Autor: Fitoterapia.pl

Dziewięćsił – Legendarna moc, legendarnego zioła

Legendarna siła dziewięciu mocy zamknięta w jednym ziole.

Panie i Panowie poznajcie dziewięćsił.

 CIEKAWOSTKA

Dziewięćsił (Carlina acaulis) – Jedna z legend głosi, że dziewięćsił powstał z łez Heleny Trojańskiej, gdy porwał ją Parys. Górale wierzyli, że ma magiczną moc 9 sił i każda z tych mocy jest 9 razy silniejsza od mocy innych roślin.

 

Znane jest także podanie, które mówi, że dziewięćsił jest gwiazdą, która przybyła z nieba i została wśród ludzi. W górach, na terenie nie tylko Tatr, ale też np. w Alpach suszony kwiat tej rośliny zdobi wnętrza domów. Ma za zadanie przepędzać złe moce. [FMP]

Inne nazwy: kąślina, czartopłoch, rozetek, zajęcza rzepa. W Polsce jest znakiem rozpoznawczym Tatr, zdobi także herb jednej z gmin w Bieszczadach. Co ciekawe, liście dziewięćsiła zwijają się, kiedy ma pojawić się deszcz.

 

 

KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

– Problemy dermatologiczne – trądzik, wypryski

– Zatrzymywanie wody w organizmie

– Przewlekły stres oksydacyjny

– Kłopoty z trawieniem

– Upośledzony metabolizm

– Zaparcia i brak apetytu

– Choroby pasożytnicze

 

 

OPIS

      Dziewięćsił bezłodygowy poza intrygującą nazwą i legendą, posiada także wiele równie ciekawych właściwości. Już w średniowieczu w naszym kraju doceniano jego lecznicze moce. Podobnie jak inne zioła działa antybakteryjnie, przeciwwirusowo i grzybobójczo, z tą tylko różnicą, że znacznie silniej. Dzięki temu świetnie sprawdza się w leczeniu wszelkich problemów metabolicznych. Pomoże na zaparcia i na kłopoty z trawieniem.


› Zwiększa produkcję soków żołądkowych.

› Warto podsunąć wywar z korzenia dziewięćsiła niejadkowi – na pewno spojrzy na jedzenie z większym apetytem. Pomoże również przy pierwszych objawach przeziębienia i grypy.

›  Ma działanie napotne i moczopędne, przez co wspiera szybsze usuwanie toksyn z organizmu. Nada się także do płukania jamy ustnej w infekcjach gardła.

› Jeśli zawodzą inne sposoby na problemy skórne, takie jak trądzik czy liszaje albo podrażnienia bądź nawet trudno gojące się rany, to odwar z dziewięćsiła powinien pomóc.

 

 

 AKTYWNE SKŁADNIKI


» Żywica, fenolokwasy (chlorogenowy, kawowy, syryngowy, cynarowy) oraz kwercetyna, apigenina oraz luteolina– stanowiące naturalne antyoksydanty chroniące między innymi przed nowotworami


» Fitosterole – czyli roślinny „dobry cholesterol”


» 2% olejków eterycznych (karlinoksydu, karlinenu), garbniki


» Inulina – która działa na jelita jak prebiotyk, chroni przed atakami bakterii i grzybów, a przy tym wspiera procesy metaboliczne.

[/FMP]

GALERIA

1/4

2/4

3/4

4/4

[FMP]

 

SPEKTRUM DZIAŁANIA

1. “Nietypowe połączenie i proporcje poszczególnych substancji czynnych dziewięćsiła powoduje, że ma on szerokie zastosowanie w domowych terapiach wielu schorzeń. Jest przydatny w leczeniu przeziębień i grypy. Wyciąg z dziewięćsiła zadziała napotnie i moczopędnie przyspieszając wydalanie toksyn z organizmu. Znane są także właściwości wspierające prawidłowe funkcjonowanie układu immunologicznego człowieka” 

2. “Zawarte w dziewięćsile składniki skutecznie blokują ataki gronkowców, a przy tym nie dopuszczają do rozwoju nawet bakterii odpornych na antybiotyki. Pomoże w odkrztuszaniu wydzieliny zalegającej w płucach. Korzeń dziewięćsiłu wyróżnia się działaniembakteriobójczym, grzybobójczym i przeciwwirusowym. Z tego względu skutecznie obniży gorączkę i okaże się wsparciem w walce z innymi infekcjami organizmu.” 

3. “Herbaty czy też napary z dziewięćsiła poleca się spożywać w przypadku problemów z trawieniem lub w sytuacji, gdy nie domaga wątroba lub woreczek żółciowy. To zioło podziała stymulująco na proces powstawania naturalnych enzymów organizmu, a więc przyspieszy produkcję śliny i soków trawiennych.”

4. “Zaleca się stosowanie go u osób, które mają mniejszy apetyt.”

5. “Idąc dalej tym tropem, łatwo dzięki tym naparom pozbyć się kłopotów ze spowolnioną przemianą materii. Przyniesie ulgę w zaparciach. Korzeń dziewięćsiła bywa też wykorzystywany w kosmetologii. Przyspiesza gojenie się ran, poprawia ogólny stan skóry, ma działanie łagodzące i antyseptyczne. Zwalczy świerzb czy liszaje. Przestudzony wywar warto wykorzystać do płukania gardła, gdy czujemy, że zaczyna boleć.”

 

 

JAK STOSOWAĆ?


♥Herbata – 1 łyżeczkę korzenia gotować na małym ogniu przez 20 minut w szklance wody (dolewając trochę wody gdy odparuje)


♥ Odwar – 1 łyżeczkę korzenia gotujemy w szklance wody bez przykrycia, tak żeby odparowała połowa zawartości. Wywar także można zastosować do przemywania skóry. 

Nie zaleca się przyjmowania kobietom w ciąży, w czasie laktacji oraz osobom przyjmującym inne leki o podobnym działaniu, gdyż może wchodzić z nimi w interakcje. Dawkowanie powinno być dobrane indywidualnie przez fitoterapeutę. [/FMP]

Muira puama – żeby konar mężczyzny zapłonął!

Jedyne zioło o tak dobrze przebadanych właściwościach, korzystnie wpływających na libido u mężczyzn jak i u kobiet. Poznaj lepiej muire puamę:

 

 CIEKAWOSTKI

Muira puama (Marapuama, Potency Wood, Lirosima ovata) bywa nazywana także drzewem potencji i wigoru.

Amazońskie plemiona wykorzystywały korę tej rośliny do wzmacniania siły i witalności u mężczyzn. Silnie oddziałuje zarówno na psychikę, jak i na ciało. Niesie sporo korzyści także kobietom. Dopiero od niedawna zaczęto doceniać jej właściwości w Europie.

 

 

 WSKAZANIA DO STOSOWANIA

– Zaburzenia pracy układu nerwowego

– Zaburzenia sprawności seksualnej

– Impotencja (naturalna alternatywa dla wiagry czy cialisu)

– Depresja, apatia i przewlekły stres

– Zaburzenia koncentracji i pamięci

[FMP]

 

 OPIS

       Muira puama swoją siłę zawdzięcza aktywnym składnikom, które nasilają neurotransmisję w układzie noradrenergicznym i serotoninergicznym, tym samym hamują wychwyt doneuronalny noradrenaliny – oznacza to, że zioło takie działa przeciwdepresyjnie i poprawia nastrój. Nie powoduje halucynacji ale znacząco redukuje nerwice wegetatywne i pobudzenie psychoruchowe (jak zespół niespokojnych nóg).


›  Muira puama jest wyjątkowym afrodyzjakiem – u mężczyzn wspomaga erekcję, a u kobiet zwiększa częstotliwość oraz jakość doznawanego orgazmu.


›  Po przebadaniu 202 kobiet przed i po menopauzie wykazano, że ocena seksualności wzrosła u 65% kobiet, natomiast u mężczyzn było to 71% badanych.


›  Najszerszym badaniem jakie wykonano, było to przeprowadzone na 2000 mężczyzn w średnim wieku (około 45 lat) 72% z nich zwiększyło częstotliwość współżycia, a 52% zaobserwowało znaczące przedłużenie erekcji.


›  Muira puame stosuje się zarówno dla wsparcia witalności jak i tonik nerwowy, leczący przewlekłe degeneracyjne schorzenia nerwowe. Dodatkowo likwiduje znużenie, brak pożądania, drżenia i impotencję seksualną.


›  Przyjmowanie doustne w dawce 100-300mg / kg masy ciała całkowicie zapobiegało wzrostowi lęku – co oznacza, że muira puama wykazuje niezwykłe efekty adaptogenne w przewlekłym stresie.


›  Jedno z badań przeprowadzonych na mężczyznach z zastosowaniem 1000-1500mg ekstraktu 4:1 muira puamy wykazało, że 51% zgłosiło poprawę w zakresie stałej erekcji po 2 tygodniach stosowania. W przeciwieństwie do viagry nie ma konieczności przyjmowania jej tuż przed seksem ponieważ systematyczne stosowanie trwale poprawia erekcje.


›  Natomiast w badaniach na myszach potwierdzono, że wolne rodniki w podwzgórzu zmniejszyły się o 16,3% i zmniejszały karbonylki białka w móżdżku o 43% i prążkowiu o 51%. Pojawił się również wyraźny wzrost peroksydazy glutationowej w hipokampie oraz wzrost katalazy w pozostałych miejscach (peroksydaza i katalaza są enzymatycznymi mechanizmami antyoksydacyjnymi).

[/FMP]

 

 AKTYWNE SKŁADNIKI MUIRY PUAMY

» Kwasy tłuszczowe i estry kwasów tłuszczowych – dodające energii oraz stanowiące jeden z budulców w organizmie, redukujące stężenie cholesterolu we krwi. 


»  Sterole roślinne – tzw. dobry, roślinny cholesterol, zmniejszający ryzyko wystąpienia np. miażdżycy czy choroby wieńcowej, działające antyoksydacyjnie i przeciwnowotworowo. 


»  Triterpeny, seskwiterpeny i monoterpeny – wykazujące działanie przeciwpasożytnicze. 

 

» Alkaloidy– działanie przeciwbakteryjne, uśmierzające ból, pobudzające układ nerwowy, poprawiające nastrój.

 

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA MUIRY PUAMY

Najbardziej znaną właściwością muiry jest oczywiście jej działanie stymulujące potencję. 

1. “Dodaje energii, obniża poziom stresu i zapewnia lepsze ukrwienie narządów płciowych, przez co poprawia erekcję u panów, zaś u kobiet wpływa na lepszą jakość orgazmu.” 

2. “Muira puama stymuluje układ nerwowy aktywując czynnik wzrostu neuronów. Dzięki temu są one lepiej odżywione i wydłuża się ich żywotność. W ten sposób z kolei poprawia się wydolność psychiczna oraz fizyczna organizmu, a to natomiast umożliwia łatwiejsze radzenie sobie ze stresem.”

3. “Ma zbawienny wpływ na życie osób przebywających w przewlekłym napięciu nerwowym. Nie tylko pozwala go lepiej znieść, ale jednocześnie powoduje, że stres nie pozostawia trwałych uszkodzeń mózgu. Muira puama ułatwia regenerację komórek i neuronów, ale też ogólnie poprawia nastrój.”

4. “Jednocześnie ma ogromne znaczenie dla osób pracujących umysłowo, uczniów i studentów Muira puama wspiera procesy pamięciowe, koncentrację i ułatwia naukę, zwiększając ilość zapamiętywanych informacji.“

5. “Warto także wspomnieć, że muira puama korzystnie wpływa na pracę układu trawiennego. Zwiększa bowiem jego zdolność do przyswajania składników odżywczych i reguluje jego działanie. Poprawia ogólną witalność organizmu.”

 

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

♦ Wsyp łyżeczkę kory do 200 ml wody i doprowadź do wrzenia. Gotuj na wolnym ogniu przez 15 minut. Dawkowanie powinno być dobrane indywidualnie przez fitoterapeutę.

Pokrzywa – zmora dzieciństwa, zbawienie dla dorosłych

Największy wróg dzieciństwa, popularnie występujący w całym kraju okazuje się bardzo dobrym surowcem leczniczym wykorzystywanym w farmakologii.

 

CIEKAWOSTKI

POKRZYWA (Urtica dioica L.) – Choć o leczniczych i kosmetycznych właściwościach pokrzywy słyszał chyba każdy, to można powiedzieć, że jest to raczej niedoceniana roślina.

       Tymczasem od czasów Hipokratesa, poprzez średniowiecze, aż po wiek XIX była ceniona za swoje właściwości lecznicze, ale też za zastosowanie w przemyśle przędzalniczym i jako pasza dla zwierząt. 

       Później uznano ją nagle za pokarm dla ubogich, a z takimi rzeczami wyższe klasy nie chciały mieć do czynienia. Paradoksalnie trudne czasy wojny znowu otworzyły ludziom oczy na szerokie zastosowanie tej rośliny również w kulinariach.

       Pewną ciekawostką jest fakt, że dawniej liście pokrzyw służyły do konserwowania żywności. Natomiast pszczelarze wykorzystują niekiedy pokrzywę do odstraszania żab od uli. Meksykanie do dziś uważają, że kąpiele z dodatkiem pokrzywy chronią przed złymi urokami ze względu na jej „ostry” charakter.

 

WSKAZANIE DO STOSOWANIA

– Słabe włosy i paznokcie

– Cukrzyca i wysoki poziom cukru we krwi

– Spowolniona przemiana materii

– Obrzęki o różnych przyczynach

– Nadciśnienie i niewydolność krążeniowa

– Ogólne osłabienie organizmu

– Stany zapalne

– Kamica moczowa

– Niedokrwistość i anemia

– Problemy skórne, trudno gojące się rany

– Niewydolność trzustki

– Reumatyzm

– Zatrucia pokarmowe

– Słaba odporność

– Żylaki odbytu

– Reumatyzm

 

[FMP]OPIS

       Pokrzywa w naszej szerokości geograficznej jest dość pospolitą, a przez to często niedocenianą rośliną. Tymczasem ma liczne zastosowania nie tylko w medycynie ludowej, ale też w innych dziedzinach życia.

        Dla przeciętnej osoby chcącej zadbać naturalnie o swój organizm pokrzywa powinna być pierwszym zielem, po jakie sięgnie. Często jest określana mianem naturalnego antybiotyku, ponieważ chroni przed pospolitymi chorobami i wzmacnia naturalne mechanizmy obronne organizmu.

›  Ma działanie przeciwzapalne i antybakteryjne, a także moczopędne. Świetnie sprawdzi się u osób, które mają problemy z niedokrwistością i nadciśnieniem.

›  Poprawia krążenie krwi, ale też chroni przed miażdżycą. Pomaga pozbyć się obrzęków, które często są następstwem problemów z krążeniem. Poza działaniem przeciwobrzękowym, zapobiega powstawaniu kamieni moczowych. Jednocześniełagodzi objawy reumatyzmu skutecznie oczyszczając krew.

›  Warto mieć też pokrzywę pod ręką w przypadku chorób i problemów skórnych. Wykazuje działanie przeciwłojotokowe, dlatego chroni włosy przed przetłuszczaniem i łupieżem, a skórę przed trądzikiem.

 

 

OPIS BOTANICZNY

       Pokrzywa jest niewysoką wiatropylną byliną. Zimę spędza pod powierzchnią ziemi, by w marcu znów wyjrzeć na światło dzienne. Jej kwitnienie przypada na okres pomiędzy czerwcem, a październikiem.

 

Zarówno liście, jak i łodyga są pokryte parzydełkami, które potrafią wywołać bolesną reakcję alergiczną u ludzi i zwierząt. Na dziko występuje w Europie, Azji, Ameryce Północnej i w niektórych częściach Afryki. Lubi wilgotne i żyzne gleby. Świetnie czuje się w lasach. Surowcem zielarskim są liście, korzeń i nasiona.

 

GALERIA

1/5

2/5

3/5

4/5

5/5

 

 

 AKTYWNE SKŁADNIKI

»  Pierwiastki: magnez, wapń, fosfor, siarka, żelazo, potas, krzem, jod, sód – odpowiadające za prawidłowe funkcjonowanie całego organizmu i narządów wewnętrznych.

»  Witaminy: A, B2, C, K – wspierające działanie układu immunologicznego

»  Kwas pantotenowy – chroni przed chorobami skórnymi i zaburzeniami układu mięśniowego.

»  Kwasy organiczne, związki aminowe, garbniki – wspierające naturalne bariery i mechanizmy ochronne organizmu.

»  Olejki eteryczne, serotonina (hormon szczęścia), histamina, sole mineralne, chlorofil, karotenoidy, fitosterole – naturalny „dobry” cholesterol.

»  Flawonoidy – o działaniu przeciwzapalnym i przeciwnowotworowym

»  a także: Beta-sitosterol, kwas trans-ferulowy, dotriakotan, kwas erukowy, kwas ursolowy, skopeletyna, rutyna, kwercetyna i p-hydroksybenzalkohol.

 

[/FMP]

SZEROKIE SPEKTRUM LECZNICZEGO DZIAŁANIA

  1. “Jedną z najważniejszych cech pokrzywy jest jej działanie moczopędne i przeciwobrzękowe. Dzięki temu łagodzi objawy związane z nadciśnieniem i niewydolnością krążenia. Jednocześnie ma właściwości hamujące krwawienie, ale również rozgrzewa i pobudza krążenie krwi.”
  1. “Dla osób ze skłonnościami do chorób układu krwionośnego (np.anemia) i metabolicznych duże znaczenie będą miały też właściwości odżywcze i obniżające poziom cukru we krwi. Tym samym pokrzywa może zapobiegać miażdżycy i wspierać terapię cukrzycy.”
  1. “Pokrzywa ma też działanie wspierające odnowę tkanek organizmu, a także korzystnie wpływa na proces produkcji krwi.Wspiera terapię niedokrwistości.”
  1. “Pokrzywa znakomicie odtruwa organizm. Przez specjalistów od ziołolecznictwa jest uważana niekiedy za naturalny antybiotyk. Stanowi doskonały sposób na to, żeby wzmocnić organizm w okresach zwiększonego ryzyka zachorowania na grypę czy przeziębienia, ale też po prostu oczyścić się z toksyn.”
  1. “Pokrzywa sprawdza się też w przypadku chorób układu moczowego.Ma właściwości przeciwkamicze, a więc nie dopuszcza do powstawania kamieni w układzie moczowym.”
  1. “Reguluje także proces przemiany materii chroniąc przed podobnymi dolegliwościami w przyszłości. Ponieważ wykazuje także właściwości łagodzące, blokuje rozwój stanów zapalnych w układzie moczowym i przewodzie pokarmowym. Tym samym wspiera także cały układ immunologiczny.”
  1. “Pomimo iż ma jedynie niewielki wpływ na wydzielanie żółci, znakomicie poprawia trawienie i ułatwia wchłanianie ważnych składników odżywczych z pokarmu. Pokrzywa bywa też stosowana w leczeniu reumatyzmu. Jest naturalnym środkiem oczyszczającym krew, dlatego też poprawia kondycję i samopoczucie osób borykających się z tym schorzeniem.”
  1. “Niektórzy zalecają picie herbaty z pokrzywy jako sposób na wiosenne przesilenie.Dodaje energii i chroni organizm przed łapaniem infekcji.”
  1. “Od lat ekstrakty z pokrzywy są stosowane w przemyśle kosmetycznym. Często można je znaleźć np. w szamponach do włosów czy w kosmetykach do pielęgnacji cery trądzikowej. Wszystko dziękidziałaniu przeciwłojotokowemu. Blokuje dzięki temu powstawanie trądziku, łupieżu i chroni przed wypadaniem włosów i ich przetłuszczaniem.Sama pokrzywa natomiast choć „na świeżo” wywołuje reakcję alergiczną skóry, to odpowiednio przetworzona może przyspieszać gojenie ran i działać regenerująco. Leczy też łojotokowe zapalenie skóry, a także zwyczajnie poprawia jej koloryt.”

 

WŁAŚCIWY SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

[FMP]

♥ Napar z pokrzywy – 2 łyżki suszonych liści zalej szklanką wrzątku. Po 10 minutach odcedź.

Nie stosować przed i po operacjach, a także w przypadku nowotworowych zmian macicy. 

 

Literatura cytowana

Leksykon roślin leczniczych. Ed.: A. Rumińska, A. Ożarowski

Pieszak M., Mikołajczak P.Ł.: Właściwości lecznicze pokrzywy zwyczajnej (Urtica dioica L.). Postępy Fitoterapii. 2010

Wagner H, Willer F, Samtleben R, Boos G. Search for the antiprostatic principle of stinging nettle (Urtica dioica) roots. Phytomedicine 1994

Iwaniuk A.: „Atlas ziół krajowych”, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2006.

Lewakowicz- Mosiej T.: „Zioła w leczeniu chorób cywilizacyjnych”, Zysk i S-ka Wydawnictwo, Poznań 2017.

Rogala J., Maciej R.: „Zioła dla zdrowia i urody”, Wydawnictwo Olejsiuk, Ożarów Mazowiecki 2016.

Fijołek M.: „Zioła w ogrodzie”, Wydawnictwo SBM, Warszawa 2016.

Górnicka J.: „Apteka natury”, Wydawnictwo MARTEL, Kalisz 2005.

Rogala J., Maciej R.: „Boża apteka”, Wydawnictwo Olejsiuk, Ożarów Mazowiecki 2016.

[/FMP]

Cukrzyca typu 2 – Czy istnieją na nią zioła?

Jak odpowiednio dobrać zioła dla cukrzyka?

Żeby to zrobić, trzeba sięgnąć do źródła problemu. W przypadku cukrzycy typu drugiego problemy mogą być dwa:

  1. Zaburzenie wydzielania insuliny, transportującej cukier z krwi do komórek.
  2. Insulinooporność czyli stan obniżonej wrażliwości komórek na działanie insuliny.

Oby dwa punkty w konsekwencji powodują podwyższony poziom cukru we krwi, który dla organizmu jest TOKSYCZNY.

Zioła, które znajdziesz poniżej mają działanie hipoglikemizujące, czyli obniżające poziom cukru we krwi. Są bardzo skuteczne w swoim działaniu i co najważniejsze – nie zaburzają naturalnego metabolizmu organizmu (w przeciwieństwie do leków), dlatego powinny być podstawą w leczeniu cukrzycy typu 2.

 

ZALECANE ZIOŁA:

  1. Liść morwy białej (do stabilizacji poziomu cukru i zwiększania wrażliwości komórek na insulinę)
  2. Ziele rutwicy (ma udokumentowane działanie hipoglikemiczne i wykonuje się z niej leki przeciwcukrzycowe hamujące wchłanianie glukozy z jelit do krwi, hamujące syntezę glukozy w wątrobie i zwiększające zużycie glukozy przez tkanki.)
  1. Rdestowiec japoński (zmniejszanie objawów i skutków ubocznych cukrzycy)

 

*Odchudzanie* Składniki morwy białej i ziela rutwicy, stabilizują poziom cukru we krwi utrudniając powstawanie nowej tkanki tłuszczowej, a składniki rdestowca japońskiego mają udowodnione działanie przyspieszające spalanie tkanki tłuszczowej, dlatego sprawdzą się nie tylko u osób z cukrzycą i insulinoopornością ale także u osób chcących się odchudzić!

  

JAK DOBRZE PRZYGOTOWAĆ ZIOŁA?

 

RDESTOWIEC JAPOŃSKI

  1. Napar z kłączy rdestowca: 2 łyżki rozdrobnionych kłączy zalać 2 szklankami wrzącej wody; odstawić pod przykryciem na 30-40 minut, przecedzić. Wypić w 4 porcjach w ciągu dnia (po 1 szklanki). Naparem można przemywać skórę (trądzik, łojotokowe zapalenie skóry, wypryski, owrzodzenia) 2-6 razy dziennie. Korzystnie działają również okłady na schorzałe miejsca, które trzeba trzymać 20-25 minut (3 razy dziennie). Kuracja powinna trwać 3-6 miesięcy, przy czym co miesiąc należy uczynić przerwę (1-2-tygodniową) w zażywaniu preparatu. Napar używać również do przemywania i okładów na skórę.

 

  1. Nalewka rdestowcowa– Tinctura Reynoutriae: 1 część suchych i rozdrobnionych kłączy rdestowca zalać 5 częściami alkoholu 40-50%, zamknąć szczelnie i pozostawić do maceracji na 7-10 dni, po czym przefiltrować. Zażywać 2-3 razy dziennie po 5-10 ml w 100 ml wody zdrojowej (np. Jan, Słotwinka, Wielka Pieniawa, Stefan) lub przegotowanej. Stosować dwa tygodnie. Na każdy kwartał w roku powinno przypadać 1-2 kuracje. Ponadto używać zewnętrznie jak ekstrakt rdestowcowy. Nadaje się do wcierania w umyte włosy, przy wypadaniu, przedwczesnej siwiźnie i łamliwości włosów.

 

*** Zdecydowanie lepsze właściwości będzie mieć nalewka (ogromne ilości resweratrolu zawartego w korzeniu rdestowca, rozpuszczają się właśnie w alkoholu). Napary będą dobre dla składników, które rozpuszczają się w wodzie. Dlatego najlepiej przygotować nalewkę z części zakupionego zioła, a z pozostałych pić napary do czasu, aż nalewka będzie gotowa do spożycia.

 

 

ZIELE RUTWICY

Napar: 2,5 łyżeczki ziela zalać szklanką wrzącej wody, przykryć i odstawić do naciągnięcia na minimum 15 minut. Przecedzić. Wypijać zawsze świeży napar 2-3 razy dziennie.

Środki ostrożności

Osoby chore na cukrzycę powinny skonsultować stosowanie rutwicy z lekarzem i w razie potrzeby zmodyfikować dawkę leków przeciwcukrzycowych.

 

MORWA BIAŁA

Napar: 2-3 gramy suszu z morwy białej zalać 200 ml gorącej, ale nie wrzącej wody. Parzyć maksymalnie 6 minut pod przykryciem. Pić 1-2 razy dziennie z odstępem godzinnym od naparu z rutwicy.

 

 

  • Dlaczego te zioła?

Morwa biała i ziele rutwicy mają udokumentowane działanie zmniejszające poziom glukozy we krwi, hamują również syntezę glukozy w wątrobie i  zwiększają zużycie glukozy przez tkanki organizmu. Rdestowiec japoński i jego kosmiczne ilości resweratrolu posiadają udokumentowane właściwości przeciwcukrzycowe i zmniejszające skutki uboczne leczenia cukrzycy (szczególnie chroniąc wzrok)

 

*Do przygotowania diety dla cukrzyka, warto wziąć pod uwagę inne rośliny, które będą częścią posiłków jak naowocnia fasoli zwyczajnej czy cynamon.

Błyskoporek podkorowy – NAJLEPSZY LEK NA WSZYSTKO!

  CIEKAWOSTKI

     Jednym z najstarszych dokumentów świadczącym o wykorzystaniu błyskoporka do celów leczniczych jest „Corpus Hippocraticum” napisany przez ojca medycyny Hipokratesa z Kos w V wieku p.n.e.

       Ale nie tylko, ponieważ informacje o tym, że hubę wykorzystywano do leczenia, zawarto również w pracach Teofrasta z Eresos, Aemiliusa Macera z Werony, Pliniusza Starszego czy Pedaniusa Dioscoridesa.

       Również dr. Cass Ingram jest wielkim zwolennikiem grzyba Chaga i opisał jego działanie w swojej publikacji „The Cure is in the Forest” tłumacząc na Polski “Lekarstwo jest w lesie”.

 

 

Chaga – (inne nazwy: Błyskoporek podkorowy, inonotus obliquus, huba, włóknouszek ukośny) jest tak rzadki okazem, że w Polsce został dodany do listy zagrożonych wyginięciem.

 

WSKAZNIA DO STOSOWANIA

– Nowotwory

– Zaburzenia pracy układu pokarmowego (Leśniewski Crohn, wrzody żołądka jelit dwunastnicy)

– Ciężkie infekcje i choroby

– Cukrzyca, insulinooporność (Chaga reguluje krzywą glukozową i insulinową)

– Bóle związane z chorobami (Nowotwory, borelioza itp)

– Przerzuty nowotworowe

– Osłabienie organizmu

– Choroby wątroby, wirusy, bakterie, pasożyty, grzyby

[FMP]

OPIS

       Błyskoporek podkorowy zawiera w sobie całe mnóstwo korzystnych substancji. Z uwagi na to, że jest pasożytem – wyrasta na zranionych drzewach jako grzyb i w różnych ludowych historiach można usłyszeć różne wersje jego działania.

       Jedna z nich głosi, że zasysa z drzew dobre substancje, które wykorzystuje dla siebie, a druga bardziej popularna mówi, że drzewo na którym rośnie, stara się bronić przed tym grzybem i wysyła tam swoje aktywne substancje, żeby z nim walczyć, a po jego zerwaniu mamy naturalną tabletkę z wszystkimi aktywnymi substancjami, które zostały wytworzone przez naturę, a my możemy z nich skorzystać do leczenia.

›  Zawarte w grzybni substancje posiadają właściwości cytostatyczne co oznacza, że te substancje działają tokstycznie na komórki nowotworowe które szybko się dzielą i powielają. Co ciekawe stwierdzono, że wodne wyciągi w widoczny sposób zmniejszają cierpienia chorych na nowotwory, uśmierzają bóle i zwiększają apetyt, a w początkowym stadium choroby powodują jej stagnację. Stwierdzono także właściwości hamowania przerzutów chorych tkanek rakowych.

›  Grzyb ten jest również skuteczny przy chorobach żołądkowych i ogólnie przy chorobach układu pokarmowego takich jak wrzody dwunastnicy, choroba leśniewskiego Crohna, wrzody żołądka, choroby śledziony i wątroby. Zewnętrznie stosuje się go przy zapaleniach jamy ustnej i narządów rodnych. W Rosji kiedyś używano odwaru z huby do mycia narządów rodnych kobiet w czasie miesiączki i po porodzie, a nawet noworodki były kąpane w takim odwarze.

›  Poza zastosowaniem przy nowotworach czy chorobach żołądka spełnia również wiele innych ważnych funkcji w organizmie:

–  Działa silnie przeciwzapalnie

–  Silnie przeciwbakteryjnie

–  Mocno zwiększa odporność organizmu

–  Jak kawa zwiększa poziom energii

 

›  Ciekawym działaniem jest również wpływ na normalizację pracy układu immunologicznego, ponieważ wzmacnia pracę układu odpornościowego w wypadku osłabienia i zwalnia gdy organizm jest zbyt pobudzony, dlatego jego spożywanie ma tak duże znaczenie w chorobach autoimmunologicznych gdzie nasze własne komórki atakują nasze zdrowe narządy.

 ›  Pobudza również wytwarzanie interferonu – interferon jest wytwarzany jako reakcja organizmu na pojawienie się patogenów w organizmie takich jak wirusy, bakterie, pasożyty i komórki nowotworowe.

 

GALERIA

1/4

2/4

3/4

4/4

 

[/FMP]

AKTYWNE SKŁADNIKI

» Inotodiol – to związek chemiczny należący do steroli pobudzający apoptoze – naturalny proces zaprogramowanej śmierci komórki w organizmie wielokomórkowym. Dzięki temu mechanizmowi ( zwanym samobójstwem tkankowym) z organizmu usuwane są zużyte lub uszkodzone komórki w tym komórki nowotworowe.

» Lanosterol – również programuje samobójstwo tkankowe – apoptozę.

» Polifenole związki należące do fenoli – niszczą wirusy HIV. Są one silniejszymi przeciwutleniaczami niż witamina C i E. Do polifenoli należą flawonoidy, kwas fenylowy, taniny – garbniki i ligniny. Wszystkie one mają budowę pierścieniową i dają warzywom smak i aromat. Polifenole są bardzo ważnym czynnikiem spowalniającym starzenie.

» Polisacharydy – wielocukry poprawiają komunikację między komórkową.

» Fucoglucomannan – wielocukier, występujący w hubie, stymuluje odpowiedź humoralną i komórkową układu immunologicznego. W odpowiedzi humoralnej powstają specyficzne przeciwciała, skierowane przeciwko wprowadzonemu antygenowi w tym wypadku bakterii lub wirusowi. Przy udziale limfocytów B , T i makrofagów powstają przeciwciała i komórki pamięci immunologicznej. Pozwala to na natychmiastową reakcję w przypadku ponownego pojawienia się patogenu .W odpowiedzi komórkowej, centralną rolę odgrywają już nie przeciwciała, lecz kompetentne komórki układu immunologicznego limfocyty T. Kwas betulinowy ma wiele właściwości terapeutycznych. Wykazują działanie przeciwzapalne, przeciwwirusowe, ochraniające miąższ wątroby, obniżające stężenie cholesterolu i lipidów we krwi, żółciopędne, żółciotwórcze, regulujące wypróżnienia, przeciwnowotworowe, przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze.

» Kwas betulinowy hamuje rozwój komórek nowotworowych i działa degradująco na komórki melanomy – czerniaka złośliwego. Betulina i kwas betulinowy pobudzają apoptozę komórek rakowych (programowana śmierć komórek)

» Kwas betulinowy hamuje namnażanie wirusa HIV (zatrzymuje proces agregacji zakażonych komórek i migracji wirusów do zdrowych komórek). Betulina i kwas betulinowy hamują rozwój bakterii trądzikowych, Pałączki okrężnicy i Gronkowiec złocistego). Kwas betulinowy niszczy zarodźca malarycznego.

» Betulina i kwas betulinowy są wykorzystywane do leczenia łuszczycy, jako środek przeciwzapalny w leczeniu przewlekłych wyprysków. Skuteczne są także przy stosowaniu zewnętrznym i wewnętrznym przy trądziku młodzieńczym.
Niemieccy naukowcy udowodnili, że kwas betulinowy powoduje rozpad komórek nowotworowych w układzie nerwowym (neuroblastoma, medalloblastoma). Kwas betulinowy nie jest toksyczny i nie powoduje skutków ubocznych

» Aminokwasy: tryptofan (który jest prekursorem wielu ważnych hormonów, w tym tych przeciwdepresyjnych i ułatwiających usypianie), glicyna i cysteina działają synergicznie, wykazując działanie przeciwzakrzepowe.

» Melanina – stymuluje szyszynkę i poprawia sen.

– jest silnym przeciwutleniaczem
– chroni przed szkodliwymi promieniami, polem elektromagnetycznym i solami metali ciężkich
– regeneruje DNA

 

[FMP]

SPEKTRUM LECZNICZEGO ZASTOSOWANIA

›  Substancje, które znajdują się w hubie pobudzają mitochondria -komórkowe centra energetyczne.

– oczyszczające

– ogólnie wzmacniające

– przeciwbakteryjne

– przeciwzapalne

– przeciwnowotworowe (związki o działaniu przeciwnowotworowym to: inotodiol i lanosterol)

– przeciwwirusowe – związki terpenowe i laktonowe włóknouszka niszczą wirusy (np. grypy, HIV)

– obniżające ciśnienie krwi, zwiększa liczbę erytrocytów i limfocytów

– regulującą poziom cukru we krwi badania dowiodły, że wodny, extrakt obniża poziom cukru we krwi

– osłaniające i odtruwające wątrobę

– stabilizujące pracę układu odpornościowego

– przeciwutleniające

– przeciwpotowe,

– przeciwgorączkowe

 

 

OPIS BOTANICZNY BŁYSKOPORKA

 Chaga czyli błyskoporek podkorowy jest grzybem porastającym drzewa na półkuli północnej. Jest jednak dość rzadki i w Polsce objęto go częściową ochroną. Wnika w drzewa poprzez uszkodzone tkanki i pasożytuje na nich latami prowadząc do ich obumarcia.

Wybiera głównie topole i brzozy, ale też klony, buki i wiązy. Wytwarza owocniki płciowe i bezpłciowe. Wyglądem przypomina zwęgloną korę i jest grzybem klasyfikowanym jako niejadalny. Jednakże owocniki bezpłciowe są wykorzystywane do wytwarzania suplementów i stosowane w medycynie ludowej od XVI wieku.

 

WŁAŚCIWE PRZYGOTOWANIE 

       W celach terapeutycznych sprawdza się zarówno herbata z huby jak i ekstrakt alkoholowy. Warto robić sobie zarówno herbatki jak i nalewki ponieważ z roztworów wodnych uzyskujemy składniki rozpuszczalne w wodzie, są to długo łańcuchowe wielocukry (polisacharydy), które przenikają przez barierę jelitową. Natomiast z roztworów alkoholowych możemy czerpać wszystkie składniki, które rozpuszczają się w alkoholu.

       Zgodnie z badaniami jakie zostały przeprowadzone, warto spożywać hubę wraz z cholesterolem z pożywienia. Tutaj zaznaczę, że nie należy się bać cholesterolu z pożywienia ponieważ narosło wiele mitów, które zafundowały nam reklamy w tv. Cholesterol w naszym organizmie działa przeciwzapalnie i jeśli będziemy go dostarczać z pożywieniem to automatycznie ten z krwi będzie nam malał – właśnie przez zmniejszenie stanów zapalnych w organizmie. Dobrym źródłem cholesterolu są żółtka jaj.

Przed zaparzeniem lub zalaniem zmiel hubę lub zetrzyj na tarce.

♥ Napar

2 łyżeczki takiego proszku zalej 1/2 gorącej wody i zostaw na noc do naciągnięcia. Rano zagotuj napój i pij trzy razy dziennie po jednej łyżeczce.

♥ Super napar

3 łyżki pokruszonej huby zalać litrem bardzo ciepłej wody i podgrzewać( nie gotować) przez 8 godzin dolewając wody, jeżeli wyparuje. Po 8 godzinach pozostawić extraktu w garnku 24 godziny. Pić 3 x dziennie łyżkę stołową extraktu rozpuszczoną w ciepłej wodzie.

♥ Nalewka

Do ciemnego naczynia nasyp zmielonej huby i zalej alkoholem powyżej 5 cm nad jej poziomem. Odstaw na 4 tygodnie w zaciemnione miejsce co jakiś czas potrząsając. Po tym czasie przecedź i zażywaj tak jak napar.

 

Przeciwwskazania – W chorobach nowotworowych koniecznie skonsultuj dodatkową terapię z lekarzem fitoterapeutą, natomiast osoby profilaktycznie chroniące się przed nowotworami nie mają takiej potrzeby. Nie zaleca się kobietom w ciąży i matkom karmiący piersią.

[/FMP]

 

Literatura cytowana

Kasprzak K., Niedbała W. (1981) Wskaźniki biocenotyczne stosowane przy porządkowaniu i analizie danych w badaniach ilościowych. W: Górny M., Grüm L. (red.) Metody stosowane w zoologii gleby – Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.

Kwaśna H., Łakomy P. (2008) Atlas hub – MULTICO, Warszawa.

Misiewicz J. (1987) Tereny zieleni w Słupsku – WSP, Słupsk.

Poruba M., Pokorny J., Rabsteinek O., Hrabak R. (1997) Przewodnik LAS – MULTICO, Warszawa.

Ratuszniak E. (2007) Grzyby poliporoidalne występujące w zadrzewieniach miejskich i przydrożnych – Zeszyty Nauk.

Zduńczyk A. (2008) Warsztaty terenowe „Grzyby poliporoidalne Lasku Południowego w Słupsku” – Dialog Akademicki, 28:19.

Alberts A., Mullen P. 2002. Psychoaktywne rośliny i grzyby. (tłum. M. Świdzińska) Muza SA, Warszawa. Amann G. 2007. Bodenpflanzen des Waldes. Verlag, Germany.

Anonim 1789. Compedium medicum auctum to iest krótkie zebranie i opisanie chorób. W Drukarni Jasnej Góry Częstochowskiej. Anonim 1956.

Instrukcja stosowania grzyba brzozowego włóknouszka ukośnego – Inonotus obliquus zatwierdzona przez Zastępcę Przewodniczącego Rady Naukowej Ministerstwa Zdrowia ZSRR prof. W. Swiatuchin, 4 września 1956 r. (za zgodność tłumaczenia prof. A. Grzywacz). Maszynopis 2 ss.,

Zakład Mikologii i Fitopatologii Leśnej SGGW w Warszawie. Bartnicka-Dąbkowska B. 1964.

Polskie ludowe nazwy grzybów. Prace językoznawcze 42.

Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Wrocław-Warszawa-Kraków. Berdau F. 1876.

Grzyby jadalne i jadowite krajowe. W: Encyklopedia rolnictwa i wiadomości związek z niem mających. 3 (G gost. – K), J. T. Lubomirski, E. Stawiski, S. Przystański, L. Krasiński, L. Kronenberg, J. Zamoyski (red.).

Skład Główny w Księgarni Gebethnera i Wolffa, Warszawa. Bill J.J. 1860. Najważniejsze Grzyby jadalne i jadowite. Wyjaśnienie do Tablic ściennych szkolnych, wykonanych według natury w barwnych odciskach przez Antoniego Hartingera. Wiedeń.

Binion D.E., Stephenson S.L., Roody W.C., Burdsall H.H. Jr., Miller O.K. Jr., Vasilyeva L.N. 2008. Macrofungi Associated With Oaks of Eastern North America. West Virginia University Press.

Blajda C. 1993. Żegocina dawna i współczesna. Żegocina: Urząd Gminy, Stowarzyszenie Bochniaków i Miłośników Ziemi Bocheńskiej. Blanchette R.A. 1997.

Haploporus odorus: A sacred fungus in traditional Native American culture of the northern plains. Mycologia 89(2): 233-240. Blanchette R. A. 2001. Fungus ashes and Tobacco: the use of Phellinus igniarius by the indigenous people of North America. Mycologist 15(1): 4-9.

Blanchette R.A., Compton B.D., Turner N.J., Gilbertson R.L. 1992. Nineteenth century shaman grave guardians are carved Fomitopsis officinalis sporophores. Mycologia 84 (1): 119-124.

Blanchette R.A., Renner C. C., Held B. W., Enoch C., Angstman S. 2002. The current use of Phellinus igniarius by the Eskimos of Western Alaska. Mycologist 16(4): 142-145. Błoński F. 1899. W sprawie żagwi modrzewiowej w Polsce. Wszechświat 29: 461-463. Bondarcev A. S. 1953. Trutovye griby evropejskoj časti SSSR i Kavkaza.

Izdatel′stvo Akademii Nauk SSSR, Moskva-Leningrad. Bujakiewicz A., Lisiewska M. 2003. Mikologia. Przewodnik do ćwiczeń terenowych i laboratoryjnych. Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań. Cartwright K.S.G., Findlay W.P.K. 1951. Rozkład i konserwacja drewna. PWRiL, Warszawa. Chlebicki A. 2001. Agaryk modrzewiowy.

Wszechświat 102(7-9): 213-215. Chlebicki A. 2010. Zawiłości etymologiczne i znaczeniowe nazw „huba” i „hubka”. Wiadomości Botaniczne 54(1/2): 35-39. Chlebicki A., Żygadło H. 2004. Huby i ogień.

http://www.kki.pl/zenit/grzyby_spyt/huby_i_ogien.htm; 30.12.2011. Dominik T. 1957. Huby. Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa. Ganszer W. 1967.

Grzyby w lecznictwie ludowym Beskidu Śląskiego. Farmacja Polska 23(7-8): 621-622. Gerhardt E. 2006. Grzyby. Wielki ilustrowany przewodnik. Klub dla Ciebie, Warszawa. Gminder A., Böhning T. 2009. Jaki to grzyb? (tłum. B. Zych) Świat Książki, Warszawa. Grochowski W. 1992. Włóknouszek ukośny w przyrodzie i medycynie. Głos Lasu 12: 28-29.

Grzywacz A. 1988. Grzyby leśne. PWRiL, Warszawa. 188 Grzywnowicz K. 2002. Grzyby i ludzie, czyli od etnomykologii do mykotechnologii. Wydawnictwo UMCS, Lublin. Gumińska B.,

Wojewoda W. 1988. Grzyby i ich oznaczanie. PWRiL, Warszawa. Gutowski D. 2009. Eksperymentalna weryfikacja użyteczności „ogniowej” wybranych gatunków hub.

W: Broń i wojna w dziejach człowieka, K. Badowska, W. Wasiak, P. Łuczak (red.). Instytut Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź, 39-47. http://www.cabincreations.net/artist-conks; 30.12.2011

http://wedkarstwo.czest.pl/index.php?/topic/18-woblery-jak-zrobic-samemu/ Jank S. 2002. Weterynaria ludowa Kaszub. Środki pochodzenia roślinnego ich znaczenie w leczeniu zwierząt (cz. 2). Naji Gòchë 6: 22. Jundziłł J. 1830. Opisanie roślin w Litwie, na Wołyniu, Podolu i Ukrainie dziko rosnących, jako i oswojonych. Wilno, Józef Zawadzki, własnym nakładem. Karpiński J.J. 1948. Ślady dawnego bartnictwa puszczańskiego na terenie Białowieskiego Parku Narodowego. Instytut Badawczy Leśnictwa.

Rozprawy i Sprawozdania, seria A, nr 49. Klimuszko A.C. 2011. Wrócimy do ziół leczniczych. Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa. Kluk K. 1805. Dykcjonarz roślinny. 1. Drukarnia XX. Pijarów, Warszawa. Końska G, Komorowska H. 2009a.

Lecznicze działanie grzybów. Cz. I. Grzyby jako surowiec do otrzymywania leków. Wszechświat 110(7-9): 45-51. Końska G, Komorowska H. 2009b. Lecznicze działanie grzybów. Cz. II.

Grzyby workowe i grzyby podstawkowe jako źródło substancji leczniczych. Wszechświat 110(10-12): 41-46. Krzymińska A., Siwulski M. 2007. Piękno suchych roślin. Wyd. Kurpisz, Poznań. Krzyszczyk T. 2005. Grzyby na ryby? Wiadomości Wędkarskie 2: 45.

Lee W.H., Friedrich J.A. 1997.Medicinal benefits of mushrooms. Keats Publishing, Inc. New Canaan, Connecticut. Lehr-Lenda U. 1982. Wierzenia i zabiegi magiczne zabezpieczające zagrodę. Etnografia Polska 26(1): 277- 283. Leonowicz A., Grzywnowicz K. 2000. Kapelusze pełne leków.

Wiedza i życie 3: 64-65. Lohmeyer T.R., Künkele U. 2006. Grzyby. Rozpoznawanie i zbieranie. (tłum. B. Floriańczyk) FK Olesiejuk, Warszawa. Marchand A. 1975. Champignons du nord et du midi. Bolétales et Aphyllophorales. Hachette, Perpignan. Marczyk M. 2003.

Grzyby w kulturze ludowej. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego. Wyd. Atla 2, Wrocław. Mirek Z., Piękoś-Mirkowa H., Zając A., Zając M. 2002. Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. W: Biodiversity of Poland 1, Z.

Mirek (ed.). W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, Kraków. Mułenko W., Majewski T., Ruszkiewicz-Michalska M. (eds.). 2008. A Preliminary Checklist of Micromycetes in Poland. W: Z. Mirek (ed.). Biodiversity of Poland 9. W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, Kraków. Muszyński J. 1954.

Ziołolecznictwo i leki roślinne (Fitoterapia). PZWL, Warszawa. Needham W. 2010. Hiker’s Notebook: Birch Polypore (http://www.sierrapotomac.org/W_Needham/ TinderPolypore_090129R.htm) Niemelä T., Kotiranta H. 1983.

Polypore survey of Finland 3. The genera Coltricia, Inonotopsis, Inonotus and Onia. Karstenia 23: 15-25. Ożarowski A. (red.) 1980. Ziołolecznictwo. Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa. Pätzold W., Laux H.E. 2007. Jaki to grzyb? (tłum. B. Foriańczyk) Multico Oficyna Wydawnicza, Warszawa. Pegler D.N. 2001. Useful Fungi of the World: Amadou and Chaga.

Mycologist 15(4): 153-154. Peintner U., Pőder R., Pümpel T. 1998. The iceman‘s fungi. Mycological Research 102(10): 1153-1162. Perzyna L. 1793. Nauki cyrulickey krótko zebrany to iest: Przypadków Pięćdziesiąt i Cztery Cyrulictwa Wojennego. Drukarnia J.O. Xcia Imci Prymasa, Arcy-Biskupa Gnieźnieńskiego, Kalisz. Piaskowski S. 1957.

Wstępne badania nad otrzymywaniem i zastosowaniem preparatów z czarnej huby brzozowej w przypadkach nowotworów złośliwych u ludzi. Doniesienie tymczasowe. Sylwan 101(10): 5-12. Andrzej Szczepkowski Grzyby nadrzewne w innym świetle – użytkowanie owocników Studia i Materiały CEPL w Rogowie 189 R. 14. Zeszyt 32 / 3 / 2012 Piaskowski S. 1962. Przeciwnowotworowe własności wyciągów wodnych z czarnej huby brzozowej w wyniku dotychczasowych badań laboratoryjnych.

Sylwan 106(2): 23-31. Piętka J., Szczepkowski A. 2004. Localities of Fomitopsis officinalis in Poland. Acta Mycol. 39(1): 33-45. Piętka J, Szczepkowski A. 2011. Ocena obecnego stanu występowania, zagrożeń i ochrony pniarka lekarskiego Fomitopsis officinalis (Vill.: Fr.) Bond. & Sing. w Polsce.

Sylwan 155(1): 31-45. Piotrowicz S. 1907. Znachorka i wróżka Jewdokia Bojczuk. Materiały folklorystyczne ze wsi Bortnik na Pokuciu. Lud 13(2,3): 118-129, 216-232. Reid D.A. 1976. Inonotus obliquus (Pers. ex Fr.) Pilát in Britain.

Transactions of the British Mycological Society 67(2): 329-332. Rolfe R.T, Rolfe F. W. 1974. The romance of the fungus world: an account of fungus life in its numerous guises, both real and legendary. Dover Publications, New York. Ruch P. 2011. http://www.kki.pl/zenit/grzyby_spyt/huby_i_ogien.htm; 30.12.2011. Ryvarden L., Gilbertson R.L. 1993. European Polypores 1. Abortiporus – Lindtneria. Fungiflora, Oslo. Rządkowski L., Sabiniewicz S. 1936. Encyklopedja farmaceutyczna. t. 1, Poznań.

Sautin V.N., Fomina V.I., Valova Z.G. 1984. Dary našich lesov.Izdatel΄stvo Polymja, Minsk. Saar M. 1991. Fungi in Khanty folk medicine. Journal of Ethnopharmacology 31(2): 175-179. Schmidt O. 2006. Wood and tree fungi. Biology, damage, protection, and use. Springer- Verlag, Germany. Scholian U. 1996.

Der Zunderschwamm (Fomes fomentarius) und seine Nutzung. Schweiz. Z. Forstwesen 147(8): 647-665. Semerdžieva M., Veselský J. 1986. Léčive houby dříve a nyni. Academia Praha. Shashkina M.Ya., Shashkin P.N., Sergeev A.V. 2006.

Chemical and medicobiological properties of chaga (review). Pharmaceutical Chemistry Journal 40(10): 560-568. (Translated from KhimikoFarmatsevticheskii Zhurnal, Vol. 40, No. 10, pp. 37-44, October, 2006). Sieger D. 2007. Mushroom hats: could anything be more chic? The Mycophile 48(4-5): 1, 7.

Sinadskij J.V. 1973. Bereza eë vrediteli i bolezni. Izdatel΄stvo Nauka, Moskva. Sokół M., Burczyk J. 1990. Czarny grzyb brzozowy Inonotus obliquus (Pers. Pil.) – ludowy lek przeciwnowotworowy. Wiad. Ziel. 32(6): 2-4. Stamets P. 1996.

Psylocybin Mushrooms of the World. Ten Speed Press, Berkeley California. Śliwina W.J. 1930. Lud Lubartowski: szkic etnograficzny. Nakładem Towarzystwa Ludoznawczego, Lwów.

Thoen D. 1982. Usage et légendes liés aux polypores. Note d‘ethnomycology. Bulletin Trimestriel de la Societe Mycologique de France 98: 289-318. Vanin S.I. 1955. Lesnaja fitopatologija. Goslesbumizdat, Moskva – Leningrad. Wasson V.P, Wasson R.G. 1957.

Mushrooms, Russia and History. Pantheon Books, New York. Wiśniewska Z. (red.) 1998. W kręgu żegocińskich baśni, obyczajów i zwyczajów. Stowarzyszenie Rozwoju Gminy i Wspierania Przedsiębiorczości w Żegocinie. Wojewoda W. 2003.

Checklist of Polish larger Basidiomycetes. W: Biodiversity of Poland 7, Z. Mirek (ed.). W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, Kraków. Žuravlev I.I., Krangauz R.A., Jakovlev V.G. 1974. Bolezni lesnych derev′ev i kustarnikov. Izdatel′stvo Lesnaja promyšlennost′, Moskva.

http://niebezpiecznezboza.com/huba-brzozowa-wspanialy-lek-2/

 Lewakowicz- Mosiej T.: „Zioła w leczeniu chorób cywilizacyjnych”, Zysk i S-ka Wydawnictwo, Poznań 2017.

Białe krwinki – jak odczytać badania i dobrać zioła

BIAŁE KRWINKI / LEUKOCYTY

W skład białych krwinek wchodzą:

  1. Granulocyty obojętnochłonne – NEUTROFILE
  2. Granulocyty kwasochłonne – EOZYNOFILE
  3. Granulocyty zasadochłonne – BAZOFILE
  4. MONOCYTY
  5. LIMFOCYTY

Białe krwinki / Leukocyty / WBC / White Blood Cells

Normy:

Dorośli od 3,9 do 10 na nl (nano litr)

Dzieci w wieku szkolnym od 5 do 15 na nl

Małe dzieci od 6 do 17,7 na nl

Noworodki od 9 do 30 na nl

Białe krwinki produkowane są w szpiku kostnym, a ich zadaniem jest walka z patogenami, które przedostały się do naszego organizmu. Nazywane są białymi krwinkami mimo że są bezbarwne. Chronią nas przed wirusami, bakteriami, grzybami, alergiami, chorobami autoimmunoligcznymi i przed pasożytami.

 

CO MOGĄ OZNACZAĆ WYNIKI BADAŃ?

OBNIŻONE

PODWYŻSZONE
Niskie WBC zawsze powinny nas bardziej martwić. Oznacza to że zakażenia są tak długo że organizm jest zmęczony i nie nadąża z produkcją czego wynikiem jest mały poziom leukocytów we krwi.

– Niedobory B12

– Niedobory kwasu foliowego

– Zły stan jelit

– Zaburzona mikroflora jelitowa

– Przewlekłe zakażenia i infekcje (najczęściej)

– Ciężkie zakażenia i infekcje

– Choroby autoimmunologiczne

– Nadczynność śledziony

– Uszkodzenia szpiku kostnego

 – Najczęściej są to infekcje i zakażenia

– U kobiet w ciąży i u palaczy mogą być podwyższone

– Zły stan jelit

– Zatrucia

– Napad dny moczanowej

– Nowotwory

– Alergia

– Astma

– Przedawkowanie leków

– Po szczepieniach (uruchamiamy system immunologiczny)

Leukocyty to zbiór wszystkich wyspecjalizowanych białych krwinek. Aby dowiedzieć się dokładnie z jakim patogenem mamy do czynienia przychodzą nam wyspecjalizowane jednostki o czym dalej.

TRANSKRYPT Z VIDEO

O odporność i walkę z patogenami w naszym organizmie odpowiadają białe krwinki. 

Białe krwinki, inaczej – lekukocyty –  produkowane są w szpiku kostnym.  Odpowiadają za walkę z patogenami, które przedostały się do naszego organizmu.

Pomimo nazwy „Białe krwinki”, tak naprawdę są przeźroczyste. Chronią nas przed wirusami, bakteriami, grzybami i pasożytami.

Normy na nie, wynoszą:

Dorośli od czterech do dziesięciu tysięcy białych krwinek na mikrolitr

Dzieci w wieku szkolnym od 5 do 15 tysięcy na mikrolitr

Małe dzieci od 6 do 18 tysięcy na mikrolitr

A noworodki od 9 do 30 tysięcy na mikrolitr

Obniżone białe krwinki najczęściej oznaczają przewlekłe zakażenia, infekcje oraz zaburzoną mikroflorę jelitową. Dodatkowo mogą to być problemy związane z niedoborem kwasu foliowego lub witaminy B12, złym stanem jelit, chorobami autoimmunologicznymi, nadczynnością śledziony oraz z uszkodzeniem szpiku kostnego.

Niskie leukocyty powinny nas bardziej martwić niż lekko podwyższone.  Niestety lekarze z niewiadomych przyczyn, bardzo często twierdzą, że obniżone białe krwinki są oznaką tego, że w organizmie nie ma żadnych infekcji, co jest totalną bzdurą.

Niskie białe krwinki oznaczają to, że organizm tak długo walczy z zakażeniami , że nie jest w stanie już nadążać z ich produkcją i po prostu zaczyna brakować żołnierzy do walki z patogenami.

Podwyższone białe krwinki to najczęściej aktywna faza. Mogą to być również wszelkiego rodzaju zatrucia, zły stan jelit, napad dny moczanowej, nowotwory, alergie, astmy, przedawkowanie leków;  po szczepieniach oraz u palaczy papierosów. Fizjologiczny wzrost występuje w ciąży, po intensywnym treningu, a czasami nawet po obfitym posiłku.

 

Leukocyty to zbiór wszystkich białych krwinek. Aby dowiedzieć się dokładnie, co złego dzieje się w naszym organizmie musimy zwrócić uwagę na wyspecjalizowane jednostki naszego układu immunologicznego. Są nimi:

Neutrofile, które są fagocytami, czyli zjadają swoje ofiary i niszczą je w swoim wnętrzu.

Eozynofile najczęściej wydzielane są podczas reakcji alergicznej, odgrywają ważną rolę w walce z pasożytami, a ich wysoki poziom może również oznaczać wypalanie nadnerczy.

 Bazofile wytwarzane są przez przysadkę mózgową więc ich nieprawidłowa wartość może manifestować  zaburzeniami w układzie hormonalnym.

Monocyty są tymi, które sprzątają po pobojowisku. Jeśli w organizmie toczyła się wojna między bakteriami, to po wszystkim przychodzą one i oczyszczają pole walki. Dodatkowo wytwarzają interferon, który zapobiega rozmnażaniu się wirusów w organizmie.

Limfocyty do których należą:

Limfocyty B – odpowiedzialne za rozpoznanie antygenu i wytwarzanie przeciwciał

Oraz Limfocyty T, które dzielą się na

Limfocyty Tc – odpowiedzialne za zabijanie komórek patogennych

Limfocyty Th – wydzielając cytokiny wspomagają odpowiedź immunologiczną

Limfocyty Treg – wydzielając cytokiny regulują odpowiedź immunologiczną

Limfocyty Ty – są wydzielane gdy w organizmie pojawi się zakażenie lub komórki nowotworowe

I komórki NK czyli natural killers, które są w stanie zniszczyć komórkę nowotworową co właśnie widzisz na tym wideo. Złą informacją jest to, że tych komórek jest bardzo mało zwłaszcza jeśli nasz układ odpornościowy nie działa prawidłowo.

POLIFENOLE – Wymiatają pronowotworowe wolne rodniki!

  CZYM DOKŁADNIE SĄ POLIFENOLE?  

      Polifenole to grupa przeciwutleniaczy, które odpowiadają głównie za neutralizowanie działania wolnych rodników. W skład tej grupy wchodzą trzy typy związków organicznych. Są to kwasy fenolowe, flawonoidy i inne związki fenolowe.

›   Choć poznano do tej pory szereg właściwości, jakimi wyróżniają się polifenole, to wciąż naukowcy badają ich działanie, ze względu na ich szerokie spektrum działania. Dotychczas udało się ustalić, że wpływają na organizm korzystnie, ale nadal nie wiadomo jakimi mechanizmami się rządzą. NATURA vs SYNTETYCZNE LEKI 1:0

 

»   Chronią przed licznymi chorobami, w tym nawet przed niektórymi nowotworami, ale też łagodzą bardziej pospolite dolegliwości jak stres, zmniejszają napięcie, wspomagają trawienie i obniżają poziom cholesterolu. 

»   Są to silne antyoksydanty, które zwalczają i niwelują działanie wolnych rodników.

 

Zatem przyjrzyjmy się im dokładniej!

 

  JAK DZIAŁAJĄ POLIFENOLE?  

›   Ich podstawową, a jednocześnie najcenniejszą właściwością jest zdolność do hamowania rozwoju i działania wolnych rodników w organizmie. Nie dopuszczają do ich utleniania się, a zatem ograniczają szkody wyrządzane przez nie w ustroju.

›   Dlaczego należy się bać wolny rodników? Są to związki nieorganiczne, które w momencie utlenienia sięm, mogą tworzyć warunki sprzyjające chorobom (na przykład uszkadzając ściany naczyń krwionośnych sprzyjają miażdżycy), niszczą strukturę DNA i powodują jego groźne mutacje!

›   Dopóki w ciele człowieka panuje równowaga pomiędzy ilością wolnych rodników, a zawartością przeciwutleniaczy, nie ma się czego obawia, dlatego tak ważne jest dostarczanie sobie z pożywieniem antyoksydantów.

 

»   Polifenole potrafią też wejść w związki z jonami metali. Te, jak wiadomo tworzą korzystne środowisko do namnażania się wolnych rodników, natomiast ograniczenie występowania metali, wpłynie też na zmniejszenie populacji wolnych rodników.

 

  KORZYŚCI ZE SPOŻYWANIA POLIFENOLI  

1. “Wiele mówi się też o działaniu przeciwmiażdżycowym polifenoli poprzez blokowanie powstawania stanów zapalnych i ich zmniejszania, jeśli już się pojawią. Wzmacniają naczynia krwionośne i mają działanie antyagregacyjne, co zapobiega osadzaniu się cholesterolu w tętnicach i produkcji blaszek miażdżycowych.”

2. “Dodatkowo część polifenoli potrafi obniżyć ciśnienie krwi i wspomóc organizm w wydalaniu cholesterolu i podnosić poziom tego „dobrego” cholesterolu HDL.”

3. “Bardzo ważną zaletą polifenoli jest ich zdolność do ochrony przed drobnoustrojami takimi jak groźne wirusy, w tym HIV. Polifenole bronią wątrobę przed zapaleniem typu A i B, a także blokują rozwój bakterii sprzyjających powstawaniu raka żołądka.”

4. “Katechiny zawarte w polifenolach zwiększają z kolei obecność dobrych bakterii, które chronią przed niektórymi chorobami.”

5. “Kwercytyna natomiast broni przed wirusem opryszczki (wargowej i narządów płciowych). Ten sam składnik ma też działanie przeciwalergiczne. Blokuje uwalnianie histaminy (która jest wypuszczana przy kontakcie z danym alergenem), a więc nie dopuszcza do wystąpienia takich objawów jak opuchlizna, zaczerwienienie czy swędzenie skóry, łzawienie oczu czy kichanie.”

6. “U osób z cukrzycą lub skłonnościami do tej choroby polifenole również mogą zdziałać wiele dobrego. Przede wszystkim wzmagają produkcję insuliny, a dodatkowo obniżają poziom cukru we krwi i zmniejszają produkcję glukozy.”

7. “Polifenole chronią również przed negatywnymi skutkami spożywania alkoholu, nadużywania leków, a nawet życia w przewlekłym stresie, takimi jak wrzody żołądka czy dwunastnicy.”

8. “Polifenole korzystnie oddziałują również na układ nerwowy i funkcjonowanie mózgu. Przyspieszają procesy myślowe, zapobiegają demencji, ale też chorobie Parkinsona czy Alzheimera. Pozwalają zachować sprawność umysłową, pamięć i koncentrację nawet w zaawansowanym wieku.”

 

 

  NAJLEPSZE ŹRÓDŁA POLIFENOLI  

Zawartość polifenoli różni się między sobą w poszczególnych roślinach, dlatego warto wybierać te, które mają ich najwięcej.

Jedne z najbogatszych źródeł polifenoli to zielona herbata, kakao, orzechy, warzywa strączkowe, a nawet yerba mate.

Wysoką zawartością antyoksydantów wyróżnia się też czerwone wino, ale też takie owoce jak winogrona, brzoskwinie wiśnie, jabłka, czereśnie, porzeczki, truskawki, aronia, żurawiny, maliny oraz cytrusy: pomarańcze, cytryny i grejpfruty. Wśród warzyw na pewno warto wskazać pomidory, cebulę i szpinak oraz brokuły.

 

Z pośród wymienionych powyżej roślin, największą ilość zawierają zioła, takie jak:

– Rdestowiec japoński

– Miłorząb japoński 

– Krwawnik 

– Żeń-szeń

 

Źródła:
Biochemia Roślin – Samotus B.
Ziołolecznictwo – poradnik dla lekarzy pod redakcją doc. dra hab. Aleksandra Ożarowskiego
Zioła czynią cuda – Andrzej Skarżyński
Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie – Aleksander Ożarowski
Wacław Jaroniewski
Źródła naturalnych przeciwutleniaczy w żywności i ich wpływ na zdrowie – D. Nowak
Żywienie człowieka zdrowego i chorego – red. nauk. Marian Grzymisławski, Jan Gawęcki

Czerwone krwinki – jak odczytać badania i dobrać zioła?

CZERWONE KRWINKI / ERYTROCYTY/ RBC – RED BELL CELL

 

Normy

Mężczyźni od 4,3 do 5,7 mln/ul

Kobiety od 3,9 do 5,3 mln/ul

 

Czerwone krwinki wytwarzane są w szpiku kostnym (w wieku płodowym również w śledzionie). Z budowy podobne są do naszych tradycyjnych klusek śląskich, chociaż są koloru czerwonego – barwa ta jest spowodowana obecnością hemoglobiny, którą omówię dalej.

 

›  Produkcję erytrocytów stymulują nerki. Erytrocyty powinny mieć odpowiednią wielkość głównie dlatego, że dostarczają one tlen z płuc do reszty komórek organizmu.

 

›  Z racji takiej, że nie posiadają jądra komórkowego nie potrafią się dzielić i muszą być wytwarzane „na bieżąco” – żyją około 120 dni dlatego powtarzanie badania co miesiąc nie będzie miarodajne.

 

›  Ciekawostką że z rozpadu erytrocytów powstaje bilirubina, o której będzie mowa w innym dziale.

›  Główną energią dla erytrocytów jest glukoza, którą należy dostarczyć w ciągu dnia w ilości 50g.

›  Kolejną ciekawostką jest to że czerwone krwinki wraz z dojrzewaniem MALEJĄ! – Fizjologicznie wszystkie erytrocyty powinny mieć taki sam rozmiar.

 

Aby czerwone krwinki mogły prawidłowo się produkować niezbędne jest:

– Żelazo,

– Witamina b12

– Kwas foliowy

– Erytropoetyna

– Witamina b9

– Globina

– Hem (cynk, witamina B6 i żelazo)

 

 

CO MOGĄ OZNACZAĆ WYNIKI BADAŃ?

OBNIŻONE (erytrocytopenia)

PODWYŻSZONE
 

– Przewodnienie

 

– Przewlekłe stany zapalne (np.Leśniewski Crohn) – przy przewlekłych stanach zapalnych dochodzi do hemolizy na skutek zbyt szybkiego niszczenia membran erytrocytów

 

– Anemia

 

– Krwawienie (wyciek krwinek)

 

– Obfita miesiączka

 

– Zatrucie metalami ciężkimi

 

– Przewlekłe infekcje (Yersinia, chlamydia, clostridum itp.)

 

– Osłabione nerki

 

– Niedobory substratów (wymienionych wyżej)

 

 

 

Najczęstsze objawy ogólne:

– Zadyszki

– Kołatanie serca

– Przewlekłe zmęczenie

– Brak koncentracji

 

 – Najczęściej podwyższone są przy odwodnieniu

 

-Trening dzień przed badaniem

 

– Choroby płuc

 

– Palenie papierosów

 

– Osłabione serce –> to niedobór tlenu przez co organizm odbiera sygnał do wzmożonej produkcji erytrocytów

 

– Genetyka

 

– Czerwienica prawdziwa (bardzo rzadko)

 

– Branie sterydów

 

– Nadmierny stres

 

– Osoby mieszkające w górach

 

 

 

Najczęstsze ogólne objawy:

– Zaburzenie widzenia

– Powiększona śledziona

– Ból głowy i zawroty

– Zmęczenie

 

Jeśli osoba ma anemie (niskie RBC) i dodatkowo jest odwodniona (wysokie RBC) to wyniki mogą się znieść i w konsekwencji poziom erytrocytów będzie…. w normie.

»  Stymulatorem do produkcji czerwonych krwinek jest bardzo często niedotlenienie organizmu – przykładem może być wyjazd w góry.

 

»  Pacjenta należy dopytać ile wody spożywał w ciągu ostatnich dni. Jakiego rodzaju była woda – niskozmineralizowane wody, zawierające poniżej 700 jednostek minerałów odwaniają! Aby prawidłowo się nawodnić należy spożywać wodę wysoko zmineralizowaną + 1000 jednostek minerałów. Wodę można domineralizować solą himalajską bądź Coral Mine. 

»  Pacjenta należy dopytać czy została zachowana higiena badań.

»  Pacjenta  należy dopytać gdzie pojawiają się dolegliwości bólowe i w tym kierunku wykonać dalszą diagnostykę.

♥  Niskie erytrocyty częściej będą oznaczać krwawienia lub niedobory składników mineralnych. Pod krwawienia należy wykonać krew utajoną z kału, a niedobory pokarmowe uzupełnić. Niedobory najczęściej będą przyczyną odkwaszonego żołądka (możliwe że na skutek zapalenia błony śluzowej / wrzodów).

 

 

 

 

 

ZOBACZ TAKIE ZALECENIA DLA BIAŁYCH KRWINEK

Ashwagandha – Ajurwedyjski czar

ZOBACZ WIDEO

 

Jakie produkty polecam?
1. Bardzo dobra nalewka i firma:
2. Dobry ekstrakt w kapsułkach: lub

 

Ashwagandha (Withania Somnifera; Witania ospała; Śpioszyn lekarski; Indian ginseng (indyjski żeń-szeń), Winter cherry,  Samm al Ferakh, Kanaje Hindi).

Zobacz co na jej temat pisze literatura zielarska:

CIEKAWOSTKA

Ashwagandha (Withania Somnifera; Witania ospała; Śpioszyn lekarski; Indian ginseng (indyjski żeń-szeń), Winter cherry,  Samm al Ferakh, Kanaje Hindi) – Łacińska nazwa Somnifera oznacza ‘Wywołanie snu’ natomiast sama nazwa Ashwagandha oznacza ‘Zapach konia’, która odnosi się zarówno do zapachu korzenia jak i siły, męskości oraz wytrzymałości jaka ma się wiązać ze spożywaniem tej rośliny. Najsilniejsze działanie wykazuje korzeń.

 

OPIS ZIOŁA

 Na temat dobroczynnych działań ashwagandhy można by napisać obszerną pracę dyplomową. Jest jednym z niewielu ziół o tak szerokim spektrum działania, a efekty stosowania szybko są widoczne. Leczniczym surowcem jest korzeń, który w Ajurwedzie jest w czołówce najważniejszych ziół. 


 Wykorzystuje się ją przede wszystkim przy objawach zmęczonych nadnerczy – Jest szczególnie przydatna gdy mamy zaburzenia snu wywołane stresem. We wcześniejszych badaniach East Indian wykazano, że ashwagandha poprawia poziom hormonów takich jak DHEA-S i poziom testosteronu oraz wzmacnia uwapnienie kości (zmniejsza utratę wapnia z kości).


 Ashwagandha działa adaptogennie dzięki zawartości substancji o działaniu farmakologicznym. Znajduje zastosowanie tam gdzie potrzebne jest odbudowanie sił witalnych, poprawa pracy umysłu i regeneracja nadnerczy odpowiedzialnych za cały szereg procesów w organizmie.

 

KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

Depresje


 Przewlekłe zmęczenie (zmęczenie nadnerczy)


 Bezsenność (Ashwagandha nie działa usypiająco, ale wykazuje działanie silnie regenerujące nadnercza odpowiedzialne za zmęczenie, lęki, depresje i bezsenność)


 Brak energii i wytrzymałości


 Zaburzenia lękowe i niepokój


 Zaburzenia libido i funkcji seksu


 Słaba odporność (można zaobserwować po niskich białych krwinkach)


 Niedoczynność tarczycy (Badania ujawniają działanie tyreotropowe. Podniósł się poziom T4 natomiast T3 pozostał bez zmian)


 Sportowcy (każdy trening to stresor dla naszego organizmu, a przetrenowanie może doprowadzić do wypalenia nadnerczy)

 

AKTYWNE SKŁADNIKI
 Skład korzenia (Withania Somnifera): cuseohygrine, anahygrine, tropine, anaferyna, glikozydy, witenolid  z aminokwasami, alkaloidy (nikotynowe), fitosterole (beta-sitosterol), kumaryny, fenolokwasy (kwas chlorogenowy).
 
 SZEROKIE SPEKTRUM DZIAŁANIA
 Poprawia koncentrację

 Hamuje procesy starzenia podobnie jak rdestowiec japoński

 Działa silnie immunostymulująco

 Stymuluje tarczyce

 Podnosi poziom T4

 Zmniejsza peroksydację lipidów w homogenacie wątroby

 Wychwytuje wolne rodnik, które mogą uszkadzać zdrowe komórki,

 Znajduje zastosowanie w chorobach zwyrodnieniowych stawów,

 Zmniejsza stany zapalne

 Wykazuje działanie przeciwdrobnoustrojowe

 Działa przeciwgrzybiczo

 Działa preciwwirusowo

 Działa przeciwbakteryjnie (szczególnie naStaphyloccus aureus i Pseudomonas aeruginosa.

 Może nasilać działanie barbituratów dlatego należy zachować ostrożność

 Wzmacnia kości przez zapobieganie utraty wapnia

 Poprawia parametry krwi

 Wykazuje działanie przeciwcukrzycowe

 

OPIS BOTANICZNY

Witania ospała jest rośliną pochodzącą z rodziny psiankowatych, a jej naturalnym siedliskiem są tereny Indii. Jest tam też oprawiana na skalę przemysłową. Jej uprawy znajdują się także w Afganistanie, Iranie, Pakistanie, a także w Bangladeszu i na Sri Lance.

Na mniejszą skalę da się ją spotkać także w Europie, głównie w częściach wschodnich, a także na północnych terenach Afryki. Ashwagandha zwykle występuje w postaci niewysokiego krzewu, mogącego osiągać maksymalnie 150 cm wysokości. Gęsto porastają ją lancetowate liście. Ma zielonkawo-żółte kwiaty, natomiast jej owoce w formie jagód mają kolor pomarańczowy i są obudowane liśćmi tworzącymi kielich.

 W ziołolecznictwie zastosowanie znajdują właśnie owoce oraz korzenie, przy czym to korzeń ashwagandhy ma najlepsze właściwości.

 

GALERIA

1/2

2/2

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

Stosować 6 gramów dziennie wraz z pożywieniem np jako dodatek do jogurtu lub płatków.

Nie stosować u kobiet w ciąży. Można stosować ją doustnie, jak i jako tonik do mycia skóry.

 

 

*TRANSKRYPT Z FILMU

Ashwagandhe w ajurwedzie  wykorzystuje się od setek lat, jako ziołowy lek na wiele schorzeń, zwłaszcza tych związanych z układem nerwowym. Dzisiejsze badania potwierdzają jej specyficzne właściwości adaptogenne, które w bezpieczny sposób regulują naturalne procesy zachodzące w naszym  organizmie.

 

Jest to roślina bardzo dobrze przebadana i wszystkie badania znajdziecie w opisie.

 

Według wielu źródeł zielarskich ashwagandha posiada właściwości przeciwdepresyjnie – być może jest to związane z tym badaniem, w którym potwierdzono, że przyjmowanie ashwagandhy od 4 do 8tygodni zwiększa wrażliwość receptorów 5-hydroksytryptaminowych (5-HT) , które są odpowiedzialne za wiązanie serotoniny, czyli hormonu szczęścia.

 

Sitoindozydy zawarte w ashwaghandzie działają przeciwstresowo i nasilają fagocytozę oraz aktywność makrofagów. Jak już jesteśmy przy komórkach odpornościowych to warto wspomnieć o wpływie ashwagandhy  na jej możliwości selektywnej modulacji jednej z subpopulacji limfocytów, a dokładnie limfocytów  z ramienia Th1

 

 

Stwierdzono, że warto ją wykorzystać w chorobach neurodegeneracyjnych takich jak choroba Parkinsona, Huntingtona i Alzheimera. Sprzyja powstawaniu nowych dendrytów i korzystnie wpływa na zwiększenie energii i zdrowie mitochondriów.

 

Według wielu źródeł naukowych wyciągi z ashwagandhy w dawce 3g dziennie przyjmowanej przez cały rok, bardzo dobrze poprawia parametry np. obniża poziom trójglicerydów, glukozy i frakcji cholesterolu LDL, a w zamian za to podnosi poziom cholesterolu HDL i hemoglobiny.

 

 

Inną nazwą ashwagandhy jest śpioszyn lekarski i  pomimo takiego nazewnictwa, roślina ta nie działa usypiająco ale za to wpływa korzystnie na procesy zachodzące już w trakcie snu.

 

Najlepsze właściwości wykazuje korzeń tej rośliny.

 

Według Henryka Różańskiego Skuteczne dawki suchych ekstraktów  ( z 1,5% witanolidów) wynoszą ok. 500 mg dziennie. Sproszkowany korzeń trzeba zażywać w dawce ok. 6g dziennie, a nalewkę/ekstrakt płynny 1:2 – 12 ml dziennie.

 

Ważne jest żeby zwrócić uwagę na przeciwskazania ponieważ nie można jej zażywać w ciąży, w trakcie laktacji, gdy mamy nadczynność tarczycy bo ashwagandha pobudza jej działanie i nie można jej też stosować podczas zażywania barbituranów, czyli leków nasennych, znieczulających i przeciwpadaczkowych.

Jakie produkty polecam?
1. Bardzo dobra nalewka i firma:
2. Dobry ekstrakt w kapsułkach: lub

 

 

Literatura cytowana.

1. Elsakka M, Grigorescu E, Stanescu U, et al. New data referring to chemistry of Withania somnifera species. Rev Med Chir Soc Med Nat Iasi 1990;94:385-387.

2. Bone K. Clinical Applications of Ayurvedic and Chinese Herbs. Monographs for the Western Herbal Practitioner. Australia: Phytotherapy Press; 1996:137-141.

3. Kuttan G. Use of Withania somnifera Dunal as an adjuvant during radiation therapy. Indian J Exp Biol 1996;34:854-856.

4. Ziauddin M, Phansalkar N, Patki P, et al. Studies on the immunomodulatory effects of Ashwagandha. J Ethnopharmacol 1996;50:69-76.

5. Davis L, Kuttan G. Immunomodulatory activity of Withania somnifera. J Ethnopharmacol 2000;71:193-200.

6. Iuvone T, Esposito G, Capasso F, Izzo A. Induction of nitric oxide synthase expression by Withania somnifera in macrophages. Life Sci 2003;72:1617- 1625.

7. Bogdan C. Nitric oxide and the immune response. Nature Immunol 2001;2:907-916.

8. Davis L, Kuttan G. Effect of Withania somnifera on CTL activity. J Exp Clin Cancer Res 2002;21:115-118.

9. Prakash J, Gupta SK, Dinda AK. Withania somnifera root extract prevents DMBA-induced squamous cell carcinoma of skin in Swiss albino mice. Nutr Cancer 2002;42:91-97.

10. Jayaprakasam B, Zhang Y, Seeram N, Nair M. Growth inhibition of tumor cell lines by withanolides from Withania somnifera leaves. Life Sci 2003;74:125-132.

11. Bhattacharya SK, Bhattacharya A, Sairam K, Ghosal S. Anxiolytic-antidepressant activity of Withania somnifera glycowithanolides: an experimental study. Phytomedicine 2000;7:463- 469.

12. Bhattacharya A, Ghosal S, Bhattacharya SK. Antioxidant effect of Withania somnifera glycowithanolides in chronic footshock stressinduced perturbations of oxidative free radical scavenging enzymes and lipid peroxidation in rat frontal cortex and striatum. J Ethnopharmacol 2001;74:1-6.

13. Singh B, Saxena AK, Chandan BK, et al. Adaptogenic activity of a novel, withanolide-free aqueous fraction from the root of Withania somnifera. Phytother Res 2001;15:311-318.

14. Archana R, Namasivayam A. Antistressor effect o14. Lewakowicz- Mosiej T.: „Zioła w leczeniu chorób cywilizacyjnych”, Zysk i S-ka Wydawnictwo, Poznań 2017.

15.http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4687242/

16.https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3252722/?fbclid=IwAR1-z6prOt4GRBClPIQOzmGYIDTn-rJAWkrSZ7aqeuW1J3p4BJMvWcWex2c

17.https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16603328 

18.https://rozanski.li/1028/witania-ospala-withania-somnifera-l-dunal-w-dawnej-i-wsplczesnej-fitoterapii/

Szokująca ilość właściwości żeń – szenia (badania)

Żeń-szeń to najpopularniejsze zioło na całym świecie. Nie bez powodu. Nad jego właściwościami, zostało przeprowadzone najwięcej badań naukowych, które potwierdzają jego skuteczność w wielu schorzeniach.

 

 

CIEKAWOSTKA

Łacińska nazwa żeń-szenia nawiązuje do jego wszechstronnych możliwości w leczeniu rozmaitych schorzeń. W medycynie ludowej jest wykorzystywany od ponad 4 tysięcy lat. W Europie po raz pierwszy dokładniej został on opisany przez jezuitów w 1652 roku. Jest też uważany za jeden z afrodyzjaków, co zresztą w odróżnieniu do wielu innych przypadków zostało tutaj udowodnione naukowo. Jak mówi jego nazwa Panax – może wyleczyć właściwie wszystko – od podatności na stres, aż po problemy z erekcją.

 

WSKAZANIE DO STOSOWANIA

– Przemęczenie, brak witalności

– Podatność na stres (zwłaszcza ten przewlekły)

– Problemy z erekcją

– Przyzwyczajenie organizmu do kawy i energetyków (po tygodniu stosowania żeń-szenia można wrócić do mniejszych dawek kofeiny, które będą mocniej pobudzać)

 – Osłabiona odporność

 – Pogorszenie pamięci

 – Podwyższony cholesterol

– Dla sportowców 

– Cukrzyca

– Wątroba osłabiona stosowaniem leków i alkoholu 

– Spowolniona przemiana materii

– Choroby nerek

– Senność

– Niedokrwistość

– Brak apetytu

 [FMP]

[FMP]

OPIS

      Korzeń żeń-szenia jest zdecydowanie jednym z najbardziej uniwersalnych surowców wykorzystywanym w zielarstwie. Ma kompleksowe działanie na organizm człowieka i być może właśnie dlatego tak chętnie sięgamy po to starożytne panaceum na nowoczesne dolegliwości.

›  Przede wszystkim żeń-szeń dodaje energii. Nie ulega wątpliwości, że postawi na nogi każdego, kto czuje się ospały, przemęczony i ma wrażenie, że jego umysł i ciało nie chcą ze sobą współpracować albo kto wraca do siebie po przebytych chorobach. Wspiera funkcje układu nerwowego uodporniając nas na stres i jego skutki. Złagodzi jego objawy nawet w permanentnym narażeniu na stres.


›  Poprawi też pamięć i koncentrację.

›  Na ciało zadziała także wspierając układ kostny i chroniąc go przed osteoporozą. U sportowców czy po prostu osób aktywnych fizycznie przyspieszy regenerację i zapobiegnie powstawaniu tzw. zakwasów.

 

›  Nie bez znaczenia jest też zdolność żeń-szenia do poprawiania funkcji seksualnych. Jako jeden z niewielu znanych afrodyzjaków rzeczywiście wyróżnia się takim działaniem. Poprawia ukrwienie narządów płciowych, przez co zwiększa libido i polepsza sprawność seksualną.

›  Znakomicie sprawdzi się też dla wszystkich, którzy chcą wyregulować działanie układu trawiennego i pozbyć się toksyn.

›  Potwierdzono także właściwości antynowotworowe żeń-szenia.

 

 

 OPIS BOTANICZNY

      Żeń-szeń jest byliną występującą w Azji, szczególnie w na Półwyspie Koreańskim, w Chinach i Japonii oraz Indiach.

      Jest to roślina, o której można powiedzieć, że ogranicza się właściwie tylko do korzenia i łodygi. W pierwszym roku wypuszcza tylko jeden liść, dopiero po około 10 latach jest ich więcej.

      Całość osiąga wysokość do 50 centymetrów i przybiera postać łodygi o obłym kształcie. Jego owoce przypominają wyglądem jagody. Surowcem leczniczym jest niezbyt rozgałęziony korzeń o charakterystycznym wyglądzie przypominającym człowieczka.

 

GALERIA

1/7


2/7

3/7

4/7

5/7

6/7

7/7

 

 

AKTYWNE SKŁADNIKI

»  Ginsenozydy – polepszają ukrwienie narządów wewnętrznych, chronią przed osteoporozą i nowotworami, dodają energii i pozytywnie wpływają na układ odpornościowy.


»  Witaminy A, C, witaminy z grupy B, D, E,F – odpowiedzialne za prawidłowe funkcjonowanie całego organizmu, wzmacniają i pobudzają organizm oraz uodparniają na stres.


»  Minerały: wapń, fosfor, miedź, magnez, żelazo, cynk, potas – wspierające działanie układu nerwowego, odpowiedzialne za budowę kości i sprawne funkcjonowanie układu naczyniowo-sercowego.

 

 

 SPEKTRUM LECZNICZEGO DZIAŁANIA

      Większości z nas żeń-szeń kojarzy się całkiem słusznie z cudownym środkiem na zmęczenie, osłabienie, apatię, brak energii i zwiększoną wrażliwość na stres. Prawda jest taka, że żeń-szeń skutecznie wspiera funkcje układu nerwowego.

1. “Działa na mózg poprawiając pamięć i koncentrację, a jednocześnie chroni neurony przed degeneracją. Podziała też uspokajająco, ale bez efektu usypiania.”

2. “Zarówno u osób aktywnych fizycznie, jak i narażonych na duży wysiłek intelektualny istotna jest zdolność żeń-szenia do zredukowania zmęczenia i dodawania energii, bez zwiększania nerwowości. Świetnie zwiększa odporność na stres i redukuje objawy menopauzy.Nada się dla osób wracających do pełnej sprawności po przebytych chorobach i żyjących w przewlekłym stresie.”

3. “Może okazać się także zbawienny dla osób, które genetycznie są obciążone ryzykiem cukrzycy. Regularne stosowanie żeń-szenia wpłynie na obniżenie poziomu cukru we krwi, co mogą wykorzystać osoby z nadwagą i chcące zrzucić zbędne kilogramy. Otoczy też ochroną trzustkę, zapewniając jej bezbłędne funkcjonowanie.”

4. “Żeń-szeń ma także znaczny wpływ na układ krwionośny. Wzmacnia go i zapobiega odkładaniu się cholesterolu we krwi, zwiększając też obecność tego „dobrego” cholesterolu HDL. W konsekwencji chroni organizm przed miażdżycą. W tym miejscu należy też wspomnieć o właściwościach antyoksydacyjnych. Dzięki temu nie dopuszcza do aktywności wolnych rodników i chroni w ten sposób wątrobę również ją regenerując. Poprawia również wchłanianie składników odżywczych z pokarmu.”

5. “Ważną zaletą żeń-szenia są też właściwości antynowotworowe. Wszystko dzięki ginsenozydom, które redukują aktywność komórek rakowych.”

6. “Ma też ogromne znaczenie dla całego układu ruchu. Chroni na przykład przed osteoporozą wpływając na zwiększenie estrogenów w kościach. Dzięki temu poprawiają jakość tkanki kostnej i zastępują estrogeny, które nie są wytwarzane u kobiet po menopauzie.“

7. “Dla sportowców ważny jest fakt, że żeń-szeń przyspiesza pobór tlenu w komórkach, co wpływa na obniżenie poziomu kwasu mlekowego. Dzięki temu organizm ma szansę szybciej zregenerować się po wysiłku i obędzie się bez charakterystycznych zakwasów.”

8. “Bardzo często żeń-szeń jest zalecany dla osób borykających się z obniżonym libido i osłabioną potencją. Składniki aktywne tej rośliny przyczyniają się do zwiększenia produkcji tlenku azotu. Ten z kolei rozszerza naczynia krwionośne i zwiększa ukrwienie narządów rozrodczych.”

9. “Ponadto może zmniejszać uszkodzenia komórek wywołane przez przyjmowanie leków albo alkoholu czy też wynikające ze szkodliwego promieniowania. Poprawia też działanie układu immunologicznego i poprawia przemianę materii.”

 

 WŁAŚCIWY SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

       Korzeń żeń-szenia można żuć. Im dłużej, tym lepiej, wówczas przynosi lepsze efekty. Następnie należy go połknąć. Można z niego wykonać także herbatę. Ważne, by nie przekraczać zalecanej dawki max. 2 gramów na dobę. Cała kuracja także nie powinna trwać dłużej niż 8 tygodni. Nadużywanie żeń-szenia może skończyć się efektami odwrotnymi do pożądanych.


Nie powinny go przyjmować osoby chore na hemofilię, z nadciśnieniem i chorobami serca. Nie powinno się też spożywać go wieczorem, bo może wywołać problemy z zaśnięciem.

[/FMP]