Melisa lekarska (Melissa officinalis) zobacz co na jej temat pisze literatura zielarska:
CIEKAWOSTKI
Melisa lekarska – (Melissa officinalis, rojownik, pszczelnik, matecznik, starzyszek, cytrynowe ziele) w Polsce uprawiana jest zarówno przez zielarzy jaki i przez pszczelarzy. Pszczelarze przyciągają tym ziołem pszczoły. Powstała nawet tradycja, która nakazuje aby nowy ul od wewnątrz natrzeć liśćmi melisy. Ma to zapewnić zagnieżdżenie się w nim samych pracowitych owadów.
W starożytnej Gracji i Rzymie została okrzyknięta eliksirem życia lub radością dla serca. Stosowano ją na dolegliwości trawienne i migreny, a zewnętrznie jako środek antyseptyczny przy ukąszeniu owadów.
W mitologi greckiej Melisa była jedną z nimf, która naprzykrzała się swoją miłością Zeusowi, który zdenerwowany zamienił ją w pszczołę. Gdy zmarła, z ciała pszczoły wyrosła roślina o barwnym zapachu, która wabiła do siebie wszystkie owady.
KIEDY STOSOWAĆ?
Stany napięcia nerwowego i lęki
Przewlekły stres i problemy z zasypianiem
Obniżony nastrój i depresja
Zaburzenia pracy układu pokarmowego (ZJD i SIBO)
Ból brzucha
Brak łaknienia
Owrzodzenia, urazy, bóle stawów
OPIS
Melisa lekarska znana jest ze swojego działania uspokajającego i regulującego na układ nerwowy. Jest również chętnie stosowana przy bezsenności i kłopotach z zasypianiem.
Co ciekawe ostatnie badania wykazały, że zawarte w melisie aktywne związki wpływają nie tylko kojąco na centralny układ nerwowy ale także poprawiają nastrój, wspierają zdolności poznawcze i poprawiają pamięć.
W badaniach wykazano, iż regularne stosowanie naparów z melisy opóźnia, a czasami nawet zapobiega zapadaniu na chorobę Alzheimera. Poprawia zapamiętywanie, dynamiczne myślenie i opóźnia objawy starczej demencji.
Dzięki swoim aktywnym składnikom często wykorzystuje się przy dolegliwościach trawiennych, jak zaburzenia pracy żołądka, gazy i wzdęcia. Hamuje procesy gnilne w jelitach dlatego warto ją wykorzystać w zespole jelita drażliwego czy SIBO. Można nią wzbogacić zarówno potrawy jak i stosować napary z jej liści.
W medycynie ludowej melisę stosuje się jako środek do łagodzenia bólów miesiączkowych, przy migrenach i depresji.
OPIS BOTANICZNY
Melisa lekarska dorasta nawet do 60cm wysokości. Liście posiadają blaszkę szerokojajowatą, która sięga ok. 8cm długości i 5cm szerokości.
Brzegi blaszki są karbowane lub ząbkowane. Kolor liści jest intensywnie zielony. Na wiosnę oraz latem wypuszcza kiście małych, jasnożóltych kwiatków, które rozkwitają na styku liści z łodygą.
GALERIA
1/5
2/5
3/5
4/5
5/5
[FMP] SKŁADNIKI AKTYWNE
100% najwyższej jakości liści melisy zawiera:
Olejki eteryczne bogate w (gerenial, cytral, geraniol, linalol,cytronelal)
Flawonoidy (apigenina, lutelina,kwercetyna, kemferol)
Fenolokwasy (kwas cholorogenowy, kawowy,rozmarynowe, ferulowy)
Triterpeny (Kwasu ursulowy i oleanolowy)
Witaminy
SPEKTRUM DZIAŁANIA
Wszystkie aktywne składniki z melisy przekazują jej szerokie spektrum aktywności, do którego zalicza się działanie:
Hamujące rozwój wirusów, grzybów, pierwotniaków i bakterii.
Poprawia tempo wykonywanych obliczeń (zwiększa czas reakcji)
Pomaga przy bólach migrenowych i w bólach menstruacyjnych
Inhalacje są zbawieniem przy atakach alergii i kaszlu
Rozkurczowe
Wiatropędne (przeciwwzdęciowe)
Żółciopędne
Żółciotwórcze
Antyseptyczne
PRZEPISY
Napar z melisy: 2 łyżeczki melisy (około 4 gram) zalej 200ml wrzącej wody. Napar przykryj na 10 minut. Pić 2-4 szklanek dziennie.
Odwar z melisy: łyżkę ziela zalej szklanką wody i podgrzej przez pół godziny, nie dopuszczaj do wrzenia. Odwar odcedź i spożywaj dwa razy dziennie po szklance.[/FMP]