Kurkuma – mielony korzeń – zobacz co na jej temat pisze literatura zielarska:
CIEKAWOSTKI
Kurkumina to organiczny związek chemiczny, który otrzymuje się dzięki wyodrębnieniu z kłączy Ostryżu długiego (Curcuma longa), znanego bardziej pod nazwą kurkuma. Roślina ta bywa też nazywana szafranem indyjskim, żółtym imbirem lub żółtym korzeniem.
Związek ten po raz pierwszy wyizolowano w 1815 roku, kiedy francuscy chemicy opisali izolację “żółtej substancji barwiącej” z kłącza kurkumy i nazwali ją kurkuminą. Dziś kurkumina ma jeszcze jedną nazwę – E100, czyli nadany przez UE kod chemiczny dodatku do żywności, należącego do grupy bezpiecznych barwników spożywczych.
Sama kurkuma pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej. W starożytnym okresie nie była jedynie przyprawą, ale służyła także jako żółty barwnik. Do dziś w hinduskiej religii używa się jej, aby zabarwiać święte szaty.
KIEDY WARTO STOSOWAĆ?
stany zapalne w układzie pokarmowym (wrzody, zapalenia błon śluzowych)
mgła mózgowa/otępienie (nieszczelna bariera krew-mózg)
dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego i wątroby
kłopoty trawienne
odrobaczanie
wzdęcia i gazy
reumatoidalne zapalenie stawów
terapia przeciwnowotworowa
profilaktyka układu krążenia
OPIS ZIOŁA
Mówiąc kurkumina, myślimy kurkuma, a to dlatego, że te dwa wyrazy są ze sobą ściśle związane. Kurkumina jest bowiem pozyskiwanym z kurkumy. O jej właściwościach leczniczych wiedzieli mieszkańcy Dalekiego Wschodu już ponad 4000 lat!
Do Europy kurkuma trafiła w XIV wieku, gdy Marco Polo wyruszył po jedwab, odkrywając przy okazji swojej wyprawy obce mu wtedy zioło, przypominające wyglądem imbir.
Kurkumina posiada silne działanie przeciwzapalne, przeciwutleniające, przeciwgrzybiczne i antybakteryjne. To jedynie niektóre zalety tego wyjątkowego związku.
Dosyć, że ma ona zbawienny wpływ na zdrowie fizyczne i psychiczne człowieka, to w dodatku można spożywać ją długofalowo. Bowiem badania wykazały jej niską toksyczność, a praktyczne zastosowanie jej przez mieszkańców Azji potwierdza, że długotrwałe zażywanie kurkumy w niewielkich ilościach nie wywołuje negatywnych efektów.
OPIS ZIOŁA
Kurkumina posiada silne działanie przeciwzapalne, antybakteryjne, przeciwgrzybiczne oraz przeciwutleniające.
Wykazując działanie antyoksydacyjne, neutralizuje wolne rodniki poprzez bezpośrednie blokowanie ich działania.
Stosowana jest w leczeniu miejscowym w przypadkach trudno gojących się ran, obrzęków i stanów zapalnych różnych narządów.
Kurkumina działa też antydepresyjnie, zwiększając w organizmie stężenie serotoniny i dopaminy, nazwanych hormonami szczęścia.
Jest też środkiem zapobiegającym demencji oraz chorobie Alzheimera.
[/FMP]
OPIS BOTANICZNY
Kurkuma jest byliną z rodziny imbirowatych, nie dziwi więc, że wyglądem przypomina imbir. Dorasta do 1 m wysokości, tworząc prostą, nierozgałęzioną łodygę. W jej dolnej części wyrastają naprzemiennie liście o długości do 50 cm
Kurkuma wydaje bezlistny kwiat w postaci kłosa kwiatowego. Kłącze kurkumy o długości 6 cm i szerokości 1,5 cm, przybiera nieregularne, czasem lekko rozgałęzione, jajowate kształty.
Kłącza posiadają cienką korę, a w środku są gładkie, lekko błyszczące, o jednolitej barwie pomarańczowożółtej.
GALERIA
1/5
2/5
3/5
4/5
5/5
[FMP]
AKTYWNE SKŁADNIKI
Kurkuma to bomba witaminowa. Znajduje się w niej witamina E będąca silnym przeciwutleniaczem oraz ochroną krwinek czerwonych,witamina K, która m.in chroni kości przed złamaniami i zapobiega wapnieniu żył oraz witaminy z grupy B odpowiedzialne przede wszystkim za prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego, czyli B1 (tiamina), B2 (ryboflawina), B3 (niacyna), B6 (pirodyksyna), a także B9, czyli kwas foliowy o działaniu krwiotwórczym.
Kurkuma to również bogactwo składników mineralnych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu, takich jak żelazo odpowiedzialne za transport krwi i tworzenie składników krwi, magnez stabilizujący pracę układu nerwowego czy też regulujący pracę mięśni, sód, który odpowiada m.in. za prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego i mięśniowego, potas który pomaga m.in. utrzymać odpowiednie ciśnienie krwi oraz napięcie mięśni i fosfor ważny dla zębów, dziąseł oraz kości i stawów.
Kurkumina zawiera w sobie także miedź, wapń, mangan i cynk. Wśród związków aktywnych tej rośliny znajdują się też olejki eterycznenp. tumeron, które pobudzają wydzielanie żółci i zapobiegają wzdęciom, a nawet przyspieszają procesy naprawcze w mózgu.
SPEKTRUM DZIAŁANIA
Udowodniono, że naturalne związki bioaktywne przyjmowane w dawkach profilaktycznych, należą do najefektywniejszych metod profilaktyki zdrowotnej. Zalecana dzienna dawka profilaktyczna kurkuminy wynosi około jednego grama.
W wypadku leczenia można zdecydować się na dawki terapeutyczne, zwiększając na krótki okres spożycie kurkumy do 2 czy nawet 3 gram. Jednak uzyskanie zadowalającego efektu wyłącznie przez użycie kurkumy jako przyprawy kulinarnej jest mało realne.
Należy pamiętać o tym, że kurkumina jest słabo wchłaniana przez organizm, gdyż nie rozpuszcza się w wodzie, a jedynie w tłuszczach. Niezbędne jest więc łączenie jej z tłuszczem np. z olejem kokosowym czy też oliwą z oliwek, dzięki czemu organizm ją lepiej przyswoi.
Zalecane jest też łączenie kurkumy z czarnym pieprzem, co zwiększa jej efektywność aż dwudziestokrotnie.
Najlepiej przyswajającą formą jest kurkumina liposomalna.
SPOSÓB PRZYGOTOWANIA
Odradza się spożywanie kurkumy na czczo, gdyż może to spowodować nudności.
Kurkumina ciesząca się od stuleci powodzeniem w medycynie ajurwedyjskiej, znalazła wiele zastosowań, wśród których znalazło się sporządzanie słynnego “złotego mleka”. Jest to tradycyjny napój rozgrzewający, podnoszący odporność, walczący z infekcjami, wspomagający leczenie depresji czy też pomagający w zasypianiu. Uzyskuje się go w prosty sposób, łącząc w odpowiednich proporcjach świeżą kurkumę z wodą i prawdziwym, świeżym mlekiem.
Przeciwwskazania: ciąża, przyjmowanie leków rozrzedzających krew, przyjmowanie leków obniżających poziom kwasu żołądkowego, przyjmowanie leków z grupy cytostatyków