Białowieskiego Parku Narodowego. Archeologia Polski 18, 1: 181-200.
5.BRINCKEN J., 1826. Mémoire descriptif sur la forêt imperiale de Białowieża, en Lithuanie. Glücksberg, Warszawa.
6.DASZKIEWICZ P., JĘDRZEJEWSKA B., SAMOJLIK T., 2004. Puszcza Białowieska w pracach przyrodników 1721-1831. Wyd. Naukowe Semper, Warszawa. DĄBROWSKI M. J., 1959. Późnoglacjalna i holoceńska historia lasów Puszczy Białowieskiej. Część I. Białowieski Park Narodowy. Acta Societatis Botanicorum Poloniae 28(2): 197-248.
7.FALIŃSKI J. B., PAWLACZYK P. 1991. Zarys ekologii. W: Lipy. Nasze drzewa 
8.https://pl.wikipedia.org/wiki/Lipa
9. Iwaniuk A.: „Atlas ziół krajowych”, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2006.
10. Rogala J., Maciej R.: „Zioła dla zdrowia i urody”, Wydawnictwo Olejsiuk, Ożarów Mazowiecki 2016.
11. Górnicka J.: „Apteka natury”, Wydawnictwo MARTEL, Kalisz 2005.
12. Rogala J., Maciej R.: „Boża apteka”, Wydawnictwo Olejsiuk, Ożarów Mazowiecki 2016.
 
[/FMP]

Czym jest fitoterapia?

  Czym jest fitoterapia?  

 Fitoterapia (inaczej ziołolecznictwo) jest odłamem medycyny naturalnej, która wykorzystuje w leczeniu lub profilaktyce zdrowotnej składniki pochodzenia roślinnego. Fitoterapia w odróżnieniu od ziołolecznictwa jako medycyny alternatywnej jest metodą leczenia ziołami jak również produktami na bazie ziół w oparciu o badania naukowe.

 Celem fitoteriapii jest poznanie właściwości leczniczych ziół, ich dobroczynnego wpływu na organizm jak również skutków ubocznych przez nie wywoływanych, a także interakcji jakie mogą wywoływać w połączeniu z innymi substancjami.

 

  Rodzaje fitoterapii  

 Fitoterapia tradycyjna opiera się na wykorzystaniu leczniczym pojedynczych ziół lub ich mieszanek, np. poprzez robienie ziołowych naparów. Stosowanie tego rodzaju fitoterapii jest łatwe, a powstałe “lekarstwo” działa łagodnie, dlatego na efekty trzeba cierpliwie poczekać.

 

 Fitoterapia nowoczesna zajmuje się wyodrębnianiem z poszczególnych ziół substancji czynnych, które mają właściwości lecznicze nakierowane na leczenie konkretnego schorzenia lub mające działanie zachowawcze. Dzięki temu możliwe jest skuteczniejsze wykorzystanie całego potencjału danej rośliny lub mieszanki roślin.

 

  Historia fitoterapii   

Początki fitoterapii sięgają starożytności. Już wtedy poznano dobroczynne właściwości niektórych ziół, m.in. rumianku, nagietka, pokrzywy czy piołunu. Źródło ziołolecznictwa wywodzi się ze starożytnego Egiptu. Znalezione przez archeologów napisy i rysunki są źródłem odpowiedzi na pytania o stanie wiedzy naszych starożytnych przodków.

 W średniowieczu fitoterapia wykorzystywana była przez chrześcijańskich zakonników, którzy hodowali zioła w klasztornych ogródkach. Obecnie znacznie wzrosła wiedza na temat właściwości ziół co oznacza, że wzrosła także świadomość na temat zalet medycyny naturalnej w opozycji do medycyny tradycyjnej.

 

  Spośród leków roślinnych wyróżniamy:  

 Nalewki – wyciąg na bazie alkoholu, który powstaje w procesie maceracji, czyli poprzez zalanie ziół alkoholem w celu utrwalenia właściwości oraz aromatu substancji.

 Wyciągi, ekstrakty – tak jak nalewki, powstają podczas maceracji. Powstały roztwór dodatkowo zagęszcza się w celu osiągnięcia większego natężenia substancji leczniczej. Wyciągi wykorzystuje się do produkcji tabletek, a także kremów i maści.

 Syropy – są to roztwory ziołowe na bazie cukru. Cukier ma tutaj właściwości zapobiegające rozwojowi drobnoustrojów w produkcie.

 Spirytus leczniczy – to produkt leczniczy składający się z substancji czynnej lub mieszanki substancji czynnych w połączeniu z etanolem.

 Wody aromatyczne – to produkt powstały na bazie wody i olejków eterycznych.

 

 

 

  Popularne nalewki lecznicze  

 Nalewka czosnkowa – stosowana w leczeniu przeziębienia, grypy oraz dolegliwości górnych dróg oddechowych. Jedyne czego potrzebujemy to około 1 kg czosnku i 1 l mocnego spirytusu i 2 tygodnie oczekiwania.

 Nalewka melisowa – pomocna na nieregularne miesiączki, problemy z układem naczyniowo-sercowym, układem oddechowym oraz pokarmowym. Jednak najważniejszą zaletą stosowania nalewki melisowej są właściwości uspokajające. Do przygotowania nalewki potrzebne są liście melisy świeże lub suszone, liście mięty pieprzowej, ziele dziurawca, sok z cytryny oraz spirytus.

 Nalewka ziołowo-korzenna – działa dobroczynnie na układ pokarmowy, wzmacnia apetyt, działa wiatropędnie, poprawia perystaltykę jelit. Potrzebne składniki to: ziele cząbru. gałka muszkatołowa, cynamon, imbir, ziele angielskie, goździki, owoce jałowca, skórka pomarańczowa i cytrynowa oraz spirytus

 Nalewka kminkowa – kolejna nalewka na problemy z układem pokarmowym. Pomaga w zaburzeniach trawienia, przeciwdziała wzdęciom, pomaga w przyswajaniu składników pokarmowych oraz zmniejsza fermentację w jelitach. Potrzebne składniki to jedynie kminek i spirytus.

 

Literatura:

1. A. Ożarowski, W. Jaroniewski: Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie. Warszawa: Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1987, s. 436. ISBN 83-202-0472-0.
2. B. Kowal-Gierczak, E. Lamer-Zarawska, J. Niedworok, Fitoterapia i leki roślinne. Warszawa: PZWL Wydawnictwo Lekarskie.
3. D. Frohne, Leksykon roślin leczniczych. Medpharma Poska.
4. D. Hoffmann, Ziołowa klinika zdrowia. Wydawnictwo PAX.

5. Ziołolecznictwo, https://pl.wikipedia.org/wiki/Zio%C5%82olecznictwo.
6. Herbalism, https://en.wikipedia.org/wiki/Herbalism.
7. M. Heinrich, Phytotherapy, https://www.britannica.com/science/phytotherapy.
8. What is Phytotherapy? https://www.purelyb.com/blog/what-is-phytotherapy.

Eukaliptus – na górne drogi oddechowe

EUKALIPTUS (Eukalyptus) zobacz co na jego temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKI

 Eukaliptus to wyjątkowe drzewo kojarzone z Australią i misiami koala. Jest znane głównie ze swoich odświeżających i odprężających właściwości, czego symbolem są właśnie te niezbyt aktywne torbacze.

 

 Jako drzewo znajduje jednak szerokie zastosowanie zwłaszcza w lecznictwie, ale również w budownictwie, czy szkutnictwie dzięki swoim długim nieraz na 100 metrów pniom i odporności na gnicie.

 

 Za jego wielkością idzie ogromne zapotrzebowanie na wodę, dlatego nauczono się wykorzystywać eukaliptusy jako naturalny sposób na osuszanie terenów. Inną ciekawostką jest fakt, że te olbrzymie drzewa nie dają zbyt wiele cienia. Wszystko przez to, że ich liście ustawiają się prostopadle do ziemi.

 

 OPIS ZIOŁA

 Eukaliptusa raczej nikomu nie trzeba przedstawiać. Jest to na tyle powszechna charakterystyczna roślina, że większość z nas potrafi wymienić chociaż kilka jej zastosowań i właściwości.

 Najważniejszą i najbardziej znaną jest ułatwianie oddychania i pomoc we wszelkiego rodzaju schorzeniach górnych dróg oddechowych. Zadziała głównie poprzez inhalacje, ale też nacieranie skóry. W ten sposób można pozbyć się chociażby migrenowych bólów głowy, a także bólu stawów i kości.

 Niektórzy stosują go do wyrobu kosmetyków ze względu na działanie łagodzące, ale też przeciwzmarszczkowe. Poza tym pomaga w gojeniu ran i przynosi ulgę we wrzodach, liszajach czy innych chorobach skórnych. Kąpiel z dodatkiem naparu eukaliptusa działa odświeżająco, jak naturalny dezodorant.

 Ponadto herbaty i olejki z eukaliptusa przyniosą ulgę we wszystkich chorobach przebiegających z wysoką gorączką, takich jak grypa lub angina. Niektórzy doceniają odprężające działanie ekstraktów z tej rośliny.

[FMP]

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Stany zapalne górnych dróg oddechowych

 Bóle reumatyczne

 Stany zapalne

 Choroby przebiegające z wysoką gorączką

 Stres, napięcie nerwowe

  Bóle głowy, mięśni, stawów

 Ogólne osłabienie organizmu, przemęczenie

 Trudno gojące się rany i inne problemy dermatologiczne

  Infekcje grzybicze i bakteryjne układu pokarmowego (CANDIDA)

 

 OPIS BOTANICZNY

 Wyróżnia się aż 600 gatunków eukaliptusa. Jest to roślina wiecznie zielona, charakterystyczna dla Australii, Nowej Gwinei i Indonezji, ale bywa też spotykana w Afryce czy Azji.

 

 Ich szczególną cechą jest wysokość. Choć w warunkach hodowlanych nie dopuszcza się do zbytniego rozrostu drzew, w naturze największe okazy mogą wyrastać nawet na wysokość 100 metrów.

 

Na mniejszą skalę może być też hodowany w przydomowych ogródkach, a nawet w doniczkach. Surowcem terapeutycznym są jego liście.

[/FMP]

 GALERIA

1/4

2/4

3/4

4/4

 

 

 AKTYWNE SKŁADNIKI

 Eukaliptol – odpowiadający za charakterystyczny zapach i ułatwiający oddychanie,

 Flawonoidy (rutyna, kwercytryna, kwercetyna) – o działaniu przeciwzapalnym, rozkurczowym i przeciwnowotworowym, kwasy trójterpenowe, floroglucynoterpeny,

 Garbniki – zapewniające działanie bakteriobójcze i ściągające,

 Polisacharydy – pełniące funkcje ważnego budulca w organizmach żywych,

 Kwas chlorogenowy, kwas ferulowy, kwas kawowy, kwas p-kumaroilochinowy.

 

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

 Najczęściej wykorzystywanym w naturalnym leczeniu rozmaitych dolegliwości jest olejek z eukaliptusa. Preparaty tego typu znajdują zastosowanie w leczeniu schorzeń górnych dróg oddechowych, takich jak prozaiczne przeziębienia, ale też grypa, angina, zapalenie zatok czy oskrzeli.

 Wykazuje właściwości rozkurczające i pobudza działanie wydzielnicze dróg oddechowych, przez co ułatwia wykrztuszanie zalegającej wydzieliny. Wzmaga wentylację płuc, dzięki czemu reguluje i uspokaja i pogłębia oddech.

1. “Zwalcza uczucie zatkanego nosa i ułatwia oddychanie. Sprawdzi się np. do nacierania klatki piersiowej. W przypadku ciężkiego przeziębienia czy grypy nie tylko ułatwi oddychanie, ale też podziała uspokajająco poprawiając jakość snu tak potrzebnego choremu do regeneracji.”

2. “Preparaty z liści eukaliptusa skutecznie zwalczają infekcje grzybicze i bakteryjne nie tylko układu oddechowego, ale też pokarmowego. Rozprawią się z nieprzyjemnym oddechem, a także wyregulują wydzielanie żółci i soków żołądkowych. Ponadto uodparniają na ataki pasożytów.”

3. “Olejek świetnie sprawdzi się w walce z bólami i nerwobólami, a także bólami pochodzenia reumatycznymi. Wystarczy wcierać go w skórę w miejscach natężonych dolegliwości. Nie bez znaczenia są tutaj także właściwości rozkurczające.”

[FMP]

4. “Można go także stosować zapobiegawczo przeciwko pasożytom zewnętrznym, a nawet grzybicy. Olejek eukaliptusowy rozprawi się także z infekcjami wywoływanymi przez roztocza. Inną ciekawą właściwością tego olejku jest przyspieszenie krążenia i aktywowanie enzymów wątrobowych, co prowadzi do szybszego rozpadu środków farmakologicznych stosowanych równocześnie z eukaliptusem.”

5. “Działanie antyseptyczne, rozkurczowe i przeciwzapalne jest nie do przecenienia w odkażaniu skóry i błon śluzowych. Olejek czy też napar z eukaliptusa pomaga w gojeniu ran, a także leczy ropnie, oparzenia, wrzody czy czyraki. Poradzi sobie również z łupieżem, a także wygładzi i nawilży skórę.”

6. “W Australii liście eukaliptusa były wykorzystywane do leczeniu chorób przebiegających z wysoką gorączką, takich jak tyfus, malaria, cholera czy szkarlatyna. Obecnie również stosuje się takie środki do walki ze stanami zapalnymi. Kąpiel z olejkami eukaliptusa pomoże się zrelaksować i rozluźnić napięcia mięśni. Niestety nie można przesadzać ze stosowaniem tego składnika. Przedawkowany może powodować wymioty, biegunkę, a nawet zaburzenia pracy serca.”

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

  Inhalacje: około 15 kropli olejku na 1 szklankę wrzącej wody (w przypadku przeziębienia i infekcji górnych dróg oddechowych)

 


 Herbata z suszonych liści eukaliptusa: 1 łyżeczka liści na 1 szklankę wrzącej wody.

 

  Nalewka eukaliptusowa: 3 łyżeczki liści zalewamy 40% alkoholem i odstawiamy na 2 tygodnie. Po tym czasie odsączamy i stosujemy w przypadku biegunki i problemów jelitowych.

Liście eukaliptusa bywają wykorzystywane jako dodatek do dań z dziczyzny.

[/FMP]

Ziele damiana – Erotyczna roślina dodająca energii

ZIELE DAMIANA (Turnera diffusa) zobacz co pisze literatura zielarska na jego temat:

 

 CIEKAWOSTKI

 Choć inną nazwą tego zioła jest turnera rozpierzchła, w Polsce jest znana pod bardziej przewrotną nazwą. A ta pochodzi od imienia św. Damiana – patrona aptekarzy. Tymczasem jest to zioło, które rdzenni mieszkańcy Ameryki Środkowej i Południowej od wieków, aż po dziś dzień stosują jako środek na poprawę libido u kobiet. Oczywiście posiada też mnóstwo innych korzystnych właściwości, ale z tego damiana jest najbardziej znana.

 Majowie docenili również jej lekko narkotyczne właściwości. W Europie pojawiła się dopiero pod koniec XVIII wieku dzięki misjonarzowi de Salvatierra. 

 Dotychczasowe badania biologiczne potwierdziły korzystny wpływ damiany na libido, właściwości uspokajające, gastroprotekcyjne, przeciwutleniające i cytotoksyczne.

 Łacińska nazwa aphrodisiaca nawiązuje do stosowania w medycynie ludowej naparów i wyciągów alkoholowych z liści damiany (zbieranych w okresie kwitnienia), głównie jako afrodyzjaków. Choć w Polsce jest zaliczana do produktów bezpiecznych i występuje też jako składnik e-papierosów, to w niektórych krajach hodowanie damiany jest zabronione.

 

KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 “Zmęczone nadnercza” (zaburzenia hormonów na osi podwzgórze-przysadka-nadnercza)

 Obniżone libido u kobiet i sprawność seksualna u mężczyzn

 Pogorszenie nastroju

 

 Narażenie na stres, przewlekłe napięcie

 Przemęczenie

 Wytężony wysiłek fizyczny i umysłowy

 

Objawy depresji

 Objawy napięcia przedmiesiączkowego

 Infekcje układu moczowo-płciowego

 

Nieregularne miesiączki

 Spowolniony metabolizm

 Infekcje płuc, kaszel

 

 Palenie papierosów

 Menopauza

 Bezsenność

[FMP]
OPIS ZIOŁA
 

 Ziele damiana nie jest czymś, co można wyhodować samodzielnie w naszym klimacie, jednakże warto mieć w domu gotowy do zaparzenia susz, zwłaszcza gdy przytłacza nas stres, nerwy i brak nam chęci na łóżkowe zabawy z partnerem. Majowie doceniali napój z tego ziela zadziałanie pobudzające erotycznie, ale też rozluźniające i wprowadzające w lekko euforyczny stan. Właśnie dlatego można go pić również w czasie, kiedy doskwiera nam przewlekły stres.


 Damiana ma także działanie detoksykujące i antybakteryjne, oraz żółciopędne. Dzięki temu świetnie sprawdza się wówczas, gdy dokuczają nam infekcje dróg moczowych, a także odczuwamy kłopoty trawienne czy to wywołane stresem, czy też innymi czynnikami. Te właściwości zresztą docenią też osoby walczące z nadprogramowymi kilogramami, jak również cukrzycy, dzięki skutecznemu obniżaniu poziomu cukru we krwi. U kobiet damiana łagodzi objawy menopauzy i zespołu napięcia przedmiesiączkowego.

 

  U panów z kolei zwiększy ochotę na seks i poprawi zdolność do ejakulacji. Niekiedy ziele damiana jest stosowane w leczeniu bezpłodności.

 

 

 OPIS BOTANICZNY

       Naturalną ojczyzną damiany jest Ameryka Środkowa i Południowa oraz Karaiby. Szczególnie łatwo jest ją hodować na ziemiach Meksyku, gdzie zresztą Majowie odkryli i zaczęli doceniać jej właściwości. W tej chwili jest uprawiana też w niektórych regionach Afryki. Jest to krzew, który może osiągać do 3 metrów wysokości. Porastają go niewielkie 2-centymetrowe listki o owalnym kształcie. Na wierzchu są gładkie, natomiast od spodu pokrywają je charakterystyczne włoski.

 

      W okresie kwitnienia na jego gałęziach pojawiają się żółte kwiaty o zapachu zbliżonym do zapachu rumianku. Damiana posiada dość duże owoce porównywane do fig. Są równie słodkie i mają twardą skorupkę. Działaniem terapeutycznym jednakże wyróżniają się suszone liście damiany, często łączone z innymi ziołami dla lepszego efektu.

[/FMP]

 GALERIA

1/4

2/4

3/4

4/4

[FMP]

 AKTYWNE SKŁADNIKI

 Olejek eteryczny zawierający cyneol, ocymen, pinen, tymol i kalamen – działające żółciopędnie, antybakteryjnie, rozluźniająco i lekko odurzająco wywołując stan podobny do euforii.


 Garbniki – niwelują działanie bakterii i ograniczają wchłanianie toksyn przez organizm.


 Fitosterole – działanie antyoksydacyjne, „rozbrajają” wolne rodniki.


 Gorycze – wspierające pracę układu trawiennego.


 Flawonoidy – działanie moczopędne i wspierające funkcje układu odpornościowego.


 “Najlepiej poznaną grupę związków wyizolowanych z liści Turnera diffusa stanowią flawonoidy, głównie pochodne apigeniny i luteoliny. Zidentyfikowano apigeninę, 7-O-glukozyd apigeniny, 4’- -metoksyapigeninę  (akacetyna) i jej 7-metylową pochodną (8), izomery Z i E 7-O-(6”-O-p-kumaroilo- -β-D-glukopiranozydu) apigeniny oraz izomery Z i E 7-O-(4”-O-p-kumaroilo-β-D-glukopiranozydu) apigeniny (3, 14), a także 8-C-[ramnozylo-(1→2)-glukozyd] apigeniny (2”-O-ramnozylowiteksyna) (3, 14). Pochodne luteoliny to: 7,3’-di-O- metyloluteolina, 7,3’,4’-tri-O- -metyloluteolina (8), 8-C-E-propenyloluteolina (3, 14). C-glikozydy luteoliny są reprezentowane przez 8 -C-[6-deoksy-2-O- (α-L-ramnopiranozylo)- -ksylo-heksopiranozylo-3-ulozyd] (3, 8), 8-C-[α-L- -ramnopiranozylo-(1→2)-chinowopiranozyd]  (2,  8) i  8-C-ramnozylo-(1→2)-glukozyd (=2”-O- -ramnozyloorientyna) (2, 3, 8). Ponadto z  surowca wyodrębniono: 7-O-glukozydy chryzoeriolu i  trycyny (8), 5,7-dihydroksyflawanon (pinocembryna) (8) oraz flawonole: 3-O-[β-D-glukopiranozylo-(1→6)-β- -D-glukopiranozydy] syringetyny i larycytyny  (3,  8). Związkiem swoistym dla Turnera diffusa jest C- -glikozyd flawonoidowy: 8-C-β-[6-dezoksy-2-O-(α- -1-ramnopyranozylo)-ksylo-heksapiranozo-3-ulozyd] luteoliny, wyodrębniony wyłącznie z  tego gatunku.”
 

 

SPEKTRUM DZIAŁANIA

1. “Mimo, że ziele damiana jest znane głównie jako afrodyzjak, to posiada szereg innych cennych właściwości wpływających na zdrowie i witalność organizmu. Nie sposób jednak pominąć tej ważnej cechy, jaką jest stymulowanie funkcji seksualnych. Już Majowie korzystali z tego ziela w ten sposób. U kobiet napar z damiany reguluje pracę hormonów i wzmacnia ochotę na seks, zaś u mężczyzn przeciwdziała przedwczesnej ejakulacji i leczy problemy z impotencją. Dzięki właściwościom relaksującym i rozluźniającym pomaga też po prostu się odprężyć i nastroić odpowiednio na czas spędzony we dwoje.”

2. “Działanie rozluźniające ma tutaj ogromne znaczenie dla układu nerwowego. Osoby, które odczuwają przewlekły stres i napięcie, po regularnym piciu naparu z damiany odczują polepszenie nastroju. U kobiet znakomicie wpływa to na redukcję objawów napięcia przedmiesiączkowego, a także zmniejsza nieprzyjemne objawy menopauzy.”

3. “Lekko narkotyczna aktywność damiany z kolei przyniesie ulgę, gdy jesteśmy wyczerpani i przemęczeni, a także w przypadku pierwszych objawów depresji. Zioła zadziałają rozluźniająco i uspokajająco, ale nie odbiorą jasności umysłu. Specyficzne połączenie składników aktywnych powoduje, że organizm osiąga lepsze możliwości adaptacji w sytuacjach stresowych w pracy, szkole czy ogólnie kontaktach z ludźmi. Znacząco zmniejsza poziom lęku.”

4. “Można je pić zarówno rano, żeby ogólnie obudzić organizm, jak i wieczorem, by uspokoić się po całym dniu i spokojnie zasnąć. Udowodniono, że ziele damiana znacznie poprawia jakość snu i ułatwia samo zasypianie.”

5. “Ziele damiany wykazuje również właściwości odkażające i antyseptyczne, dlatego świetnie sprawdza się w leczeniu infekcji dróg moczowych i płciowych. Do tego pomaga w szybszym pozbywaniu się toksyn z organizmu oraz ogólnie przyspiesza metabolizm.”

6. “Ważną cechą jest też działanie żółciopędne i wspierające produkcję żółci. Dzięki temu można odczuć znaczną poprawę w funkcjonowaniu układu trawiennego. Połączenie tych właściwości pomaga w odtruwaniu organizmu i w dłuższej perspektywie pomaga odzyskać siły i witalność.”

7. “Przyniesie ulgę astmatykom i palaczom. Damiana łagodzi kaszel i wspiera leczenie schorzeń górnych dróg oddechowych.”

8. “U diabetyków obniża poziom cukru we krwi, więc może okazać się przydatna jako wsparcie w głównej terapii cukrzycy.”

 

 

SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Napar – zagotować w 1 litrze wody 2 pełne łyżki suszu. Gotować 5 minut i spożyć po odcedzeniu i przestudzeniu. Można też 2 łyżeczki suszu nasypać do szklanki, zalać wrzątkiem i odczekać około kwadransa. 


 Wino (afrodyzjak) – sproszkowane ziele wsypać do butelki wina i odstawić na 2 tygodnie.


 Nalewka – 50 g ziela namoczyć w ciepłej wodzie, a następnie odsączyć i przełożyć do słoja. Zalać 0,5 l spirytusu i odstawić na 3 tygodnie. Następnie odcedzić, susz zalać znów 0,7l zagotowanej wody i odstawić na 2 dni. Później odcedzić i wlać wodę do spirytusu. Do nalewki można dodać około pół szklanki płynnego miodu. Można spożywać po kolejnych 2 tygodniach.

Nie należy nadużywać przetworów z ziela damiany gdyż może wywołać efekt przeczyszczający. Kobiety w ciąży powinny go unikać, ponieważ może doprowadzić do poronienia. 

 

Literatura cytowana

 Jodarski-Helmrick L, Reiser C. Aphrodisiac properties of Turnera diffusa. J Undergraduate

 Andrade-Cetto A, Heinrich M. Review mexican plants with hypoglycaemic effect used in the treatment of diabetes

 Szewczyk K, Zidorn C. Ethnobotany, phytochemistry, and bioactivity of the genus Turnera (Passifloraceae) with a focus on damiana – Turnera diffusa.

 Rozanski.li

 Wikipedia.org

http://www.postepyfitoterapii.pl/wp-content/uploads/2016/02/pf_2015_237-243.pdf

https://www.researchgate.net/publication/247474841_Damiana_Turnera_diffusa_Willd_-_A_traditionally_used_aphrodisiac_as_modern_PDE-5_inhibitor

https://www.ema.europa.eu/documents/mrl-report/turnera-diffusa-summary-report-committee-veterinary-medicinal-products_en.pdf

https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0926669011004808

http://comilac.com.tr/uploads/pdf/KAYNAK%2021.pdf

http://www.ijpsonline.com/articles/pharmacological-evaluation-of-bioactive-principle-of-turnera-aphrodisiaca.pdf

[/FMP]

Chanca piedra – Rozłupie wszystkie kamienie żółciowe

CHANCA PIEDRA (Phyllanthus niruri)

 CIEKAWOSTKI

Potocznie chanca pierdra jest nazywana „stonebreaker”, czyli dosłownie łamacz kamieni.

Ta nazwa nawiązuje do zdolności rozbijania kamieni żółciowych, moczowych, nerkowych i usuwania ich z organizmu. Jej inne nazwy to quebra pedra, arranca-pedras, mapatan, viernes santo i bhuianvalah.

 

KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

– Kamica nerkowa

– Choroby układu moczowego

– Chroni przed wypadaniem włosów (spowodowane przez wysoki testosteron)

– Stany zapalne

– Dna moczanowa

– Infekcje grzybicze

– Zapalenie gruczołu krokowego

– Kamienie żółciowe

– Zapalenie dróg żółciowych

– Zmęczenie i osłabienie organizmu

– Choroby układu pokarmowego

– Wirusowe zapalenie wątroby

– Biegunka

– Niestrawność, wzdęcia, kolki

– Zaparcia

– Objawy grypy i przeziębienia

– Cukrzyca

– Skłonność do tworzenia się kamieni moczowych, nerkowych, żółciowych

– AIDS

[FMP]

OPIS ZIOŁA

Ta pochodząca ze strefy tropikalnej roślina jest przykładem na to, że niekiedy to, co egzotyczne może być równie skuteczne, co nasze rodzime sposoby na walkę z dolegliwościami wątroby i kamieniami powstających w różnych miejscach w organizmie. Osoby, które mają skłonność do ich powstawania powinny zapamiętać przepis na napar i regularnie go spożywać.

Udowodniono, że chanca piedra pomaga w rozbiciu i usunięciu z organizmu niewielkich kamieni nerkowych, żółciowych i moczowych. Dodatkowo ma działanie rozluźniające i lekko przeciwbólowe. Ponadto tonizuje i zapobiega powstawaniu obrzęków. Powyższe właściwości w połączeniu ze zdolnością do minimalizowania stanów zapalnych powoduje, że chanca piedra sprawdzi się też w walce z objawami grypy i przeziębienia.

 


Mogą ją spożywać osoby z nadciśnieniem krwi bądź dla obniżenia poziomu cukru. Ponadto wysoka zawartość silimaryny wspiera pracę wątroby oraz ją chroni przed uszkodzeniami ze strony toksyn i patogenów. 

 

Ważną cechą chanca piedry jest zdolność do zapobiegania wystąpienia miażdżycy, a także obniżanie poziomu cholesterolu.

 

 

 OPIS BOTANICZNY

 Chanca piedra z wyglądu jest niepozorną rośliną. Osiąga niewielkie rozmiary, bo maksymalnie dorasta do 60 centymetrów wysokości. Występuje dziko w strefie tropikalnej, głównie w Peru, ale też w Chinach, Indiach, czy też na Bahamach.

 

Lubi glebę charakterystyczną dla terenów znajdujących się powyżej 3000 metrów nad poziomem morza. Ma drobne zielone listki podobne do akacji, choć znacznie mniejsze. W ziołolecznictwie zastosowanie znajduje prawie cała roślina – od korzeni, przez łodygę, na liściach, kwiatach i owocach skończywszy.

[/FMP]

GALERIA

1/5

2/5

3/5

4/5

5/5

 

AKTYWNE SKŁADNIKI

 Lignany – zwalczające wolne rodniki i chroniące przed niektórymi typami raka.

 

 Garbniki – działające ściągająco na błony śluzowe i wspierające funkcje układu odpornościowego

 

 Kumaryny – o właściwościach antynowotworowych.

 

 Flawonoidy – działające przeciwzapalnie i przeciwutleniająco.

 

 Flawonole (rutyna, kwercetyna, astragalina) – chroniące przed atakami wolnych rodników i ułatwiających wchłanianie witaminy C.

 

 Minerały, takie jak mangan, miedź, potas, cynk zapewniające prawidłowe funkcjonowanie całego organizmu.

 

 A także terpeny, alkaloidy, saponiny i lipidy, sterole, fenylopropanoidy.

 

[FMP]

SPEKTRUM DZIAŁANIA

Chanca piedra jest najszerzej znana dzięki korzystnemu oddziaływaniu na wątrobę i ochronę przed kamieniami moczowymi, nerkowymi czy żółciowymi. Napar z tej rośliny powinny pić osoby, które mają skłonność do tego typu problemów. Na długo nim działanie oczyszczające i rozkurczowe zostało potwierdzone naukowo, chanca piedra była wykorzystywana w medycynie ludowej. Nie tylko chroni przed powstawaniem kamieni, ale też skutecznie je rozpuszcza i usuwa z organizmu.

1. “Chroni wątrobę na różne sposoby. Przede wszystkim pomaga przy wirusowym zapaleniu wątroby typu B, ale też zmniejsza ryzyko wystąpienia miażdżycy oraz nie dopuszcza do stłuszczenia wątroby.“

2. “Ponadto chanca piedra wykazuje działanie antybakteryjne. Jest w stanie zwalczyć gronkowca złocistego, a nawet pałeczki dżumy. Ważną zaletą jest też działanie przeciwzapalne i tonizujące. Jednocześnie ma właściwości rozkurczające, co właśnie między innymi wpływa korzystnie na walkę z kamieniami i ich wydalanie z organizmu. Spożywanie naparów z tej rośliny tworzy środowisko nieprzyjazne dla pasożytów i bakterii.”

3. “Działa antyoksydacyjne i blokuje stany zapalne; sprawdza się w profilaktyce wielu chorób i walce z objawami takich bardziej pospolitych jak np. grypa czy przeziębienie. Obniża gorączkę i wspomaga organizm w powrocie do pełnej sprawności. Zdolności antyoksydacyjne powodują, że organizm szybciej i skutecznie pozbywa się toksyn, a co za tym idzie – hamuje rozwój komórek, które potencjalnie mogą mutować do nowotworu.”

4. “Zwiększa zawartość kwasu askorbinowego we krwi, a przez to poprawia jej krzepliwość. Chroni na przykład przed wrzodami regenerując błony śluzowe jelit. Zapobiega też obrzękom i krwotokom.”

5. “Usprawnia pracę nerek i chroni je przed zwłóknieniem i stresem oksydacyjnym. Ma lekkie działanie przeciwbólowe i obniża poziom cholesterolu.”

6. “Nierzadko wyciągi z chanca piedry są wykorzystywane w dermatologii i trychologii. Udowodniono, że skutecznie chroni przed wypadaniem włosów spowodowanym przez nadprodukcję testosteronu.“

 

SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Napar na kamienie: 40 gramów suszu zagotować w 1 litrze wody. Jeśli nie odpowiada nam jej gorzkawy smak, można dodawać mirt cytrynowy i miód. W przypadku występowania kolki i problemów z wątrobą zaleca się pić ciepły napar. 

Ten sam napar można pić dla zmniejszenia poziomu cholesterolu i ochrony wątroby. 

[/FMP]

Krokosz Barwierski – Skuteczna antyoksydacja jednym ziołem.

Krokosz barwierski – Carthamus tinctorius – Zobacz co pisze literatura zielarska na jego temat:

 

CIEKAWOSTKI

Właściwości krokosza barwierskiego znane były już w starożytnym Egipcie, gdzie doceniono go jako naturalny barwnik. Świetnie zastępował i nadal zastępuje szafran, który jest dość drogi, a ma podobne cechy. Stąd też jego inna nazwa: szafran łąkowy.

Płatki krokosza są pomarańczowe, ale po wysuszeniu nabierają bardziej intensywnego odcienia wpadającego w czerwień. Jako barwnik bywała nazywana hiszpańską czerwienią.

Produkowano z niego także kosmetyki, takie jak tłuste szminki oraz mydła czy lak.

Wykorzystywano go również w medycynie ludowej np. do leczenia kaszlu i smutnego życia (dzisiaj nazywanego depresją 🙂 ).

 

KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Otyłość

 Cukrzyca 

 Skłonności do chorób serca

 

 Zwyrodnienia naczyń

 Skóra tłusta i mieszana

 Trądzik

 

 Stany zapalne

 Osłabienie i zanieczyszczenie organizmu

 Niepokój

 

 Słabe krążenie krwi

 Zaparcia

 Miażdżyca

 

 Trudno gojące się rany

 Obrzęki

[FMP]
 

OPIS ZIOŁA

 Krokosz barwierski jest rośliną pochodzącą z Bliskiego Wschodu, znaną także w Europie. Ma wiele zalet bez względu na to, w jakiej postaci występuje, a zwykle można go nabyć w formie suszu, jak i oleju. Jako napar reguluje procesy metaboliczne w organizmie. Działa moczopędnie, a także poprawia perystaltykę jelit, jednocześnie zapobiegając powstawaniu zaparć. Chroni przed odkładaniem się cholesterolu, a przez to działa profilaktycznie przeciw miażdżycy.


Obniża także poziom cukru we krwi dlatego również cukrzycy docenią napary z krokosza.

Pomaga wzmocnić ściany naczyń krwionośnych i delikatnie przyspiesza krążenie. Ochrania serce przed zawałem, a także przed wystąpieniem udaru czy choroby wieńcowej. 


Znakomicie wspiera organizm w walce z wolnymi rodnikami z uwagi na duże pokłady antyoksydantów. Udowodniono również, że ma działanie antynowotworowe. 

Zapobiegnie nadmiernej utracie wody. Przyspieszy również gojenie się ran. Doskonale nada się też do pielęgnacji włosów. Można wykonywać np. wcierki, które pomogą utrzymać włosy w znakomitej formie (chociaż olejek może być bardziej komfortowy w użyciu).

 

 

[/FMP]

OPIS BOTANICZNY

      Krokosz barwierski jest rośliną należącą do rodziny astrowatych. Pochodzi z Indii i Bliskiego Wschodu, ale obecnie jest też hodowany w Europie. Osiąga do 130 centymetrów wysokości, ma lancetowate, kolczaste liście i kwitnie na pomarańczowo lub czerwono.

      To właśnie kwiat jest tutaj surowcem leczniczym, ale też stosowanym w kuchni jako przyprawa zastępująca znacznie droższy szafran. Suszony krokosz nie ma smaku, natomiast sprawdza się jako barwnik. Olej z krokosza z kolei ma orzechowy aromat.

 

GALERIA

1/5

2/5

3/5

4/5

5/5

[FMP]

AKTYWNE SKŁADNIKI

 Kartamina.

 Witaminy A, E i F– opóźniające procesy starzenia komórek i wspierające walkę z wolnymi rodnikami, pielęgnujące skórę.

 Kwas linolowy – bezpiecznie wspiera proces odchudzania.

 Olejek eteryczny, tłuszcze, białka.

 Fitosterole – działanie antyoksydacyjne i przeciwnowotworowe.

 

SPEKTRUM DZIAŁANIA

Krokosz barwierski zwykle bywa wykorzystywany do tworzenia olejków, ale z powodzeniem można też wykonać z niego równie wartościowy napar. Takie przetwory będą bogatym źródłem nienasyconych kwasów tłuszczowych. 

1. “Wysoka zawartość antyoksydantów powoduje, że organizm lepiej radzi sobie z neutralizowaniem i wydalaniem toksyn. Skuteczniej też odpiera ataki wolnych rodników. Obecność witamin A i E spowalnia proces starzenia się komórek i działa antynowotworowo.”

2. “Oleje zawarte w krokoszu barwierskim stanowią źródło kwasów omega-3 i omega-6. Pokrywają zapotrzebowanie organizmu na nie równie mocno, co ryby morskie. Dzięki temu doskonale wpływają na pracę serca i całego układu krążenia. Trzeba jednak pamiętać o nie przekraczaniu zalecanych dawek.”

3. “Ma korzystne działanie na budowę naczyń krwionośnych. Wzmacnia ich ścianki, uelastycznia je i obniża ich przepuszczalność. Obniża również poziom cholesterolu i chroni przed miażdżycą.”

4. “Napar z krokosza pity regularnie podziała rozluźniająco i odprężająco. Jednocześnie delikatnie pobudzi krążenie krwi.”

5. “Ma działanie moczopędne, dzięki czemu pomaga pozbyć się obrzęków. Ten sam olej będzie miał też znaczny wpływ na odchudzanie.Zaleca się spożywanie go osobom walczącym z otyłością i nadprogramowymi kilogramami. Wspiera także walkę z cukrzycą. Poprawia metabolizm, a jednocześnie pomaga zwalczyć zaparcia, jak również stany zapalne.”

6. “Chłodny napar świetnie też sprawdzi się jako odżywka do włosów zniszczonych i przesuszonych.“

 

 

 

SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

Napar z krokosza barwierskiego: 2 gramy suszu zalać szklanką wrzątku i odstawić na 20 minut. Następnie odcedzić i pić po kilka łyków co parę godzin.


 Wino z krokosza barwierskiego: 1 część rozdrobnionych kwiatów (suszonych lub świeżych) zalać 5 częściami wina.

[/FMP]

Guarana – Zdrowszy zamiennik dla kawy.

 

Guarana (Paulinina Cupana) zobacz co na jej temat pisze literatura zielarska:

 

CIEKAWOSTKI

Guarana zawiera 4 razy więcej kofeiny niż zwykła kawa, a jej okres półtrwania jest zdecydowanie dłuższy dzięki polifenolom i taninom zawartym w guaranie. Tym samym guarana staje się zdrowszym i tańszym zamiennikiem kawy.

 

OPIS ZIOŁA

Guarana poza swoimi właściwościami pobudzającymi, pomaga również w redukcji opornej tkanki tłuszczowej, dlatego jest tak popularna wśród sportowców oraz osób chcących zgubić kilka kilogramów. W przeciwieństwie do kawy nie powoduje dekoncentracji i niepokoju. Pobudzenie jest zdecydowanie stabilniejsze i dłuższe. Aktualnie guarana jest bardzo popularna ze względu na swoją skuteczność działania i brak efektów ubocznych.

 

KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

Stany przewlekłego zmęczenia

Przed treningiem i aktywnościami fizycznymi

Przed aktywnościami umysłowymi

Depresja i stany apatii

Zaburzenia koncentracji i pamięci

OPIS BOTANICZNY

      Paulinia guarana jest pnączem należącym do rodziny mydleńcowatych. W stanie naturalnym rośnie w Amazonii i na terenach Brazylii. Może się płożyć lub wspinać maksymalnie na 10 metrów wysokości. Przeważnie jednak występuje w formie krzewu. Ma pierzaste liście, które mogą osiągać 40 cm długości.

 

      W okresie kwitnienia pojawiają się na nim niewielkie białe kwiaty. Owoce guarany również są niewielkie i mają kolor czerwono-żółty, w ich wnętrzu znajduje się jedno nasiono. Surowcem wykorzystywanym w zielarstwie są właśnie nasiona

GALERIA

1/5

2/5

3/5

4/5

5/5

[FMP]

AKTYWNE SKŁADNIKI

Guaranina – Pobudza organizm i stabilnie utrzymuje poziom energii

Kofeina – Działa podobnie do guaraniany

Cholina – Poprawia koncentrację, reguluje układ nerwowy

Katechiny – Silne przeciwutleniacze, wymiatają z organizmu wolne rodniki

Hypoksantyna – Zwiększa poziom energii

Saponiny – Wzmagają procesy wchłaniania składników pokarmowych z jelit do krwi

Teofilina – Rozszerza naczynia krwionośne, dając na treningu efekt “pompy”

Teobromina – Przyspiesza metabolizm i spalanie tkanki tłuszczowej

Adenina oraz olejki eteryczne.

 

 

KIEDY WARTO SUPLEMENTOWAĆ?

Przed egzaminami w szkole i na studiach

Przed treningiem siłowym i/lub wytrzymałościowy

 Przed zawodami sportowymi

 Przed pracą

 Przed zwykłymi obowiązkami domowymi by zwiększyć energię do działania.

 

 

SPOSÓB STOSOWANIA

Warto zacząć od małych dawek tj. 2 gramy co przekłada się na 1/2 łyżeczki. Później tą dawkę można zwiększać co pół łyżeczki.

TIP: Jeśli Twój organizm przyzwyczaił się do kawy i już Cię nie pobudza, a czasami nawet usypia to jest na to proste rozwiązanie. Przez 2 tygodnie stosuj żeń-szeń zamiast kawy/guarany. Po tym czasie będziesz mógł wrócić do tych substancji ale wystarczą Ci o wiele mniejsze ilości, żeby organizm mocno się rozbudził.

[/FMP]