Tag: diabelski pazur

Czarci pazur – Hakorośl rozesłana – Harpagophytum procumbens L – zobacz co na jej temat pisze literatura zielarska:

 

CIEKAWOSTKI

 Czarci pazur (Hakorośl rozesłana, Diabelski pazur, Harpagophytum procumbens DC) to roślina wierna naturalnemu środowisku, dlatego człowiekowi bardzo trudno ją uprawiać.

 

Mądrzy mieszkańcy Afryki pozwolili więc rosnąć kapryśnej roślinie w naturalnych warunkach, otaczając ją ochroną gatunkową.

 

Swoją nazwę czarci pazur zawdzięcza owocom, które pojawiają się wraz z przekwitnięciem czerwonych kwiatów. Są to wydłużone torebki pokryte kolcami, przypominające wyglądem łapy z pazurami.

 

 

OPIS

 Rdzenni mieszkańcy Afryki Południowej od pokoleń korzystają z dobrodziejstw czarciego pazura. Dzięki niemieckiemu osadnikowi Mehertowi, który w 1904 roku ustalił tożsamość “czarodziejskiej rośliny”, cenne zioło trafiło do lekarzy i zielarzy w Europie. Dziś leki wytwarzane na bazie Hakorośli rozesłanej oferowane są głównie w Europie Zachodniej i Stanach Zjednoczonych.

 

 Czarci pazur porównywany jest w swoim działaniu do kortyzonu – silnego leku przeciwzapalnego i przeciwbólowym o szerokim zastosowaniu. Bogaty skład fitochemiczny tego zioła umożliwia jego wielokierunkowe działanie farmakologiczne. Preparaty na jego bazie (napary, nalewki i ekstrakty) są pomocne w walce z bólem, stanami zapalnymi, artretyzmem czy nadciśnieniem. Mogą też ukoić nerwy lub pobudzić apetyt.

 

 Preparaty z czarciego pazura przygotowane są nie tylko dla ludzi, ale także dla zwierząt domowych. Można je podawać w przypadku stanów zapalnych i bólowych stawów występujących u zwierzaków.

 

 

KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 bóle mięśni i stawów

 wrzody

 artretyzm

 nerwobóle

 choroby reumatyczne

 przewlekłe schorzenia oczu oraz uszu na tle infekcji bakteryjnych i stanów zapalnych z wysiękiem (m.in. Borelioza)

 
 zaburzenia przepływu żółci


 stany zapalne wątroby


 niedokwaśność i bezsoczność żołądka

 

OPIS BOTANICZNY

      Hakorośl rozesłana występuje głównie na obrzeżach pustyni Kalahari na terenach Namibii, a ponadto w RPA, Botswanie i Angoli. Na obszarach tych występują odmiany o różnym składzie chemicznym.

 

       Zazwyczaj zajmuje równiny i podstawy wydm. Rośnie na ubogich w składniki odżywcze, piaszczystych, głębokich glebach, na obszarach o niskich rocznych opadach. Jej nadziemne pędy pojawiają się po pierwszych deszczach i zamierają z nastaniem suszy lub mrozu. Czarci pazur nie lubi konkurencji innych roślin.

 

Czarci pazur jest wieloletnią, płożącą się byliną z rodziny połapkowatych, osiągającą wysokość około 60 cm i długość 150 cm. Posiada bulwiaste korzenie, a na jej pędach wyrastają drobne, szarozielone liście.

 

        Bylina kwitnie od listopada do kwietnia. Kwiaty pojawiają się pojedynczo w kątach liści. Posiadają kształt trąbek oraz barwę od ciemnej czerwieni, przez fiolet do różu, z żółtym środkiem.

 

       Owocami czarciego pazura, pojawiającymi się w styczniu, są wydłużone torebki, wyposażone w 2 główne grzbiety i 2 boczne rzędy z 12 – 16 rogowatymi ramionami, zakończonymi haczykowatymi kolcami. Nasiona tej rośliny mogą pozostać żywe w banku nasion przez ponad 20 lat.

 

GALERIA

[FMP]

1/3

2/3

3/3

AKTYWNE SKŁADNIKI

 Irydoidy – To właśnie dzięki nim czarci pazur wykazuje silne właściwości przeciwreumatyczne, analgetyczne i hamujące rozwój stanu zapalnego.

 

 Flawonoidy zawarte w czarcim pazurze posiadają szeroką gamę zastosowań. Pełniąc funkcję antyoksydacyjną, chronią organizm człowieka przed szkodliwymi reakcjami utleniania, co w w konsekwencji opóźnia proces starzenia się organizmu. Flawonoidy posiadają też właściwości moczopędne i przeciwzapalne. Ponadto działają rozkurczowo na mięśnie gładkie pokrywające obszary przewodu pokarmowego lub dróg moczowych. Flawonoidy wzmacniają też wytrzymałość naczyń krwionośnych, dodatkowo je uszczelniając, a to z kolei doprowadza do efektu przeciwobrzękowego i przeciwwysiękowego.



 Kwasy fenolowe – sprawiają, że napary z czarciego pazura działają żółciopędne, poprawiają pracę żołądka oraz mogą też posiadać silne właściwości antydrgawkowe.

 Związki sterolowe – wspomagają proces produkcji hormonalnych związków steroidowych, pomagają też w utrzymaniu prawidłowego poziomu cholesterolu we krwi. Ponadto wykazują silne właściwości przeciwzapalne, obniżają wysoką temperaturę ciała, a nawet hamują rozwój choroby nowotworowej.

 

 

SPEKTRUM WYKORZYSTANIA

 zapalenie wielonerwowe

 stany zapalne ścięgien i więzadeł,

 kontuzje sportowe

 choroby alergiczne

 rwa kulszowa

 przeziębienie

 trądzik

 toczeń rumieniowaty

 ziarnica 

 łuszczyca

 twardzina

 

 

PRZEPISY

 Surowcem pozyskiwanym z czarciego pazura są korzenie zbierane po przekwitnięciu rośliny. Wysuszony i zmielony korzeń stanowi bazę do przygotowania suchych lub płynnych ekstraktów. Z proszku można przygotować nalewkę, płynny ekstrat lub napar. Można też stosować go bezpośrednio, zażywając doustnie do trzech razy dziennie i popijając ciepłą wodą.

 

 W celu uzyskania naparu należy jedną łyżkę proszku z czarciego pazura zalać jedną szklanką wrzącej wody, przykryć naczynie i odstawić na około 30 minut. Napar ten można pić maksymalnie trzy razy dziennie, można też stosować go zewnętrznie.


 Aby z proszku uzyskać nalewkę, należy zalać go 40 procentowym alkoholem i odstawić co najmniej na 14 dni. Tak przygotowaną nalewkę można przyjmować po jednej łyżeczce trzy razy na dzień.


 Płynny ekstrat uzyskuje się, zalewając mniejszą ilością alkoholu, niż w wypadku nalewki. W związku ze zmianą proporcji proszku do alkoholu, należy przyjmować dziennie jedynie po pół łyżeczki, maksymalnie trzy razy dziennie.


 Osoby w trakcie leczenia farmakologicznego powinny wykazywać szczególną ostrożność przy przyjmowaniu preparatów z czarciego pazura, gdyż mogą one wzmacniać działanie niektórych zażywanych leków farmakologicznych, zwłaszcza w wypadku pacjentów kardiologicznych.