Kategoria: Zioła

Rośliny lecznicze przebadane wieloma badaniami, o potwierdzonych prozdrowotnych właściwościach.

Kozieradka – na zdrowie!

KOZIERADKA (Trigonella foenum-graecum L.) zobacz co na jej temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKI

Kozieradka jest jednym z najstarszych ziół wykorzystywanym do leczenia rozmaitych schorzeń, głównie związanych z układem pokarmowym.

 

Wspominał o niej już Hipokrates, natomiast w grobowcu Tutenchamona znaleziono jej nasiona. Wszystko także wskazuje na to, że to właśnie za kozieradką, a nie za czosnkiem tęsknili biblijni Żydzi podczas swojego wygnania z Egiptu.

 

Pierwsze polskie opracowanie mówiące o kozieradce jest datowane na XVI wiek. Innymi nazwami tej rośliny jest fenegryka, boża trawka, czy greckie siano.

 

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Ogólne osłabienie organizmu

 Reumatyzm

 Zwyrodnienia

 Kamica żółciowa

 Choroby kości, mięśni i stawów

 Zaparcia

 Stłuszczenie narządów wewnętrznych

 Alergie

 Choroby układu oddechowego

 Stany zapalne

 Dolegliwości skórne

 Uszkodzenia, stany zapalne i owrzodzenia błon śluzowych

 Biegunki i nieżyt żołądka

 Zaburzenia koncentracji

 Hemoroidy

 Zaparcia

 Krwiaki

[FMP]

 OPIS ZIOŁA

 Kozieradka jest kolejną niepozorną rośliną znaną od tysięcy lat i niemalże równie długo stosowaną jako lek na rozmaite schorzenia. Niedoceniana przez ostatnie dekady znów powraca do łask. Ma działanie przeciwzapalne i rozkurczowe. Poprawia ogólne samopoczucie i świetnie sprawdza się u osób, które dochodzą do siebie po przebytych chorobach. Kozieradka wzmacnia ciało i ducha.

 Wspiera prawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego. Stymuluje produkcję soków trawiennych, a także działa żółciotwórczo i żółciopędnie. Chroni wątrobę przed uszkodzeniami ze strony toksyn i jelita przed atakami bakterii.

 


 Usprawniony metabolizm pozwala też na wyregulowanie cyklu wypróżniania. Regularne picie kozieradki zapobiega zarówno biegunkom, jak i zaparciom. Dodatkowo ma ona działanie moczopędne.

 


 Kozieradka wspiera produkcję krwi, a także regenerację tkanek, takich jak choćby błony śluzowe organizmu. Działa też podobnie do insuliny, zmniejszając poziom cukru we krwi. 

 


 Ma korzystne działanie na układ ruchowy, a więc na kości, czy też stawy czy mięśnie. Okłady z kozieradki sprawdzą się w przypadku złamań i obrzęków, ale też złagodzą stany zapalne i dolegliwości wynikające z reumatyzmu. Stosowanie wewnętrzne przyspieszy przyrost masy mięśniowej i produkcję tkanki chrzęstnej, kostnej czy łącznej. 

 


 W niektórych krajach jest uznawana za afrodyzjak.

 


 Chroni przed powstawaniem miażdżycy, a także wspiera ogólną odporność organizmu. Łagodzi też rozmaite schorzenia skórne, takie jak trądzik, reakcje alergiczne, opuchliznę czy owrzodzenia. Można nią smarować ukąszenia owadów. Zmniejsza swędzenie i przyspiesza regenerację skóry. Usuwa też plamki, które nieraz pojawiają się po uszkodzeniach skóry.

 

[/FMP]

 OPIS BOTANICZNY

       Kozieradka jest rośliną, która naturalnie występuje na terenach Eurazji, w takich krajach jak Turkmenistan, Uzbekistan, Litwa, Ukraina czy Estonia. Obecnie jest jednak uprawiana właściwie na całym świecie. Lubi ziemie wapienne, a do tego stanowiska słoneczne, nienarażone na silny wiatr.

        Nie jest zbyt wymagająca w uprawie. Kwitnie na przełomie czerwca i lipca. Jest to raczej niewielkich rozmiarów roślina jednoroczna cechująca się drobnymi listkami. Jej znakiem rozpoznawczym jest mdły zapach i charakterystyczny gorzkawy smak. Surowcem leczniczym są nasiona i ziele.

 

 GALERIA

1/3

2/3

3/3

 

 AKTYWNE SKŁADNIKI

 Flawonoidy – działające przeciwutleniająco i hamujące stany zapalne.


 Cholina, lecytyna, witaminy – witamina PP, karoten, witamina F, witamina B1.


 Pierwiastki – żelazo, fosfor, potas, wapń.


 Fitosterole – działanie antyoksydacyjne, niwelujące ataki wolnych rodników.


 Kumaryny – o działaniu rozkurczowym i przeciwobrzękowym.


 Fosfolipidy (lecytyna – 2-3%) – chroniące wątrobę i wspierające pracę układu żółciowego.


 Tłuszcze, śladowe ilości olejków eterycznych, saponiny steroidowe, a także kwas fitynowy, alkohole cukrowe i cyklitole (inozytol).

[FMP]

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

1. “Licząca sobie tysiące lat historia wykorzystania kozieradki w ziołolecznictwie nie pozostawia wątpliwości, że jest to bardzo skuteczny środek na wszelkie problemy z układem trawiennym. Wspiera produkcję enzymów: soku żołądkowego, trzustkowego oraz śliny. Dzięki temu kozieradka poprawia apetyt, ale też przyspiesza i ułatwia trawienie spożywanych pokarmów.”

 

2. “Ma właściwości odtruwające. Pomoże oczyścić organizm z niebezpiecznych toksyn, ale też wesprze jego naturalną odporność na ataki bakterii. Zdolność do ułatwiania trawienia po części przyczynia się także do zapobiegania takim chorobom jak marskość wątroby czy miażdżyca. W efekcie chronione jest też serce i układ krwionośny. Pomaga też chronić wątrobę przed uszkodzeniami przez niektóre leki.”

 

3. “Kozieradka korzystnie oddziałuje na produkcję czerwonych krwinek.“

 

4. “Ma dobroczynny wpływ na układ żółciowy – zapobiega kamicy i działa żółciopędnie. Zdolność oddziaływania na cały układ trawienny pozwala na wyregulowanie wypróżnień eliminując zarówno biegunki, jak i zaparcia. Jest bardzo dobra na hemoroidy i jest źródłem białka oraz tłuszczy roślinnych posiadających wiele zalet dla organizmu.”

 

5. “Jest zalecana np. kulturystom, którym zależy na szybkim przybraniu masy mięśniowej, ale też ogólnie dla sportowców. Pomoże też odzyskać siły po przebytych chorobach i skróci czas rekonwalescencji. Korzystnie wpływa na sferę fizyczną i umysłową organizmu.Istnieją badania, które potwierdzają właściwości antydepresyjne kozieradki.”

 

 6. “Warto ją stosować także w przypadku nieżytów dróg oddechowych. Zahamuje kaszel i ułatwi oddychanie. Wspiera odbudowę błon śluzowych organizmu“

 

7. “Ma świetny wpływ na skórę. Można używać jej zewnętrznie np. do leczenia wrzodów czy obrzęków, a także stanów zapalnych skóry. Ma działanie zmiękczające i powleka skórę warstwą ochronną. Łagodzi także podrażnienia wywołane przez ukąszenia owadów. Warto po nią sięgać także w formie okładów np. na problemy ze stawami czy złamania. Udowodniono także, że łagodzi dolegliwości związane z reumatyzmem.”

[/FMP]

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Herbata: 1 łyżeczkę nasion zalać przegotowaną wodą i odstawić do ostudzenia na około pół godziny. Można spożywać np. przed posiłkami dla pobudzenia apetytu. Nie powinno się jednak spożywać więcej niż 6 gramów w ciągu doby.


 Okłady: rozdrobnione nasiona kozieradki wymieszać z odrobiną wody, tak, by powstała pasta. Gotować przez 5 minut, po czym nałożyć na gazę i przykładać do skóry 2-3 razy dziennie. Dla pewności warto zwracać uwagę, czy nie pojawiają się niepożądane reakcje. 

 Maseczka do twarzy na cerę trądzikową i suchą: łyżeczkę nasion kozieradki w proszku połączyć z wodą, tak by powstała pasta i nałożyć na twarz aż do zastygnięcia. Następnie zmyć letnią wodą.

Lipa – w każdej chwili na przeziębienie

Kwiat lipy – Flos (Inflorescentia) Tiliae – zobacz co na jej temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKA

Z drzewa lipowego jest produkowany węgiel leczniczy, stosowany w leczeniu biegunek, przy zatruciach oraz niestrawności.

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Przeziębienia i infekcje

 Stany lękowe i nerwobóle

 Sucha skóra i włosy 

 Osłabienie oczu i stany zapalne (w tym spojówek i powiek)

 Słabe włosy i niska jakość skóry

 

 OPIS ZIOŁA

  Napar z kwiatów i liści lipy jest szczególnie przydatny w okresach przeziębieniowych i w przebiegu grypy. Rozgrzewa organizm powodując wytwarzanie interferonu, który jest odpowiedzialny pobudzanie organizmu do walki z patogenami. Kwiaty lipy wzmagają wydzielanie potu, a śluzy zawarte w naparze działają osłaniająco, zmiękczająco, przeciwkaszlowo i łagodzą podrażnionwe błony śluzowe gardła i układu pokarmowego. 

 


 Flawonoidy wraz z olejkami eterycznymi i glikozydami fenolowymi posiadają właściwości uspakajające i rozkurczowe.

 


 W kosmetyce napary z lipy wykorzystuje się przy stanach zapalnych oraz wtedy gdy jest potrzeba nawilżenia i osłony dla skóry suchej i tej podrażnionej wypryskami. Kwiaty lipy mają właściwości nawilżające skórę co powoduje wzrost elastyczności i sprężystości skóry. Zmniejsza się łojotok i hamuje procesy pękania i łuszczenia naskórka.

 


 Płukanki z kwiatów i liści lipy wykorzystuje się gdy włosy mają tendencję do suchości, łupieżu suchego i gdy nie są odporne na uszkodzenia mechaniczne.

 


 Kwiat lipy i liście stosuje się również przy okładach na oczy szczególnie przy stanach zapalnych spojówek i powiek, przy suchości oczu i uczuciu piasku w oczach. Kwiat lipy sprawdza się również gdy pracujemy długo przed komputerem lub oglądamy często telewizję i pojawiają się zmęczenia oczu, obrzęki, a nawet cienie i worki pod oczami po nieprzespanych nocach.

 Sam napar dodatkowo oczyszcza krew, a kąpiele pomagają przy nerwobólach.

[FMP]

 OPIS BOTANICZNY

        Lipa jest popularnym drzewem w Polsce, z pniem stosunkowo krótkim, natomiast u starszych okazów jest bardzo gruby. Posiada ciemnoszarą korę (czasami szarobrunatną) która biegnie wzdłuż spękaniami i sieciowato rozgałęzionymi listewkami.

        Liście są pojedyncze i skrętoległe, sercowate, a u nasady często asymetryczne. Na brzegach znajdują się karbowano-piłkowane ząbki.

Kwiaty są obupłciowe (żółte i białe) o przyjemnym zapachu. Wydaje orzeszkowe owoce nasienne.[/FMP]

 GALERIA

1/3

2/3

3/3

 SKŁADNIKI AKTYWNE

  100% najwyższej jakości kwiatów lipy zawiera:

Rutynę, hiperozyd, kwercytrynę, glikozyd flawonoidowy kemferolu – tiliroside (tylirozyd), astragalin (astragalinę). Tylirozyd zbudowany jest z kwasu p-kumarowego (p-coumaric acid), z glukozy oraz z kemferolu (kaemferol). Zawartość olejku w kwiatach wynosi 0,02-0,1-0,38%. Olejek zawiera farnesol (farnezol), farnesyl acetate (octan farnezylu), geraniol i eugenol. Proantocyjanidyny (proanthocyanidins). Śluzów jest około 10%. Garbniki. Do kwasów fenolowych obecnych w kwiatach lipy zalicza się: kwas kawowy, galusowy, chinowy i kwas chlorogenowy.

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

 Niemal każdy kto słyszał cokolwiek o naturalnych sposobach na grypę, wie, że właśnie kwiat lipy ma ogromne znaczenie. Warto wówczas podawać miód lipowy, ale też sam kwiat, liście i jego przetwory mają zbawienny wpływ na zdrowie ponieważ w miodzie jest bardzo dużo cukru, który upośledza odporność. 

1. “Przede wszystkim wykazuje działanie przeciwzapalne i zawiera potężną dawkę związków śluzowych, które stanowią powłokę osłaniającą błony śluzowe gardła czy płuc.”

2. “Obniży też gorączkę i przyniesie ulgę przy anginie, zapaleniu gardła czy oskrzeli.” [FMP]

3. “Jednocześnie kwiat i liście lipy przyspieszą proces usuwania toksyn z organizmu. Mają działanie napotne oraz moczopędne. Lepsze zdolności do wydalania skóry i nerek powodują, że organizm szybciej się oczyszcza i wraca do pełni zdrowia.”

4. “Napary z kwiatów i liści lipy zadziałają też łagodząco na skurcze mięśni, a także zwiększą produkcję soków żołądkowych oraz przyspieszą transport żółci do dwunastnicy. Zapobiegają w ten sposób osadzaniu się kamieni żółciowych, ale też poprawią proces trawienia, łagodząc nudności czy niestrawność.”

5. “Ponadto lipa ma właściwości uspokajające. Szczególnie docenią ją osoby, które żyją w przewlekłym stresie i są narażone na duży wysiłek intelektualny.

6. “Napar z kwiatów lipy pomoże się wyciszyć, a także ułatwi zasypianie. Kwiaty lipy można dodać też do wieczornej kąpieli, żeby zmniejszyć problemy z bezsennością.”

 

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

  Młodzież od 12 lat, dorośli i pacjenci w podeszłym wieku

 Pojedyncza dawka 2 g (ok. 2 łyżeczki) kwiatu lipy zalać 150 ml wrzącej wody, naparzać pod przykryciem przez ok. 15 minut i przecedzić. Pić 2-4 razy dziennie między posiłkami świeżo przygotowany napar.

  Dzieci w wieku od 4 do 12 lat

Pojedyncza dawka 1 g (ok. 1 płaskiej łyżeczki) kwiatu lipy zalać 150 ml wrzącej wody, naparzać pod przykryciem przez ok. 15 minut i przecedzić. Pić 2-4 razy dziennie między posiłkami świeżo przygotowany napar.

Stosowanie u dzieci w wieku poniżej 4 lat nie jest zalecane. 

 
Literatura cytowana
1.http://rozanski.li/397/kwiat-lipy-flos-inflorescentia-tiliae-w-fitoterapii/
2.BERNADZKI E., BOLIBOK L., BRZEZIECKI B., ZAJĄCZKOWSKI J., ŻYBURA H., 1998. Compositional dynamics of natural forests in the Białowieża National Park, northeastern Poland. Journal of Vegetation Science 9: 229- 238.
3.BOBROVSKIJ P., 1863. Materialy dlâ geografii i statistiki Rossii, sobranye oficerami generalnogo štaba. Grodnenskaâ Guberni. Sankt-Petersburg.
4.BOROWIK-DĄBROWSKA M., DĄBROWSKI M. J., 1973. Naturalne i antropogeniczne zmiany roślinności Białowieskiego Parku Narodowego. Archeologia Polski 18, 1: 181-200.
5.BRINCKEN J., 1826. Mémoire descriptif sur la forêt imperiale de Białowieża, en Lithuanie. Glücksberg, Warszawa.
6.DASZKIEWICZ P., JĘDRZEJEWSKA B., SAMOJLIK T., 2004. Puszcza Białowieska w pracach przyrodników 1721-1831. Wyd. Naukowe Semper, Warszawa. DĄBROWSKI M. J., 1959. Późnoglacjalna i holoceńska historia lasów Puszczy Białowieskiej. Część I. Białowieski Park Narodowy. Acta Societatis Botanicorum Poloniae 28(2): 197-248.
7.FALIŃSKI J. B., PAWLACZYK P. 1991. Zarys ekologii. W: Lipy. Nasze drzewa 
8.https://pl.wikipedia.org/wiki/Lipa
9. Iwaniuk A.: „Atlas ziół krajowych”, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2006.
10. Rogala J., Maciej R.: „Zioła dla zdrowia i urody”, Wydawnictwo Olejsiuk, Ożarów Mazowiecki 2016.
11. Górnicka J.: „Apteka natury”, Wydawnictwo MARTEL, Kalisz 2005.
12. Rogala J., Maciej R.: „Boża apteka”, Wydawnictwo Olejsiuk, Ożarów Mazowiecki 2016.
 
[/FMP]

Kwiat granatu – silna antyoksydacja

Kwiat granatu (Punica Granatum) zobacz co na jego temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKI

 Granat (Punica Granatum) jest rośliną o bogatej symbolice. Ponieważ jest znany od tysięcy lat i uprawiany w basenie Morza Śródziemnego, występuje na stronach Biblii, gdzie owoce granatu są symbolem płodności.

 

 Drzewo to pozostaje zielone przez większość roku i nie wymaga szczególnej pielęgnacji czy korzystnych warunków, dlatego bywa kojarzone z dobrobytem i szczęściem. Granat bywa też symbolem nowego życia i łatwo go rozpoznać na wielu ikonach i dziełach nawiązujących do wyobrażeń Jezusa Chrystusa i innych postaci świętych.

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 zatoksycznienie organizmu (liście granatu są kopalnią antyoksydantów)


 choroby serca i układu krążenia


 siwienie włosów i ich osłabienie


 afrodyzjak


 ogólne zniechęcenie i pogorszenie nastroju


 osłabienie i przewlekły stres


 nadwaga


 cukrzyca


 przesuszona, podrażniona skóra


 oznaki starzenia


 obniżone libido


 problemy z erekcją, impotencja


 artretyzm


 stany zapalne


 zespół napięcia przedmiesiączkowego

 

 OPIS ZIOŁA

 Choć właściwie każdy element granatu – jego owoce, łupiny i liście niosą wiele korzyści dla naszego organizmu, to jednak kwiat granatu jest najlepszym rozwiązaniem do stosowania na co dzień, przez cały rok.

Dzięki swoim niespotykanym właściwościom jest często wykorzystywany jako środek leczniczy. Regularne spożywanie takiego naparu chroni przed wieloma chorobami. Pewną ciekawostką jest też działanie poprawiające życie seksualne, a także chroniące przed rakiem prostaty. Dawniej, w Chinach stosowano ten specyfik przeciw siwieniu włosów.


 Kwiat granatu przyjmowany codziennie lub nawet okazjonalnie pomaga w łagodzeniu dolegliwości związanych z menopauzą i miesiączką. Jest polecany dla osób walczących z artretyzmem i stanami zapalnymi w organizmie. Niebagatelne jest również jego znaczenie w walce z rozmaitymi nowotworami i profilaktyce. 

 

 Szerszemu gronu ludzi kwiat granatu jest znany z właściwości pomagających utrzymać prawidłowy poziom glukozy we krwi. Suszony kwiat granatu często jest stosowany w kosmetyce. Można go znaleźć w składzie mydeł czy soli do kąpieli.

[FMP]

 OPIS BOTANICZNY

      Granatowiec jest rośliną należącą do rodziny krwawnicowatych, która zwykle przybiera formę krzewu, ale w zależności od odmiany może również wyrosnąć na solidne, nawet pięciometrowe drzewo. Najczęściej spotykane są jednak drzewka sięgające od 30 cm do 2 metrów.

 

     Naturalnie występuje w Indiach, na Bliskim Wschodzie, w Azji Zachodniej i na Kaukazie. Kwiaty granatu rosną na końcach gałęzi. Mają kolory od intensywnej czerwieni aż po odcienie biało-czerwone. Są nieduże – mają kształt dzwonka, a średnica pojedynczego kwiatu nie przekracza 4 cm. Z powodzeniem można je hodować w doniczkach we własnym domu lub ogrodzie. [/FMP]

 GALERIA

1/5

2/5

3/5

4/5

5/5

 

 AKTYWNE SKŁADNIKI

 Flawonoidy i polifenole – odpowiadające za działanie przeciwgrzybicze, antyoksydacyjne i chroniące przed nowotworami.


 Kwas punikowy (działający przeciwzapalnie), izomer kwasu punikowego, wielonienasycone kwasy tłuszczowe, w tym kwas linolowy i kwas oleinowy (o działaniu antyoksydacyjnym i wspierające walkę oraz przeciwdziałanie nowotworom, a także mające charakter odmładzający).


 Witamina E oraz fitoestrogeny – tzw. roślinne hormony wykazujące działanie przeciwnowotworowe, szczególnie w przypadku raka piersi. Pomagają przedłużyć młodość i łagodzą np. nieprzyjemne dolegliwości związane z menopauzą czy zespołem napięcia przedmiesiączkowego.

[FMP]

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

 Działanie przeciwnowotworowe – badania z ostatnich 40 lat wykazały, że granat jest najobfitszym źródłem składników aktywnych, które wykazują działanie przeciwnowotworowe.

 


 KOPALNIA ANTYOKSYDANTÓW – Wysoka zawartość przeciwutleniaczy wymiata wolne rodniki z organizmu, zwalcza stany zapalne i pomaga w leczeniu nadciśnienia krwi. Działanie tych składników zapobiega też uszkadzaniu komórek w organizmie przez wolne rodniki i wspiera oczyszczanie z toksyn. Dzięki temu wpływa na lepsze funkcjonowanie wątroby oraz nerek zapobiegając chorobom tych ważnych organów. Łagodzenie stanów zapalnych, również tych typowych dla artretyzmu. Poprzez hamowanie uszkodzeń w organizmie spowalnia postępowanie Alzheimera procesów starzeniowych.

 


 Zalecany dla cukrzyków – nie dopuszcza do stwardnienia i pogrubienia żył oraz tętnic. Ponadto zmniejsza wchłanianie złego cholesterolu. Redukuje też dolegliwości związane z cukrzycą i pomaga utrzymać odpowiednie, zdrowe stężenie glukozy we krwi.

 


 Wspiera odchudzanie – zalecany osobom, które walczą z nadwagą i otyłością. Poprawa życia erotycznego – niweluje problemy z erekcją, niskim libido, a nawet walczy z impotencją.

 


 Działa przeciwwirusowo, przeciwgrzybiczo i przeciwbakteryjnie zapobiegając bardziej pospolitym chorobom i wspierając układ immunologiczny.

 


 Działanie odmładzające i dodające witalności – zaleca się stosowanie kwiatów granatu w stanach przewlekłego stresu, zmęczenia, przed i w trakcie menopauzy. Susz kwiatów granatu jest wykorzystywany w tworzeniu kosmetyków DIY. Można go dodać np. do mydeł. Świetnie sprawdza się również jako peeling. Dzięki swojemu kolorowi bywa wykorzystywany jako naturalny barwnik.

 

 Wspiera produkcję kolagenu, a więc spłyca istniejące już zmarszczki – niezależnie od tego czy jest stosowany jako składnik kosmetyków czy spożywany jako napar, czy susz. Zmniejsza pory i działa ściągająco na skórę. Dodany do kosmetyków poprawia również jej naturalny koloryt.

 

 

 Kwiat granatu jest bezpieczny także dla kobiet w ciąży. Dowiedziono, że znacząco zmniejsza ryzyko wystąpienia uszkodzeń mózgu u dziecka.

 

 

 Dzięki zawartości fitoestrogenów zwanych roślinnymi hormonami z powodzeniem przedłużają młodość i zmniejszają objawy menopauzy. Zaleca się spożywanie go dla łagodzenia bólów miesiączkowych i objawów PMS. U panów w średnim wieku może łagodzić objawy andropauzy.

 

 Nie od dziś znane są także właściwości poprawiające ogólne samopoczucie i nastrój. Napary z suszonych kwiatów granatu warto pić codziennie, by zmniejszyć skutki przewlekłego stresu.

 

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

Z suszonych kwiatów granatu można przyrządzić napar lub spożywać jako dodatek do innych potraw w formie proszku.


 Napar: należy zalać 1-2 łyżeczki suszu gorącą wodą (nie wrzątkiem!), następnie przykryć i poczekać kilka minut. Dla zniwelowania intensywnego, nieco cierpkiego smaku herbaty można dodać np. miód, ksylitol lub inne dodatki. Można spożywać na ciepło i na zimno.


 Susz: świetnie sprawdzi się jako dodatek np. do jogurtów, deserów czy muesli, koktajlu bądź sałatki owocowej.

 

[/FMP]

Jaśmin – zapach matki natury

KWIAT JAŚMINU (Philadelphus coronarius L.) zobacz co na jego temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKI

 Kwiat jaśminu bywa nazywany też kwiatem nocy, zgodnie z legendą według której rozkwita wieczorami. Z tego względu jego kwiaty zbiera się właśnie nad ranem, kiedy te są rozwinięte.

 

 Herbata jaśminowa z kolei bywa nazywana cesarską perłą, ponieważ to właśnie nią najchętniej raczono się na dworach chińskiej arystokracji. Współcześnie dobrej jakości herbaty odbywają też specjalny rytuał, w którym są układane w pobliżu kwitnących kwiatów jaśminu, aby wchłonęły więcej jego niezwykłego zapachu.

 Inna legenda głosi, że jaśmin wypełniał komnaty Nerona, który cenił sobie ich zapach. Głównie ze względu na tę właściwość roślina jest wykorzystywana w przemyśle perfumeryjnym.

 

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Napięcia nerwowe i stres


 Wysoki poziom cholesterolu


 Choroby układu krążenia


 Cukrzyca


 Bóle gardła


 Osłabiona odporność


 Rekonwalescencja po chorobach


 Ospały metabolizm


 Choroby przebiegające z wysoką gorączką


 Oparzenia słoneczne


 Obniżone libido


 Cera trądzikowa, skłonność do wyprysków


 Stany zapalne wywołane przez bakterie

 
[FMP]

 OPIS ZIOŁA

 Na podstawie liczby legend dotyczących kwiatów jaśminu można przypuszczać, że uwodzicielski zapach i urzekający wygląd tej rośliny rozpalał wyobraźnię naszych przodków od zawsze. Już dawno odkryto jej liczne właściwości korzystne dla zdrowia. W Chinach zwykło się mówić, że jaśmin pomaga zachować jasność umysłu.

 


 Od wieków w Azji jaśmin jest kojarzony z naturalnym afrodyzjakiem. Pewne jest to, że kojący zapach ma też odzwierciedlenie w zawartości składników aktywnych, które również korzystnie wpływają na układ nerwowy obniżając jego napięcie i łagodząc skutki stresu. Ułatwia zachowanie równowagi emocjonalnej.

 


 Doceniane są także właściwości łagodzące i zmniejszające stany zapalne. Dzięki temu łatwiej pozbyć się oparzeń słonecznych czy zapalenia spojówek. Regularne przemywanie skóry pomoże też utrzymać ją nieskażoną trądzikiem. 

 


 Wyróżnia się także korzystnym wpływem na układ krążenia, chroniąc przed pospolitymi, ale nie mniej groźnymi chorobami serca. Duże znaczenie dla zdrowia i urody ma fakt, że herbata jaśminowa obniża wchłanianie cholesterolu i tłuszczy, dzięki czemu pomaga zachować smukłą sylwetkę.

 


 Wyjątkowe połączenie składników aktywnych kwiatów jaśminu pomaga również w rekonwalescencji po przebytych chorobach i wspiera prawidłowe funkcjonowanie układu odporności.

 

 

 OPIS BOTANICZNY

      Jaśmin nie jest zbyt wymagającą rośliną i być może dlatego szybko rozprzestrzenił się po różnych zakątkach świata. Do tej pory naukowcy nie są zgodni, co do jego pochodzenia. Niektórzy wskazują Indie, inni Persję.

      Istnieje około 200 gatunków tej rośliny. Może osiągać wysokość do 8 metrów. Wyróżniają go białe kwiaty o intensywnym zapachu i ciemnozielone liście o eliptycznym kształcie. Jest to krzew bardzo odporny, również na mrozy. Właściwości lecznicze wykazują liście i kwiaty.

 

 GALERIA

 

 AKTYWNE SKŁADNIKI


 Umbeliferon – pochłaniający promienie UV.


 Polifenole – zatrzymujące ataki wolnych rodników.


 Farnezol – obniża napięcie nerwowe, działa uspokajająco i rozluźniająco.


 Antyoksydanty – chronią przed procesem starzenia się komórek.


 Fitosterole – zapobiegające wchłanianiu tłuszczu i złego cholesterolu.


 Octan benzoesowy, linalol, indol i jasmon – uznawane za afrodyzjaki.


 Kwas cynamonowy, limonen – właściwości antybakteryjne i antykancerogenne.


 A także saponiny, sacharydy i garbniki oraz wiele innych.

 

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

1. “Dzięki działaniu przeciwzapalnemu kwiat jaśminu pomaga w walce z bólami gardła oraz zakażeniami bakteryjnymi skóry. Przyniesie ulgę i widoczne efekty w przypadku walki z trądzikiem. Znane jest także działanie opóźniające procesy starzenia. Herbata z kwiatów jaśminu jest zalecana też osobom walczącym ze zbędnymi kilogramami. Obniża bowiem wchłanianie przez organizm nadmiaru tłuszczu i cholesterolu.Działa przeciwstarzeniowo zarówno na skórę, jak i komórki wewnętrzne organizmu, krótko mówiąc, pozwala zachować młodość i atrakcyjną figurę.“

2. “Udowodniono, że mieszanka składników aktywnych znajdujących się w kwiatach jaśminu działa przeciwnowotworowo. Korzystnie wpływa na cały układ krążenia. Dzięki temu niweluje ryzyko wystąpienia choroby wieńcowej, miażdżycy, nadciśnienia czy zatorów żylnych. Intensywny zapach tych kwiatów i olejków eterycznych w nich zawartych znajduje zastosowanie w leczeniu schorzeń wynikających z napięcia nerwowego.”

3. “Pomaga w leczeniu bezsenności i działa antydepresyjnie, skutecznie uspokaja umysł i wprowadza w stan równowagi emocjonalnej.”

4. “Ciekawym zastosowaniem jest też dość powszechne wykorzystanie jaśminu jako afrodyzjaku. Podobno działa zarówno na impotencję, jak i oziębłość. Wyciągi z jaśminu warto stosować w przypadku chorób objawiających się wysoką gorączką. Roztwór powinien zbić wysoką temperaturę i wspomóc układ immunologiczny w walce z infekcją. Ponadto jaśmin ma działanie antyseptyczne. Ostudzonym naparem można płukać jamę ustną, by zmniejszyć ból gardła.”

5. “Napar z kwiatów jaśminu nada się także do przemywania oparzeń słonecznych skóry, a także stanów zapalnych. Podobnie jak rumianek, złagodzi też zapalenie spojówek.”

[/FMP]

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Kąpiel: do gorącej wody w wannie wrzucamy 3 garście kwiatów jaśminu. W czasie 20- minutowej kąpieli staramy się wdychać głęboko kojący zapach.


 Napar z kwiatów jaśminu: 2 łyżki suszonych kwiatów zaparzyć 1 szklanką wody (lub mleka). Parzenie dłuższe niż 4 minuty może niekorzystnie wpłynąć na smak.


 Herbata zielona jaśminowa: należy zalać wodą o temperaturze 80 stopni i parzyć przez 3 minuty. Czarną herbatę jaśminową można zalać wrzątkiem.


 Nalewka: należy połączyć w proporcjach 1:3 kwiaty jaśminu z alkoholem co najmniej 40%.

Wąkrota azjatycka – Gotu kola na pamięć i depresje

 

Gotu kola – Wąkrota azjatycka – (Centella asiatica) zobacz co na jej temat pisze literatura zielarska:


 CIEKAWOSTKA

 Gotu kola (Wąkrota azjatycka, Ziele pamięci, Centella asiatica L.) w sięgającej czasów starożytnych medycynie indyjskiej zajmuje szczególne miejsce.

 Wąkrota, choć rośnie w odległym nam regionie, to wciąż należy do tej samej rodziny roślin, co dobrze nam znana marchew, pietruszka czy seler.

 Nazwa “centella” pochodzi od łacińskiego słowa “centrum” oznaczającego 100, a odnoszącego się do mnogości zalet tego zioła. Natomiast “gotu kola” pochodzi z języka syngaleskiego używanego na Sri Lance, w którym “kola” oznacza liść, a “gotu” kielichowy kształt. Na tej wyspie liście wąkroty są uwielbianym przez słonie przysmakiem i to właśnie jej tubylcy przypisują długowieczność słoni oraz wyśmienitą pamięć.

 Wąkrota azjatycka zaliczana jest do rodziny araliowatych, czyli do najbliższych krewniaków żeń-szenia, eleuterokoka, aralii i bluszcza.

 

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 zaburzenia pamięci i problemy z koncentracją

  niepokój i depresje

 nerwica lękowa i wrażliwość na stres

 żylaki

 cukrzyca

[FMP]
 

 OPIS ZIOŁA

 W Ayurvedzie gotu kola stosowana jest leczniczo już od ponad 3000 lat. Roślina ta jest ceniona jako środek poprawiający pamięć, koncentrację i zdolność uczenia się. Wpływa korzystnie na funkcjonowanie ciała i umysłu, wspomagając zarówno walkę z wrzodami żołądka jak i z depresją.


 Ta niepozorna roślina  uważana za prawdziwe panaceum, sklasyfikowana została jako zioło o działaniu adaptogennym, czyli ułatwiającym przystosowanie się organizmu do niekorzystnych warunków środowiskowych.


 Wąkrota ma zbawienny wpływ nie tylko na zdrowie fizyczne i psychiczne, ale także na kondycję skóry. Dlatego wykorzystywana jest również w kosmetologii, w walce ze zmarszczkami i cellulitem, cerą naczyniową, a nawet z bliznami.

 

 OPIS BOTANICZNY

      Wąkrotę rosnącą w naturalnym środowisku można spotkać w Azji Środkowej na wilgotnych i podmokłych terenach, rośnie również w Japonii, Chinach, na Sri Lance, a także w RPA. Zioło to rośnie do 700 m npm. Coraz śmielej próbuje się zaadaptować tę roślinę także w polskich warunkach klimatycznych.

      Centella asiatica jest wieloletnią rośliną płożącą, wytwarzającą rozłogi, z których ukorzeniają się młode pędy przybyszowe. Średnica liścia wynosi od 1,3 do 6,3 cm. W zależności od terenu, który porasta, roślina ta miewa różny wygląd.[/FMP]

      Na obszarach o dużej wilgotności obserwuje się Centellę o szerokich, wachlarzowatych liściach, a na terenach mniej wilgotnych liście są drobne i cienkie. Liście tej rośliny będące głównym surowcem zielarskim, można pozyskiwać przez cały rok.

       Kwiatostan wąkroty jest baldachokształtny, posiada od 1 do 5 siedzących kwiatów, które są małe, bezszypułkowe, o barwie białej, ciemno różowej lub lekko czerwonej. Roślina wydaje małe, okrągłe lub owalne owoce o długości 8mm.

 

 GALERIA

1/3

2/3

3/3

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

 Wąkrota przydatna jest w stanach zwiększonego wysiłku umysłowego, zaleca się ją w wypadku braku chęci do nauki, braku koncentracji czy też kłopotów z zapamiętywaniem. Poprawia też jakość snu.

 

 Zioło to wpływa pozytywnie na krążenie kwi oraz mikrokrążenie w naczyniach włosowatych, a także wzmacnia ściany naczyń krwionośnych. Wspomaga leczenie żylaków. Posiada też działanie przeciwobrzękowe.

 

 Działa regenerująco na skórę. Pomaga w gojeniu oparzeń i ran, wpływając przeciwbakteryjnie i przeciwzapalnie. Działa zbawiennie na odleżyny.

 

 Łagodzi objawy po ukąszeniu owadów. Wspomaga leczenie pokrzywki, trądzika czy opryszczki. Wzmacnia barierę ochronną skóry, podnosi poziom jej nawilżenia i napięcia. Ponadto hamuje proces starzenia się skóry i walczy skutecznie z cellulitem.

[FMP]

  AKTYWNE SKŁADNIKI

  W drobnej roślince gotu kola kryje się prawdziwe bogactwo substancji aktywnych. Wśród nich znajdują się m.in. saponiny triterpenowe, które zwiększają aktywność molekuł odpowiedzialnych za namnażanie oraz prawidłowe funkcjonowanie komórek nerwowych. A to z kolei jest związane ze zdolnością do uczenia się i zapamiętywania.


 W Centelli występuje także bioflawonoidy korzystnie wpływające na proces rogowacenia skóry oraz na zwiększenie produkcji naczyń krwionośnych. Z kolei sterole zawarte w gotu kola wykazują działanie zmiękczające i oczyszczające, co ma wpływ na łagodzenie skórnych stanów zapalnych. Pomocny w pielęgnacji skóry jest też azjatykozyd, który pobudzając syntezę kwasu hialuronowego  poprawia napięcie skóry oraz jej nawilżenie.


 Azjatykozyd i madekasozyd, jako substancje biologicznie aktywne stosowane w leczeniu ran i polepszaniu pamięci

 

 Wąkrota w swoim składzie posiada także witaminę A, C, E i K, które uchodzą m.in. za świetne antyoksydanty.

 

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Zaleca się przyjmowanie tego zioła w ilości 1-2 g 2 do 3 razy dziennie. Optymalna pora dnia dla zażywania wąkroty to czas od rana do popołudnia. 


 Zauważalne efekty kuracji następują po miesiącu regularnego spożywania wąkroty. Natomiast po trzech miesiącach kuracji należy przerwać ją na sześć tygodni.


 Wąkrotę azjatycką można stosować również zewnętrznie, np. przy leczeniu oparzeń lub zmian skórnych. Jedną z opcji jest stosowanie okładów esencją, którą sporządza się z 4 łyżeczek zioła na jedną szklankę wrzątku. W wypadku dolegliwości skórnych można również stosować maść z wąkroty.

 

 PRZECIWWSKAZANIA: ciąża, karmienie piersią, epilepsja.

 

Literatura cytowana

1. Tassanawat P, Putalum W, Yusakul G i wsp. Production of polyclonal antibody against madecassoside and development of immunoassay methods for analysis of triterpene glycosides in Centella asiatica. Phytochem Anal

2. Veerendra Kumar MH, Gupta YK. Effect of different extracts of Centella asiatica on cognition and markers of oxidative stress in rats. J Ethnopharmacol

3. Hausen BM. Centella asiatica (Indian pennywort), an effective therapeutic but a weak sensitizer. Contact Dermatitis

4. Wikipedia.org

5. Rozanski.li

6. Lewakowicz- Mosiej T.: „Zioła w leczeniu chorób cywilizacyjnych”, Zysk i S-ka Wydawnictwo, Poznań 2017.

[/FMP]

Miłorząb japoński – na pamięć i koncentrację.

Ginkgo biloba (Miłorząb japoński) zobacz co na jego temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKA

 Ginkgo biloba, choć występuje obecnie w różnych częściach świata, pochodzi z Chin. Jego inną, popularną nazwą jest miłorząb japoński, jednakże z Japonią to drzewo ma niewiele wspólnego. Jest to jeden z gatunków, który przetrwał w niezmienionej postaci ponad dwie setki milionów lat dzięki wysokiej odporności na promieniowanie i ataki drobnoustrojów. 

 

 Ponadto jako roślina długowieczna jest w stanie dożyć nawet 4 tysiące lat. Tak więc niejeden miłorząb pamięta czasy na długo przed okresem wielkich odkryć geograficznych, kiedy to prawdopodobnie stał się bardziej popularny na innych kontynentach.

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Kłopoty z pamięcią i koncentracją

 Depresja

 Bóle i zawroty głowy

 Wzmożona praca umysłowa

  Dysfunkcje ucha wewnętrznego

 Osłabiony wzrok i słuch

 Zaburzenia hormonalne

 Stany depresyjne i lękowe

 Choroby naczyń krwionośnych

 Obniżające się ukrwienie komórek mózgowych

 Zakrzepica

 Problemy z równowagą (np. przy boreliozie)

 Celulit

 Problemy z erekcją

 

 OPIS ZIOŁA

 Tysiące lat obecności miłorzębu japońskiego w naszym otoczeniu musiały zaowocować szerokim zastosowaniem w ziołolecznictwie. Prawdopodobnie większość jego cudownych właściwości odkryto przed wiekami w Chinach, jednak wciąż pojawiają się nowe badania potwierdzające kolejne zalety tej rośliny. 

 

 Przede wszystkim jest to jedyny całkowicie naturalny środek pobudzający układ krwionośny i regulujący układ nerwowy.

 

 Najwięcej jego właściwości dotyczy pracy mózgu i układu nerwowego. Dzięki poprawieniu ukrwienia komórek, zapewnia ich lepsze odżywienie, a przez to spowalnia ich degradację. To z kolei ma realne przełożenie na walkę z chorobami Alzheimera i Parkinsona. 

 

 Spożywanie naparów z ginkgo zaleca się też w bardziej prozaicznych sytuacjach, takich jak choćby intensywny wysiłek umysłowy. Dzięki poprawieniu ukrwienia komórek mózgu sprawdza się jako naturalny środek wspierający pamięć, procesy myślowe i koncentrację. 

[FMP]

 Dowiedziono również, że miłorząb pomaga w walce z oznakami depresji, a także koryguje łagodne dysfunkcje ucha wewnętrznego odpowiedzialnego za równowagę. Zawarte w ginkgo biloba aktywne składniki rozszerzają i uelastyczniają ściany naczyń krwionośnych, co zapobiega występowaniu zakrzepicy, udarów czy zawałów.

 

 OPIS BOTANICZNY

      Ginkgo biloba jest drzewem, które w swoim naturalnym środowisku może dorastać do nawet 40 metrów wysokości, choć w Europie są znacznie niższe. Jest gatunkiem zagrożonym w swoim naturalnym występowaniu.

      Surowcem o działaniu terapeutycznym są jego liście, które zwykle przybierają kolor zielony, choć zdarzają się też odcienie czerwieni i żółci. Często bywa wykorzystywany też jako roślina dekoracyjna.

[/FMP]

GALERIA

1/6
2/6
3/6
4/6
5/6
6/6

 AKTYWNE SKŁADNIKI

  Gingkolidy i bilobalidy działające rozluźniająco na naczynia krwionośne.

 

 Glikozydy flawonowe i flawonoidy – o działaniu przeciwzapalnym, antyutleniającym i chroniącym przed atakami wolnych rodników.

 

 Steroidy i hydroksykwasy – chroniące między innymi przed odkładaniem cholesterolu, poprawiające czynności metaboliczne.

 

 Ponadto białka, kwas szikimowy, chinowy, kwas askorbinowy – chroniący przed powstawaniem zakrzepów, kwasy cukrowe, kwas anakardiowyi wiele innych.

 

 [FMP]

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

 Miłorząb japoński jest kojarzony głównie ze stymulowaniem procesów umysłowych, poprawianiem pamięci i koncentracji. I całkiem słusznie. Dzięki specyficznemu działaniu na naczynia krwionośne poprawia ukrwienie i dotlenianie komórek mózgu usprawniając jego działanie.

1. “Chroni przed obrzękami. Ma korzystne działanie neurologiczne. Udowodniono, że pomaga leczyć depresję, wspomaga procesy pamięciowe mózgu, spowalnia starzenie i śmierć komórek nerwowych. Dzięki temu można przypuszczać, że ginkgo biloba znajdzie szersze zastosowanie w leczeniu chorób związanych z degradacją komórek nerwowych, takich jak Parkinson czy Alzheimer.”

 2. “Jest zalecany dla osób ze skłonnościami do zakrzepicy. Rozszerza naczynia krwionośne i zapobiega ich zwapnieniu. Dzięki sprawniejszemu przepływowi krwi w całym ustroju miłorząb japoński obniża ryzyko wystąpienia udaru i miażdżycy. Tu również znaczenie ma działanie zawartych w nim fitosteroli, które nie pozwalają na odkładanie się cholesterolu. Łagodnie obniża ciśnienie tętnicze krwi i poprawia elastyczność ścianek naczyń krwionośnych. Dzięki większemu dostępowi do tlenu i glukozy poprawiają się funkcje ucha środkowego.W konsekwencji można zaobserwować  zmniejszenie drobnych kłopotów z równowagą.”

3. “Chroni komórki organizmu przed atakami wolnych rodników i ich starzeniem się. Miłorząb znajduje również zastosowanie w walce z cellulitem, ponieważ pobudza krążenie skórne,a przez to przyspiesza metabolizm tłuszczu. Znajdziemy go także w kosmetykach do pielęgnacji skóry naczynkowej.”

4. “Mniej znaną właściwością ginkgo biloby jest też poprawienie erekcji. Wynika to także z poprawienia krążenia krwi i zwiększenia dostępu do tlenku azotu. Lepsze ukrwienie i rozluźnienie naczyń krwionośnych pozwala na bardziej spontaniczne reakcje seksualne.”

 

[/FMP]

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Sproszkowane liście można spożywać 2 razy dziennie po 0,5 do 2 łyżeczki razem z miodem lub ksylitolem.


 Nalewka: przygotować roztwór w stosunku 1:5 z wysokoprocentowym alkoholem z suchych lub świeżych liści. Odstawić na 2 tygodnie, a następnie odcedzić.

 

 Intrakt: roztwór 1:5 ze świeżych liści i gorącego alkoholu co najmniej 70%.

 

 Napar: należy zalać 1 łyżkę suszonych liści 1 szklanką wrzącej wody. Można spożywać dopiero po 30 minutach parzenia, 2 razy dziennie. Często łączy się miłorząb np. z yerba mate lub miodem czy trawą cytrynową.

 

Literatura cytowana
1. Wikipedia.org
2. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/
3. Rozanski.li
4. Ahlemeyer B., Kriegelstein J. 1998. Neuroprotective effects of Ginkgo biloba extract. [in:] Lawson L.D., Bauer R.: Phytomedicines of Europe: chemistry and biological activity.
5. Marcocci L, Packer L, Droy-Lefaix MT, et al. Antioxidant action of Ginkgo biloba extract EGb 761. Methods Enzymol
6. Huguet F, Tarrade T. Alpha 2-adrenoceptor changes during cerebral aging. The effect of Ginkgo biloba extract. J Pharm Pharmacol
7. Hofferberth B. The effect of Ginkgo biloba extract on neurophysiological and psychometric measurement results in patients with psychotic organic brain syndrome.

Mniszek lekarski – na wątrobę i nie tylko

MNISZEK LEKARSKI (Taraxacum officinale) zobacz co na temat jego właściwości pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKA

 Zapewne niewiele osób zastanawia się nad tym, skąd wzięła się nazwa tej rośliny. Tymczasem chodzi o jej wygląd po przekwitnięciu, kiedy wiatr zerwie z „dmuchawca” jego owoce – wówczas pozostaje główka otoczona wyschniętymi listkami.

 Całość przypomina ogoloną głowę średniowiecznego mnicha. Inną nazwą jest „mlecz” ze względu na mleczko wydzielane po zerwaniu łodygi. Poza tym występuje jako: gołębi groch, bole oczy, popia główka, psi mlecz, wilczy ząb, żabi kwiat. Posiada dziesiątki, jeśli nie setki różnych nazw. 

 Jest to roślina pospolita, z długą historią wykorzystania jej do celów leczniczych. Pierwsze wzmianki na ten temat pochodzą ze starożytności.

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Gromadzenie wody w organizmie i celulit

 Zaburzenia trawienia

 Choroby metaboliczne (cukrzyca)

 Kamienie i piasek w przewodzie moczowym

 Wysoki cholesterol

 Obrzęki, reumatyzm, otyłość

 Rekonwalescencja po chorobach

 Osłabiona odporność

 Pogorszenie ogólnego samopoczucia

 Choroby dermatologiczne

 Schorzenia układu moczowego

 

 

 OPIS ZIOŁA

 Popularny mniszek lekarski bywa niedoceniany. Jest tak powszechnie występującą rośliną, że właściwie wrosła w nasz krajobraz i przez to poświęcamy jej niewiele uwagi. Tymczasem znajduje szerokie zastosowanie w ziołolecznictwie. Od wieków jest stosowany jako preparat na leczenie wszelkich dolegliwości żołądkowych i wątrobowych. Ma działanie moczopędne i wzmaga produkcję żółci. Dzięki temu wspiera organizm w pozbywaniu się toksyn i usprawnia proces metabolizmu.


 Wysoka zawartość witamin i minerałów ogólnie wzmacnia organizm i odbudowuje układ immunologiczny. Preparaty z mniszkiem sprawdzą się jako uzupełnienie terapii chorób metabolicznych, takich jak cukrzyca czy schorzenia wątroby. Zawartość fitosteroli pomoże utrzymać zdrowy poziom cholesterolu we krwi. Liście tej rośliny wykazują korzystny wpływ na skórę – przyspieszają gojenie ran i redukują zmiany skórne takie jak np. kurzajki.


 Zewnętrznie stosuje się mniszek na choroby skórne oraz wypryski.

 

[FMP]

 OPIS BOTANICZNY

      Mniszek stanowi w Europie pospolitą roślinę. Może wyrosnąć prawie wszędzie, niemal każde warunki jej odpowiadają. Można go spotkać na łąkach, trawnikach, w miejskich parkach i na poboczach i w lasach. Odpowiadają im pogorzeliska i tereny naruszone przez człowieka.

      Z wyglądu nie trzeba go nikomu przedstawiać: wyrasta na pojedynczej łodydze z kępki lancetowatych liści. Ma żółte kwiaty, które przekształcają się w puszyste „dmuchawce”. Łodyga mniszka wewnątrz jest pusta, a po naruszeniu wypuszcza biały sok wyróżniający się ostrym smakiem.

 

      Kwitnienie przypada na okres od kwietnia do lipca. Jako jedna z niewielu roślin właściwie w całości posiada właściwości lecznicze: od korzenia, poprzez liście, aż po kwiaty.

[/FMP]

 GALERIA

1/3

2/3

3/3

 AKTYWNE SKŁADNIKI

 Inulina – naturalny prebiotyk usprawniający pracę układu trawiennego

 

 Karotenoidy – blokujące działanie wolnych rodników

 

 Trójterpeny – zapobiegają stanom zapalnym i atakom wirusów

 

 Fitosterole – czyli roślinny „dobry” cholesterol

 

 Minerały, takie jak sole potasu, magnez, krzem, żelazo, miedź, fosfor, cynk, kobalt, mangab, bor

 

 Witaminy A, B, C, D                                                                                                                                       

                                                                                                                                                               

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

1. “Mniszek lekarski przede wszystkim ma bardzo korzystny wpływ na pracę układu trawiennego. Warto go stosować w leczeniu schorzeń mogących uszkodzić wątrobę, trzustkę czy też nerki. Wzmaga produkcję żółci i ma działanie rozkurczowe przez co ułatwia jej przemieszczanie się do dwunastnicy. Reguluje pracę trzustki i nerek.”

2. “Dzięki harmonijnemu działaniu wymienionych organów organizm szybciej pozbywa się toksyn i innych szkodliwych produktów przemiany materii. Skutecznie zapobiega tworzeniu kamieni i piasku w nerkach i całym przewodzie moczowym. Mniszek lekarski doskonale nada się jako wsparcie w leczeniu infekcji dróg moczowych ze względu na właściwości przeciwzapalne.”

3. “Ponieważ wykazuje lecznicze działanie w przypadku różnych chorób metabolicznych, nie inaczej jest w przypadku cukrzycy. Pomaga zwalczać jej objawy, ale tylko w jej początkowych stadiach. Często jest wykorzystywany jako surowiec uzupełniający do kompleksowej terapii cukrzycy.”

4. “Zawartość fitosteroli oraz korzystny wpływ na metabolizm pomaga także utrzymać prawidłowy poziom cholesterolu.”

5. “Istnieją badania, które potwierdzają także charakter antykancerogenny mniszka lekarskiego, jednocześnie wspiera on prawidłowe funkcjonowanie układu immunologicznego chroniąc cały ustrój przed atakami innych, bardziej pospolitych chorób.”

6. “Regularne spożywanie mniszka lekarskiego przynosi też ulgę w takich chorobach jak reumatyzm czy dna moczanowa. Dzięki działaniu moczopędnemu pomaga pozbyć się obrzęków.”

7. “Znane jest też jego korzystne działanie na skórę. Preparaty z mniszkiem lekarskim wspomagają proces gojenia się ran oraz regenerację skóry. Zapobiegają też rozwojowi różnych problemów dermatologicznych we wczesnych fazach. Pomogą na kurzajki i brodawki. W tym celu należy stosować świeże liście bądź mleczko wydobywające się ze złamanej łodygi rośliny.”

8. “Ponieważ ma działanie przeciwobrzękowe sprawdza się też podczas odchudzania. Pomoże pozbyć się nadmiaru wody z organizmu i zredukuje cellulit.“

[FMP]

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Napar z mniszka lekarskiego – 1 łyżeczka suszonego korzenia na szklankę wrzącej wody. Parzyć przez 15 minut. Najlepiej pić rano i wieczorem.

 Odwar z mniszka lekarskiego – 2 łyżki suszonego korzenia zalać ½ litra wody i gotować pod przykryciem przez około 5 – 10 minut.

 Syrop z kwiatów mniszka lekarskiego (na bóle gardła, kaszel i przeziębienie) – należy zebrać świeże kwiaty i oddzielić je od koszyczków. Wsypać do słoika i przesypywać warstwami cukru, a następnie ugnieść ciasno. Do tego należy wlać 50g spirytusu i jeszcze raz zasypać cienką warstwą cukru. Przechowywać w chłodnym miejscu.


 Z mniszka lekarskiego można także przygotować wino i nalewkę, a nawet sałatkę. Niektórzy spożywają napój z suszonego mlecza zaparzany tak, jak kawę.

[/FMP]

Eukaliptus – na górne drogi oddechowe

EUKALIPTUS (Eukalyptus) zobacz co na jego temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKI

 Eukaliptus to wyjątkowe drzewo kojarzone z Australią i misiami koala. Jest znane głównie ze swoich odświeżających i odprężających właściwości, czego symbolem są właśnie te niezbyt aktywne torbacze.

 

 Jako drzewo znajduje jednak szerokie zastosowanie zwłaszcza w lecznictwie, ale również w budownictwie, czy szkutnictwie dzięki swoim długim nieraz na 100 metrów pniom i odporności na gnicie.

 

 Za jego wielkością idzie ogromne zapotrzebowanie na wodę, dlatego nauczono się wykorzystywać eukaliptusy jako naturalny sposób na osuszanie terenów. Inną ciekawostką jest fakt, że te olbrzymie drzewa nie dają zbyt wiele cienia. Wszystko przez to, że ich liście ustawiają się prostopadle do ziemi.

 

 OPIS ZIOŁA

 Eukaliptusa raczej nikomu nie trzeba przedstawiać. Jest to na tyle powszechna charakterystyczna roślina, że większość z nas potrafi wymienić chociaż kilka jej zastosowań i właściwości.

 Najważniejszą i najbardziej znaną jest ułatwianie oddychania i pomoc we wszelkiego rodzaju schorzeniach górnych dróg oddechowych. Zadziała głównie poprzez inhalacje, ale też nacieranie skóry. W ten sposób można pozbyć się chociażby migrenowych bólów głowy, a także bólu stawów i kości.

 Niektórzy stosują go do wyrobu kosmetyków ze względu na działanie łagodzące, ale też przeciwzmarszczkowe. Poza tym pomaga w gojeniu ran i przynosi ulgę we wrzodach, liszajach czy innych chorobach skórnych. Kąpiel z dodatkiem naparu eukaliptusa działa odświeżająco, jak naturalny dezodorant.

 Ponadto herbaty i olejki z eukaliptusa przyniosą ulgę we wszystkich chorobach przebiegających z wysoką gorączką, takich jak grypa lub angina. Niektórzy doceniają odprężające działanie ekstraktów z tej rośliny.

[FMP]

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Stany zapalne górnych dróg oddechowych

 Bóle reumatyczne

 Stany zapalne

 Choroby przebiegające z wysoką gorączką

 Stres, napięcie nerwowe

  Bóle głowy, mięśni, stawów

 Ogólne osłabienie organizmu, przemęczenie

 Trudno gojące się rany i inne problemy dermatologiczne

  Infekcje grzybicze i bakteryjne układu pokarmowego (CANDIDA)

 

 OPIS BOTANICZNY

 Wyróżnia się aż 600 gatunków eukaliptusa. Jest to roślina wiecznie zielona, charakterystyczna dla Australii, Nowej Gwinei i Indonezji, ale bywa też spotykana w Afryce czy Azji.

 

 Ich szczególną cechą jest wysokość. Choć w warunkach hodowlanych nie dopuszcza się do zbytniego rozrostu drzew, w naturze największe okazy mogą wyrastać nawet na wysokość 100 metrów.

 

Na mniejszą skalę może być też hodowany w przydomowych ogródkach, a nawet w doniczkach. Surowcem terapeutycznym są jego liście.

[/FMP]

 GALERIA

1/4

2/4

3/4

4/4

 

 

 AKTYWNE SKŁADNIKI

 Eukaliptol – odpowiadający za charakterystyczny zapach i ułatwiający oddychanie,

 Flawonoidy (rutyna, kwercytryna, kwercetyna) – o działaniu przeciwzapalnym, rozkurczowym i przeciwnowotworowym, kwasy trójterpenowe, floroglucynoterpeny,

 Garbniki – zapewniające działanie bakteriobójcze i ściągające,

 Polisacharydy – pełniące funkcje ważnego budulca w organizmach żywych,

 Kwas chlorogenowy, kwas ferulowy, kwas kawowy, kwas p-kumaroilochinowy.

 

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

 Najczęściej wykorzystywanym w naturalnym leczeniu rozmaitych dolegliwości jest olejek z eukaliptusa. Preparaty tego typu znajdują zastosowanie w leczeniu schorzeń górnych dróg oddechowych, takich jak prozaiczne przeziębienia, ale też grypa, angina, zapalenie zatok czy oskrzeli.

 Wykazuje właściwości rozkurczające i pobudza działanie wydzielnicze dróg oddechowych, przez co ułatwia wykrztuszanie zalegającej wydzieliny. Wzmaga wentylację płuc, dzięki czemu reguluje i uspokaja i pogłębia oddech.

1. “Zwalcza uczucie zatkanego nosa i ułatwia oddychanie. Sprawdzi się np. do nacierania klatki piersiowej. W przypadku ciężkiego przeziębienia czy grypy nie tylko ułatwi oddychanie, ale też podziała uspokajająco poprawiając jakość snu tak potrzebnego choremu do regeneracji.”

2. “Preparaty z liści eukaliptusa skutecznie zwalczają infekcje grzybicze i bakteryjne nie tylko układu oddechowego, ale też pokarmowego. Rozprawią się z nieprzyjemnym oddechem, a także wyregulują wydzielanie żółci i soków żołądkowych. Ponadto uodparniają na ataki pasożytów.”

3. “Olejek świetnie sprawdzi się w walce z bólami i nerwobólami, a także bólami pochodzenia reumatycznymi. Wystarczy wcierać go w skórę w miejscach natężonych dolegliwości. Nie bez znaczenia są tutaj także właściwości rozkurczające.”

[FMP]

4. “Można go także stosować zapobiegawczo przeciwko pasożytom zewnętrznym, a nawet grzybicy. Olejek eukaliptusowy rozprawi się także z infekcjami wywoływanymi przez roztocza. Inną ciekawą właściwością tego olejku jest przyspieszenie krążenia i aktywowanie enzymów wątrobowych, co prowadzi do szybszego rozpadu środków farmakologicznych stosowanych równocześnie z eukaliptusem.”

5. “Działanie antyseptyczne, rozkurczowe i przeciwzapalne jest nie do przecenienia w odkażaniu skóry i błon śluzowych. Olejek czy też napar z eukaliptusa pomaga w gojeniu ran, a także leczy ropnie, oparzenia, wrzody czy czyraki. Poradzi sobie również z łupieżem, a także wygładzi i nawilży skórę.”

6. “W Australii liście eukaliptusa były wykorzystywane do leczeniu chorób przebiegających z wysoką gorączką, takich jak tyfus, malaria, cholera czy szkarlatyna. Obecnie również stosuje się takie środki do walki ze stanami zapalnymi. Kąpiel z olejkami eukaliptusa pomoże się zrelaksować i rozluźnić napięcia mięśni. Niestety nie można przesadzać ze stosowaniem tego składnika. Przedawkowany może powodować wymioty, biegunkę, a nawet zaburzenia pracy serca.”

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

  Inhalacje: około 15 kropli olejku na 1 szklankę wrzącej wody (w przypadku przeziębienia i infekcji górnych dróg oddechowych)

 


 Herbata z suszonych liści eukaliptusa: 1 łyżeczka liści na 1 szklankę wrzącej wody.

 

  Nalewka eukaliptusowa: 3 łyżeczki liści zalewamy 40% alkoholem i odstawiamy na 2 tygodnie. Po tym czasie odsączamy i stosujemy w przypadku biegunki i problemów jelitowych.

Liście eukaliptusa bywają wykorzystywane jako dodatek do dań z dziczyzny.

[/FMP]

Czystek – Jaki najlepszy? Cud natury czy ściema producentów?

Czystek (Cistus) zobacz co na jego temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKA

 Czystek liczy około 20 odmian, a przeprowadzone badania każdego z nich wykazały skuteczność w usuwaniu wolnych rodników średnio na poziomie 80%

 

 Najlepsze odmiany:

  • Czystek kreteński
  • Czystek laurolistny
  • Czystek siwy

[FMP]

 OPIS ZIOŁA

  Obfitość polifenoli jaką daje nam czystek doskonale można wykorzystać do walki z wieloma drobnoustrojami jak grzyby i pleśnie w układzie pokarmowym, wirusy oraz pasożyty. Jednak to nie jedyne właściwości czystka, jak sama nazwa wskazuje – czystek ma czyścić.

 Usuwa metale ciężkie z organizmu (z dużą łatwością przychodzi mu wiązanie i wydalanie kadmu, który głównie zanieczyszcza organizmy palaczy papierosów). Dzięki swoim właściwościom przeciwpatogennym wykorzystuje się go do usuwania Candidy albicanis, trądziku, łupieżu, przewlekłych infekcji migdałków, a nawet Helicobacter Pylori oraz wielu grzybic.

 W swoim składzie (o czym niżej) zawiera wiele substancji rozpuszczających zatory, co wykorzystuje się w chorobach niedokrwiennych serca i dla osób z ryzykiem zawałów.

 Czystek jest jednym z trzech najsilniejszych ziół przeciwko krętkom boreliozy (pozostałe zioła to szczeć pospolita i rdestowiec japoński). Co ciekawe czystek neutralizuje brzydki zapach “chorego człowiek” jednocześnie smarowanie się czystkiem przed wyjściem do lasu, zniechęca kleszcze do atakowania. Między innymi na bazie czystka robione są obroże dla zwierząt odstraszające kleszcze i inne pasożyty.

 Napary z czystka świetnie sprawdzają się jako płukanki do zębów oraz gardła. Usuwają przykry zapach, który jest spowodowany namnażaniem się gnilnych bakterii.

 Regularne spożywanie naparu z czystka usuwa przykry zapach ciała, co będzie przyjemne zarówno dla osoby spożywającej, jak i dla osób przebywających z tą osobą 🙂

 

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Borelioza 


 Zatoksycznienie organizmu (w tym metalami ciężkimi)


 Antybakteryjnie, antywirusowo i antygrzybiczo (szczególnie podczas niszczenia Candidy albicanis i krętkach boreliozy)


 Brzydki zapach ciała


 Choroby autoimmunologiczne

 

 OPIS BOTANICZNY

     Czystek jest rodzajem zimozielonego krzewu, którego rodzina liczy sobie aż 50 różnych gatunków. Często tworzy też mieszańce z innymi gatunkami. Jego naturalnym środowiskiem jest Zachodnia Azja oraz tereny przylegające do basenu Morza Śródziemnego. Można go jednak hodować w przydomowym ogródku.

 

     Wyrasta maksymalnie do 1 metra wysokości. Mają charakterystyczne, wydłużone liście oraz spodeczkowate kwiaty z pomarszczonymi płatkami. Występują w szerokiej gamie kolorystycznej – od bieli, poprzez róż, aż po purpurę. Ich cechą charakterystyczną jest to, że kwitną jeden dzień, po czym opadają, zaś w ich miejsce rozwijają się nowe pąki.

[/FMP]

 GALERIA

 

1/9

2/9

3/9

4/9

5/9

6/9

7/9

8/9

9/9

 AKTYWNE SKŁADNIKI

 Heliantemina – Działa antyseptycznie i przeciwzapalnie oraz ściągająco.


 Kwas galusowy – Powoduje hamowanie proliferacji komórek tumorowych (rakowych), zatrzymuje procesy stłuszczenia i marskości wątroby. Stwierdzono naukowo właściwości przeciwwirusowe i antybakteryjne kwasu galusowego. Ma wyraźny wpływ przeciwzapalny po zastosowaniu doustnym i zewnętrznym. Wymiata wolne rodniki i nadtlenki. Hamuje reakcje autoagresji immunologicznej.


 Kwas elagowy:

– zmniejszaja częstotliwość pojawiania się mutacji,
– wpływa ochronnie na DNA i ekspresję genów,
– blokuje enzymy prokancerogenne,
– likwiduje wolne rodniki i może inaktywować kancerogeny,
– hamuje prokancerogenne drogi przekazywania sygnału,
– działa antymutagennie,
– działa na wszystkich etapach rozwoju nowotworu,
– wiąże prokancerogenne metale,
– redukuje peroksydację lipidów.
 

 P-kumarowy – Ogranicza powstawanie nitrozamin, które powodują raka żołądka. 

 Inne fenolokwasy
 Flawonoidy (kwercetyna, hiperozyd, rutyna), 

 

 Oraz fitosterole, śluzy, garbniki.

 

[FMP]

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

 Nieżyt układu oddechowego oraz układu pokarmowego


 Nerwica i padaczka


 Na uspokojenie 


 Działą silnie przeciwzapalnie i antyseptycznie


 Posiada właściwości immunosupresyjne, przeciwzapalne oraz przeciwnowotworowe


 Regeneracyjnie na wątrobę i trzustkę


 Przy zastojach limfy oraz przy stanach zapalnych węzłów chłonnych,


 Przy owrzodzeniach i hemoroidach 


 Stany zapalne gardła oraz jamy ustanej

 

[/FMP]

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Według fitoterapeuty Henryka Różańskiego


  Napar czystkowy – Infusum Cisti incani: 1 łyżkę liści lub rozdrobnionych suchych gałązek zalać 1 szklanką wrzącej wody lub mleka; parzyć pod przykryciem 20 minut, przecedzić; przy chorobach układu oddechowego i zakaźnych dodać miód, sok malinowy; pić 3-4 szklanki naparu. Można podawać dzieciom.


  Nalewka czystkowa – Tinctura Cisti incani: 1 część suchego surowca zalać 5 częściami alkoholu 50-60%, macerować miesiąc, wstrząsając co kilka dni; przefiltrować. Zażywać po 5-10 ml 3 razy dziennie, można dodawać do mleka lub utartego żółtka z mlekiem i miodem, szczególnie przy przeziębieniu, grypie, anginie, zapaleniu oskrzeli i tchawicy.


  Nalewka na winie – Vinum Cisti: 1 część czystka rozdrobnionego zalać 7 częściami wina białego lub czerwonego, wytrawnego. Pozostawić na miesić, co kilka dni wstrząsając. Pić 1 kieliszek dziennie przy chorobach stawów, ziarnicy, choroby Hashimoto, autoimmunologicznych chorobach skóry, cukrzycy i hipercholesterolemii.

 

Czystek przeciwwskazania: Nie odnotowana dotychczas przypadków przedawkowania lub skutków ubocznych. Nie zaleca się matkom karmiącym oraz kobietom w ciąży z uwagi na brak dostatecznej ilości badań.

 

Literatura cytowana
[1] http://rozanski.li/3389/rozmyslania-nad-czystkiem-cistus/
[2] Vitali F., Pennisi G., Attaguile G.: Antiproliferative and cytotoxic activity of extracts from Cistus incanus  L. and Cistus monspeliensis L. on human prostate cell lines. Nat. Prod. Res. 2011, 25(3), 188–202.
[3] Riehle P., Vollmer M., Rohn S.: Phenolic compounds in Cistus incanus herbal infusions – Antioxidant capacity and thermal stability during the brewing process. Food Res. Int. 2013, 53, 891–899.
[4] Kalus U., Grigorov A., Kadecki O., Jansen J., Kiesewetter H., Radtke H.: Cistus incanus (CYSTU052) for treating patients with infection of the upper respiratory tract. A prospective, randomised, placebo-controlled clinical study. Antivir. Res. 2009, 84, 267–271.
[5] Goldacre B.: Tell us the truth about nutritionists. BMJ 2007, 334, 292.
[6] Jemia M.B., Kchouk M.E., Senatore F., Autore G., Marzocco S., De Feo V., Bruno M.: Antiproliferative activity of hexane extract from Tunisian Cistus libanotis, Cistus monspeliensis and Cistus villosus. Chem. Cent. J. 2013, 7, 47.
[7] Pan A., Yu D., Demark-Wahnefried W., Franco O.H., Lin X.: Meta-analysis of the effects of flaxseed interventions on blood lipids. Am. J. Clin. Nutr. 2009, 90, 2, 288–297.
[8] Ganorkar P.M., Jain R.K.: Flaxseed – a nutritional punch. Int. Food Res. J. 2013, 20(2), 519–525.
[9] Jenkins D., Kendall C., Vidgen E., Agarwal S., Sao A.V., Rosenberg R.S., Diamandis E.P., Novokmet R., Mehling C.C., Perera T., Griffin L.C., Cunnane S.C.: Health aspects of partially defatted flaxseed, including effects on serum lipids, oxidative measures, and ex vivo androgen and progestin activity: a controlled crossover trial. Am. J. Clin. Nutr. 1999, 69, 3, 395–402.

Niepokalanek mnisi – najlepszy przyjaciel kobiety

Niepokalanek mnisi (Vitex Agnus Castus) zobacz co na jego temat pisze literatura zielarska:

 

 

 CIEKAWOSTKA

Niepokalanek mnisi bywa też nazywany kobiecym ziołem. Wszystko przez jego podstawową zaletę – pomaga wyregulować cykl menstruacyjny, zmniejszyć dolegliwości związane z napięciem przedmiesiączkowym i w efekcie umożliwia zajście w ciążę kobietom ze zbyt niskim poziomem prolaktyny.

 

Ciekawa jest też sama polska nazwa – niepokalanek mnisi. Wzięła się ona stąd, że już w starożytności znano jej właściwości, a jedną z nich jest obniżanie popędu seksualnego.

 

Średniowieczni mnisi wykorzystywali to działanie niepokalanka do ułatwienia sobie wytrwania w czystości. Tym sposobem niepokalanek stał się symbolem wstrzemięźliwości.

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Menopauza

 Zespół napięcia przedmiesiączkowego

 Bolesne i nieregularne miesiączkowanie

 Niepłodność spowodowana niewydolnością ciałka żółtego i niedoborem progesteronu

 Mlekotok

 Hiperprolaktynemia

 Poronienia związane endometriozą

 Zwłóknienie piersi

 Zaburzenia hormonalne na osi podwzgórze-przysadka-jajniki

 Trądzik pospolity i różowaty nasilający się podczas miesiączki

 Przedwczesny wytrysk u mężczyzn

 

[FMP]

 OPIS ZIOŁA

 Spośród wszystkich ziół jakie istnieją na naszej planecie to właśnie to zioło zostało ochrzczone mianem kobiecego zioła. Słynie ze swojego pozytywnego wpływu na regulację cyklu miesiączkowego. Zmniejsza przykre objawy związane z PMS i PMDD – jak to jest możliwe, że niepokalanek jest takim zbawieniem dla kobiet? O tym przeczytasz poniżej w skróconych wnioskach z badań jakie zostały przeprowadzone nad tym wyjątkowym zielem.

 Podsumowując – przyjaciel każdej kobiety.

 

 

 OPIS BOTANICZNY

           Niepokalanek pospolity jest zimozielonym krzewem, choć czasem przyjmuje postać niewysokiego drzewa. Można go uprawiać jako roślinę ozdobną w Polsce, jednak jego ojczyzną są kraje basenu Morza Śródziemnego, a także Krym i niektóre części Azji. Należy do rodziny werbenowatych i wyróżnia się owłosionymi, podłużnymi listkami.

 

           Kwitnie od połowy czerwca na fioletowo lub na niebiesko tworząc kwiatostan w kształcie wydłużonej szyszki. Ma małe owoce, które po wysuszeniu przypominają pieprz, dlatego też niepokalanek bywa nazywany „mnisim pieprzem”. Lubi stanowiska słoneczne i dobrze osłonięte. W ziołolecznictwie wykorzystuje się właśnie owoce, choć niektóre źródła podają, że cała roślina ma podobne właściwości.

[/FMP]

 GALERIA 

1/3

2/3

3/3

 

[FMP]  AKTYWNE SKŁADNIKI

Glikozydy irydoidowe (agnozyd – 0,6%, eurostozyd – 0,07%, aukubinę – 0,3%), flawonoidy (kastycynę, witeksyna, orientyna, kempferol), alkaloidy 8 (witycyna), olejek eteryczny – ok. 1,5% (sabinen – 22%, 1,8-cyneol – 20%, alfa-pinen – 6%, beta-pinen, linalol, mircen, kariofilen), seskwiterpeny, beta-sitosterol, beta-sitosterol-3-Oglikozyd, kwas kawowy, kwas hydroksybenzoesowy, diterpeny (witeksylakton = vitexilactone, 6ß,7ß-diacetoxy-13-hydroxy-labda-8, 14-diene, rotundifuran.

 

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

Niepokalanek pospolity nie na darmo jest nazywany kobiecym ziołem.

1. “Świetnie rozwiąże wszelkie problemy menstruacyjne. Łagodzi zespół napięcia przedmiesiączkowego, reguluje miesiączki, a także pomaga w niedoczynności ciałka żółtego. Choć niepokalanek sam w sobie nie zawiera żadnych hormonów, znakomicie reguluje ich pracę w organizmie kobiety. Bywa stosowany jako wsparcie leczenia niepłodności.”

2. “Zmniejsza problemy z laktacją, a także dolegliwości bólowe przed miesiączką. Obniża napięcie nerwowe i łagodzi huśtawki nastrojów, a jednocześnie nie dopuszcza do zatrzymywania się wody w organizmie, co często prowadzi do nieprzyjemnej opuchlizny.”

3. “Posiada właściwości zmniejszające stany depresyjne. Ma to ogromne znaczenie u kobiet walczących z menopauzą.”

4. “Co ciekawe, niepokalanek pospolity reguluje także gospodarkę hormonalną u mężczyzn. Obniża napięcie seksualne, redukując problemy z mimowolnymi oraz przedwczesnymi wytryskami. U nastolatków świetnie sprawdzi się jako środek zwalczający trądzik, zaś u dorosłych mężczyzn, w średnim wieku złagodzi nerwice seksualne dotyczące obniżonej satysfakcji z życia erotycznego.”

 

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA 

  Sposób przygotowania wg. dr. Henryka Różańskiego

1. Ekstrakt płynny z niepokalanka – Extractum fluidum Agni casti: 1 część zmielonego świeżego lub suchego surowca zalać 1 częścią alkoholu 40-45%, wytrawiać 7 dni; przefiltrować. Zażywać 2 ml 2 razy dziennie, rano i w południe.

2. Ekstrakt suchy z niepokalanka – Extractum siccum Agni casti: 250-280-300 mg 2 razy dziennie, rano i w południe.

3. Nalewka z niepokalanka – Tinctura Viticis (Agni casti): 1 część rozdrobnionego suchego lub świeżego surowca zalać 3 częściami alkoholu 40-45%; wytrawiać 7 dni; przefiltrować. Zażywać 5-6 ml 2 razy dziennie, rano i w południe.

4. Napar – Infusum Viticis Agni casti – 1 łyżka surowca na 1 szklankę wrzącej wody; parzyć 20 minut; przecedzić. Pić 2 razy dziennie po 1/2 szklanki. Preparaty z niepokalanka należy zażywać przynajmniej 3 miesiące bez przerwy. Potem zalecane jest zrobienie przerwy 1 miesięcznej i ponowna kuracja.

 Przeciwwskazania: Nowotwory piersi, niedobory prolaktyny, laktacja, ciąża.

 

Literatura cytowana
1. Benson R.C.: Położnictwo i ginekologia. PZWL Warszawa 1973.
2. Lesiński J. (red.): Zdrowie kobiety. PZWL Warszawa 1963. 15
3. Song T.T, Hendrich S., Murphy P.A.: Estrogenic activity of glycitein, a soy isoflavone. J. Agric. Food Chem. 1999; 47:1607-1610.
4. Zhang Y, Wang G.J, Song T.T.: Urinary disposition of the soybean isoflavones daidzein, genistein and glycitein differs among humans with moderate fecal isoflavone degradation activity. J. Nutr. 1999; 129:957-962.
5. König F.: Ratgeber in gefunden und kranken tagen. Karl Meyer Leipzig 1940.
6. Oertel-Bauers: Oertel A., Bauer E.: Heilpflanzen Taschenbuch. H. Ludwig Bonn 1908.
7. Schilling-Siengalewicz S.: Toksykologia. Księgarnia akademicka. Spółdzielnia z odp. udz. Poznań 1947.
8. Pisarski T. (red.): Położnictwo i ginekologia. PZWL Warszawa 1987.
9. Brzozowski R. (red.): Vademecum diagnostyki i terapii. PZWL Warszawa 1993. 10. Matławska I. (red.): Farmakognozja. Akademia Medyczna im. K. Marcinkowskiego. Poznań 2005.
11. Kohlmünzer S.: Farmakognozja. PZWL Warszawa 2003. 12. Patrick G.L.: Chemia medyczna. WNT Warszawa 2003.
13. Wojtczak A. (red.): Choroby wewnętrzne. Wyd. II. PZWL Warszawa 1995.
14. Farmakopea Polska VI. Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Warszawa 2002.
15. Farmakopea Polska II. TPWiOF Warszawa 1946.
16. Farmakopea Polska IV. PZWL Warszawa 1965, 1970, 1973.
17. Keiser H.: Pharmazeutisches Taschenbuch. Verlag Süddeutsche Apotheker Zeitung. Stuttgart 1944.
18. Oks B.A.: Farmakolgja felczerska. Druk P. Ambroziewicza. Warszawa 1910.
19. Janiec W. (red.): Kompendium farmakologii. PZWL Warszawa 2003.
20. Polewki J.K., Chwalibogowska-Podlewska A.: Leki współczesnej terapii. Split Trading Warszawa 2003.
21. Graedon J., Graedon T.: Niebezpieczne interakcje leków. Anta Warszawa 1998.
22. Billings E., Westmore A.: Metoda Billingsa. Instytut Wydawniczy PAX Warszawa 1986.
23. Müller E.: Die Therapie des praktischen Arztes. Verlag von Julius Springer Berlin 1923.
24. Sayre Lucius E.: A manual of organic materia medica and pharmacognosy. Philadelphia P. Blakiston’s son & Co.
25. Gräsman K.: The cholesterol lowering effect of phytosterols and stanols. 2004. Praca wykonana pod kierunkiem M. Jägerstad.
26. Matvienko O.A., Lewis D.S., Swanson M. et al.: A single daily dose of soybean phytosterols in ground beef decreases serum total cholesterol and LDL cholesterol in young, mildly hypercholesterolemic men. Am. J. Clin. Nutr. 2002:76:57-64.
27. Dreikorn K.: Phytotherapie bein Beningen Prostata Syndrom (BPS): Mehr als nur Placebo?. J. Urol. Urogynäkol. Sonderheft 6/2003, s. 11-15.
28. Messina M.J.: Legumes and soybeans: overview of their nutritional profiles and health effects. Am. J. Clin. Nutr. 1999;70:439
29. Potter S.M, Baum J.A, Teng H, et al.: Soy protein and isoflavones: Their effects on blood lipids and bone density in postmenopausal women. Am. J. Clin. Nutr. 1998;68(suppl.):1375.
30. Howes J.,Waring M, Li Huang, Howes G.L.: Journal of Alternative and Complementary Medicine: Long-Term Pharmacokinetics of an Extract of Isoflavones from Red Clover (Trifolium pratense). Apr. 2002, Vol. 8, No. 2: 135-142.
[/FMP]