Tymianek właściwy (Thymus vulgaris L.)
Inne nazwy: macierzanka pospolita, włoska macierzanka, tymianek pospolity

 

Ciekawostki

Pierwsze wzmianki o roślinie pochodzą z staroegipskiego papirusu medycznego Ebersa

Lecznicze właściwości tymianku jako medykamentu na choroby weneryczne oraz płuc, wymieniał również grecki lekarz, farmakolog i botanik – Dioskurydes.

Nazwa ,,tymianek” pochodzi od greckiego słowa thymon, co oznacza odważny.

Rzymianie stosowali go przed walką, ponieważ uznawali tymianek za symbol odwagi i siły.

W średniowieczu pełnił rolę amuletu podczas rozgywek rycerskich. Damy natomiast dosypywały go do kąpieli, wierząc że powiększy ich biust.

Roślina ta jest pozyskiwana wyłacznie z upraw

 

Kiedy stosować tymianek właściwy?

Wewnętrznie tymianek właściwy wykorzystuje się w leczeniu:

Kaszel

Niestrawności

Przeziębienia, chrypka

Nieżyty gardła, krtani i oskrzeli

Zewnętrznie tymianek właściwy wykorzystuje się w:

 

Trądziku

Inhalacjach

Grzybicach paznokci

Aromatycznych kąpielach

 

Opis tymianku właściwego

Krzewinka z rodziny jasnowatych, występująca w obszarze Morza Śródziemnego i dorastająca do 40cm. O rozgałęzionych drobnych rozgałęzionych liściach. Liście są równo-wąsko-lancetowate, szaro-zielone oraz u spodu kutnerowato owłosione. Kwiaty są drobne, różowo-fioletowe osadzone na szczytach pędów. Krzewinka kwitnie od czerwca do lipca. Owoce są drobne, czarno-brunatne.

W lecznictwie wykorzystuje się ziele, którego zbiór przeprowadza się w suche i pogodne dni.

Krzewinka charakteryzuje się specyficznym, przyjemnym zapachem tymolowym

Uprawiana jest w Europie, Azji i Afryce

 

Opis botaniczny

W naturze, roślina rośnie w obszarze Morza Śródziemnego tworząc duże skupiska, porastające płytkie, naskalne gleby wapienne na zboczach górskich. Uprawiana jest w Europie, Azji i Afryce. W naturalnych warunkach tworzy duże, jednogatunkowe skupiska, porastające płytkie, naskalne gleby wapienne na zboczach górskich.

 

Galeria

Zdjęcie tymianku właściwego 1/3

Zdjęcie tymianku właściwego 2/3

Zdjęcie tymianku właściwego 3/3

 

Spektrum działania tymianku właściwego

 

Ziele ma działanie wykrztuśne, delikatne rozkurczowe, moczopędne, żółciopędne, regulujące trawienie oraz pobudzające wydzielanie śluzu. Wspomaga ono ruch rzęsek w tchawicy i krtani. Dodatkowo wykazuje działanie przeciwbakteryjne i  grzybobójcze. Działanie to zawdzięcza dużej zawartości tymolu. Kiedyś był wykorzystywany w chorobach pasożytniczych i infekcjach bakteryjnych jelit.  Tymianek ogranicza powstawanie toksycznych amin biogennych w jelicie grubym.

Zewnętrznie, ziele działa dezynfekująco dzięki zawartości tymolu i karwakrolu. Z powodzeniem sprawdza się w grzybicy paznokci. Wykazuje również działanie przeciwbólowe i przeciwświądowe. Intensywny zapach olejku odstrasza owady. Olejki stosuje się również do inhalacji w przeziębieniach lub w aromatycznych kąpielach.

 

Aktywne składniki tymianku właściwego:

-Olejek (tymol, karwakrol, p-cymen, beta-kariofilen, linalool, borneol, limonen )
-Flawonoidy (pochodne apigeniny, luteoliny, kemferolu)
-Fenolokwasy (kwas rozmarynowy, kumarynowy, kawowy, ferulowy, synapinowy)
-Garbniki (kawotanoidy)
-Cukry
-Sole glinu

 

Przepis na przygotowanie tymianku właściwego

Napar z ziela tymianku:
1-2g ziela wysuszonego zalać szklanką wrzątku. Pić do 3 x dziennie.

Nalewka z ziela tymianku:
50g ziela suszonego wsypać do szklanego naczynia dwulitrowego i zalać 0,5 litrem 40% wódki i wymieszać. Naczynie szczelnie zamknąć i zostawić na 2 tygodnie. Następnie przecedzić zioła przez gazę a płyn przelać do ciemnej butelki.
Pić 1łyżeczkę do 3 razy dziennie.

Inhalacje z olejku:
jednorazowo (2-5kropli)

PRZECIWWSKAZANIA DO STOSOWANIA TYMIANKU WŁAŚCIWEGO

Nie stosować w gorączce, gruźlicy, niedomodze serca, nadciśnieniu tętniczym, nadczynności tarczycy, ciąży. Przed 6 rokiem życia.

Literatura
Fiedoruk, Ł., Mazik, M., Panstwa, M. (2012) Encyklopedia ziół. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Dragon.

Senderski, ME. (2014) Zioła w leczeniu dolegliwości i chorób układu moczowo-płciowego.Podkowa-Leśna: MTEUSZ E. SENDERSKI.

Błach-Olszewska, Z., Długosz, A., Lamer-Zarawska, E., Kowal-Gierczak, B., Niedworok, J. (2014) Fitoterapia i leki roślinne. Warszawa: PZWL.

rozanski tymianek-Thymus w praktyce fitoterapii