Autor: Fitoterapia.pl

Jaśmin – zapach matki natury

KWIAT JAŚMINU (Philadelphus coronarius L.) zobacz co na jego temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKI

 Kwiat jaśminu bywa nazywany też kwiatem nocy, zgodnie z legendą według której rozkwita wieczorami. Z tego względu jego kwiaty zbiera się właśnie nad ranem, kiedy te są rozwinięte.

 

 Herbata jaśminowa z kolei bywa nazywana cesarską perłą, ponieważ to właśnie nią najchętniej raczono się na dworach chińskiej arystokracji. Współcześnie dobrej jakości herbaty odbywają też specjalny rytuał, w którym są układane w pobliżu kwitnących kwiatów jaśminu, aby wchłonęły więcej jego niezwykłego zapachu.

 Inna legenda głosi, że jaśmin wypełniał komnaty Nerona, który cenił sobie ich zapach. Głównie ze względu na tę właściwość roślina jest wykorzystywana w przemyśle perfumeryjnym.

 

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Napięcia nerwowe i stres


 Wysoki poziom cholesterolu


 Choroby układu krążenia


 Cukrzyca


 Bóle gardła


 Osłabiona odporność


 Rekonwalescencja po chorobach


 Ospały metabolizm


 Choroby przebiegające z wysoką gorączką


 Oparzenia słoneczne


 Obniżone libido


 Cera trądzikowa, skłonność do wyprysków


 Stany zapalne wywołane przez bakterie

 
[FMP]

 OPIS ZIOŁA

 Na podstawie liczby legend dotyczących kwiatów jaśminu można przypuszczać, że uwodzicielski zapach i urzekający wygląd tej rośliny rozpalał wyobraźnię naszych przodków od zawsze. Już dawno odkryto jej liczne właściwości korzystne dla zdrowia. W Chinach zwykło się mówić, że jaśmin pomaga zachować jasność umysłu.

 


 Od wieków w Azji jaśmin jest kojarzony z naturalnym afrodyzjakiem. Pewne jest to, że kojący zapach ma też odzwierciedlenie w zawartości składników aktywnych, które również korzystnie wpływają na układ nerwowy obniżając jego napięcie i łagodząc skutki stresu. Ułatwia zachowanie równowagi emocjonalnej.

 


 Doceniane są także właściwości łagodzące i zmniejszające stany zapalne. Dzięki temu łatwiej pozbyć się oparzeń słonecznych czy zapalenia spojówek. Regularne przemywanie skóry pomoże też utrzymać ją nieskażoną trądzikiem. 

 


 Wyróżnia się także korzystnym wpływem na układ krążenia, chroniąc przed pospolitymi, ale nie mniej groźnymi chorobami serca. Duże znaczenie dla zdrowia i urody ma fakt, że herbata jaśminowa obniża wchłanianie cholesterolu i tłuszczy, dzięki czemu pomaga zachować smukłą sylwetkę.

 


 Wyjątkowe połączenie składników aktywnych kwiatów jaśminu pomaga również w rekonwalescencji po przebytych chorobach i wspiera prawidłowe funkcjonowanie układu odporności.

 

 

 OPIS BOTANICZNY

      Jaśmin nie jest zbyt wymagającą rośliną i być może dlatego szybko rozprzestrzenił się po różnych zakątkach świata. Do tej pory naukowcy nie są zgodni, co do jego pochodzenia. Niektórzy wskazują Indie, inni Persję.

      Istnieje około 200 gatunków tej rośliny. Może osiągać wysokość do 8 metrów. Wyróżniają go białe kwiaty o intensywnym zapachu i ciemnozielone liście o eliptycznym kształcie. Jest to krzew bardzo odporny, również na mrozy. Właściwości lecznicze wykazują liście i kwiaty.

 

 GALERIA

 

 AKTYWNE SKŁADNIKI


 Umbeliferon – pochłaniający promienie UV.


 Polifenole – zatrzymujące ataki wolnych rodników.


 Farnezol – obniża napięcie nerwowe, działa uspokajająco i rozluźniająco.


 Antyoksydanty – chronią przed procesem starzenia się komórek.


 Fitosterole – zapobiegające wchłanianiu tłuszczu i złego cholesterolu.


 Octan benzoesowy, linalol, indol i jasmon – uznawane za afrodyzjaki.


 Kwas cynamonowy, limonen – właściwości antybakteryjne i antykancerogenne.


 A także saponiny, sacharydy i garbniki oraz wiele innych.

 

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

1. “Dzięki działaniu przeciwzapalnemu kwiat jaśminu pomaga w walce z bólami gardła oraz zakażeniami bakteryjnymi skóry. Przyniesie ulgę i widoczne efekty w przypadku walki z trądzikiem. Znane jest także działanie opóźniające procesy starzenia. Herbata z kwiatów jaśminu jest zalecana też osobom walczącym ze zbędnymi kilogramami. Obniża bowiem wchłanianie przez organizm nadmiaru tłuszczu i cholesterolu.Działa przeciwstarzeniowo zarówno na skórę, jak i komórki wewnętrzne organizmu, krótko mówiąc, pozwala zachować młodość i atrakcyjną figurę.“

2. “Udowodniono, że mieszanka składników aktywnych znajdujących się w kwiatach jaśminu działa przeciwnowotworowo. Korzystnie wpływa na cały układ krążenia. Dzięki temu niweluje ryzyko wystąpienia choroby wieńcowej, miażdżycy, nadciśnienia czy zatorów żylnych. Intensywny zapach tych kwiatów i olejków eterycznych w nich zawartych znajduje zastosowanie w leczeniu schorzeń wynikających z napięcia nerwowego.”

3. “Pomaga w leczeniu bezsenności i działa antydepresyjnie, skutecznie uspokaja umysł i wprowadza w stan równowagi emocjonalnej.”

4. “Ciekawym zastosowaniem jest też dość powszechne wykorzystanie jaśminu jako afrodyzjaku. Podobno działa zarówno na impotencję, jak i oziębłość. Wyciągi z jaśminu warto stosować w przypadku chorób objawiających się wysoką gorączką. Roztwór powinien zbić wysoką temperaturę i wspomóc układ immunologiczny w walce z infekcją. Ponadto jaśmin ma działanie antyseptyczne. Ostudzonym naparem można płukać jamę ustną, by zmniejszyć ból gardła.”

5. “Napar z kwiatów jaśminu nada się także do przemywania oparzeń słonecznych skóry, a także stanów zapalnych. Podobnie jak rumianek, złagodzi też zapalenie spojówek.”

[/FMP]

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Kąpiel: do gorącej wody w wannie wrzucamy 3 garście kwiatów jaśminu. W czasie 20- minutowej kąpieli staramy się wdychać głęboko kojący zapach.


 Napar z kwiatów jaśminu: 2 łyżki suszonych kwiatów zaparzyć 1 szklanką wody (lub mleka). Parzenie dłuższe niż 4 minuty może niekorzystnie wpłynąć na smak.


 Herbata zielona jaśminowa: należy zalać wodą o temperaturze 80 stopni i parzyć przez 3 minuty. Czarną herbatę jaśminową można zalać wrzątkiem.


 Nalewka: należy połączyć w proporcjach 1:3 kwiaty jaśminu z alkoholem co najmniej 40%.

Wąkrota azjatycka – Gotu kola na pamięć i depresje

 

Gotu kola – Wąkrota azjatycka – (Centella asiatica) zobacz co na jej temat pisze literatura zielarska:


 CIEKAWOSTKA

 Gotu kola (Wąkrota azjatycka, Ziele pamięci, Centella asiatica L.) w sięgającej czasów starożytnych medycynie indyjskiej zajmuje szczególne miejsce.

 Wąkrota, choć rośnie w odległym nam regionie, to wciąż należy do tej samej rodziny roślin, co dobrze nam znana marchew, pietruszka czy seler.

 Nazwa “centella” pochodzi od łacińskiego słowa “centrum” oznaczającego 100, a odnoszącego się do mnogości zalet tego zioła. Natomiast “gotu kola” pochodzi z języka syngaleskiego używanego na Sri Lance, w którym “kola” oznacza liść, a “gotu” kielichowy kształt. Na tej wyspie liście wąkroty są uwielbianym przez słonie przysmakiem i to właśnie jej tubylcy przypisują długowieczność słoni oraz wyśmienitą pamięć.

 Wąkrota azjatycka zaliczana jest do rodziny araliowatych, czyli do najbliższych krewniaków żeń-szenia, eleuterokoka, aralii i bluszcza.

 

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 zaburzenia pamięci i problemy z koncentracją

  niepokój i depresje

 nerwica lękowa i wrażliwość na stres

 żylaki

 cukrzyca

[FMP]
 

 OPIS ZIOŁA

 W Ayurvedzie gotu kola stosowana jest leczniczo już od ponad 3000 lat. Roślina ta jest ceniona jako środek poprawiający pamięć, koncentrację i zdolność uczenia się. Wpływa korzystnie na funkcjonowanie ciała i umysłu, wspomagając zarówno walkę z wrzodami żołądka jak i z depresją.


 Ta niepozorna roślina  uważana za prawdziwe panaceum, sklasyfikowana została jako zioło o działaniu adaptogennym, czyli ułatwiającym przystosowanie się organizmu do niekorzystnych warunków środowiskowych.


 Wąkrota ma zbawienny wpływ nie tylko na zdrowie fizyczne i psychiczne, ale także na kondycję skóry. Dlatego wykorzystywana jest również w kosmetologii, w walce ze zmarszczkami i cellulitem, cerą naczyniową, a nawet z bliznami.

 

 OPIS BOTANICZNY

      Wąkrotę rosnącą w naturalnym środowisku można spotkać w Azji Środkowej na wilgotnych i podmokłych terenach, rośnie również w Japonii, Chinach, na Sri Lance, a także w RPA. Zioło to rośnie do 700 m npm. Coraz śmielej próbuje się zaadaptować tę roślinę także w polskich warunkach klimatycznych.

      Centella asiatica jest wieloletnią rośliną płożącą, wytwarzającą rozłogi, z których ukorzeniają się młode pędy przybyszowe. Średnica liścia wynosi od 1,3 do 6,3 cm. W zależności od terenu, który porasta, roślina ta miewa różny wygląd.[/FMP]

      Na obszarach o dużej wilgotności obserwuje się Centellę o szerokich, wachlarzowatych liściach, a na terenach mniej wilgotnych liście są drobne i cienkie. Liście tej rośliny będące głównym surowcem zielarskim, można pozyskiwać przez cały rok.

       Kwiatostan wąkroty jest baldachokształtny, posiada od 1 do 5 siedzących kwiatów, które są małe, bezszypułkowe, o barwie białej, ciemno różowej lub lekko czerwonej. Roślina wydaje małe, okrągłe lub owalne owoce o długości 8mm.

 

 GALERIA

1/3

2/3

3/3

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

 Wąkrota przydatna jest w stanach zwiększonego wysiłku umysłowego, zaleca się ją w wypadku braku chęci do nauki, braku koncentracji czy też kłopotów z zapamiętywaniem. Poprawia też jakość snu.

 

 Zioło to wpływa pozytywnie na krążenie kwi oraz mikrokrążenie w naczyniach włosowatych, a także wzmacnia ściany naczyń krwionośnych. Wspomaga leczenie żylaków. Posiada też działanie przeciwobrzękowe.

 

 Działa regenerująco na skórę. Pomaga w gojeniu oparzeń i ran, wpływając przeciwbakteryjnie i przeciwzapalnie. Działa zbawiennie na odleżyny.

 

 Łagodzi objawy po ukąszeniu owadów. Wspomaga leczenie pokrzywki, trądzika czy opryszczki. Wzmacnia barierę ochronną skóry, podnosi poziom jej nawilżenia i napięcia. Ponadto hamuje proces starzenia się skóry i walczy skutecznie z cellulitem.

[FMP]

  AKTYWNE SKŁADNIKI

  W drobnej roślince gotu kola kryje się prawdziwe bogactwo substancji aktywnych. Wśród nich znajdują się m.in. saponiny triterpenowe, które zwiększają aktywność molekuł odpowiedzialnych za namnażanie oraz prawidłowe funkcjonowanie komórek nerwowych. A to z kolei jest związane ze zdolnością do uczenia się i zapamiętywania.


 W Centelli występuje także bioflawonoidy korzystnie wpływające na proces rogowacenia skóry oraz na zwiększenie produkcji naczyń krwionośnych. Z kolei sterole zawarte w gotu kola wykazują działanie zmiękczające i oczyszczające, co ma wpływ na łagodzenie skórnych stanów zapalnych. Pomocny w pielęgnacji skóry jest też azjatykozyd, który pobudzając syntezę kwasu hialuronowego  poprawia napięcie skóry oraz jej nawilżenie.


 Azjatykozyd i madekasozyd, jako substancje biologicznie aktywne stosowane w leczeniu ran i polepszaniu pamięci

 

 Wąkrota w swoim składzie posiada także witaminę A, C, E i K, które uchodzą m.in. za świetne antyoksydanty.

 

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Zaleca się przyjmowanie tego zioła w ilości 1-2 g 2 do 3 razy dziennie. Optymalna pora dnia dla zażywania wąkroty to czas od rana do popołudnia. 


 Zauważalne efekty kuracji następują po miesiącu regularnego spożywania wąkroty. Natomiast po trzech miesiącach kuracji należy przerwać ją na sześć tygodni.


 Wąkrotę azjatycką można stosować również zewnętrznie, np. przy leczeniu oparzeń lub zmian skórnych. Jedną z opcji jest stosowanie okładów esencją, którą sporządza się z 4 łyżeczek zioła na jedną szklankę wrzątku. W wypadku dolegliwości skórnych można również stosować maść z wąkroty.

 

 PRZECIWWSKAZANIA: ciąża, karmienie piersią, epilepsja.

 

Literatura cytowana

1. Tassanawat P, Putalum W, Yusakul G i wsp. Production of polyclonal antibody against madecassoside and development of immunoassay methods for analysis of triterpene glycosides in Centella asiatica. Phytochem Anal

2. Veerendra Kumar MH, Gupta YK. Effect of different extracts of Centella asiatica on cognition and markers of oxidative stress in rats. J Ethnopharmacol

3. Hausen BM. Centella asiatica (Indian pennywort), an effective therapeutic but a weak sensitizer. Contact Dermatitis

4. Wikipedia.org

5. Rozanski.li

6. Lewakowicz- Mosiej T.: „Zioła w leczeniu chorób cywilizacyjnych”, Zysk i S-ka Wydawnictwo, Poznań 2017.

[/FMP]

Miłorząb japoński – na pamięć i koncentrację.

Ginkgo biloba (Miłorząb japoński) zobacz co na jego temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKA

 Ginkgo biloba, choć występuje obecnie w różnych częściach świata, pochodzi z Chin. Jego inną, popularną nazwą jest miłorząb japoński, jednakże z Japonią to drzewo ma niewiele wspólnego. Jest to jeden z gatunków, który przetrwał w niezmienionej postaci ponad dwie setki milionów lat dzięki wysokiej odporności na promieniowanie i ataki drobnoustrojów. 

 

 Ponadto jako roślina długowieczna jest w stanie dożyć nawet 4 tysiące lat. Tak więc niejeden miłorząb pamięta czasy na długo przed okresem wielkich odkryć geograficznych, kiedy to prawdopodobnie stał się bardziej popularny na innych kontynentach.

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Kłopoty z pamięcią i koncentracją

 Depresja

 Bóle i zawroty głowy

 Wzmożona praca umysłowa

  Dysfunkcje ucha wewnętrznego

 Osłabiony wzrok i słuch

 Zaburzenia hormonalne

 Stany depresyjne i lękowe

 Choroby naczyń krwionośnych

 Obniżające się ukrwienie komórek mózgowych

 Zakrzepica

 Problemy z równowagą (np. przy boreliozie)

 Celulit

 Problemy z erekcją

 

 OPIS ZIOŁA

 Tysiące lat obecności miłorzębu japońskiego w naszym otoczeniu musiały zaowocować szerokim zastosowaniem w ziołolecznictwie. Prawdopodobnie większość jego cudownych właściwości odkryto przed wiekami w Chinach, jednak wciąż pojawiają się nowe badania potwierdzające kolejne zalety tej rośliny. 

 

 Przede wszystkim jest to jedyny całkowicie naturalny środek pobudzający układ krwionośny i regulujący układ nerwowy.

 

 Najwięcej jego właściwości dotyczy pracy mózgu i układu nerwowego. Dzięki poprawieniu ukrwienia komórek, zapewnia ich lepsze odżywienie, a przez to spowalnia ich degradację. To z kolei ma realne przełożenie na walkę z chorobami Alzheimera i Parkinsona. 

 

 Spożywanie naparów z ginkgo zaleca się też w bardziej prozaicznych sytuacjach, takich jak choćby intensywny wysiłek umysłowy. Dzięki poprawieniu ukrwienia komórek mózgu sprawdza się jako naturalny środek wspierający pamięć, procesy myślowe i koncentrację. 

[FMP]

 Dowiedziono również, że miłorząb pomaga w walce z oznakami depresji, a także koryguje łagodne dysfunkcje ucha wewnętrznego odpowiedzialnego za równowagę. Zawarte w ginkgo biloba aktywne składniki rozszerzają i uelastyczniają ściany naczyń krwionośnych, co zapobiega występowaniu zakrzepicy, udarów czy zawałów.

 

 OPIS BOTANICZNY

      Ginkgo biloba jest drzewem, które w swoim naturalnym środowisku może dorastać do nawet 40 metrów wysokości, choć w Europie są znacznie niższe. Jest gatunkiem zagrożonym w swoim naturalnym występowaniu.

      Surowcem o działaniu terapeutycznym są jego liście, które zwykle przybierają kolor zielony, choć zdarzają się też odcienie czerwieni i żółci. Często bywa wykorzystywany też jako roślina dekoracyjna.

[/FMP]

GALERIA

1/6
2/6
3/6
4/6
5/6
6/6

 AKTYWNE SKŁADNIKI

  Gingkolidy i bilobalidy działające rozluźniająco na naczynia krwionośne.

 

 Glikozydy flawonowe i flawonoidy – o działaniu przeciwzapalnym, antyutleniającym i chroniącym przed atakami wolnych rodników.

 

 Steroidy i hydroksykwasy – chroniące między innymi przed odkładaniem cholesterolu, poprawiające czynności metaboliczne.

 

 Ponadto białka, kwas szikimowy, chinowy, kwas askorbinowy – chroniący przed powstawaniem zakrzepów, kwasy cukrowe, kwas anakardiowyi wiele innych.

 

 [FMP]

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

 Miłorząb japoński jest kojarzony głównie ze stymulowaniem procesów umysłowych, poprawianiem pamięci i koncentracji. I całkiem słusznie. Dzięki specyficznemu działaniu na naczynia krwionośne poprawia ukrwienie i dotlenianie komórek mózgu usprawniając jego działanie.

1. “Chroni przed obrzękami. Ma korzystne działanie neurologiczne. Udowodniono, że pomaga leczyć depresję, wspomaga procesy pamięciowe mózgu, spowalnia starzenie i śmierć komórek nerwowych. Dzięki temu można przypuszczać, że ginkgo biloba znajdzie szersze zastosowanie w leczeniu chorób związanych z degradacją komórek nerwowych, takich jak Parkinson czy Alzheimer.”

 2. “Jest zalecany dla osób ze skłonnościami do zakrzepicy. Rozszerza naczynia krwionośne i zapobiega ich zwapnieniu. Dzięki sprawniejszemu przepływowi krwi w całym ustroju miłorząb japoński obniża ryzyko wystąpienia udaru i miażdżycy. Tu również znaczenie ma działanie zawartych w nim fitosteroli, które nie pozwalają na odkładanie się cholesterolu. Łagodnie obniża ciśnienie tętnicze krwi i poprawia elastyczność ścianek naczyń krwionośnych. Dzięki większemu dostępowi do tlenu i glukozy poprawiają się funkcje ucha środkowego.W konsekwencji można zaobserwować  zmniejszenie drobnych kłopotów z równowagą.”

3. “Chroni komórki organizmu przed atakami wolnych rodników i ich starzeniem się. Miłorząb znajduje również zastosowanie w walce z cellulitem, ponieważ pobudza krążenie skórne,a przez to przyspiesza metabolizm tłuszczu. Znajdziemy go także w kosmetykach do pielęgnacji skóry naczynkowej.”

4. “Mniej znaną właściwością ginkgo biloby jest też poprawienie erekcji. Wynika to także z poprawienia krążenia krwi i zwiększenia dostępu do tlenku azotu. Lepsze ukrwienie i rozluźnienie naczyń krwionośnych pozwala na bardziej spontaniczne reakcje seksualne.”

 

[/FMP]

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Sproszkowane liście można spożywać 2 razy dziennie po 0,5 do 2 łyżeczki razem z miodem lub ksylitolem.


 Nalewka: przygotować roztwór w stosunku 1:5 z wysokoprocentowym alkoholem z suchych lub świeżych liści. Odstawić na 2 tygodnie, a następnie odcedzić.

 

 Intrakt: roztwór 1:5 ze świeżych liści i gorącego alkoholu co najmniej 70%.

 

 Napar: należy zalać 1 łyżkę suszonych liści 1 szklanką wrzącej wody. Można spożywać dopiero po 30 minutach parzenia, 2 razy dziennie. Często łączy się miłorząb np. z yerba mate lub miodem czy trawą cytrynową.

 

Literatura cytowana
1. Wikipedia.org
2. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/
3. Rozanski.li
4. Ahlemeyer B., Kriegelstein J. 1998. Neuroprotective effects of Ginkgo biloba extract. [in:] Lawson L.D., Bauer R.: Phytomedicines of Europe: chemistry and biological activity.
5. Marcocci L, Packer L, Droy-Lefaix MT, et al. Antioxidant action of Ginkgo biloba extract EGb 761. Methods Enzymol
6. Huguet F, Tarrade T. Alpha 2-adrenoceptor changes during cerebral aging. The effect of Ginkgo biloba extract. J Pharm Pharmacol
7. Hofferberth B. The effect of Ginkgo biloba extract on neurophysiological and psychometric measurement results in patients with psychotic organic brain syndrome.

Nerw błędny wpływa na zdrowie całego organizmu

Jeśli doskwiera Ci chroniczne zmęczenie, masz problemy z trawieniem, jelitami, nietolerancjami pokarmowymi, koncentracją, pamięcią i jasnym myśleniem to jest ogromne prawdopodobieństwo, że Twój nerw błędny nie pracuje prawidłowo.

Stymulowanie nerwu błędnego, aby powrócić do zdrowia, nie jest tak popularne jak oczyszczanie wątroby czy jelit. To wielki błąd, ponieważ to właśnie nerw błędny jest filarem ich prawidłowej pracy, a prawidłowa stymulacja pozwala pozbyć się powyższych uciążliwych dolegliwości.

[FMP]

  NAJWIĘKSZE KORZYŚCI STYMULACJI NERWU BŁĘDNEGO  

1. Zapobiega lękom i depresji 

2. Wspomaga prawidłową pracę nerek.

3. Pośrednio wpływa na regulację oddechu.

4. Pobudza wydzielanie enzymów trawiennych.

5. Wspiera prawidłową pracę układu moczowego.

6. Nerw błędny odpowiada za wrażenia dotykowe.

7. Wspiera trawienie i produkcję kwasu żołądkowego.

9. Zmniejsza ryzyko chorób serca – reguluje rytm serca i przepływ krwi.

9. Aktywacja nerwu błędnego zapewnia uczucie satysfakcji po posiłku.

10. Łagodzi, a czasami likwiduje problem zgagi i refluksu – usprawnia pracę przełyku.

11. Pobudza mięśnie dróg głosowych, co pomaga komunikować się werbalnie z innymi ludźmi.

12. Wspiera cały układ odpornościowy – pomaga zwalczać już istniejące infekcje i chronić się przed nowymi.

13. Stymuluje produkcję oksytocyny (jest to hormon miłości i macierzyństwa – to ten sam hormon, który wydzielamy podczas przytulania się).

 

  CO TO JEST NERW BŁĘDNY I GDZIE SIĘ ZNAJDUJE  

     Nerw błędny (łac. nervus vagus) jest dziesiątym z dwunastu (bez CN0) nerwów czaszkowych. Średniowieczne łacińskie słowo Vagus dosłownie oznacza “wędrowny”, ponieważ jako najdłuższy nerw w organizmie dociera do najważniejszych organów wzdłuż ciała.

      80% włókien nerwowych wysyła informację z jelit do mózgu – nie bez powodu mówi się, że jelita to drugi mózg. Pozostałe 20% włókien nerwu błędnego, jest odpowiedzialne za organy i procesy w nich zachodzące np: prawidłowa praca serca, prawidłowe trawienie czy oddychanie.

 

  KIEDY KONIECZNA JEST STYMULACJA NERWU BŁĘDNEGO?  

 Przewlekły stan zapalny

 Osłabiona odporność

 Przewlekłe choroby (borelioza, sibo, zjd, etc.)

 

 Otyłość

 Zaburzenia pracy serca (np. arytmia)

 Nieszczelne jelito

 

 Zaburzenia trawienia

 Choroba Alzheimera

 Problemy z pamięcią i koncentracją

 

 Przewlekłe zmęczenie

 Zamglenie umysłu (mgła mózgowa / brain fog)

 Migreny

 

 Problemy z ciśnieniem

 Nowotwory

 Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne

 Stany depresyjne i lękowe

 

 Zaburzenia snu i bezsenność

 Choroby autoimmunologiczne

 Choroby ze spektrum autyzmu

 

 

  NA CO WPŁYWA NERW BŁĘDNY  

      Aby wyobrazić sobie jak ogromna część organizmu jest zależna od prawidłowej pracy nerwu błędnego, musisz wiedzieć jaki obszar unerwienia zaopatruje.

 

RUCHOWO

 Mięśnie podniebienia

 Mięśnie gardła

 Wszystkie mięśnie krtani

 

CZUCIOWO

 Oponę twardą tylnego dołu czaszki (opony mózgowo-rdzeniowe)

 Tylny odcinek zewnętrznej powierzchni błony bębenkowej

 Skórę ściany tylnej i dolnej przewodu słuchowego zewnętrznego

 Przylegającą część małżowiny usznej

 Krtań

 

PARASYMPATYCZNIE

Wszystkie narządy klatki piersiowej:

 Tchawica

 Oskrzela

 Opłucna

 Splot aortalny

 Przełyk

 Serce

 Osierdzie

 

Narządy jamy brzusznej

 Żołądek

 Trzustka

 Śledziona

 Wątroba

 Jelito cienkie

 Początek jelita grubego

 Nerki

 Nadnercza

 

  NAJLEPSZE SPOSOBY NA STYMULACJĘ I POPRAWĘ PRACY NERWU BŁĘDNEGO  

Można wydrukować i powiesić w pokoju, żeby codziennie wykonywać te ćwiczenia.

 

 

LITERATURA CYTOWANA

1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Nerw_b%C5%82%C4%99dny

2. http://erbe.waw.pl/naturalna-stymulacja-nerwu-blednego-wplywa-zdrowie-calego-organizmu/?fbclid=IwAR1Uj_20LEdrsA205gWNFsE1-Elkn1tozItuHyzM3LffyarBBxxxvWguxdU

3. https://www.caam.rice.edu/~cox/wrap/vagusnerve.pdf

[/FMP]

Czym jest fitoterapia?

  Czym jest fitoterapia?  

 Fitoterapia (inaczej ziołolecznictwo) jest odłamem medycyny naturalnej, która wykorzystuje w leczeniu lub profilaktyce zdrowotnej składniki pochodzenia roślinnego. Fitoterapia w odróżnieniu od ziołolecznictwa jako medycyny alternatywnej jest metodą leczenia ziołami jak również produktami na bazie ziół w oparciu o badania naukowe.

 Celem fitoteriapii jest poznanie właściwości leczniczych ziół, ich dobroczynnego wpływu na organizm jak również skutków ubocznych przez nie wywoływanych, a także interakcji jakie mogą wywoływać w połączeniu z innymi substancjami.

 

  Rodzaje fitoterapii  

 Fitoterapia tradycyjna opiera się na wykorzystaniu leczniczym pojedynczych ziół lub ich mieszanek, np. poprzez robienie ziołowych naparów. Stosowanie tego rodzaju fitoterapii jest łatwe, a powstałe “lekarstwo” działa łagodnie, dlatego na efekty trzeba cierpliwie poczekać.

 

 Fitoterapia nowoczesna zajmuje się wyodrębnianiem z poszczególnych ziół substancji czynnych, które mają właściwości lecznicze nakierowane na leczenie konkretnego schorzenia lub mające działanie zachowawcze. Dzięki temu możliwe jest skuteczniejsze wykorzystanie całego potencjału danej rośliny lub mieszanki roślin.

 

  Historia fitoterapii   

Początki fitoterapii sięgają starożytności. Już wtedy poznano dobroczynne właściwości niektórych ziół, m.in. rumianku, nagietka, pokrzywy czy piołunu. Źródło ziołolecznictwa wywodzi się ze starożytnego Egiptu. Znalezione przez archeologów napisy i rysunki są źródłem odpowiedzi na pytania o stanie wiedzy naszych starożytnych przodków.

 W średniowieczu fitoterapia wykorzystywana była przez chrześcijańskich zakonników, którzy hodowali zioła w klasztornych ogródkach. Obecnie znacznie wzrosła wiedza na temat właściwości ziół co oznacza, że wzrosła także świadomość na temat zalet medycyny naturalnej w opozycji do medycyny tradycyjnej.

 

  Spośród leków roślinnych wyróżniamy:  

 Nalewki – wyciąg na bazie alkoholu, który powstaje w procesie maceracji, czyli poprzez zalanie ziół alkoholem w celu utrwalenia właściwości oraz aromatu substancji.

 Wyciągi, ekstrakty – tak jak nalewki, powstają podczas maceracji. Powstały roztwór dodatkowo zagęszcza się w celu osiągnięcia większego natężenia substancji leczniczej. Wyciągi wykorzystuje się do produkcji tabletek, a także kremów i maści.

 Syropy – są to roztwory ziołowe na bazie cukru. Cukier ma tutaj właściwości zapobiegające rozwojowi drobnoustrojów w produkcie.

 Spirytus leczniczy – to produkt leczniczy składający się z substancji czynnej lub mieszanki substancji czynnych w połączeniu z etanolem.

 Wody aromatyczne – to produkt powstały na bazie wody i olejków eterycznych.

 

 

 

  Popularne nalewki lecznicze  

 Nalewka czosnkowa – stosowana w leczeniu przeziębienia, grypy oraz dolegliwości górnych dróg oddechowych. Jedyne czego potrzebujemy to około 1 kg czosnku i 1 l mocnego spirytusu i 2 tygodnie oczekiwania.

 Nalewka melisowa – pomocna na nieregularne miesiączki, problemy z układem naczyniowo-sercowym, układem oddechowym oraz pokarmowym. Jednak najważniejszą zaletą stosowania nalewki melisowej są właściwości uspokajające. Do przygotowania nalewki potrzebne są liście melisy świeże lub suszone, liście mięty pieprzowej, ziele dziurawca, sok z cytryny oraz spirytus.

 Nalewka ziołowo-korzenna – działa dobroczynnie na układ pokarmowy, wzmacnia apetyt, działa wiatropędnie, poprawia perystaltykę jelit. Potrzebne składniki to: ziele cząbru. gałka muszkatołowa, cynamon, imbir, ziele angielskie, goździki, owoce jałowca, skórka pomarańczowa i cytrynowa oraz spirytus

 Nalewka kminkowa – kolejna nalewka na problemy z układem pokarmowym. Pomaga w zaburzeniach trawienia, przeciwdziała wzdęciom, pomaga w przyswajaniu składników pokarmowych oraz zmniejsza fermentację w jelitach. Potrzebne składniki to jedynie kminek i spirytus.

 

Literatura:

1. A. Ożarowski, W. Jaroniewski: Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie. Warszawa: Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, 1987, s. 436. ISBN 83-202-0472-0.
2. B. Kowal-Gierczak, E. Lamer-Zarawska, J. Niedworok, Fitoterapia i leki roślinne. Warszawa: PZWL Wydawnictwo Lekarskie.
3. D. Frohne, Leksykon roślin leczniczych. Medpharma Poska.
4. D. Hoffmann, Ziołowa klinika zdrowia. Wydawnictwo PAX.

5. Ziołolecznictwo, https://pl.wikipedia.org/wiki/Zio%C5%82olecznictwo.
6. Herbalism, https://en.wikipedia.org/wiki/Herbalism.
7. M. Heinrich, Phytotherapy, https://www.britannica.com/science/phytotherapy.
8. What is Phytotherapy? https://www.purelyb.com/blog/what-is-phytotherapy.

Mniszek lekarski – na wątrobę i nie tylko

MNISZEK LEKARSKI (Taraxacum officinale) zobacz co na temat jego właściwości pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKA

 Zapewne niewiele osób zastanawia się nad tym, skąd wzięła się nazwa tej rośliny. Tymczasem chodzi o jej wygląd po przekwitnięciu, kiedy wiatr zerwie z „dmuchawca” jego owoce – wówczas pozostaje główka otoczona wyschniętymi listkami.

 Całość przypomina ogoloną głowę średniowiecznego mnicha. Inną nazwą jest „mlecz” ze względu na mleczko wydzielane po zerwaniu łodygi. Poza tym występuje jako: gołębi groch, bole oczy, popia główka, psi mlecz, wilczy ząb, żabi kwiat. Posiada dziesiątki, jeśli nie setki różnych nazw. 

 Jest to roślina pospolita, z długą historią wykorzystania jej do celów leczniczych. Pierwsze wzmianki na ten temat pochodzą ze starożytności.

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Gromadzenie wody w organizmie i celulit

 Zaburzenia trawienia

 Choroby metaboliczne (cukrzyca)

 Kamienie i piasek w przewodzie moczowym

 Wysoki cholesterol

 Obrzęki, reumatyzm, otyłość

 Rekonwalescencja po chorobach

 Osłabiona odporność

 Pogorszenie ogólnego samopoczucia

 Choroby dermatologiczne

 Schorzenia układu moczowego

 

 

 OPIS ZIOŁA

 Popularny mniszek lekarski bywa niedoceniany. Jest tak powszechnie występującą rośliną, że właściwie wrosła w nasz krajobraz i przez to poświęcamy jej niewiele uwagi. Tymczasem znajduje szerokie zastosowanie w ziołolecznictwie. Od wieków jest stosowany jako preparat na leczenie wszelkich dolegliwości żołądkowych i wątrobowych. Ma działanie moczopędne i wzmaga produkcję żółci. Dzięki temu wspiera organizm w pozbywaniu się toksyn i usprawnia proces metabolizmu.


 Wysoka zawartość witamin i minerałów ogólnie wzmacnia organizm i odbudowuje układ immunologiczny. Preparaty z mniszkiem sprawdzą się jako uzupełnienie terapii chorób metabolicznych, takich jak cukrzyca czy schorzenia wątroby. Zawartość fitosteroli pomoże utrzymać zdrowy poziom cholesterolu we krwi. Liście tej rośliny wykazują korzystny wpływ na skórę – przyspieszają gojenie ran i redukują zmiany skórne takie jak np. kurzajki.


 Zewnętrznie stosuje się mniszek na choroby skórne oraz wypryski.

 

[FMP]

 OPIS BOTANICZNY

      Mniszek stanowi w Europie pospolitą roślinę. Może wyrosnąć prawie wszędzie, niemal każde warunki jej odpowiadają. Można go spotkać na łąkach, trawnikach, w miejskich parkach i na poboczach i w lasach. Odpowiadają im pogorzeliska i tereny naruszone przez człowieka.

      Z wyglądu nie trzeba go nikomu przedstawiać: wyrasta na pojedynczej łodydze z kępki lancetowatych liści. Ma żółte kwiaty, które przekształcają się w puszyste „dmuchawce”. Łodyga mniszka wewnątrz jest pusta, a po naruszeniu wypuszcza biały sok wyróżniający się ostrym smakiem.

 

      Kwitnienie przypada na okres od kwietnia do lipca. Jako jedna z niewielu roślin właściwie w całości posiada właściwości lecznicze: od korzenia, poprzez liście, aż po kwiaty.

[/FMP]

 GALERIA

1/3

2/3

3/3

 AKTYWNE SKŁADNIKI

 Inulina – naturalny prebiotyk usprawniający pracę układu trawiennego

 

 Karotenoidy – blokujące działanie wolnych rodników

 

 Trójterpeny – zapobiegają stanom zapalnym i atakom wirusów

 

 Fitosterole – czyli roślinny „dobry” cholesterol

 

 Minerały, takie jak sole potasu, magnez, krzem, żelazo, miedź, fosfor, cynk, kobalt, mangab, bor

 

 Witaminy A, B, C, D                                                                                                                                       

                                                                                                                                                               

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

1. “Mniszek lekarski przede wszystkim ma bardzo korzystny wpływ na pracę układu trawiennego. Warto go stosować w leczeniu schorzeń mogących uszkodzić wątrobę, trzustkę czy też nerki. Wzmaga produkcję żółci i ma działanie rozkurczowe przez co ułatwia jej przemieszczanie się do dwunastnicy. Reguluje pracę trzustki i nerek.”

2. “Dzięki harmonijnemu działaniu wymienionych organów organizm szybciej pozbywa się toksyn i innych szkodliwych produktów przemiany materii. Skutecznie zapobiega tworzeniu kamieni i piasku w nerkach i całym przewodzie moczowym. Mniszek lekarski doskonale nada się jako wsparcie w leczeniu infekcji dróg moczowych ze względu na właściwości przeciwzapalne.”

3. “Ponieważ wykazuje lecznicze działanie w przypadku różnych chorób metabolicznych, nie inaczej jest w przypadku cukrzycy. Pomaga zwalczać jej objawy, ale tylko w jej początkowych stadiach. Często jest wykorzystywany jako surowiec uzupełniający do kompleksowej terapii cukrzycy.”

4. “Zawartość fitosteroli oraz korzystny wpływ na metabolizm pomaga także utrzymać prawidłowy poziom cholesterolu.”

5. “Istnieją badania, które potwierdzają także charakter antykancerogenny mniszka lekarskiego, jednocześnie wspiera on prawidłowe funkcjonowanie układu immunologicznego chroniąc cały ustrój przed atakami innych, bardziej pospolitych chorób.”

6. “Regularne spożywanie mniszka lekarskiego przynosi też ulgę w takich chorobach jak reumatyzm czy dna moczanowa. Dzięki działaniu moczopędnemu pomaga pozbyć się obrzęków.”

7. “Znane jest też jego korzystne działanie na skórę. Preparaty z mniszkiem lekarskim wspomagają proces gojenia się ran oraz regenerację skóry. Zapobiegają też rozwojowi różnych problemów dermatologicznych we wczesnych fazach. Pomogą na kurzajki i brodawki. W tym celu należy stosować świeże liście bądź mleczko wydobywające się ze złamanej łodygi rośliny.”

8. “Ponieważ ma działanie przeciwobrzękowe sprawdza się też podczas odchudzania. Pomoże pozbyć się nadmiaru wody z organizmu i zredukuje cellulit.“

[FMP]

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Napar z mniszka lekarskiego – 1 łyżeczka suszonego korzenia na szklankę wrzącej wody. Parzyć przez 15 minut. Najlepiej pić rano i wieczorem.

 Odwar z mniszka lekarskiego – 2 łyżki suszonego korzenia zalać ½ litra wody i gotować pod przykryciem przez około 5 – 10 minut.

 Syrop z kwiatów mniszka lekarskiego (na bóle gardła, kaszel i przeziębienie) – należy zebrać świeże kwiaty i oddzielić je od koszyczków. Wsypać do słoika i przesypywać warstwami cukru, a następnie ugnieść ciasno. Do tego należy wlać 50g spirytusu i jeszcze raz zasypać cienką warstwą cukru. Przechowywać w chłodnym miejscu.


 Z mniszka lekarskiego można także przygotować wino i nalewkę, a nawet sałatkę. Niektórzy spożywają napój z suszonego mlecza zaparzany tak, jak kawę.

[/FMP]

Eukaliptus – na górne drogi oddechowe

EUKALIPTUS (Eukalyptus) zobacz co na jego temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKI

 Eukaliptus to wyjątkowe drzewo kojarzone z Australią i misiami koala. Jest znane głównie ze swoich odświeżających i odprężających właściwości, czego symbolem są właśnie te niezbyt aktywne torbacze.

 

 Jako drzewo znajduje jednak szerokie zastosowanie zwłaszcza w lecznictwie, ale również w budownictwie, czy szkutnictwie dzięki swoim długim nieraz na 100 metrów pniom i odporności na gnicie.

 

 Za jego wielkością idzie ogromne zapotrzebowanie na wodę, dlatego nauczono się wykorzystywać eukaliptusy jako naturalny sposób na osuszanie terenów. Inną ciekawostką jest fakt, że te olbrzymie drzewa nie dają zbyt wiele cienia. Wszystko przez to, że ich liście ustawiają się prostopadle do ziemi.

 

 OPIS ZIOŁA

 Eukaliptusa raczej nikomu nie trzeba przedstawiać. Jest to na tyle powszechna charakterystyczna roślina, że większość z nas potrafi wymienić chociaż kilka jej zastosowań i właściwości.

 Najważniejszą i najbardziej znaną jest ułatwianie oddychania i pomoc we wszelkiego rodzaju schorzeniach górnych dróg oddechowych. Zadziała głównie poprzez inhalacje, ale też nacieranie skóry. W ten sposób można pozbyć się chociażby migrenowych bólów głowy, a także bólu stawów i kości.

 Niektórzy stosują go do wyrobu kosmetyków ze względu na działanie łagodzące, ale też przeciwzmarszczkowe. Poza tym pomaga w gojeniu ran i przynosi ulgę we wrzodach, liszajach czy innych chorobach skórnych. Kąpiel z dodatkiem naparu eukaliptusa działa odświeżająco, jak naturalny dezodorant.

 Ponadto herbaty i olejki z eukaliptusa przyniosą ulgę we wszystkich chorobach przebiegających z wysoką gorączką, takich jak grypa lub angina. Niektórzy doceniają odprężające działanie ekstraktów z tej rośliny.

[FMP]

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Stany zapalne górnych dróg oddechowych

 Bóle reumatyczne

 Stany zapalne

 Choroby przebiegające z wysoką gorączką

 Stres, napięcie nerwowe

  Bóle głowy, mięśni, stawów

 Ogólne osłabienie organizmu, przemęczenie

 Trudno gojące się rany i inne problemy dermatologiczne

  Infekcje grzybicze i bakteryjne układu pokarmowego (CANDIDA)

 

 OPIS BOTANICZNY

 Wyróżnia się aż 600 gatunków eukaliptusa. Jest to roślina wiecznie zielona, charakterystyczna dla Australii, Nowej Gwinei i Indonezji, ale bywa też spotykana w Afryce czy Azji.

 

 Ich szczególną cechą jest wysokość. Choć w warunkach hodowlanych nie dopuszcza się do zbytniego rozrostu drzew, w naturze największe okazy mogą wyrastać nawet na wysokość 100 metrów.

 

Na mniejszą skalę może być też hodowany w przydomowych ogródkach, a nawet w doniczkach. Surowcem terapeutycznym są jego liście.

[/FMP]

 GALERIA

1/4

2/4

3/4

4/4

 

 

 AKTYWNE SKŁADNIKI

 Eukaliptol – odpowiadający za charakterystyczny zapach i ułatwiający oddychanie,

 Flawonoidy (rutyna, kwercytryna, kwercetyna) – o działaniu przeciwzapalnym, rozkurczowym i przeciwnowotworowym, kwasy trójterpenowe, floroglucynoterpeny,

 Garbniki – zapewniające działanie bakteriobójcze i ściągające,

 Polisacharydy – pełniące funkcje ważnego budulca w organizmach żywych,

 Kwas chlorogenowy, kwas ferulowy, kwas kawowy, kwas p-kumaroilochinowy.

 

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

 Najczęściej wykorzystywanym w naturalnym leczeniu rozmaitych dolegliwości jest olejek z eukaliptusa. Preparaty tego typu znajdują zastosowanie w leczeniu schorzeń górnych dróg oddechowych, takich jak prozaiczne przeziębienia, ale też grypa, angina, zapalenie zatok czy oskrzeli.

 Wykazuje właściwości rozkurczające i pobudza działanie wydzielnicze dróg oddechowych, przez co ułatwia wykrztuszanie zalegającej wydzieliny. Wzmaga wentylację płuc, dzięki czemu reguluje i uspokaja i pogłębia oddech.

1. “Zwalcza uczucie zatkanego nosa i ułatwia oddychanie. Sprawdzi się np. do nacierania klatki piersiowej. W przypadku ciężkiego przeziębienia czy grypy nie tylko ułatwi oddychanie, ale też podziała uspokajająco poprawiając jakość snu tak potrzebnego choremu do regeneracji.”

2. “Preparaty z liści eukaliptusa skutecznie zwalczają infekcje grzybicze i bakteryjne nie tylko układu oddechowego, ale też pokarmowego. Rozprawią się z nieprzyjemnym oddechem, a także wyregulują wydzielanie żółci i soków żołądkowych. Ponadto uodparniają na ataki pasożytów.”

3. “Olejek świetnie sprawdzi się w walce z bólami i nerwobólami, a także bólami pochodzenia reumatycznymi. Wystarczy wcierać go w skórę w miejscach natężonych dolegliwości. Nie bez znaczenia są tutaj także właściwości rozkurczające.”

[FMP]

4. “Można go także stosować zapobiegawczo przeciwko pasożytom zewnętrznym, a nawet grzybicy. Olejek eukaliptusowy rozprawi się także z infekcjami wywoływanymi przez roztocza. Inną ciekawą właściwością tego olejku jest przyspieszenie krążenia i aktywowanie enzymów wątrobowych, co prowadzi do szybszego rozpadu środków farmakologicznych stosowanych równocześnie z eukaliptusem.”

5. “Działanie antyseptyczne, rozkurczowe i przeciwzapalne jest nie do przecenienia w odkażaniu skóry i błon śluzowych. Olejek czy też napar z eukaliptusa pomaga w gojeniu ran, a także leczy ropnie, oparzenia, wrzody czy czyraki. Poradzi sobie również z łupieżem, a także wygładzi i nawilży skórę.”

6. “W Australii liście eukaliptusa były wykorzystywane do leczeniu chorób przebiegających z wysoką gorączką, takich jak tyfus, malaria, cholera czy szkarlatyna. Obecnie również stosuje się takie środki do walki ze stanami zapalnymi. Kąpiel z olejkami eukaliptusa pomoże się zrelaksować i rozluźnić napięcia mięśni. Niestety nie można przesadzać ze stosowaniem tego składnika. Przedawkowany może powodować wymioty, biegunkę, a nawet zaburzenia pracy serca.”

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

  Inhalacje: około 15 kropli olejku na 1 szklankę wrzącej wody (w przypadku przeziębienia i infekcji górnych dróg oddechowych)

 


 Herbata z suszonych liści eukaliptusa: 1 łyżeczka liści na 1 szklankę wrzącej wody.

 

  Nalewka eukaliptusowa: 3 łyżeczki liści zalewamy 40% alkoholem i odstawiamy na 2 tygodnie. Po tym czasie odsączamy i stosujemy w przypadku biegunki i problemów jelitowych.

Liście eukaliptusa bywają wykorzystywane jako dodatek do dań z dziczyzny.

[/FMP]

Czystek – Jaki najlepszy? Cud natury czy ściema producentów?

Czystek (Cistus) zobacz co na jego temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKA

 Czystek liczy około 20 odmian, a przeprowadzone badania każdego z nich wykazały skuteczność w usuwaniu wolnych rodników średnio na poziomie 80%

 

 Najlepsze odmiany:

  • Czystek kreteński
  • Czystek laurolistny
  • Czystek siwy

[FMP]

 OPIS ZIOŁA

  Obfitość polifenoli jaką daje nam czystek doskonale można wykorzystać do walki z wieloma drobnoustrojami jak grzyby i pleśnie w układzie pokarmowym, wirusy oraz pasożyty. Jednak to nie jedyne właściwości czystka, jak sama nazwa wskazuje – czystek ma czyścić.

 Usuwa metale ciężkie z organizmu (z dużą łatwością przychodzi mu wiązanie i wydalanie kadmu, który głównie zanieczyszcza organizmy palaczy papierosów). Dzięki swoim właściwościom przeciwpatogennym wykorzystuje się go do usuwania Candidy albicanis, trądziku, łupieżu, przewlekłych infekcji migdałków, a nawet Helicobacter Pylori oraz wielu grzybic.

 W swoim składzie (o czym niżej) zawiera wiele substancji rozpuszczających zatory, co wykorzystuje się w chorobach niedokrwiennych serca i dla osób z ryzykiem zawałów.

 Czystek jest jednym z trzech najsilniejszych ziół przeciwko krętkom boreliozy (pozostałe zioła to szczeć pospolita i rdestowiec japoński). Co ciekawe czystek neutralizuje brzydki zapach “chorego człowiek” jednocześnie smarowanie się czystkiem przed wyjściem do lasu, zniechęca kleszcze do atakowania. Między innymi na bazie czystka robione są obroże dla zwierząt odstraszające kleszcze i inne pasożyty.

 Napary z czystka świetnie sprawdzają się jako płukanki do zębów oraz gardła. Usuwają przykry zapach, który jest spowodowany namnażaniem się gnilnych bakterii.

 Regularne spożywanie naparu z czystka usuwa przykry zapach ciała, co będzie przyjemne zarówno dla osoby spożywającej, jak i dla osób przebywających z tą osobą 🙂

 

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Borelioza 


 Zatoksycznienie organizmu (w tym metalami ciężkimi)


 Antybakteryjnie, antywirusowo i antygrzybiczo (szczególnie podczas niszczenia Candidy albicanis i krętkach boreliozy)


 Brzydki zapach ciała


 Choroby autoimmunologiczne

 

 OPIS BOTANICZNY

     Czystek jest rodzajem zimozielonego krzewu, którego rodzina liczy sobie aż 50 różnych gatunków. Często tworzy też mieszańce z innymi gatunkami. Jego naturalnym środowiskiem jest Zachodnia Azja oraz tereny przylegające do basenu Morza Śródziemnego. Można go jednak hodować w przydomowym ogródku.

 

     Wyrasta maksymalnie do 1 metra wysokości. Mają charakterystyczne, wydłużone liście oraz spodeczkowate kwiaty z pomarszczonymi płatkami. Występują w szerokiej gamie kolorystycznej – od bieli, poprzez róż, aż po purpurę. Ich cechą charakterystyczną jest to, że kwitną jeden dzień, po czym opadają, zaś w ich miejsce rozwijają się nowe pąki.

[/FMP]

 GALERIA

 

1/9

2/9

3/9

4/9

5/9

6/9

7/9

8/9

9/9

 AKTYWNE SKŁADNIKI

 Heliantemina – Działa antyseptycznie i przeciwzapalnie oraz ściągająco.


 Kwas galusowy – Powoduje hamowanie proliferacji komórek tumorowych (rakowych), zatrzymuje procesy stłuszczenia i marskości wątroby. Stwierdzono naukowo właściwości przeciwwirusowe i antybakteryjne kwasu galusowego. Ma wyraźny wpływ przeciwzapalny po zastosowaniu doustnym i zewnętrznym. Wymiata wolne rodniki i nadtlenki. Hamuje reakcje autoagresji immunologicznej.


 Kwas elagowy:

– zmniejszaja częstotliwość pojawiania się mutacji,
– wpływa ochronnie na DNA i ekspresję genów,
– blokuje enzymy prokancerogenne,
– likwiduje wolne rodniki i może inaktywować kancerogeny,
– hamuje prokancerogenne drogi przekazywania sygnału,
– działa antymutagennie,
– działa na wszystkich etapach rozwoju nowotworu,
– wiąże prokancerogenne metale,
– redukuje peroksydację lipidów.
 

 P-kumarowy – Ogranicza powstawanie nitrozamin, które powodują raka żołądka. 

 Inne fenolokwasy
 Flawonoidy (kwercetyna, hiperozyd, rutyna), 

 

 Oraz fitosterole, śluzy, garbniki.

 

[FMP]

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

 Nieżyt układu oddechowego oraz układu pokarmowego


 Nerwica i padaczka


 Na uspokojenie 


 Działą silnie przeciwzapalnie i antyseptycznie


 Posiada właściwości immunosupresyjne, przeciwzapalne oraz przeciwnowotworowe


 Regeneracyjnie na wątrobę i trzustkę


 Przy zastojach limfy oraz przy stanach zapalnych węzłów chłonnych,


 Przy owrzodzeniach i hemoroidach 


 Stany zapalne gardła oraz jamy ustanej

 

[/FMP]

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Według fitoterapeuty Henryka Różańskiego


  Napar czystkowy – Infusum Cisti incani: 1 łyżkę liści lub rozdrobnionych suchych gałązek zalać 1 szklanką wrzącej wody lub mleka; parzyć pod przykryciem 20 minut, przecedzić; przy chorobach układu oddechowego i zakaźnych dodać miód, sok malinowy; pić 3-4 szklanki naparu. Można podawać dzieciom.


  Nalewka czystkowa – Tinctura Cisti incani: 1 część suchego surowca zalać 5 częściami alkoholu 50-60%, macerować miesiąc, wstrząsając co kilka dni; przefiltrować. Zażywać po 5-10 ml 3 razy dziennie, można dodawać do mleka lub utartego żółtka z mlekiem i miodem, szczególnie przy przeziębieniu, grypie, anginie, zapaleniu oskrzeli i tchawicy.


  Nalewka na winie – Vinum Cisti: 1 część czystka rozdrobnionego zalać 7 częściami wina białego lub czerwonego, wytrawnego. Pozostawić na miesić, co kilka dni wstrząsając. Pić 1 kieliszek dziennie przy chorobach stawów, ziarnicy, choroby Hashimoto, autoimmunologicznych chorobach skóry, cukrzycy i hipercholesterolemii.

 

Czystek przeciwwskazania: Nie odnotowana dotychczas przypadków przedawkowania lub skutków ubocznych. Nie zaleca się matkom karmiącym oraz kobietom w ciąży z uwagi na brak dostatecznej ilości badań.

 

Literatura cytowana
[1] http://rozanski.li/3389/rozmyslania-nad-czystkiem-cistus/
[2] Vitali F., Pennisi G., Attaguile G.: Antiproliferative and cytotoxic activity of extracts from Cistus incanus  L. and Cistus monspeliensis L. on human prostate cell lines. Nat. Prod. Res. 2011, 25(3), 188–202.
[3] Riehle P., Vollmer M., Rohn S.: Phenolic compounds in Cistus incanus herbal infusions – Antioxidant capacity and thermal stability during the brewing process. Food Res. Int. 2013, 53, 891–899.
[4] Kalus U., Grigorov A., Kadecki O., Jansen J., Kiesewetter H., Radtke H.: Cistus incanus (CYSTU052) for treating patients with infection of the upper respiratory tract. A prospective, randomised, placebo-controlled clinical study. Antivir. Res. 2009, 84, 267–271.
[5] Goldacre B.: Tell us the truth about nutritionists. BMJ 2007, 334, 292.
[6] Jemia M.B., Kchouk M.E., Senatore F., Autore G., Marzocco S., De Feo V., Bruno M.: Antiproliferative activity of hexane extract from Tunisian Cistus libanotis, Cistus monspeliensis and Cistus villosus. Chem. Cent. J. 2013, 7, 47.
[7] Pan A., Yu D., Demark-Wahnefried W., Franco O.H., Lin X.: Meta-analysis of the effects of flaxseed interventions on blood lipids. Am. J. Clin. Nutr. 2009, 90, 2, 288–297.
[8] Ganorkar P.M., Jain R.K.: Flaxseed – a nutritional punch. Int. Food Res. J. 2013, 20(2), 519–525.
[9] Jenkins D., Kendall C., Vidgen E., Agarwal S., Sao A.V., Rosenberg R.S., Diamandis E.P., Novokmet R., Mehling C.C., Perera T., Griffin L.C., Cunnane S.C.: Health aspects of partially defatted flaxseed, including effects on serum lipids, oxidative measures, and ex vivo androgen and progestin activity: a controlled crossover trial. Am. J. Clin. Nutr. 1999, 69, 3, 395–402.

Niepokalanek mnisi – najlepszy przyjaciel kobiety

Niepokalanek mnisi (Vitex Agnus Castus) zobacz co na jego temat pisze literatura zielarska:

 

 

 CIEKAWOSTKA

Niepokalanek mnisi bywa też nazywany kobiecym ziołem. Wszystko przez jego podstawową zaletę – pomaga wyregulować cykl menstruacyjny, zmniejszyć dolegliwości związane z napięciem przedmiesiączkowym i w efekcie umożliwia zajście w ciążę kobietom ze zbyt niskim poziomem prolaktyny.

 

Ciekawa jest też sama polska nazwa – niepokalanek mnisi. Wzięła się ona stąd, że już w starożytności znano jej właściwości, a jedną z nich jest obniżanie popędu seksualnego.

 

Średniowieczni mnisi wykorzystywali to działanie niepokalanka do ułatwienia sobie wytrwania w czystości. Tym sposobem niepokalanek stał się symbolem wstrzemięźliwości.

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Menopauza

 Zespół napięcia przedmiesiączkowego

 Bolesne i nieregularne miesiączkowanie

 Niepłodność spowodowana niewydolnością ciałka żółtego i niedoborem progesteronu

 Mlekotok

 Hiperprolaktynemia

 Poronienia związane endometriozą

 Zwłóknienie piersi

 Zaburzenia hormonalne na osi podwzgórze-przysadka-jajniki

 Trądzik pospolity i różowaty nasilający się podczas miesiączki

 Przedwczesny wytrysk u mężczyzn

 

[FMP]

 OPIS ZIOŁA

 Spośród wszystkich ziół jakie istnieją na naszej planecie to właśnie to zioło zostało ochrzczone mianem kobiecego zioła. Słynie ze swojego pozytywnego wpływu na regulację cyklu miesiączkowego. Zmniejsza przykre objawy związane z PMS i PMDD – jak to jest możliwe, że niepokalanek jest takim zbawieniem dla kobiet? O tym przeczytasz poniżej w skróconych wnioskach z badań jakie zostały przeprowadzone nad tym wyjątkowym zielem.

 Podsumowując – przyjaciel każdej kobiety.

 

 

 OPIS BOTANICZNY

           Niepokalanek pospolity jest zimozielonym krzewem, choć czasem przyjmuje postać niewysokiego drzewa. Można go uprawiać jako roślinę ozdobną w Polsce, jednak jego ojczyzną są kraje basenu Morza Śródziemnego, a także Krym i niektóre części Azji. Należy do rodziny werbenowatych i wyróżnia się owłosionymi, podłużnymi listkami.

 

           Kwitnie od połowy czerwca na fioletowo lub na niebiesko tworząc kwiatostan w kształcie wydłużonej szyszki. Ma małe owoce, które po wysuszeniu przypominają pieprz, dlatego też niepokalanek bywa nazywany „mnisim pieprzem”. Lubi stanowiska słoneczne i dobrze osłonięte. W ziołolecznictwie wykorzystuje się właśnie owoce, choć niektóre źródła podają, że cała roślina ma podobne właściwości.

[/FMP]

 GALERIA 

1/3

2/3

3/3

 

[FMP]  AKTYWNE SKŁADNIKI

Glikozydy irydoidowe (agnozyd – 0,6%, eurostozyd – 0,07%, aukubinę – 0,3%), flawonoidy (kastycynę, witeksyna, orientyna, kempferol), alkaloidy 8 (witycyna), olejek eteryczny – ok. 1,5% (sabinen – 22%, 1,8-cyneol – 20%, alfa-pinen – 6%, beta-pinen, linalol, mircen, kariofilen), seskwiterpeny, beta-sitosterol, beta-sitosterol-3-Oglikozyd, kwas kawowy, kwas hydroksybenzoesowy, diterpeny (witeksylakton = vitexilactone, 6ß,7ß-diacetoxy-13-hydroxy-labda-8, 14-diene, rotundifuran.

 

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

Niepokalanek pospolity nie na darmo jest nazywany kobiecym ziołem.

1. “Świetnie rozwiąże wszelkie problemy menstruacyjne. Łagodzi zespół napięcia przedmiesiączkowego, reguluje miesiączki, a także pomaga w niedoczynności ciałka żółtego. Choć niepokalanek sam w sobie nie zawiera żadnych hormonów, znakomicie reguluje ich pracę w organizmie kobiety. Bywa stosowany jako wsparcie leczenia niepłodności.”

2. “Zmniejsza problemy z laktacją, a także dolegliwości bólowe przed miesiączką. Obniża napięcie nerwowe i łagodzi huśtawki nastrojów, a jednocześnie nie dopuszcza do zatrzymywania się wody w organizmie, co często prowadzi do nieprzyjemnej opuchlizny.”

3. “Posiada właściwości zmniejszające stany depresyjne. Ma to ogromne znaczenie u kobiet walczących z menopauzą.”

4. “Co ciekawe, niepokalanek pospolity reguluje także gospodarkę hormonalną u mężczyzn. Obniża napięcie seksualne, redukując problemy z mimowolnymi oraz przedwczesnymi wytryskami. U nastolatków świetnie sprawdzi się jako środek zwalczający trądzik, zaś u dorosłych mężczyzn, w średnim wieku złagodzi nerwice seksualne dotyczące obniżonej satysfakcji z życia erotycznego.”

 

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA 

  Sposób przygotowania wg. dr. Henryka Różańskiego

1. Ekstrakt płynny z niepokalanka – Extractum fluidum Agni casti: 1 część zmielonego świeżego lub suchego surowca zalać 1 częścią alkoholu 40-45%, wytrawiać 7 dni; przefiltrować. Zażywać 2 ml 2 razy dziennie, rano i w południe.

2. Ekstrakt suchy z niepokalanka – Extractum siccum Agni casti: 250-280-300 mg 2 razy dziennie, rano i w południe.

3. Nalewka z niepokalanka – Tinctura Viticis (Agni casti): 1 część rozdrobnionego suchego lub świeżego surowca zalać 3 częściami alkoholu 40-45%; wytrawiać 7 dni; przefiltrować. Zażywać 5-6 ml 2 razy dziennie, rano i w południe.

4. Napar – Infusum Viticis Agni casti – 1 łyżka surowca na 1 szklankę wrzącej wody; parzyć 20 minut; przecedzić. Pić 2 razy dziennie po 1/2 szklanki. Preparaty z niepokalanka należy zażywać przynajmniej 3 miesiące bez przerwy. Potem zalecane jest zrobienie przerwy 1 miesięcznej i ponowna kuracja.

 Przeciwwskazania: Nowotwory piersi, niedobory prolaktyny, laktacja, ciąża.

 

Literatura cytowana
1. Benson R.C.: Położnictwo i ginekologia. PZWL Warszawa 1973.
2. Lesiński J. (red.): Zdrowie kobiety. PZWL Warszawa 1963. 15
3. Song T.T, Hendrich S., Murphy P.A.: Estrogenic activity of glycitein, a soy isoflavone. J. Agric. Food Chem. 1999; 47:1607-1610.
4. Zhang Y, Wang G.J, Song T.T.: Urinary disposition of the soybean isoflavones daidzein, genistein and glycitein differs among humans with moderate fecal isoflavone degradation activity. J. Nutr. 1999; 129:957-962.
5. König F.: Ratgeber in gefunden und kranken tagen. Karl Meyer Leipzig 1940.
6. Oertel-Bauers: Oertel A., Bauer E.: Heilpflanzen Taschenbuch. H. Ludwig Bonn 1908.
7. Schilling-Siengalewicz S.: Toksykologia. Księgarnia akademicka. Spółdzielnia z odp. udz. Poznań 1947.
8. Pisarski T. (red.): Położnictwo i ginekologia. PZWL Warszawa 1987.
9. Brzozowski R. (red.): Vademecum diagnostyki i terapii. PZWL Warszawa 1993. 10. Matławska I. (red.): Farmakognozja. Akademia Medyczna im. K. Marcinkowskiego. Poznań 2005.
11. Kohlmünzer S.: Farmakognozja. PZWL Warszawa 2003. 12. Patrick G.L.: Chemia medyczna. WNT Warszawa 2003.
13. Wojtczak A. (red.): Choroby wewnętrzne. Wyd. II. PZWL Warszawa 1995.
14. Farmakopea Polska VI. Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Warszawa 2002.
15. Farmakopea Polska II. TPWiOF Warszawa 1946.
16. Farmakopea Polska IV. PZWL Warszawa 1965, 1970, 1973.
17. Keiser H.: Pharmazeutisches Taschenbuch. Verlag Süddeutsche Apotheker Zeitung. Stuttgart 1944.
18. Oks B.A.: Farmakolgja felczerska. Druk P. Ambroziewicza. Warszawa 1910.
19. Janiec W. (red.): Kompendium farmakologii. PZWL Warszawa 2003.
20. Polewki J.K., Chwalibogowska-Podlewska A.: Leki współczesnej terapii. Split Trading Warszawa 2003.
21. Graedon J., Graedon T.: Niebezpieczne interakcje leków. Anta Warszawa 1998.
22. Billings E., Westmore A.: Metoda Billingsa. Instytut Wydawniczy PAX Warszawa 1986.
23. Müller E.: Die Therapie des praktischen Arztes. Verlag von Julius Springer Berlin 1923.
24. Sayre Lucius E.: A manual of organic materia medica and pharmacognosy. Philadelphia P. Blakiston’s son & Co.
25. Gräsman K.: The cholesterol lowering effect of phytosterols and stanols. 2004. Praca wykonana pod kierunkiem M. Jägerstad.
26. Matvienko O.A., Lewis D.S., Swanson M. et al.: A single daily dose of soybean phytosterols in ground beef decreases serum total cholesterol and LDL cholesterol in young, mildly hypercholesterolemic men. Am. J. Clin. Nutr. 2002:76:57-64.
27. Dreikorn K.: Phytotherapie bein Beningen Prostata Syndrom (BPS): Mehr als nur Placebo?. J. Urol. Urogynäkol. Sonderheft 6/2003, s. 11-15.
28. Messina M.J.: Legumes and soybeans: overview of their nutritional profiles and health effects. Am. J. Clin. Nutr. 1999;70:439
29. Potter S.M, Baum J.A, Teng H, et al.: Soy protein and isoflavones: Their effects on blood lipids and bone density in postmenopausal women. Am. J. Clin. Nutr. 1998;68(suppl.):1375.
30. Howes J.,Waring M, Li Huang, Howes G.L.: Journal of Alternative and Complementary Medicine: Long-Term Pharmacokinetics of an Extract of Isoflavones from Red Clover (Trifolium pratense). Apr. 2002, Vol. 8, No. 2: 135-142.
[/FMP]

Maca – na męskie i kobiece problemy

MACA (Lepidium meyenii) zobacz co na jej temat pisze literatura zielarska:

 CIEKAWOSTKA

 Maca występuje też pod nazwą Walpers – od nazwiska niemieckiego badacza, w Polsce często mówi się na nią „pieprzowe ziele”, natomiast samo określenie „maca” pochodzi z języka hiszpańskiego.

 Ta wywodząca się z Peru roślina została sprowadzona do Europy przez kapitana de Soto w połowie XVI wieku. Nie bez powodu jest uznawana za jeden ze skuteczniejszych afrodyzjaków. Na terenach obecnego Peru maca nadal jest obecna w codziennej diecie i stanowi legendarny sposób na długowieczność.

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Zaburzenia płodności

 Bolesne miesiączki 

 Nieprzyjemne objawy PMS

 Menopauza

 Obniżone libido

 Pogorszenie samopoczucia

 Ogólne osłabienie i kłopoty z odpornością

 Podatność na stres

 Pogorszenie wzroku

 Problemy z układem ruchu: kośćmi, mięśniami, stawami

 Wytężona praca umysłowa

 Wzmożony wysiłek fizyczny

[FMP]
 

 OPIS ZIOŁA

 Korzeń macy to kolejny super food, który wraca do łask dzięki ogromnej zawartością składników aktywnych mineralnych i witamin. Pewną ciekawostką jest fakt, że działa nieco inaczej na kobiety i na mężczyzn, ale w obu przypadkach są to same korzyści. 

 Przede wszystkim jest zalecany osobom starającym się o potomstwo. Poprawia ukrwienie narządów rozrodczych, a także jakość nasienia. Ponadto podnosi libido. 

Ma znakomity wpływ na cały organizm poprawiając ogólnie jego funkcjonowanie na różnych płaszczyznach: trawiennej, ruchowej, nerwowej oraz znajduje zastosowanie w diecie osób aktywnych czy wręcz sportowców zawodowych.

 Dzięki ogromnej zawartości białek wspiera budowę masy mięśniowej, a także pozwala na szybszą regenerację po treningach. Doskonale sprawdzi się w okresie wzmożonych treningów przygotowujących do startu w zawodach. Chroni kości przed urazami, a w przypadku osób w starszym wieku – przed osteoporozą. Zawartość argininy dodaje energii do dalszej aktywności. 

 Na pewno warto wprowadzić go do swojej codziennej diety – spożywany regularnie opóźni proces starzenia się komórek, a także zapobiegnie chorobom układu nerwowego czy nowotworom.

 OPIS BOTANICZNY

         Lepidium meyenii to roślina pochodząca z Ameryki Łacińskiej. Jest odporna na trudne warunki i jako jedno z niewielu warzyw dobrze odnajduje się na wysokościach powyżej 3500 metrów nad poziomem morza. Nie przeszkadzają jej gleby skaliste czy niesprzyjające warunki klimatyczne typowe dla wysokich partii Andów.

        Jest to roślina z rodziny kapustowatych, natomiast swoim wyglądem przypomina rzepę czy też rzodkiewkę. Przeważnie ma około 10 centymetrów, zaś sam korzeń może mieć około 15 centymetrów w obwodzie.

        Maca może być też uprawiana w bardziej umiarkowanym klimacie. Znajdujący się pod ziemią korzeń posiada liczne właściwości terapeutyczne i najczęściej jest spotykany w postaci proszku, ponieważ to ułatwia jego przechowywanie i wydłuża czas przydatności do spożycia.

[/FMP]

 GALERIA

1/3

2/3

3/3

[FMP] AKTYWNE SKŁADNIKI 

 Węglowodany – w tym błonnik pokarmowy poprawiający funkcje jelit i całego układu trawiennego.

 Białka, tłuszcze (ok. 3%) – w tym kwasy omega-6

 Katechiny, alkaloidy – chroniące przed nowotworami,

 Fitosterole – pomagające utrzymać bezpieczny poziom cholesterolu,

 Przeciwutleniacze – chroniące przed utlenianiem się komórek.

 Pierwiastki takie jak mangan, krzem, potas, magnez, sód, żelazo, wapń, fosfor, siarka, jod, selen czy miedź.

 Witaminy: B1, B2, C, E – zapewniające prawidłowe funkcje całego organizmu i sprawne działanie układu odpornościowego.

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

 Właściwość, z której maca jest najbardziej znana to stymulowanie procesu rozrodczego. Rdzenne plemiona zamieszkujące Andy stosowały ją dla polepszenia płodności. Ciekawostką jest fakt, że podawano je również zwierzętom hodowlanym w tych samych celach. Poprawia ukrwienie narządów rozrodczych, dlatego całkiem słusznie jest uważana za afrodyzjak i zwyczajnie zwiększa ochotę na seks.Istnieją też badania, które dowodzą, że spożywanie macy poprawia jakość nasienia.

1. “U kobiet jej działanie jest porównywane do działania progesteronu – hormonu, który umożliwia zagnieżdżenie się zarodka i stworzenie dla niego odpowiednich warunków rozwoju. Pewne jest to, że maca reguluje też poziom hormonów w organizmie, co oczywiście ma duży wpływ na rozrodczość.”

2. “Ponadto korzeń macy ze względu na ogromną zawartość składników mineralnych i witamin poprawia witalność organizmu, dodaje energii, poprawia pracę układu immunologicznego i uodparnia na stres.”

3. “Zaleca się przyjmowanie go w czasie np. sesji na studiach czy przy jakichś stresujących okresach w pracy i życiu osobistym.”

4. “Maca opóźnia proces starzenia i wszystko, co się z nim wiąże. Chroni przed osteoporozą wspierając budowę tkanki kostnej. Dzięki dużej zawartości żelaza przeciwdziała wystąpieniu anemii i chroni układ krwionośny przed innymi chorobami. Reguluje ciśnienie. Korzystnie oddziałuje na układ nerwowy chroniąc przed demencją czy takimi chorobami jak np. Alzheimer czy Parkinson.”

5. “Przyspiesza budowę połączeń między neuronami, dzięki czemu usprawnia procesy myślowe i pozwala zachować witalność umysłu.Dzięki obecności antyoksydantów nie dopuszcza do śmierci komórek. Dotyczy to zarówno mózgu, jak i całego organizmu. W ten sposóbregularne spożywanie macy może dosłownie wydłużyć życie. Świetnym tego przykładem są mieszkańcy niektórych wiosek w Andach, których średnia życia dobiega do 100 lat, a wszystko to między innymi dzięki obecności macy w codziennej diecie.”

6. “Ogromne znaczenie dla współczesnego człowieka ma także fakt, że korzeń macy działa antykancerogennie. Specyficzne połączenie składników aktywnych blokuje namnażanie się komórek rakowych, a także doprowadza do ich śmierci.”

7. “Proszek z macy bywa wykorzystywany jako składnik kosmetyków do skóry i włosów ponieważ stymuluje syntezę kolagenu.”

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

  Nie ma jednoznacznych badań sugerujących odpowiednią dawkę, dlatego warto na początek dodawać niewielkie porcje proszku np. do soków, mleka czy wody. Sprawdzi się jako dodatek do sałatek, sosów, zup i innych dań. Bezpiecznie jest przyjąć porcję od 1 małej łyżeczki do 2 łyżeczek dziennie. Z biegiem czasu można stopniowo zwiększać dawkę.

! Z jej stosowaniem powinny uważać osoby z chorobami nerek (przez dużą zawartość potasu), a także osoby leczące choroby tarczycy – w pozostałych przypadkach duże ilości potasu są wręcz wskazane z uwagi na nadmierne ilości sodu w dzisiejszej żywności.

[/FMP]