Rumianek – Łagodzi bóle i reguluje organizm.

RUMIANEK (Mairicaria chamomilla L.) zobacz co na jego temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKI

 Rumianek (Mairicaria chamomilla L.) – choć jego właściwości terapeutyczne były znane już w czasach starożytnych, w średniowieczu był uważany głównie za roślinę dekoracyjną.

 Jedyne wyjątkowe działanie, jakie jej przypisywano, było rzekome odstraszanie demonów.

 W wierzeniach ludowych natomiast rumianek miał właściwości oczyszczające – mycie rąk w naparze z rumianku oddalało nieczyste myśli, zaś skropienie izby tymże roztworem chroniło przed urokami.

 

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Zaburzenia nerwowe

 Problemy żołądkowe

 Rozmaite dolegliwości bólowe

 Podrażnienia oczu

 Choroby dolnych dróg moczowych i hemoroidy

 Choroby układu oddechowego

 Wrzody

 Kolki niemowlęce

 Migreny i zwykłe bóle głowy

 Alergie

 Stany zapalne

 

[FMP]

 OPIS ZIOŁA

 Rumianek (Mairicaria chamomilla L.) nazywany często pospolitym bynajmniej nie jest pospolitym zjawiskiem w ziołolecznictwie, choć jako roślina jest w stanie przyjąć się właściwie wszędzie. Znajduje zastosowanie w leczeniu schorzeń fizycznych, psychosomatycznych i w kosmetyce. Jego główną cechą są właściwości łagodzące. 

 

 Rumianek jest jak troskliwa babcia, która zna sposób na każdą dolegliwość i warto mieć go pod ręką. To zioło złagodzi stany zapalne skóry, zmniejszy bóle głowy i dolegliwości żołądkowe wynikające z napięcia nerwowego oraz złagodzi stany lękowe i depresyjne.

 


 
suszonych kwiatów można przygotować herbatę, nalewkę, tonik do twarzy, okłady, a nawet kąpiel, która osłabi chociażby objawy egzemy. Sprawdzi się we wszelkich problemach z trawieniem. Poprawi perystaltykę jelit, rozluźni napięcia mięśni i przywróci normalne funkcjonowanie żołądka czy wątroby.

 


 
Jego działanie 
antyseptyczne zdezynfekuje gardło, drogi oddechowe, a także układ moczowy, gdzie lubią gnieździć się bakterie. Nalewka z rumianku to z kolei doskonały sposób na walkę z migrenami, napięciem nerwowym i ogólnie złym samopoczuciem.

 

 Odpowiednio przygotowany okład przyniesie ulgę oczom zmęczonym po całym dniu patrzenia w ekran komputera. Świetnie sprawdzi się jako środek zwalczający objawy grypy i przeziębienia.

 

 

 OPIS BOTANICZNY

       Jest to gatunek z rodziny astrowatych. Niezbyt wymagający, dlatego choć pochodzi z terenów południowo-wschodniej Europy rośnie na prawie całym świecie. W Polsce łatwo go spotkać na obrzeżach pól uprawnych.

 

    Rumianek z powodzeniem można zasadzić we własnym ogrodzie. Ze względu na jego cechy medyczne jest jedną roślin najliczniej hodowanych w kraju. Roślina osiąga wysokość od 10 do 60 cm, ma biało-żółte kwiatki o charakterystycznym, ale delikatnym zapachu.

[/FMP]

 GALERIA

1/4

2/4

3/4

4/4

[FMP]

 AKTYWNE SKŁADNIKI

 Olejki eteryczne do 1,5%, a w nich znajdziemy cholinę, chamuzalen (o działaniu przeciwalergicznym).

 


 Flawonoidy
 o działaniu przeciwutleniającym i rozkurczowym.

 


 Fitosterole
 – roślinny „dobry” cholersterol, gorczyce wspierające proces trawienia, a także 
garbniki, alfa-bisabolol oraz związki kumarynowe i śluz mające działanie antybakteryjne, rozkurczowe, przeciwzapalne i przeciwzakrzepowe.

 


 Witamina C i PP oraz sole mineraln
e odpowiadające za sprawne działanie układy krążenia i 
ogólne funkcjonowanie organizmu.

 

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

1. “Rumianek kojarzy się z łagodnością i jest to jak najbardziej trafne powiązanie. To zioło ma właściwości łagodzące, rozkurczowe, odprężające i przeciwzapalne. Ponadto rumianek wykazuje działanie przeciwgrzybicze, regeneracyjne, relaksacyjne i tonizujące. Sprawdzi się we wszystkich tych dolegliwościach żołądkowych, które mają związek z napięciem nerwowym i skurczami mięśni gładkich. Poradzi sobie ze zgagą, wymiotami i ogólnie złym samopoczuciem czy też bólem, który nie zawsze potrafimy zlokalizować w konkretnym miejscu brzucha. Ponadto zapobiega wzdęciom i reguluje cały proces trawienia.”

 

2. “Złagodzi również bóle menstruacyjne i mdłości u kobiet w ciąży. Dzięki działaniu antyseptycznemu napary z rumianku pomagają pozbyć się z organizmu zakażeń bakteriami. Te często atakują np. nerki czy pęcherz moczowy.”

 

3. “Rumianek ma także szerokie zastosowanie w kosmetyce. Stosowany w warunkach domowych również może okazać się pomocny. Pomaga w szybszym gojeniu ran, zmniejsza blizny i rozstępy, jak również łagodzi stany zapalne i podrażnienia pojawiające się na skórze. Nacieranie się roztworem rumianku pozwala rozjaśnić przebarwienia. Zmiękcza, ujędrnia i delikatnie wygładza skórę. Rozjaśniające właściwości są też przypisywane szamponom i płukankom rumiankowym.”

 

4. “Znane jest też działanie przeciwobrzękowe rumianku, dlatego warto robić sobie z niego okłady na spuchnięte, zmęczone oczy. Herbatę z rumianku można pić także na przeziębienie. Znakomicie radzi sobie z zapaleniem zatok, katarem, kaszlem czy innymi objawami grypy. Udowodniono także, że rumianek łagodzi objawy kataru siennego.”

 

5. “Nalewka, podobnie jak i napar pomogą złagodzić dolegliwości wynikające z napięcia nerwowego, takie jak bóle głowy, migreny, ogólnie złe samopoczucie, a nawet problemy ze snem. Od lat rumianek i preparaty zawierające go w składzie stosuje się do łagodzenia kolki u dzieci.”

 

6. “Wstępne badania pokazują, że rumianek hamuje mutacje komórek prowadzące do rozwoju nowotworów.”

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Napar – należy zalać 2 łyżki kwiatów 2 szklankami gorącej wody. Po 15 minutach parzenia należy napar odcedzić i pić 3 razy dziennie po pół szklanki w przypadku problemów z układem trawiennym lub używać do płukania jamy ustnej w przypadku bólu gardła.

 

 Okłady – zalewamy 3-4 łyżki stołowe rumianku szklanką gorącej wody. Odcedzamy po 5 minutach i wkładamy fusy pomiędzy gazę. Można przykładać na skórę lub na zmęczone oczy. Koniecznie odczekać aż całość przestygnie!

 


 Tonik do twarzy
 – nada się do przemywania cery mieszanej – 2 łyżeczki suszonych lub 
świeżych kwiatów rumianku połączyć z 1 łyżeczką gliceryny i ½ szklanki wody destylowanej.

 


 Kąpiel rumiankowa
 – Wsyp do dużego garnka zawartość opakowania, zalej 3 litrami wody i zagotuj przez 25 
minut. Następnie przelej do wanny z ciepłą wodą.

[/FMP]

Liść czarnej porzeczki – usuwa toksyny i infekcje.

Porzeczka czarna (Ribes nigrum)

 

 CIEKAWOSTKI

 Znaną w Polsce inną nazwą czarnej porzeczki jest smrodynia. To wdzięczne określenie roślina zawdzięcza swojemu charakterystycznemu zapachowi, który wydziela właściwie cały krzew, a przede wszystkim liście.

 W Europie jest uprawiana prawdopodobnie od XV wieku, ale jej właściwości lecznicze doceniono nieco później. Choć jest ceniona jako owoc, z którego można wykonać liczne przetwory, takie jak wino, dżemy i konfitury, to jednak nie jest zbyt często stosowana w celach leczniczych.

 Tymczasem jako jedna z niewielu roślin jest rekordzistką pod względem zawartości cennych antyoksydantów.

 

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ

 Problemy trawienne


 Zatrucia pokarmowe


 Zapalenia błon śluzowych


 Reumatyzm


 Choroby wirusowe


 Obrzęki


 Zakażenia grzybicze i bakteryjne


 Stany zapalne górnych dróg oddechowych


 
Alergie


 Migrena


 Choroby układu moczowego


 Nieżyt jelit

 

 

[FMP] OPIS ZIOŁA 

    Myśląc o porzeczkach większość z nas od razu czuje słodkawy i cierpki smak tych owoców. Odpowiadają za niego zawarte również w liściach garbniki i olejki eteryczne oraz inne składniki, które mają korzystny wpływ na zdrowie. 

 

 Przede wszystkim jest to potężne źródło witaminy C oraz rutyny, która poprawia jej wchłanianie, a jednocześnie uszczelnia błony śluzowe i wspiera pracę układu odpornościowego. Właśnie dlatego świetnie sprawdzi się w profilaktyce przeziębień i grypy, a także chorób układu oddechowego.

 

 Można tak leczyć kaszel czy ból gardła, ale też zwalczać objawy alergii. Te same właściwości ściągające przyspieszą gojenie ran. 

 

 Liść czarnej porzeczki wspiera pracę całego układu trawiennego, dlatego pomaga w leczeniu biegunek czy też ogólnie niestrawności.

 

 Pobudzi ospały metabolizm, a dzięki właściwościom tonizującym pomoże pozbyć się z organizmu toksyn.

 

 Specyficzna kombinacja składników aktywnych wspiera prawidłowe działanie układu krwionośnego i pracę serca.

 

 Pomaga wyregulować ciśnienie krwi i chroni przed powstawaniem miażdżycy. Istotną zaletą jest też działanie moczopędne. Dzięki temu pozwala na zmniejszenie obrzęków towarzyszących między innymi właśnie chorobom serca czy reumatyzmowi.

 

Ta sama właściwość przyniesie też ulgę w walce z infekcjami pęcherza. Dodatkowo liść porzeczki zadziała tonizująco i odkażająco.

 

 

 

 OPIS BOTANICZNY

       Czarna porzeczka jest rośliną wieloletnią, występującą na terenach nizinnych i na części wyżyn w Polsce w swojej dzikiej postaci. Oczywiście nie ma zbyt wygórowanych wymagań, dlatego łatwo hodować ją w przydomowym ogródku.

 

     Jest to krzew sięgający maksymalnie do 2 metrów wysokości i całość wydziela specyficzny zapach. Jest powszechnie ceniony za swoje owoce, ale surowcem leczniczym są również duże liście o sercowatym kształcie. To one wydzielają wspomnianą charakterystyczną woń.

 

      Kwitnie od kwietnia do maja, natomiast owoce pojawiają się około lipca – sierpnia.

 

[/FMP]

 GALERIA

1/4

2/4

3/4

4/4

[FMP]

 AKTYWNE SKŁADNIKI

 Garbniki – o działaniu ściągającym na skórę i błony śluzowe.


 Rutyna
 – wspierająca naturalne mechanizmy ochronne organizmu, uszczelnia naczynia krwionośne


 Kwasy organiczne, olejek eteryczny
 – działające grzybobójczo i przeciwwirusowo.


 Flawonoidy
 – mają działanie oczyszczające i pomagają w wyprowadzaniu toksyn z organizmu.


 Sole mineralne, antyoksydanty
 – chronią przed nowotworami i spowalniają proces starzenia się komórek.

 

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

1. “Liście czarnej porzeczki stanowią naturalny środek przeciwwirusowy, przeciwbakteryjny, grzybobójczy i przeciwzapalny. Już tych kilka cech powinno przekonać do każdego, że jest to niezwykle cenny surowiec z naturalnej apteki.”

 

2. “Dzięki działaniu wykrztuśnemu pomoże przy mokrym kaszlu w opróżnieniu płuc z wydzieliny.”

 

3. “Właściwości tonizujące i odtruwające powodują, że organizm łatwiej oczyszcza się z toksyn i staje się bardziej odporny na ataki chorób.”

 

4. “Napary z liści czarnej porzeczki przyniosą ulgę osobom z problemami żołądkowymi. Przyspieszą wydzielanie soków trawiennych regulując przy tym pracę żołądka, trzustki i jelit oraz wspierając prawidłową przemianę materii. Jednocześnie zapobiega powstawaniu obrzęków wynikających z rozmaitych chorób.”

 

5. “Liść czarnej porzeczki podziała odwadniająco i moczopędnie, ale też rozkurczowo przynosząc ulgę między innymi w reumatyzmie.

 

6. “Liście czarnej porzeczki mają też korzystny wpływ na układ krążenia i pracę serca. Zmniejszają wchłanianie cholesterolu, a także blokują proces powstawania miażdżycy, chronią przed zawałem. Ponadto łagodnie regulują ciśnienie krwi. Wspierają pracę układu limfatycznego i oczyszczają go.”

 

7. “Ich właściwości docenią też osoby cierpiące na migreny czy alergie, a nawet artretyzm.”

 

8. “Warto mieć pod ręką napar czy odwar w przypadku chorób układu moczowego. Pomogą go oczyścić i zdezynfekować pozbywając się infekcji. Ponadto w ten sposób dostarczymy organizmowi potężną porcję witaminy C – również ważnej przy leczeniu np. zapalenia pęcherza.”

 

9. “Zawarte w nich garbniki mają działanie ściągające, co pomaga we wszelkich dolegliwościach atakujących błony śluzowe. Dzięki temu świetnie sprawdza się w leczeniu przeziębień i grypy oraz infekcjach gardła czy ogólnie – dróg oddechowych.”

 

10. “Podziała również na zmiany skórne czy owrzodzenia. Zarówno te znajdujące się na skórze, jak i wewnątrz organizmu (np. w przewodzie pokarmowym). Zadziała podobnie jak szałwia.”

 

11. “Ogromne ilości flawonoidów i antyoksydantów hamują proces powstawania nowotworów, a także spowalniają proces starzenia się tkanek. Skutecznie odpierają ataki wolnych rodników i oczyszczają organizm z metali ciężkich.”

 

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Napar: stołową łyżkę suszu zaparzyć w szklance wrzątku przez 10 minut. Można spożywać 2 razy dziennie, a także używać go do płukania jamy ustnej (zadziała ściągająco na błony śluzowe).


 Odwar do płukania jamy ustnej:
 50 gramów suszonych liści gotować przez pół godziny nie doprowadzając do wrzenia. Stosować kilka razy dziennie.

[/FMP]

Zioła szwedzkie – Lecznicza siła 11 ziół.

 Podstawową wersję ziół szwedzkich stanowi mieszanka 11 roślin. Wchodzi w nią w różnych proporcjach aloes, mirra, szafran, senes, kamfora, korzeń rabarbaru, kurkuma, manna, drakiew, korzeń dziewięćsiłu i arcydzięgiel. Zobacz co na ich temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKI

 Wśród mniej lub bardziej popularnych mieszanek ziół należy wyróżnić zioła szwedzkie, które stanowią receptę na długowieczność.

 Legenda głosi, że ich pierwotną wersję stworzył Paracelsus, jednak nie ma na to żadnych dowodów, zaś sama formuła po prostu zaginęła. Dopiero po kilku wiekach na nowo odkryli ją szwedzcy lekarze Claus Samst i Urban Hjame. Odtworzyli recepturę i przyczynili się do jej nagłośnienia.

Samsta można uznać za chodzącą reklamę szwedzkich ziół. Zarówno cała jego rodzina, jak i sam mężczyzna dożyli sędziwego wieku. Claus Samst zresztą umarł w wieku 104 lat w wyniku upadku z konia.

 

 Po II wojnie światowej tę mieszankę rozpropagowała zielarka Maria Treben.

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Brak energii życiowej PMS i bóle menstruacyjne

 Hemoroidy 

 Na koncentrację

Na wyciszenie

Zawroty i bóle głowy

Zapalenie spojówek

Schorzenia i problemy dermatologiczne Bóle zębów, gardła, zapalenie migdałków

 Kolka, problemy żołądkowe i całego układu pokarmowego

 Oparzenia, odmrożenia

Reumatyzm 

Bezsenność

Przeziębienie, grypa

Katar sienny

Osłabienie, brak apetytu

Stres

Osłabienie organizmu

 

[FMP]

 OPIS ZIOŁĄ

  Liczne legendy jakie narosły wokół magicznych właściwości ziół szwedzkich mają jednak w sobie ziarno prawdy. Ostatecznie najnowsze badania prowadzone nad właściwościami poszczególnych ziół dowodzą ich korzystnych aktywności. 

 

W przypadku ziół szwedzkich słowa klucze to: witalność, młodość, zdrowie – to właśnie to zapewnia regularne spożywanie nalewki z tej mieszanki. Trudno przecenić ich profilaktyczne działanie, ale ogromne znaczenie ma też doraźna pomoc jaką niosą w licznych dolegliwościach.

 

 Otóż zioła szwedzkie pomagają w leczeniu bezsenności i skutków stresu, takich jak migreny czy napięciowe bóle całego ciała. Dzięki tym właściwościom łagodzi także objawy PMS czy też zmniejsza bóle menstruacyjne.

 Chronią, ale też przynoszą ulgę w takich przypadkach jak przeziębienie i grypa czy też zapalenie gardła, katar bądź katar sienny, gorączka i kaszel. 

 

Picie nalewki z ziół szwedzkich rozwiąże wiele problemów układu trawiennego, w tym chociażby zaparcia czy wzdęcia, ale też ogólnie niestrawność bądź brak apetytu. Jeżeli nasza dieta jest uboga w błonnik, to ochroni też przed powstaniem hemoroidów.

 

 Okłady ze szwedzkich ziół z kolei pomogą przy podrażnieniach oczu, ale też przyspieszą gojenie ran, złagodzą trądzik czy oparzenia oraz odmrożenia. Te same właściwości docenią także reumatycy.

 

 AKTYWNE SKŁADNIKI

 Angelicyna – zwalczająca bezsenność.

 Garbniki – działanie ściągające i obkurczające, chroniące przed atakami wirusów i bakterii.

 Fitosterole – chroniące przed atakami wolnych rodników.

Flawonoidy – wspierające pracę układu odpornościowego.

 Olejki eteryczne – działanie uspokajające, odprężające, wspierające proces trawienia, działanie antybakteryjne.

 i tysiące innych aktywnych składników zawartych w całej mieszance ziół.

 

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

1. “Nalewka z ziół szwedzkich stanowi panaceum na różne popularne dolegliwości, a także eliksir pozwalający na uniknięcie licznych schorzeń oraz na zachowanie młodości. Pomoże leczyć zapalenie gardła, choroby układu oddechowego, a także zmniejsza dolegliwości bólowe, w tym na przykład bóle głowy, menstruacyjne czy bóle zębów. Istnieją dowody na to, że nalewka z ziół szwedzkich pomaga w regulowaniu cyklu miesiączkowego.”

 

2. “Ma korzystne działanie na układ krwionośny. Wspiera proces produkcji krwi, a także lekko podnosi ciśnienie, poprawia krążenie ioczyszcza krewSą osoby, które nalewką z ziół szwedzkich leczą kaca, jednak istnieje prawdopodobieństwo, że działa to raczej na zasadzie „klin klinem”. W przypadku ospy u dziecka można złagodzić jej przebieg podając maluchowi rozcieńczoną nalewkę, zaś samym roztworem da się smarować skórę tam, gdzie została zmieniona przez chorobę. Do tego szwedzkie zioła leczą rany, trądzik i wysypki, a nawet oparzenia i odmrożenia.”

 

3. “Znane są też właściwości wspierające pracę układu trawiennego. Warto stosować taką nalewkę dla polepszenia apetytu, ale też dla złagodzenia wszelkich problemów trawiennych, w tym także bólu żołądka, wzdęć, zaparć czy niestrawności.”

4. “Można ją stosować do leczenia bólu głowy i jej zawrotów. Nalewka podziała też stymulująco na koncentrację i poprawi pamięć, a przy tym pozwoli się nieco uspokoić i wyciszyć. Redukuje też szumy w uszach i bóle uszu.”

 

5. “Osoby, które pracują przed komputerem albo borykają się z zapaleniem spojówek, czy też zmęczeniem i pieczeniem oczu poczują ulgę po okładach z rozcieńczonej nalewki. Zarówno okłady, jak i picie nalewki zmniejszą też bóle reumatyczne.”

6. “Chroni układ pokarmowy i leczy hemoroidy powstające na skutek monotonnej diety. Pomoże też się wyciszyć, uspokoić, zmniejszyć napięcie nerwowe i ułatwi zasypianie.”

7. “Nalewka z ziół szwedzkich może być też stosowana profilaktycznie dla wzmocnienia działania układu odpornościowego, ale też dla poprawienia ogólnej kondycji organizmu i witalności. Złagodzi również objawy grypy i przeziębienia, jeśli już takie nas zaatakują. Łagodzi katar wynikający zarówno z infekcji, jak i ten alergiczny.”

 

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Nalewka – mieszankę ziół szwedzkich należy zalać 1,5 litra alkoholu – najlepiej wódki 38- 40%. Całość umieścić w 2-litrowej butelce i odstawić na 2 tygodnie w słonecznym miejscu lub blisko grzejnika bądź pieca. Każdego dnia należy wstrząsnąć nalewką. To samo trzeba uczynić przed odcedzeniem i przelaniem do mniejszej butelki oraz przed każdym użyciem. Nalewkę wykonaną w ten sposób można przechowywać latami. Jej skuteczność wzrasta z wiekiem.

 

 Nie należy łączyć mleka z nalewką, dlatego spożywając nalewkę lepiej nie jeść od razu po tym niczego mlecznego.


 
W przypadku zastosowania zewnętrznego – przed podaniem na skórę należy jej 
powierzchnię zabezpieczyć np. wazeliną kosmetyczną, żeby nie podrażnić jej zawartym w nalewce alkoholem.

 

Po zioła szwedzkie nie powinny sięgać kobiety w ciąży, a także epileptycy, osoby z niedrożnością jelit, marskością wątroby i niewydolnością nerek.

[/FMP]

Kurkuma – Niesamowicie silne zioło PRZECIWZAPALNE!

 

Kurkuma – mielony korzeń – zobacz co na jej temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKI

 Kurkumina to organiczny związek chemiczny, który otrzymuje się dzięki wyodrębnieniu z kłączy Ostryżu długiego (Curcuma longa), znanego bardziej pod nazwą kurkuma. Roślina ta bywa też nazywana szafranem indyjskim, żółtym imbirem lub żółtym korzeniem.

 Związek ten po raz pierwszy wyizolowano w 1815 roku, kiedy francuscy chemicy opisali izolację “żółtej substancji barwiącej” z kłącza kurkumy i nazwali ją kurkuminą. Dziś kurkumina ma jeszcze jedną nazwę – E100, czyli nadany przez UE kod chemiczny dodatku do żywności, należącego do grupy bezpiecznych barwników spożywczych.

 Sama kurkuma pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej. W starożytnym okresie nie była jedynie przyprawą, ale służyła także jako żółty barwnik. Do dziś w hinduskiej religii używa się jej, aby zabarwiać święte szaty.

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 stany zapalne w układzie pokarmowym (wrzody, zapalenia błon śluzowych)


 mgła mózgowa/otępienie 
(nieszczelna bariera krew-mózg)


 dolegliwości ze strony przewodu 
pokarmowego i wątroby


 kłopoty trawienne


 odrobaczanie


 wzdęcia i gazy


 reumatoidalne zapalenie stawów


 terapia przeciwnowotworowa


 profilaktyka układu krążenia

 [FMP]

 OPIS ZIOŁA

 Mówiąc kurkumina, myślimy kurkuma, a to dlatego, że te dwa wyrazy są ze sobą ściśle związane. Kurkumina jest bowiem pozyskiwanym z kurkumy. O jej właściwościach leczniczych wiedzieli mieszkańcy Dalekiego Wschodu już ponad 4000 lat!

 

 Do Europy kurkuma trafiła w XIV wieku, gdy Marco Polo wyruszył po jedwab, odkrywając przy okazji swojej wyprawy obce mu wtedy zioło, przypominające wyglądem imbir.

 

 Kurkumina posiada silne działanie przeciwzapalne, przeciwutleniające, przeciwgrzybiczne i antybakteryjne. To jedynie niektóre zalety tego wyjątkowego związku.

 

 Dosyć, że ma ona zbawienny wpływ na zdrowie fizyczne i psychiczne człowieka, to w dodatku można spożywać ją długofalowo. Bowiem badania wykazały jej niską toksyczność, a praktyczne zastosowanie jej przez mieszkańców Azji potwierdza, że długotrwałe zażywanie kurkumy w niewielkich ilościach nie wywołuje negatywnych efektów.

 

 

 OPIS ZIOŁA

 Kurkumina posiada silne działanie przeciwzapalne, antybakteryjne, przeciwgrzybiczne oraz przeciwutleniające.

 

 Wykazując działanie antyoksydacyjne, neutralizuje wolne rodniki poprzez bezpośrednie blokowanie ich działania.

 

Stosowana jest w leczeniu miejscowym w przypadkach trudno gojących się ran, obrzęków i stanów zapalnych różnych narządów.

 Kurkumina działa też antydepresyjnie, zwiększając w organizmie stężenie serotoniny i dopaminy, nazwanych hormonami szczęścia. 

 

 Jest też środkiem zapobiegającym demencji oraz chorobie Alzheimera.

 

[/FMP]

 OPIS BOTANICZNY

      Kurkuma jest byliną z rodziny imbirowatych, nie dziwi więc, że wyglądem przypomina imbir. Dorasta do 1 m wysokości, tworząc prostą, nierozgałęzioną łodygę. W jej dolnej części wyrastają naprzemiennie liście o długości do 50 cm

      Kurkuma wydaje bezlistny kwiat w postaci kłosa kwiatowego. Kłącze kurkumy o długości 6 cm i szerokości 1,5 cm, przybiera nieregularne, czasem lekko rozgałęzione, jajowate kształty.

 

      Kłącza posiadają cienką korę, a w środku są gładkie, lekko błyszczące, o jednolitej barwie pomarańczowożółtej.

 

 GALERIA

1/5

2/5

3/5

4/5

5/5

[FMP]

 AKTYWNE SKŁADNIKI

  Kurkuma to bomba witaminowa. Znajduje się w niej witamina E będąca silnym przeciwutleniaczem oraz ochroną krwinek czerwonych,witamina K, która m.in chroni kości przed złamaniami i zapobiega wapnieniu żył oraz witaminy z grupy B odpowiedzialne przede wszystkim za prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego, czyli B1 (tiamina), B2 (ryboflawina), B3 (niacyna), B6 (pirodyksyna), a także B9, czyli kwas foliowy o działaniu krwiotwórczym. 


  
Kurkuma to również bogactwo składników mineralnych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania 
organizmu, takich jak żelazo odpowiedzialne za transport krwi i tworzenie składników krwi, magnez stabilizujący pracę układu nerwowego czy też regulujący pracę mięśni, sód, który odpowiada m.in. za prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego i mięśniowego, potas który pomaga m.in. utrzymać odpowiednie ciśnienie krwi oraz napięcie mięśni i fosfor ważny dla zębów, dziąseł oraz kości i stawów.


  
Kurkumina zawiera w sobie także miedź, wapń, mangan i cynk
Wśród związków aktywnych tej rośliny znajdują się też olejki eterycznenp. tumeron, które pobudzają wydzielanie żółci i zapobiegają wzdęciom, a nawet przyspieszają procesy naprawcze w mózgu.

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

  Udowodniono, że naturalne związki bioaktywne przyjmowane w dawkach profilaktycznych, należą do najefektywniejszych metod profilaktyki zdrowotnej. Zalecana dzienna dawka profilaktyczna kurkuminy wynosi około jednego grama.

 

 W wypadku leczenia można zdecydować się na dawki terapeutyczne, zwiększając na krótki okres spożycie kurkumy do 2 czy nawet 3 gram. Jednak uzyskanie zadowalającego efektu wyłącznie przez użycie kurkumy jako przyprawy kulinarnej jest mało realne. 

 

 Należy pamiętać o tym, że kurkumina jest słabo wchłaniana przez organizm, gdyż nie rozpuszcza się w wodzie, a jedynie w tłuszczach. Niezbędne jest więc łączenie jej z tłuszczem np. z olejem kokosowym czy też oliwą z oliwek, dzięki czemu organizm ją lepiej przyswoi.

 

 Zalecane jest też łączenie kurkumy z czarnym pieprzem, co zwiększa jej efektywność aż dwudziestokrotnie.

 

 Najlepiej przyswajającą formą jest kurkumina liposomalna.

 

 

  SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

  Odradza się spożywanie kurkumy na czczo, gdyż może to spowodować nudności. 

 

  Kurkumina ciesząca się od stuleci powodzeniem w medycynie ajurwedyjskiej, znalazła wiele zastosowań, wśród których znalazło się sporządzanie słynnego “złotego mleka”. Jest to tradycyjny napój rozgrzewający, podnoszący odporność, walczący z infekcjami, wspomagający leczenie depresji czy też pomagający w zasypianiu. Uzyskuje się go w prosty sposób, łącząc w odpowiednich proporcjach świeżą kurkumę z wodą i prawdziwym, świeżym mlekiem.

 Przeciwwskazania: ciąża, przyjmowanie leków rozrzedzających krew, przyjmowanie leków obniżających poziom kwasu żołądkowego, przyjmowanie leków z grupy cytostatyków

[/FMP]

Krwawik – oczyszcza i regeneruje! Sprawdź jaki jest świetny!

Krwawnik (Achillea millefolium) zobacz co pisze o nim literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKI

 Krwawnik pospolity (w różnych rejonach Polski znany także jako: tysiąclist, złocień krwawnik, żeniszek krwawnik)

 

 Swoją łacińską nazwę Achillea millefolium zawdzięcza greckiemu herosowi Achillesowi, który podobno leczył rany sokiem z krwawnika.

 

 Polska nazwa to zasługa przeciwkrwotocznych właściwości tego ziela.

 OPIS ZIOŁA

 Krwawnik jest rośliną pospolicie występującą na terenie całej Polski, a o jego właściwościach leczniczych pisał już Hipokrates. Surowcem leczniczym jest ziele krwawnika wraz z kwiatami. Ziele poddawane jest zazwyczaj procesowi suszenia, stosuje się je w całości lub rozdrobnione. Krwawnik może być spożywany na surowo.


 
Z krwawnika pozyskuje się także olejek eteryczny, który używany jest głównie w 
kosmetyce. Krwawnik wykazuje bardzo szerokie spektrum działania, przede wszystkim ma działanie przeciwkrwotoczne, przeciwzapalne, bakteriostatyczne i przeciwskurczowe.


 Wspomaga także pracę przewodu pokarmowego, stosowany jest przy zaburzeniach 
trawienia i chorobie wrzodowej.


 Krwawnik poprawia metabolizm, ułatwia usuwanie zbędnych produktów i toksyn z organizmu. Zapobiega kamicy nerkowej i udrażnia drogi moczowe.


 
Zewnętrznie krwawnik zalecany jest stanach zapalnych skóry i na trudno gojące się rany.

 

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Stany zapalne i nieżyt przewodu pokarmowego.


 Choroba wrzodowa.


 Hemoroidy.


 Dolegliwości spowodowane zaburzeniami krążenia.


 Spowolniony metabolizm.


 
Rany zewnętrzne, owrzodzenia, ropienie.

 

[FMP]

 OPIS BOTANICZNY

 

      Achillea millefolium jest gatunkiem z rodziny astrowatych, występuje pospolicie w Eurazji (aż po Mongolię i Indie), Ameryce Północnej oraz Ameryce Środkowej (aż po Gwatemalę). W Polsce krwawnik rośnie najczęściej na nieużytkach, łąkach i pastwiskach, wybiera stanowiska suche i słoneczne. Charakterystyczne, białe kwiaty krwawnika kwitną od lipca do października.

     Krwawnik osiąga wysokość do 80 cm, rośnie pojedynczo lub w niewielkich kępach. Zielona łodyga porastana jest przez liczne, zielone lub szarozielone liście podwójnie, lub potrójnie pierzastosieczne. Koszyczki kwiatowe rosną na szczycie pędów, każdy składa się z 4-5 kwiatów języczkowatych i nawet 20 kwiatów rurkowatych.

 

 

 GALERIA

1/3

2/3

[/FMP] 3/3

[FMP]

 AKTYWNE SKŁADNIKI

 Azuleny (chamazulen) – antyalergiczny, bakteriobójczy, przeciwzapalny składnik olejku eterycznego krwawnika; nadaje zielu charakterystyczną, niebieską barwę.


 Lakton 
– odpowiada za gorzki smak krwawnika, pobudza wydzielanie kwasów 
żołądkowych i żółci.


 Cyneol (eukaliptol)
 – działanie przeciwzapalne, przeciwbakteryjne, 
wykrztuśne.


 Borneol
 – działa odstraszająco na owady.


 Garbniki
 – działanie ściągające, przeciwzapalne, ochronne przy stanach 
zapalnych błony śluzowej i skóry.


 Flawonoidy 
(głównie flawony: apigenina, luteolina).


 Kwas askorbinowy
 – naturalny przeciwutleniacz, wpływa korzystnie na układ 
krążenia.


 Achilleina
 – hamowanie krwawienia 
wewnętrznego, jak i zewnętrznego.

 

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

 Działanie przeciwzapalne


 
Działania przeciwbakteryjne


 
Działanie antyseptyczne


 
Działanie rozkurczające


 
Poprawia apetyt


 
Łagodzi ból


 
Łagodzi gorączkę


 
Łagodzi ból gardła


 
Działanie wykrztuśne przy kaszlu


 
Obniża ciśnienie krwi


 
Łagodzi objawy menopauzy


 
Zmniejsza krwawienie menstruacyjne


 
Łagodzi bolesne hemoroidy


 
Reguluje cykl menstruacyjny


 
Wspomaga leczenie trądziku


 
Wspomaga leczenie stanów zapalnych i chorób grzybowych skóry


 
Przyspiesza leczenie ran zewnętrznych


 
Działanie ochronne na skórę i błony śluzowe


 
Leczenie niestrawności

 

Pomocniczo przy wzdęciach

 

 Działanie rozkurczowe na jelita


 
Wspomaganie metabolizmu


 
Działanie antyalergiczne


Wspomaga usuwanie toksyn z organizmu

 

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Napar

Łyżkę ziela krwawnika zalać szklanką gorącej wody. Odstawić na 20 minut, a następnie przecedzić. Napar może być stosowany także zewnętrznie, do płukania twarzy, włosów lub dodawany do kąpieli.


 Macerat

Pół szklanki rozdrobnionego ziela zalać szklanką letniej (wcześniej przegotowanej) wody. Odstawić na 8 godzin. 


 Nalewka

Suszone lub świeże ziele zalać alkoholem (40%) w proporcjach 1:3 lub 1:5. Odstawić na 14 dni. Stosować doustnie lub zewnętrznie. [/FMP]

Literatura cytowana
1. Trivedi P.C .Indian medicinal Plants, published by Avishkar publisher, distributor (Raj) 2009, pg .no7.
2. Fabricant DS, Farnsworth NR. “The value of plants used in traditional medicine for drug discovery”. Environ. Health Perspect. (March 2001). 109 Suppl 1: 69–75. PMC 1240543. PMID 11250806.
3. Inhibitory effect of lactone fractions and individual components from three species of the Achillea millefolium complex of Bulgarian origin on the human neutrophils respiratory burst activity Choudhary M.I., Jalil S., Todorova M., Trendafilova A., Mikhova B., Duddeck H. Natural Product Research 2007 21:11 (1032-1036)
4. Herbal Medicine Past and Present: A reference guide to medicinal plants by J.K crellin, Jane Philpott,A.L Tommie Boss Pg no.464 Monograph.
5. Combining Western Herbs and Chinese Medicine (book), 2003, “Achillea”, P.165-181. Jeremy Ross. ISBN 978-0- 9728193-0-5.
6. Rodale’s Illustrated Encyclopedia of Herbs, Kowalchik C & Hylton WH, Eds, “Companion Planting”, P.108. ISBN 978- 0-87596-964-0
7. Rodale’s Illustrated Encyclopedia of Herbs, Kowalchik C & Hylton WH, Eds, P.293, 367, 518. ISBN 978-0-87596-964-
8. Analgesic Effect of aqueous extract of Achillea millefolium L. on rat’s formalin test Noureddini M., Rasta V.-R. Pharmacologyonline 2008 3 (659-664)
9. Xiao, S.; Knoll, A. H.; Yuan, X. “Morphological Reconstruction of Miaohephyton bifurcatum, a Possible Brown Alga from the Neoproterozoic Doushantuo Formation, South China”.Journal of Paleontology (1998).
10. Aqueous extract of Achillea millefolium L. (Asteraceae) inflorescences suppresses lipopolysaccharide-induced inflammatory responses in RAW 264.7 murine macrophages Burk D.R., Cichacz Z.A., Daskalova S.M. Journal of Medicinal Plant Research 2010 4:3 (225-234)
11. Choleretic effects of yarrow (Achilleamillefoliums.l.) in the isolated perfused rat liver Benedek B., Geisz N., Jäger W., Thalhammer T., Kopp B. Phytomedicine 2006 13:9-10 (702-706)
12. Effects of two Achillea species tinctures on experimental acute inflammation Popovici M., Pârvu A.E., Oniga I., Toiu A., Tǎmaş M., Benedec D. Farmacia 2008 56:1 (15-23)
13. In vitro estrogenic activity of Achillea millefolium L. Innocenti G., Vegeto E., Dall’Acqua S., Ciana P., Giorgetti M., Agradi E., Sozzi A., Fico G., Tomè F. Phytomedicine 2007 14:2-3 (147-152)
14. Aqueous extracts from bogbean and yarrow affect stimulation of human dendritic cells and their activation of allogeneic CD4+ T cells In Vitro Jonsdottir G., Hardardottir I., Omarsdottir S., Vikingsson A., Freysdottir J. Scandinavian Journal of Immunology 2010 71:6 (505)
15. Shutler D, Campbell AA. “Experimental addition of greenery reduces flea loads in nests of a non-greenery using species, the tree swallow Tachycineta bicolor”. Journal of Avian Biology (2007)38 (1): 7–12.
16. Blumenthal, M (Ed.): The Complete German Commission E Monographs: Therapeutic Guide to Herbal Medicines. American Botanical Council. Austin, TX. 1998.
17. Alan S. Weakley. “Flora of the Carolinas, Virginia, and Georgia, and Surrounding Areas”. (April 2008).  
18. Lewakowicz- Mosiej T.: „Zioła w leczeniu chorób cywilizacyjnych”, Zysk i S-ka Wydawnictwo, Poznań 2017.
19. Rogala J., Maciej R.: „Zioła dla zdrowia i urody”, Wydawnictwo Olejsiuk, Ożarów Mazowiecki 2016.
20. Fijołek M.: „Zioła w ogrodzie”, Wydawnictwo SBM, Warszawa 2016.
21. Górnicka J.: „Apteka natury”, Wydawnictwo MARTEL, Kalisz 2005.
22. Rogala J., Maciej R.: „Boża apteka”, Wydawnictwo Olejsiuk, Ożarów Mazowiecki 2016.

Kozłek lekarski – ziołowy lek na zszargane nerwy.

Kozłek lekarski (Waleriana, Radix Valerianae) zobacz co na jego temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKI

 Kozłek lekarski (Radix Valerianae) to tak naprawdę nazwa skupiająca w sobie kilkanaście podgatunków ziół o podobnym działaniu. Wszystkie łączą właściwości uspokajające.

 Nazwa „kozłek” prawdopodobnie pochodzi od staropolskiego słowa „koźli” czyli nieprzyjemny (odnosi się to do specyficznego zapachu korzenia rośliny). Szerszemu gronu jest znany jako waleriana. 

 Pewną ciekawostką jest, że na koty działa jak afrodyzjak (zdarza się, że koty wychodzą z upraw waleriany jak po upojeniu alkoholem), natomiast dla ludzi ma ogromne właściwości lecznicze – szczególnie na podłożu neurologicznym.

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Nerwica i nadpobudliwość


 Podatność na stres


 Zespół napięcia przedmiesiączkowego


 Bóle menstruacyjne


 Bezsenność

 

 

 

 OPIS ZIOŁA

      Mówiąc o korzeniu kozłka lekarskiego nie można nie wspomnieć o jego uspokajających właściwościach.


  
Liczne badania dowiodły, że efekty jego stosowania można porównać do 
działania popularnych leków stosowanych wstanach lękowych czy na problemy z bezsennością. Warto mieć go pod ręką zwłaszcza w przypadku dokuczliwego bólu głowy, w czasie narażenia na stres, czy w razie problemów z bezsennością. 

[FMP]


  
Kobiety na pewno docenią działanie waleriany, ponieważ łagodzi bóle menstruacyjne i 
nieprzyjemne objawy napięcia przedmiesiączkowego dzięki właściwościom rozkurczowym. Nierzadko również wchodzi ona w skład kosmetyków, zwłaszcza preparatów przeciwłupieżowych i zwalczających łojotok. 

 


  
Korzeń kozłka lekarskiego z powodzeniem można wykorzystać do samodzielnego 
stworzenia domowej nalewki. Największą skutecznością wykazują się preparaty zawierające wysokiej jakości susz korzenia kozłka lekarskiego. 

[/FMP]

  OPIS BOTANICZNY

      Kozłek lekarski (Valeriana officinalis) jest ziołem występującym w całej Azji i Europie, wyjąwszy strefy pustynne i arktyczne. Jest uprawiany także w Ameryce Północnej. Roślina maksymalnie osiąga 200 cm wysokości i wyróżnia się listkami pokrytymi meszkiem oraz drobnymi, białymi kwiatami o słodkim zapachu.

      Rosnącą dziko można spotkać na wilgotnych łąkach, brzegach zbiorników wodnych, w lasach i niskich torfowiskach. Zazwyczaj kwitnie w okresie od czerwca do sierpnia. Jest również dość popularną rośliną uprawną. 

 

     Właściwościami leczniczymi wyróżnia się jej korzeń. Korzeń powinien być suszony maksymalnie w temperaturze 35 stopni Celsjusza czego bardzo przestrzegam, ponieważ powyżej temperatury 40 stopni Celsjusza korzeń traci swoje właściwości lecznicze.

 

 GALERIA

1/4

2/4

3/4

4/4

 

 AKTYWNE SKŁADNIKI

 Alkaloidy terpenowe (walerynina, aktynidyna, scynantyna), trójterpeny, terpeny o działaniu przeciwbólowym i przeciwpadaczkowym.

 

 Estry kwasu izowalerianowego działające uspokajająco, redukujące napięcie i ułatwiające zasypianie.

[FMP]

 Lignany – działają podobnie do ludzkich estrogenów przez co łagodzą objawy menstruacji czy napięcia miesiączkowego.

 

 Kwasy organiczne (chlorogenowy, izowalerianowy, kawowy), pochodne azulenowe, alkohole. Całość tworzy związki czynne tzw. walepotriaty.

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

1. “Korzeń kozłka lekarskiego wykazuje przede wszystkim działanie uspokajające i rozkurczowe. Z tego względu znajduje zastosowanie w leczeniu i zapobieganiu oraz łagodzeniu objawów dość częstych dolegliwości związanych między innymi z pracą układu nerwowego.”

 

2. “Odpowiednie dawki łagodzą bóle miesiączkowe oraz objawy zespołu napięcia miesiączkowego. Dzięki działaniu rozkurczowemu kozłka można nawet obejść się bez leków przeciwbólowych.”

 

3. “Poprawia jakość snu i niweluje problemy związane z bezsennością. Eksperyment przeprowadzony w Niemczech dowiódł, że odpowiednia dawka waleriany ma działanie podobne do znanego leku przeciwlękowego. Stosowanie waleriany poprawia nie tylko jakość snu, ale też go wydłuża.”

 

4. “Zaleca się stosowanie kozłka również u osób narażonych na przewlekły stres, czy w ogóle prowadzących nerwowy tryb życia. Udowodniono, że waleriana pomaga skutecznie obniżyć niepokój, wyregulować pracę serca i unormować ciśnienie krwi. Napary z kozłka lekarskiego pozwalają się wyciszyć i poprawiają koncentrację.”

 

5. “Korzeń kozłka lekarskiego wchodzi w skład wielu popularnych ziołowych leków na uspokojenie, dlatego trudno dziwić się, że znajduje także zastosowanie w terapii osób chorych na epilepsję. Poprzez działanie rozluźniające i obniżające napięcie powoduje, że ataki padaczki stają się rzadsze i łagodniejsze.”

 

6. “Waleriana okazuje się też pomocna w zwalczaniu różnego rodzaju bólu głowy. Pomoże na zawroty czy też uporczywe pulsowanie. Kozłek lekarski bywa także wykorzystywany jako składnik kosmetyków. Działa łagodząco przy łojotoku, ale też pomaga w redukcji łupieżu. “

 

7. “Napary, nalewki lub maceracje bywają stosowane na przykład do tworzenia kompresów, a także do przemywania wrzodów czy ran, by przyspieszyć ich gojenie. Od dawna stosowano to zioło również na problemy z bólami skurczowymi żołądka. Pobudza produkcję soków trawiennych i śliny poprawiając przy tym trawienie.”

 

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA 

 Nalewka kozłkowa – Pół szklanki suszonego korzenia zalej 400ml wódki i odstaw w zaciemnione miejsce na 14 dni. 

 


 Napar z kłączy na uspokojenie 
– zalać 1 łyżeczkę korzenia waleriany 150 ml wrzątku. Przykryć na 10-15 
minut, spożywać po jednej filiżance do 3 razy dziennie. 

 

 Napar na sen – 2-3 łyżeczki  korzenia waleriany zaparzyć 250ml wody i przykryj na 15 minut.

 

 Nie zaleca się stosowania u osób przyjmujących leki na bezsenność czy uspokojenie, leki przeciwgrzybicze czy w czasie leczenia nowotworów. Również kobiety w ciąży powinny unikać tego zioła. 

 

Literatura cytowana

1. Lewakowicz- Mosiej T.: „Zioła w leczeniu chorób cywilizacyjnych”, Zysk i S-ka Wydawnictwo, Poznań 2017.

2. Rogala J., Maciej R.: „Zioła dla zdrowia i urody”, Wydawnictwo Olejsiuk, Ożarów Mazowiecki 2016.

3. Fijołek M.: „Zioła w ogrodzie”, Wydawnictwo SBM, Warszawa 2016.

4. Górnicka J.: „Apteka natury”, Wydawnictwo MARTEL, Kalisz 2005.

[/FMP]

Werbena cytrynowa – zapachowe zioło.

Werbena cytrynowa (Lippa citriodora) zobacz co na jej temat pisze literatura zielarska: 

 

 

 CIEKAWOSTKI

 Werbena cytrynowa (Lippia citriodora) bywa nazywana także lippią trójlistną. Do Europy przywędrowała z Ameryki Południowej. Hiszpańskich przybyszów zachwyciła niezwykłym, orzeźwiającym zapachem i smakiem. Na Półwyspie Iberyjskim zyskała przydomek „hierba Luisa” na cześć żony króla Hiszpanii, Ludwiki.

 

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

  Zatrzymywanie wody w organizmie

  Wyczerpanie organizmu, długa rekonwalescencja po chorobach

  Migreny, nerwobóle

  Złe samopoczucie, nerwowość, stres, objawy depresji

  Problemy metaboliczne

  Kłopoty z laktacją

  Nadwaga

  Stany zapalne

  Choroby górnych dróg oddechowych

  Zakażenia pasożytami, bakteriami i grzybami

  Infekcje skórne 

  Obrzęki i upośledzenie pracy nerek

  Artretyzm i reumatyzm

  Nieświeży oddech

  Bóle mięśni

  Profilaktyka antynowotworowa

 

 

  OPIS ZIOŁA

  Liść werbeny cytrynowej jest jednym z tych ziół, które znajdują zastosowanie nie tylko jako aromatyczny dodatek w kuchni, ale też jako bardzo skuteczny środek terapeutyczny na popularne dolegliwości. W kuchni sprawdzi się jako dodatek do sałatek, sosów, ryb czy marynat, a nawet do deserów. Cytrynowy, orzeźwiający aromat doceniają też firmy kosmetyczne dodając wyciągi z werbeny do perfum, mydeł i kosmetyków. 

 


  
Przede wszystkim jednak lippia trójlistna wyróżnia się zbawiennym działaniem na organizm. 
Chroni przed pasożytami, niweluje stres i napięcia, a przez to redukuje też bóle głowy, nawet te migrenowe, jak również zmniejsza nerwobóle czy bóle mięśni różnego pochodzenia.

[FMP]

  Spożywanie takich naparów jest zalecane osobom borykającym się z nadwagą i walczącym z obrzękiem spowodowanym zatrzymywaniem wody w organizmie. Werbena wspiera prawidłowy metabolizm i niweluje obrzęki.

 

  Pomoże też zmniejszyć zgagę, niestrawność, wzdęcia oraz poprawi pracę wątroby

 

  Tworzy w organizmie środowisko nieprzyjazne dla wszelkich grzybów, pasożytów, czy bakterii. Nie dopuszcza do gromadzenia się toksyn i działania wolnych rodników. Dawniej wykorzystywano werbenę do leczenia oznak astmy.

 

 

[/FMP]

 OPIS BOTANICZNY

      Werbena cytrynowa jest obecnie dość popularną rośliną uprawianą w różnych zakątkach świata, na przykład w Chinach czy Francji. Łatwo można ją hodować również w doniczce. 

      Uprawiana w ten sposób może dorastać do wysokości 15 cm, natomiast w zwykłych uprawach potrafi rozrastać się o 60 cm co jeden sezon. Lubi stanowiska mocno nasłonecznione. Wyróżniają ją gęste, mocno oblepione liśćmi gałęzie.

     

      W porze letniej wykształcają się kwiaty o cytrynowym, orzeźwiającym zapachu.

 

 

 GALERIA

1/2

2/2

 

 AKTYWNE SKŁADNIKI

  Fenylopropanoidy, wśród których najważniejszy jest werbaskozyd – o działaniu antyoksydacyjnym i zapobiegającym rozwijaniu się wolnych rodników.

  Flawonoidy – działanie oczyszczające organizm, moczopędne, wspomagające wchłanianie witaminy C oraz obniżające ciśnienie krwi.

  Terpineol, triterpenoidy, polifenole – antyoksydanty wspierające usuwanie toksyn, a także obkurczające naczynia krwionośne.

  Olejek eteryczny zawiera citral, nerol i geraniol – odpowiadające za świeży, cytrynowy zapach i smak (Każdy naturalny olejek eteryczny z ziół działa bakteriobójczo, dlatego działa zbawiennie na górny układ oddechowy).

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

  Werbena cytrynowa wyróżnia się dość szerokim spektrum działania. Wykazuje właściwości przeciwzapalne i obkurczające naczynia krwionośne, dlatego świetnie chroni przed drobnoustrojami, wolnymi rodnikami czy nawet grzybami. Niweluje ich działanie przez co wspiera organizm na przykład w czasie rekonwalescencji po poważniejszych chorobach. 

1. “Wspiera usuwanie toksyn z organizmu i prawidłowe funkcjonowanie całego układu trawiennego. Dodanie olejku z werbeny cytrynowej bądź nawet samych liści do kąpieli zadziała na skórę ściągająco i tonizująco, co wspomoże walkę z podrażnieniami, alergiami czy wysypkami. Niweluje opuchliznę i obrzęki, również te wynikające z zaburzeń pracy nerek.”

 

2. “Doskonale sprawdzi się jako naturalna terapia na usuwanie nadmiaru wody z organizmuRedukuje wszelkie problemy metaboliczne, dlatego zaleca się picie herbat z werbeny osobom walczącym z nadwagą. Poprawia proces trawienia dzięki rozluźnieniu mięśni gładkich oraz ochronie przed bakteriami, które mogą upośledzać działanie żołądka czy jelit, a nawet wywoływać poważne choroby nowotworowe lub pasożytnicze.”

[FMP]

3. “Specyficzną cechą werbeny cytrynowej jest skuteczna walka z gronkowcem złocistymDziałanie antyoksydacyjne powoduje, że organizm sprawnie pozbywa się toksyn, które mogą z kolei przyczyniać się do gorszego samopoczucia, większego narażenia na stres i choroby. Wykazano też, że właściwości antyoksydacyjne nie dopuszczają do przedwczesnego starzenia się komórek, co ma wpływ zarówno na urodę, jak i na ogólną kondycję całego ciała.” 

 

4. “Wykazuje też działanie odprężające, dlatego łagodzi objawy stresu i dolegliwości z nim związane, takie jak bóle głowy czy nerwobóle, a nawet niektóre objawy depresji. Kubek herbaty z werbeny przed snem na pewno pomoże się wyciszyć i ułatwi zasypianie.”

 

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

Liście werbeny cytrynowej znajdują różnorakie zastosowanie. Chcąc skorzystać z terapeutycznych właściwości tego zioła, najlepiej będzie przygotować napar. Zalewamy około 5-6 g suszu wrzącą wodą, a następnie pozwalamy, żeby parzył się około 7 minut. W przeciwieństwie do wielu innych ziół, nie obowiązują tu żadne limity jeśli chodzi o dzienne spożycie.

 


Można wykorzystać je jako składnik dań, marynat czy deserów. Zaleca się drobne krojenie 
świeżych liści lub kruszenie suszonych przed dodaniem do potrawy, ponieważ posiadają intensywny smak i zapach, przez co mogą zdominować aromat dania. Można obgotować też całe liście w wywarze, ale później należy je wyjąć. Świetnie sprawdzą się też jako dodatek do lemoniady lub innych herbat ziołowych, których smak nie do końca nam odpowiada.

 

Liście tego zioła można wykorzystać też do przygotowania aromatycznej kąpieli czy też połączyć z innym pachnącym suszem tworząc dekoracyjne potpourri. 

[/FMP]

Kozieradka – na zdrowie!

KOZIERADKA (Trigonella foenum-graecum L.) zobacz co na jej temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKI

Kozieradka jest jednym z najstarszych ziół wykorzystywanym do leczenia rozmaitych schorzeń, głównie związanych z układem pokarmowym.

 

Wspominał o niej już Hipokrates, natomiast w grobowcu Tutenchamona znaleziono jej nasiona. Wszystko także wskazuje na to, że to właśnie za kozieradką, a nie za czosnkiem tęsknili biblijni Żydzi podczas swojego wygnania z Egiptu.

 

Pierwsze polskie opracowanie mówiące o kozieradce jest datowane na XVI wiek. Innymi nazwami tej rośliny jest fenegryka, boża trawka, czy greckie siano.

 

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Ogólne osłabienie organizmu

 Reumatyzm

 Zwyrodnienia

 Kamica żółciowa

 Choroby kości, mięśni i stawów

 Zaparcia

 Stłuszczenie narządów wewnętrznych

 Alergie

 Choroby układu oddechowego

 Stany zapalne

 Dolegliwości skórne

 Uszkodzenia, stany zapalne i owrzodzenia błon śluzowych

 Biegunki i nieżyt żołądka

 Zaburzenia koncentracji

 Hemoroidy

 Zaparcia

 Krwiaki

[FMP]

 OPIS ZIOŁA

 Kozieradka jest kolejną niepozorną rośliną znaną od tysięcy lat i niemalże równie długo stosowaną jako lek na rozmaite schorzenia. Niedoceniana przez ostatnie dekady znów powraca do łask. Ma działanie przeciwzapalne i rozkurczowe. Poprawia ogólne samopoczucie i świetnie sprawdza się u osób, które dochodzą do siebie po przebytych chorobach. Kozieradka wzmacnia ciało i ducha.

 Wspiera prawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego. Stymuluje produkcję soków trawiennych, a także działa żółciotwórczo i żółciopędnie. Chroni wątrobę przed uszkodzeniami ze strony toksyn i jelita przed atakami bakterii.

 


 
Usprawniony metabolizm pozwala też na wyregulowanie cyklu wypróżniania. Regularne picie 
kozieradki zapobiega zarówno biegunkom, jak i zaparciom. Dodatkowo ma ona działanie moczopędne.

 


 
Kozieradka wspiera produkcję krwi, a także regenerację tkanek, takich jak choćby błony 
śluzowe organizmu. Działa też podobnie do insuliny, zmniejszając poziom cukru we krwi. 

 


 
Ma korzystne działanie na układ ruchowy, a więc na kości, czy też stawy czy mięśnie. 
Okłady z kozieradki sprawdzą się w przypadku złamań i obrzęków, ale też złagodzą stany zapalne i dolegliwości wynikające z reumatyzmuStosowanie wewnętrzne przyspieszy przyrost masy mięśniowej i produkcję tkanki chrzęstnej, kostnej czy łącznej

 


 
W niektórych krajach jest uznawana za afrodyzjak.

 


 Chron
i przed powstawaniem miażdżycy, a także wspiera ogólną odporność organizmu. 
Łagodzi też rozmaite schorzenia skórne, takie jak trądzik, reakcje alergiczne, opuchliznę czy owrzodzenia. Można nią smarować ukąszenia owadów. Zmniejsza swędzenie i przyspiesza regenerację skóry. Usuwa też plamki, które nieraz pojawiają się po uszkodzeniach skóry.

 

[/FMP]

 OPIS BOTANICZNY

       Kozieradka jest rośliną, która naturalnie występuje na terenach Eurazji, w takich krajach jak Turkmenistan, Uzbekistan, Litwa, Ukraina czy Estonia. Obecnie jest jednak uprawiana właściwie na całym świecie. Lubi ziemie wapienne, a do tego stanowiska słoneczne, nienarażone na silny wiatr.

        Nie jest zbyt wymagająca w uprawie. Kwitnie na przełomie czerwca i lipca. Jest to raczej niewielkich rozmiarów roślina jednoroczna cechująca się drobnymi listkami. Jej znakiem rozpoznawczym jest mdły zapach i charakterystyczny gorzkawy smak. Surowcem leczniczym są nasiona i ziele.

 

 GALERIA

1/3

2/3

3/3

 

 AKTYWNE SKŁADNIKI

 Flawonoidy – działające przeciwutleniająco i hamujące stany zapalne.


 Cholina, lecytyna, witaminy
 – witamina PP, karoten, witamina F, witamina B1.


 Pierwiastki
 – żelazo, fosfor, potas, wapń.


 Fitosterole
 – działanie antyoksydacyjne, niwelujące ataki wolnych rodników.


 Kumaryny
 – o działaniu rozkurczowym i przeciwobrzękowym.


 Fosfolipidy
 (lecytyna – 2-3%) – chroniące wątrobę i wspierające pracę układu żółciowego.


 Tłuszcze, śladowe ilości olejków eterycznych, saponiny steroidowe, a także kwas fitynowy, 
alkohole cukrowe i cyklitole (inozytol).

[FMP]

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

1. “Licząca sobie tysiące lat historia wykorzystania kozieradki w ziołolecznictwie nie pozostawia wątpliwości, że jest to bardzo skuteczny środek na wszelkie problemy z układem trawiennym. Wspiera produkcję enzymów: soku żołądkowego, trzustkowego oraz śliny. Dzięki temu kozieradka poprawia apetyt, ale też przyspiesza i ułatwia trawienie spożywanych pokarmów.”

 

2. “Ma właściwości odtruwające. Pomoże oczyścić organizm z niebezpiecznych toksyn, ale też wesprze jego naturalną odporność na ataki bakterii. Zdolność do ułatwiania trawienia po części przyczynia się także do zapobiegania takim chorobom jak marskość wątroby czy miażdżyca. W efekcie chronione jest też serce i układ krwionośny. Pomaga też chronić wątrobę przed uszkodzeniami przez niektóre leki.”

 

3. “Kozieradka korzystnie oddziałuje na produkcję czerwonych krwinek.

 

4. “Ma dobroczynny wpływ na układ żółciowy – zapobiega kamicy i działa żółciopędnie. Zdolność oddziaływania na cały układ trawienny pozwala na wyregulowanie wypróżnień eliminując zarówno biegunki, jak i zaparcia. Jest bardzo dobra na hemoroidy i jest źródłem białka oraz tłuszczy roślinnych posiadających wiele zalet dla organizmu.”

 

5. “Jest zalecana np. kulturystom, którym zależy na szybkim przybraniu masy mięśniowej, ale też ogólnie dla sportowców. Pomoże też odzyskać siły po przebytych chorobach i skróci czas rekonwalescencji. Korzystnie wpływa na sferę fizyczną i umysłową organizmu.Istnieją badania, które potwierdzają właściwości antydepresyjne kozieradki.”

 

 6. “Warto ją stosować także w przypadku nieżytów dróg oddechowych. Zahamuje kaszel i ułatwi oddychanie. Wspiera odbudowę błon śluzowych organizmu

 

7. “Ma świetny wpływ na skórę. Można używać jej zewnętrznie np. do leczenia wrzodów czy obrzęków, a także stanów zapalnych skóry. Ma działanie zmiękczające i powleka skórę warstwą ochronną. Łagodzi także podrażnienia wywołane przez ukąszenia owadów. Warto po nią sięgać także w formie okładów np. na problemy ze stawami czy złamania. Udowodniono także, że łagodzi dolegliwości związane z reumatyzmem.”

[/FMP]

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Herbata: 1 łyżeczkę nasion zalać przegotowaną wodą i odstawić do ostudzenia na około pół godziny. Można spożywać np. przed posiłkami dla pobudzenia apetytu. Nie powinno się jednak spożywać więcej niż 6 gramów w ciągu doby.


 Okłady:
 rozdrobnione nasiona kozieradki wymieszać z odrobiną wody, tak, by powstała 
pasta. Gotować przez 5 minut, po czym nałożyć na gazę i przykładać do skóry 2-3 razy dziennie. Dla pewności warto zwracać uwagę, czy nie pojawiają się niepożądane reakcje. 

 Maseczka do twarzy na cerę trądzikową i suchą: łyżeczkę nasion kozieradki w proszku połączyć z wodą, tak by powstała pasta i nałożyć na twarz aż do zastygnięcia. Następnie zmyć letnią wodą.

Lipa – w każdej chwili na przeziębienie

Kwiat lipy – Flos (Inflorescentia) Tiliae – zobacz co na jej temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKA

Z drzewa lipowego jest produkowany węgiel leczniczy, stosowany w leczeniu biegunek, przy zatruciach oraz niestrawności.

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Przeziębienia i infekcje

 Stany lękowe i nerwobóle

 Sucha skóra i włosy 

 Osłabienie oczu i stany zapalne (w tym spojówek i powiek)

 Słabe włosy i niska jakość skóry

 

 OPIS ZIOŁA

  Napar z kwiatów i liści lipy jest szczególnie przydatny w okresach przeziębieniowych i w przebiegu grypy. Rozgrzewa organizm powodując wytwarzanie interferonu, który jest odpowiedzialny pobudzanie organizmu do walki z patogenami. Kwiaty lipy wzmagają wydzielanie potu, a śluzy zawarte w naparze działają osłaniającozmiękczająco, przeciwkaszlowo i łagodzą podrażnionwe błony śluzowe gardła i układu pokarmowego. 

 


 
Flawonoidy wraz z olejkami eterycznymi i glikozydami fenolowymi posiadają właściwości uspakajające i rozkurczowe.

 


 
W kosmetyce napary z lipy wykorzystuje się przy stanach zapalnych oraz wtedy gdy jest potrzeba nawilżenia i osłony dla skóry suchej i tej podrażnionej wypryskami. Kwiaty lipy mają właściwości nawilżające skórę co powoduje wzrost elastyczności i sprężystości skóry. Zmniejsza się łojotok i hamuje procesy pękania i łuszczenia naskórka.

 


 
Płukanki z kwiatów i liści lipy wykorzystuje się gdy włosy mają tendencję do suchości, łupieżu suchego i gdy nie są odporne na uszkodzenia mechaniczne.

 


 
Kwiat lipy i liście stosuje się również przy okładach na oczy szczególnie przy stanach zapalnych spojówek i powiek, przy suchości oczu i uczuciu piasku w oczach. Kwiat lipy sprawdza się również gdy pracujemy długo przed komputerem lub oglądamy często telewizję i pojawiają się zmęczenia oczu, obrzęki, a nawet cienie i worki pod oczami po nieprzespanych nocach.

 Sam napar dodatkowo oczyszcza krew, a kąpiele pomagają przy nerwobólach.

[FMP]

 OPIS BOTANICZNY

        Lipa jest popularnym drzewem w Polsce, z pniem stosunkowo krótkim, natomiast u starszych okazów jest bardzo gruby. Posiada ciemnoszarą korę (czasami szarobrunatną) która biegnie wzdłuż spękaniami i sieciowato rozgałęzionymi listewkami.

        Liście są pojedyncze i skrętoległe, sercowate, a u nasady często asymetryczne. Na brzegach znajdują się karbowano-piłkowane ząbki.

Kwiaty są obupłciowe (żółte i białe) o przyjemnym zapachu. Wydaje orzeszkowe owoce nasienne.[/FMP]

 GALERIA

1/3

2/3

3/3

 SKŁADNIKI AKTYWNE

  100% najwyższej jakości kwiatów lipy zawiera:

Rutynę, hiperozyd, kwercytrynę, glikozyd flawonoidowy kemferolu – tiliroside (tylirozyd), astragalin (astragalinę). Tylirozyd zbudowany jest z kwasu p-kumarowego (p-coumaric acid), z glukozy oraz z kemferolu (kaemferol). Zawartość olejku w kwiatach wynosi 0,02-0,1-0,38%. Olejek zawiera farnesol (farnezol), farnesyl acetate (octan farnezylu), geraniol i eugenol. Proantocyjanidyny (proanthocyanidins). Śluzów jest około 10%. Garbniki. Do kwasów fenolowych obecnych w kwiatach lipy zalicza się: kwas kawowy, galusowy, chinowy i kwas chlorogenowy.

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

 Niemal każdy kto słyszał cokolwiek o naturalnych sposobach na grypę, wie, że właśnie kwiat lipy ma ogromne znaczenie. Warto wówczas podawać miód lipowy, ale też sam kwiat, liście i jego przetwory mają zbawienny wpływ na zdrowie ponieważ w miodzie jest bardzo dużo cukru, który upośledza odporność

1. “Przede wszystkim wykazuje działanie przeciwzapalne i zawiera potężną dawkę związków śluzowych, które stanowią powłokę osłaniającą błony śluzowe gardła czy płuc.”

2. “Obniży też gorączkę i przyniesie ulgę przy anginie, zapaleniu gardła czy oskrzeli.” [FMP]

3. “Jednocześnie kwiat i liście lipy przyspieszą proces usuwania toksyn z organizmu. Mają działanie napotne oraz moczopędne. Lepsze zdolności do wydalania skóry i nerek powodują, że organizm szybciej się oczyszcza i wraca do pełni zdrowia.”

4. “Napary z kwiatów i liści lipy zadziałają też łagodząco na skurcze mięśni, a także zwiększą produkcję soków żołądkowych oraz przyspieszą transport żółci do dwunastnicy. Zapobiegają w ten sposób osadzaniu się kamieni żółciowych, ale też poprawią proces trawienia, łagodząc nudności czy niestrawność.”

5. “Ponadto lipa ma właściwości uspokajające. Szczególnie docenią ją osoby, które żyją w przewlekłym stresie i są narażone na duży wysiłek intelektualny.

6. “Napar z kwiatów lipy pomoże się wyciszyć, a także ułatwi zasypianie. Kwiaty lipy można dodać też do wieczornej kąpieli, żeby zmniejszyć problemy z bezsennością.”

 

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

  Młodzież od 12 lat, dorośli i pacjenci w podeszłym wieku

 Pojedyncza dawka 2 g (ok. 2 łyżeczki) kwiatu lipy zalać 150 ml wrzącej wody, naparzać pod przykryciem przez ok. 15 minut i przecedzić. Pić 2-4 razy dziennie między posiłkami świeżo przygotowany napar.

  Dzieci w wieku od 4 do 12 lat

Pojedyncza dawka 1 g (ok. 1 płaskiej łyżeczki) kwiatu lipy zalać 150 ml wrzącej wody, naparzać pod przykryciem przez ok. 15 minut i przecedzić. Pić 2-4 razy dziennie między posiłkami świeżo przygotowany napar.

Stosowanie u dzieci w wieku poniżej 4 lat nie jest zalecane. 

 
Literatura cytowana
1.http://rozanski.li/397/kwiat-lipy-flos-inflorescentia-tiliae-w-fitoterapii/
2.BERNADZKI E., BOLIBOK L., BRZEZIECKI B., ZAJĄCZKOWSKI J., ŻYBURA H., 1998. Compositional dynamics of natural forests in the Białowieża National Park, northeastern Poland. Journal of Vegetation Science 9: 229- 238.
3.BOBROVSKIJ P., 1863. Materialy dlâ geografii i statistiki Rossii, sobranye oficerami generalnogo štaba. Grodnenskaâ Guberni. Sankt-Petersburg.
4.BOROWIK-DĄBROWSKA M., DĄBROWSKI M. J., 1973. Naturalne i antropogeniczne zmiany roślinności Białowieskiego Parku Narodowego. Archeologia Polski 18, 1: 181-200.
5.BRINCKEN J., 1826. Mémoire descriptif sur la forêt imperiale de Białowieża, en Lithuanie. Glücksberg, Warszawa.
6.DASZKIEWICZ P., JĘDRZEJEWSKA B., SAMOJLIK T., 2004. Puszcza Białowieska w pracach przyrodników 1721-1831. Wyd. Naukowe Semper, Warszawa. DĄBROWSKI M. J., 1959. Późnoglacjalna i holoceńska historia lasów Puszczy Białowieskiej. Część I. Białowieski Park Narodowy. Acta Societatis Botanicorum Poloniae 28(2): 197-248.
7.FALIŃSKI J. B., PAWLACZYK P. 1991. Zarys ekologii. W: Lipy. Nasze drzewa 
8.https://pl.wikipedia.org/wiki/Lipa
9. Iwaniuk A.: „Atlas ziół krajowych”, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2006.
10. Rogala J., Maciej R.: „Zioła dla zdrowia i urody”, Wydawnictwo Olejsiuk, Ożarów Mazowiecki 2016.
11. Górnicka J.: „Apteka natury”, Wydawnictwo MARTEL, Kalisz 2005.
12. Rogala J., Maciej R.: „Boża apteka”, Wydawnictwo Olejsiuk, Ożarów Mazowiecki 2016.
 
[/FMP]

Kwiat granatu – silna antyoksydacja

Kwiat granatu (Punica Granatum) zobacz co na jego temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKI

 Granat (Punica Granatum) jest rośliną o bogatej symbolice. Ponieważ jest znany od tysięcy lat i uprawiany w basenie Morza Śródziemnego, występuje na stronach Biblii, gdzie owoce granatu są symbolem płodności.

 

 Drzewo to pozostaje zielone przez większość roku i nie wymaga szczególnej pielęgnacji czy korzystnych warunków, dlatego bywa kojarzone z dobrobytem i szczęściem. Granat bywa też symbolem nowego życia i łatwo go rozpoznać na wielu ikonach i dziełach nawiązujących do wyobrażeń Jezusa Chrystusa i innych postaci świętych.

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 zatoksycznienie organizmu (liście granatu są kopalnią antyoksydantów)


 choroby serca i układu krążenia


 siwienie włosów i ich osłabienie


 afrodyzjak


 ogólne zniechęcenie i pogorszenie nastroju


 osłabienie i przewlekły stres


 nadwaga


 cukrzyca


 przesuszona, podrażniona skóra


 oznaki starzenia


 obniżone libido


 problemy z erekcją, impotencja


 artretyzm


 stany zapalne


 zespół napięcia przedmiesiączkowego

 

 OPIS ZIOŁA

 Choć właściwie każdy element granatu – jego owoce, łupiny i liście niosą wiele korzyści dla naszego organizmu, to jednak kwiat granatu jest najlepszym rozwiązaniem do stosowania na co dzień, przez cały rok.

Dzięki swoim niespotykanym właściwościom jest często wykorzystywany jako środek leczniczy. Regularne spożywanie takiego naparu chroni przed wieloma chorobami. Pewną ciekawostką jest też działanie poprawiające życie seksualne, a także chroniące przed rakiem prostaty. Dawniej, w Chinach stosowano ten specyfik przeciw siwieniu włosów.


 
Kwiat granatu przyjmowany codziennie lub nawet okazjonalnie pomaga w łagodzeniu 
dolegliwości związanych z menopauzą i miesiączką. Jest polecany dla osób walczących z artretyzmem i stanami zapalnymi w organizmie. Niebagatelne jest również jego znaczenie w walce z rozmaitymi nowotworami i profilaktyce. 

 

 Szerszemu gronu ludzi kwiat granatu jest znany z właściwości pomagających utrzymać prawidłowy poziom glukozy we krwi. Suszony kwiat granatu często jest stosowany w kosmetyce. Można go znaleźć w składzie mydeł czy soli do kąpieli.

[FMP]

 OPIS BOTANICZNY

      Granatowiec jest rośliną należącą do rodziny krwawnicowatych, która zwykle przybiera formę krzewu, ale w zależności od odmiany może również wyrosnąć na solidne, nawet pięciometrowe drzewo. Najczęściej spotykane są jednak drzewka sięgające od 30 cm do 2 metrów.

 

     Naturalnie występuje w Indiach, na Bliskim Wschodzie, w Azji Zachodniej i na Kaukazie. Kwiaty granatu rosną na końcach gałęzi. Mają kolory od intensywnej czerwieni aż po odcienie biało-czerwone. Są nieduże – mają kształt dzwonka, a średnica pojedynczego kwiatu nie przekracza 4 cm. Z powodzeniem można je hodować w doniczkach we własnym domu lub ogrodzie. [/FMP]

 GALERIA

1/5

2/5

3/5

4/5

5/5

 

 AKTYWNE SKŁADNIKI

 Flawonoidy i polifenole – odpowiadające za działanie przeciwgrzybicze, antyoksydacyjne i chroniące przed nowotworami.


 Kwas punikowy
 (działający przeciwzapalnie), izomer kwasu punikowego, wielonienasycone 
kwasy tłuszczowe, w tym kwas linolowy i kwas oleinowy (o działaniu antyoksydacyjnym i wspierające walkę oraz przeciwdziałanie nowotworom, a także mające charakter odmładzający).


 Witamina E oraz fitoestrogeny
 – tzw. roślinne hormony wykazujące działanie 
przeciwnowotworowe, szczególnie w przypadku raka piersi. Pomagają przedłużyć młodość i łagodzą np. nieprzyjemne dolegliwości związane z menopauzą czy zespołem napięcia przedmiesiączkowego.

[FMP]

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

 Działanie przeciwnowotworowe – badania z ostatnich 40 lat wykazały, że granat jest najobfitszym źródłem składników aktywnych, które wykazują działanie przeciwnowotworowe.

 


 KOPALNIA ANTYOKSYDANTÓW 
– Wysoka zawartość przeciwutleniaczy wymiata wolne rodniki z organizmu, zwalcza stany zapalne i pomaga w leczeniu 
nadciśnienia krwi. Działanie tych składników zapobiega też uszkadzaniu komórek w organizmie przez wolne rodniki i wspiera oczyszczanie z toksyn. Dzięki temu wpływa na lepsze funkcjonowanie wątroby oraz nerek zapobiegając chorobom tych ważnych organów. Łagodzenie stanów zapalnych, również tych typowych dla artretyzmu. Poprzez hamowanie uszkodzeń w organizmie spowalnia postępowanie Alzheimera procesów starzeniowych.

 


 Zalecany dla cukrzyków
 – nie dopuszcza do stwardnienia i pogrubienia żył oraz tętnic. 
Ponadto zmniejsza wchłanianie złego cholesterolu. Redukuje też dolegliwości związane z cukrzycą i pomaga utrzymać odpowiednie, zdrowe stężenie glukozy we krwi.

 


 Wspiera odchudzanie
 – zalecany osobom, które walczą z nadwagą i otyłością. 
Poprawa życia erotycznego – niweluje problemy z erekcją, niskim libido, a nawet walczy z impotencją.

 


 Działa przeciwwirusowo, przeciwgrzybiczo i przeciwbakteryjnie
 zapobiegając bardziej 
pospolitym chorobom i wspierając układ immunologiczny.

 


 Działanie odmładzające i dodające witalności
 – zaleca się stosowanie kwiatów granatu w 
stanach przewlekłego stresu, zmęczenia, przed i w trakcie menopauzy. Susz kwiatów granatu jest wykorzystywany w tworzeniu kosmetyków DIY. Można go dodać np. do mydeł. Świetnie sprawdza się również jako peeling. Dzięki swojemu kolorowi bywa wykorzystywany jako naturalny barwnik.

 

 Wspiera produkcję kolagenu, a więc spłyca istniejące już zmarszczki – niezależnie od tego czy jest stosowany jako składnik kosmetyków czy spożywany jako napar, czy susz. Zmniejsza pory i działa ściągająco na skórę. Dodany do kosmetyków poprawia również jej naturalny koloryt.

 

 

 Kwiat granatu jest bezpieczny także dla kobiet w ciąży. Dowiedziono, że znacząco zmniejsza ryzyko wystąpienia uszkodzeń mózgu u dziecka.

 

 

 Dzięki zawartości fitoestrogenów zwanych roślinnymi hormonami z powodzeniem przedłużają młodość i zmniejszają objawy menopauzy. Zaleca się spożywanie go dla łagodzenia bólów miesiączkowych i objawów PMS. U panów w średnim wieku może łagodzić objawy andropauzy.

 

 Nie od dziś znane są także właściwości poprawiające ogólne samopoczucie i nastrój. Napary z suszonych kwiatów granatu warto pić codziennie, by zmniejszyć skutki przewlekłego stresu.

 

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

Z suszonych kwiatów granatu można przyrządzić napar lub spożywać jako dodatek do innych potraw w formie proszku.


 Napar:
 należy zalać 1-2 łyżeczki suszu gorącą wodą (nie wrzątkiem!), następnie przykryć i 
poczekać kilka minut. Dla zniwelowania intensywnego, nieco cierpkiego smaku herbaty można dodać np. miód, ksylitol lub inne dodatki. Można spożywać na ciepło i na zimno.


 Susz:
 świetnie sprawdzi się jako dodatek np. do jogurtów, deserów czy muesli, koktajlu bądź 
sałatki owocowej.

 

[/FMP]