Czarci pazur – piekielnie zdrowe zioło.

Czarci pazur – Hakorośl rozesłana – Harpagophytum procumbens L – zobacz co na jej temat pisze literatura zielarska:

 

CIEKAWOSTKI

 Czarci pazur (Hakorośl rozesłana, Diabelski pazur, Harpagophytum procumbens DC) to roślina wierna naturalnemu środowisku, dlatego człowiekowi bardzo trudno ją uprawiać.

 

Mądrzy mieszkańcy Afryki pozwolili więc rosnąć kapryśnej roślinie w naturalnych warunkach, otaczając ją ochroną gatunkową.

 

Swoją nazwę czarci pazur zawdzięcza owocom, które pojawiają się wraz z przekwitnięciem czerwonych kwiatów. Są to wydłużone torebki pokryte kolcami, przypominające wyglądem łapy z pazurami.

 

 

OPIS

 Rdzenni mieszkańcy Afryki Południowej od pokoleń korzystają z dobrodziejstw czarciego pazura. Dzięki niemieckiemu osadnikowi Mehertowi, który w 1904 roku ustalił tożsamość “czarodziejskiej rośliny”, cenne zioło trafiło do lekarzy i zielarzy w Europie. Dziś leki wytwarzane na bazie Hakorośli rozesłanej oferowane są głównie w Europie Zachodniej i Stanach Zjednoczonych.

 

 Czarci pazur porównywany jest w swoim działaniu do kortyzonu – silnego leku przeciwzapalnego i przeciwbólowym o szerokim zastosowaniu. Bogaty skład fitochemiczny tego zioła umożliwia jego wielokierunkowe działanie farmakologiczne. Preparaty na jego bazie (napary, nalewki i ekstrakty) są pomocne w walce z bólem, stanami zapalnymi, artretyzmem czy nadciśnieniem. Mogą też ukoić nerwy lub pobudzić apetyt.

 

 Preparaty z czarciego pazura przygotowane są nie tylko dla ludzi, ale także dla zwierząt domowych. Można je podawać w przypadku stanów zapalnych i bólowych stawów występujących u zwierzaków.

 

 


KIEDY WARTO STOSOWAĆ?


 bóle mięśni i stawów


 wrzody


 artretyzm


 
nerwobóle


 choroby reumatyczne

 przewlekłe schorzenia oczu oraz uszu na tle infekcji bakteryjnych i stanów zapalnych z wysiękiem (m.in. Borelioza)

 
 
zaburzenia przepływu żółci



 stany zapalne wątroby



 niedokwaśność i bezsoczność żołądka

 

OPIS BOTANICZNY

      Hakorośl rozesłana występuje głównie na obrzeżach pustyni Kalahari na terenach Namibii, a ponadto w RPA, Botswanie i Angoli. Na obszarach tych występują odmiany o różnym składzie chemicznym.

 

       Zazwyczaj zajmuje równiny i podstawy wydm. Rośnie na ubogich w składniki odżywcze, piaszczystych, głębokich glebach, na obszarach o niskich rocznych opadach. Jej nadziemne pędy pojawiają się po pierwszych deszczach i zamierają z nastaniem suszy lub mrozu. Czarci pazur nie lubi konkurencji innych roślin.

 



Czarci pazur jest wieloletnią, płożącą się byliną z rodziny połapkowatych, osiągającą wysokość około 60 cm i długość 150 cm. Posiada bulwiaste korzenie, a na jej pędach wyrastają drobne, szarozielone liście.

 

        Bylina kwitnie od listopada do kwietnia. Kwiaty pojawiają się pojedynczo w kątach liści. Posiadają kształt trąbek oraz barwę od ciemnej czerwieni, przez fiolet do różu, z żółtym środkiem.

 

       Owocami czarciego pazura, pojawiającymi się w styczniu, są wydłużone torebki, wyposażone w 2 główne grzbiety i 2 boczne rzędy z 12 – 16 rogowatymi ramionami, zakończonymi haczykowatymi kolcami. Nasiona tej rośliny mogą pozostać żywe w banku nasion przez ponad 20 lat.

 

GALERIA

[FMP]

1/3

2/3

3/3


AKTYWNE SKŁADNIKI

 Irydoidy – To właśnie dzięki nim czarci pazur wykazuje silne właściwości przeciwreumatyczne, analgetyczne i hamujące rozwój stanu zapalnego.

 


 Flawonoidy
 zawarte w czarcim pazurze posiadają szeroką gamę zastosowań. Pełniąc funkcję antyoksydacyjną, chronią organizm człowieka przed szkodliwymi reakcjami utleniania, co w w konsekwencji opóźnia proces 
starzenia się organizmu. Flawonoidy posiadają też właściwości moczopędne i przeciwzapalne. Ponadto działają rozkurczowo na mięśnie gładkie pokrywające obszary przewodu pokarmowego lub dróg moczowych. Flawonoidy wzmacniają też wytrzymałość naczyń krwionośnych, dodatkowo je uszczelniając, a to z kolei doprowadza do efektu przeciwobrzękowego i przeciwwysiękowego.




 Kwasy fenolowe
 – sprawiają, że napary z czarciego pazura działają żółciopędne, poprawiają pracę żołądka oraz mogą też posiadać silne właściwości antydrgawkowe.



 Związki sterolowe
 – wspomagają proces produkcji hormonalnych związków steroidowych, pomagają też w utrzymaniu prawidłowego poziomu cholesterolu we krwi. Ponadto wykazują silne właściwości przeciwzapalne, obniżają wysoką temperaturę ciała, a nawet hamują rozwój choroby nowotworowej.

 

 

SPEKTRUM WYKORZYSTANIA

 zapalenie wielonerwowe

 
stany zapalne ścięgien i więzadeł,


 
kontuzje sportowe

 choroby alergiczne

 
rwa kulszowa


 
przeziębienie

 trądzik

 
toczeń rumieniowaty


 
ziarnica
 

 
łuszczyca


 
twardzina

 

 

PRZEPISY

 Surowcem pozyskiwanym z czarciego pazura są korzenie zbierane po przekwitnięciu rośliny. Wysuszony i zmielony korzeń stanowi bazę do przygotowania suchych lub płynnych ekstraktów. Z proszku można przygotować nalewkę, płynny ekstrat lub napar. Można też stosować go bezpośrednio, zażywając doustnie do trzech razy dziennie i popijając ciepłą wodą.

 

 
W celu uzyskania naparu należy jedną łyżkę proszku z czarciego pazura zalać jedną szklanką wrzącej wody, przykryć naczynie i odstawić na około 30 minut. Napar ten można pić maksymalnie trzy razy dziennie, można też stosować go zewnętrznie.



 
Aby z proszku uzyskać nalewkę, należy zalać go 40 procentowym alkoholem i odstawić co najmniej na 14 dni. Tak przygotowaną nalewkę można przyjmować po jednej łyżeczce trzy razy na dzień.



 Płynny ekstrat 
uzyskuje się, zalewając mniejszą ilością alkoholu, niż w wypadku nalewki. W związku ze zmianą proporcji proszku do alkoholu, należy przyjmować dziennie jedynie po pół łyżeczki, maksymalnie trzy razy dziennie.



 
Osoby w trakcie leczenia farmakologicznego powinny wykazywać szczególną ostrożność przy przyjmowaniu preparatów z czarciego pazura, gdyż mogą one wzmacniać działanie niektórych zażywanych leków farmakologicznych, zwłaszcza w wypadku pacjentów kardiologicznych.

[/FMP]
PRZECIWWSKAZANIA: cukrzyca, ciąża, karmienie piersią, zażywanie leków nasercowych.

Literatura cytowana:

1.Klimek B.: Korzeń hakorośli (Harpagophyti radix) – roślinny lek. Postępy Fitoterapii (2001), 2–3, 6, 12–14. [2]

2.Hostettmann K., Marston A., Ndjoko K., Wolfender J. L.: The potential of African plants as a source of drugs. Current Organic Chemistry (2000), 4, 973 –1010. [3]

3.Horoszkiewicz-Hassan M.: Hakorośl rozesłana (czarci pazur) optymalizacja leczenia chorób zwyrodnieniowych i bólów stawowych lekiem roślinnym – przegląd badań farmakologicznych i klinicznych. Farmacja Polska (2003), 59, 487–491.  

4.https://www.ncbi.nlm.nih.gov 

 5.https://pl.wikipedia.org

 6.http://www.czytelniamedyczna.pl 

 7.http://rozanski.li 

Złocień maruna – działa przeciwbólowo i prozdrowotnie.

ZŁOCIEŃ MARUNA (Tanacetum parthenium) zobacz co na jego temat pisze literatura zielarska:

 

CIEKAWOSTKI

 Złocień maruna posiada interesującą historię. Od czasów antycznych są znane jego przeciwbólowe właściwości. Prawdopodobnie stąd pochodzi jego łacińska nazwa – nawiązująca do dziewic (gr. parthenos). Złocień łagodził u nich bóle miesiączkowe.

 

 Inna teoria głosi, że to zioło miało wyleczyć robotnika rannego w czasie budowy greckiego Partenonu. Dowodzi to jednak tego, że właściwości maruny zostały sprawdzone przez tysiące miesiączkujących kobiet i dużą część osób cierpiących na migreny.

 

 W I wieku uznano, że jest to skuteczny środek zwalczający gorączkę. W XVIII wieku z kolei, naukowiec Thomas Hill dowodził, że maruna pomaga łagodzić migrenowe bóle głowy.

 

 

KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Wysoki cholesterol

 Cukrzyca

 Depresja

 Astma

 Migrenowe bóle głowy

 Zakażenia bakteriami

 Stany zapalne

 Reumatyzm

 Bóle menstruacyjne

 Gorączka

 Bóle zębów

 Kaszel

 Wrzody jelita grubego

 Ukąszenia owadów

[FMP]

 

OPIS

 Złocień maruna jest jednym z najdłużej stosowanych w celach leczniczych ziół. Jej właściwości są też bogato udokumentowane, badane na przestrzenie wieków przez wielu uczonych. Dziś możemy z całą stanowczością uznać, że jest to jeden z najskuteczniejszych naturalnych środków przeciwbólowych. Stąd też maruna bywa nazywana średniowieczną aspiryną.

 

 

 Napary czy też nalewki z tego zioła można z powodzeniem wykorzystać do łagodzenia bólu ucha, nerek, głowy, zębów, brzucha.Zmniejszają i skracają ataki migreny i bóle menstruacyjne, które na które często nie działają znane dostępne w aptekach środki. Jednocześnie ma ona działanie przeciwzapalne i antybakteryjne.

 


 
Pomoże odeprzeć ataki 
rozmaitych chorób i złagodzi objawy grypy i przeziębienia zwłaszcza w ich początkowych stadiach. Pomaga w niwelowaniu problemów trawiennych, zadziała rozkurczowo i pomoże obniżyć poziom cholesterolu oraz cukru we krwi.

 

 


 
Istnieją też badania, które dowodzą, że 
specyficzne składniki maruny pomagają w leczeniu depresjiNie bez znaczenia jest też jej wpływ na regulowanie cyklu miesiączkowego oraz wsparcie w terapii chorób ginekologicznych.

 

 

 Pomaga też pozbyć się obrzęków, przynosząc ulgę i poprawiając ogólne samopoczucie. Przetworami z maruny pomogą też np. w łagodzeniu uszkodzeń skóry po ukąszeniach owadów, nadadzą się do nacierania miejsc po stłuczeniach i dla zredukowania dolegliwości reumatycznych.

 

 

OPIS BOTANICZNY

        Złocień maruna, nazywany też wrotyczem jest przedstawicielem rodziny astrowatych i pochodzi z terenów przylegających do Morza Śródziemnego czy Azji Mniejszej.

 

        Obecnie występuje również w Polsce zarówno w przydomowych ogrodach, jak i rosnąca dziko na nieużytkach bądź przydrożach.

       Zwykle są to rośliny jednoroczne, osiągające wysokość do 40 centymetrów o prostej łodydze rozgałęziającej się ku górze. Jej liście są lekko żółtawe i postrzępione.

       

        Kwitnienie zaczyna się w czerwcu i trwa aż do jesieni, powstają wówczas niewielkie białe lub żółte koszyczki. Ma mocny zapach podobny do rumianku. Surowcem leczniczym są właśnie kwiaty.

 

GALERIA

1/5

2/5

3/5

4/5

5/5

 

AKTYWNE SKŁADNIKI

 Laktony seskwiterpenowe – o właściwościach przeciwzapalnych.


 Flawonoidy pochodne apigeniny, luteoliny, kemferolu i kwercetyny
 – działające 
przeciwutleniająco i przeciwzapalnie.


 Olejek eteryczny z kamforą, kamfenem, chryzantenolem, werbenolem, borneolem, 
germakrenem D i farnezenem – wykazujący działanie przeciwbakteryjne.


 Partenolid
 – hamuje proces rozszerzania i zwężania naczyń krwionośnych, a także 
wykazujący działanie przeciwnowotworowe.

 

 

SPEKTRUM DZIAŁANIA

 Złocień maruna wykazuje jedno z niewielu ziół silne właściwości przeciwbólowe. Można powiedzieć, że działa jak naturalna aspiryna. Dlatego też od wieków jest wykorzystywana do zmniejszania dolegliwości bólowych związanych na przykład z migreną czy menstruacją. 

 Wszystko dzięki działaniu zapobiegającym rozszerzaniu i zwężaniu naczyń krwionośnych oraz uwalnianiu serotoniny. Dzięki temu może łagodzić migreny, które są związane właśnie z jej podwyższonym poziomem.

 

1. “U kobiet z bolesnymi miesiączkami zadziała nie tylko przeciwbólowo, ale też rozluźniająco, przeciwskurczowo i odprężająco.Właściwości dezynfekujące i przeciwrobaczycowe maruny przydają się też w terapii chorób kobiecych.”

 

2. “Skutecznie zmniejsza obrzęki i stany zapalne. To, w połączeniu ze wspomnianymi już właściwościami przeciwbólowymi przynosi ulgę na przykład w dolegliwościach jamy ustnej po zabiegach dentystycznych. Nie zaleca się intensywnego płukania zaraz po wyrwaniu zębów, ale przy innych schorzeniach, np. zapaleniach przyzębia taki napar sprawdzi się świetnie lecząc otwarte rany.”

 

3. “Złocień maruna pomoże też zwalczyć pierwsze objawy przeziębienia i grypy. Ma właściwości przeciwgorączkowe i zwalczające stany zapalne. Dzięki temu zwalcza infekcje zapewniając dobre samopoczucie. Ponadto olejek eteryczny maruny działa antybakteryjnie.”

 

4. “Od wielu lat prowadzone są badania, które dają obiecujące wyniki w zastosowaniu maruny w leczeniu nowotworów. Partenolid zawarty w tej roślinie zmniejsza aktywność komórek rakowych i ich odporność na działanie chemioterapii oraz radioterapii. Jest nietoksyczny, dlatego może okazać się przydatny w leczeniu nowotworów płuc, jelita grubego czy czerniaka.”

 

5. “Nie mniej ważną zaletą maruny jest też zdolność do obniżania poziomu cholesterolu i cukru we krwi. Dodatkowo wykazuje działanie antydepresyjne. Może też poprawiać samopoczucie osób chorujących na astmę czy reumatyzm.”

 

6. “Złocień maruna odnajduje też zastosowanie w pielęgnacji i ochronie skóry. Broni jej przed promieniowaniem UV, a w konsekwencji też do powstawania jej uszkodzeń. Ma też działanie lekko rozjaśniające skórę.”

 

 

 

SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Napar z ziela maruny – 2 łyżeczki zalać 1 szklanką wody i parzyć około kwadransa. Spożywać do 3 razy dziennie dla poprawienia trawienia.

 


 Nalewka z maruny
 – rozdrobniony złocień maruna zalać alkoholem 50% w stosunku 1:1 lub 
1:3. Suszone zioła zalać alkoholem zimnym, a świeże gorącym. Odstawić na 2 tygodnie w ciemne i ciepłe miejsce. Można spożywać przy grypie, przeziębieniu, gorączce, migrenach, niestrawnościach i chorobach górnych dróg oddechowych. Można nią smarować miejsca stłuczeń i obrzęków i wcierać dla złagodzenia bólu reumatycznego. Pomoże też w infekcjach bakteryjnych skóry.

[/FMP]

Perełkowiec japoński

PEREŁKOWIEC JAPOŃSKI (Sophora japonica L.) zobacz co na jego temat pisze literatura zielarska:

 

CIEKAWOSTKI

 Perełkowiec japoński znany jest też pod innymi nazwami: szupin japoński, szupin chiński i sofora japońska. Ta ostatnio odwołuje się właśnie do charakterystycznych perełek, które tworzą owoce tego drzewa.

 

 Pomimo nazwy wskazującej na Japonię jako ojczyznę perełkowca, jest on jednym z 50 podstawowych ziół wykorzystywanym przez ludową medycynę chińską i to tam jest najpopularniejszy.

 

 Do Europy został sprowadzony około 1750 roku i traktowany był przez długi czas jako roślina ozdobna.

 

 

 

KIEDY WARTO STOSOWAĆ

 Alergie

 Krwotoki i osłabione naczynia krwionośne

 Skłonności do chorób serca, wątroby i nerek

 Stany zapalne

 Nadciśnienie tętnicze

 Problemy z krążeniem krwi

 Choroby pasożytnicze

 Żylaki, obrzęki, wrzody

 Zakrzepowe zapalenie żył

 Bóle głowy, zawroty

 Objawy grypy, przeziębienia i anginy

 Cukrzyca

 Wylewy, zawały

 Problemy dermatologiczne

[FMP]
 

OPIS

 Perełkowiec japoński nie jest zbyt znaną w Polsce rośliną i raczej nie jest uprawiana w przydomowych ogródkach. Sekretem skuteczności sofory jest bardzo wysoka zawartość rutyny. Niesie ona szeroki spektrum korzyści dla całego organizmu. Przede wszystkim chroni układ krwionośny i usprawnia jego działanie. 

 

 

 Zapewnia dotlenienie i ukrwienie serca, rozpuszcza skrzepy i nie dopuszcza do ich powstawania, reguluje ciśnienie tętnicze krwi, a także poprawia ogólne krążenie. W konsekwencji lepiej niż cokolwiek chroni przed zawałem czy wylewem oraz występowaniem zakrzepicy.

 


 
Poza tym ma działanie przeciwzapalne, bakteriobójcze i rozkurczowe, dlatego niesie 
ulgę w wielu innych dolegliwościach. Pomoże pozbyć się obrzęków, obniży poziom cholesterolu i cukru, a także wesprze cały układ immunologiczny.

 


 
Po napar z perełkowca warto sięgnąć w okresie przeziębień i szalejącej grypy – szybko 
postawi nas na nogi i wspomoże naturalną obronność organizmu.

 


 
Warto też nadmienić, że przyspiesza gojenie ran, a także wspiera leczenie łuszczycy czy 
oparzeń.

 


 
Udowodniono także, że perełkowiec japoński chroni przed skutkami alergii i ma działanie 
antyhistaminowe. Dzięki temu chroni przed takimi dolegliwościami, jak wysypki czy katar sienny.

 

 

 

OPIS BOTANICZNY

       Perełkowiec japoński występuje naturalnie na terenach Korei i Chin. Jest też popularny w Japonii, ale tam jest specjalnie wysadzany. Jest to drzewo sięgające wysokości około 25 metrów, ma ciemnoszarą korę i ciemnozielone gałęzie.

 

       Jego liście są dość charakterystyczne, bo duże – mogą mieć do 25 cm i składać się z kilkunastu listków i jajowatym kształcie. Łatwo zauważyć, że pod spodem mają szczególną sinawą barwę.

       Roślina kwitnie przez dwa miesiące – od lipca do sierpnia i jej kwiaty mają odcień żółty lub kremowy, są spore, bo mają około 30 cm. Perełkowiec wykształca też strączkowe owoce, które można zbierać w październiku.

 

       Do Europy dotarł w połowie XVIII wieku, a obecnie najłatwiej go spotkać na terenie parków oraz ogrodów botanicznych. Surowcem leczniczym są zarówno kwiaty, jak i owoce.

 

GALERIA

1/3

2/3

3/3

 

AKTYWNE SKŁADNIKI

 

 Rutozydy – w tym rutyna chroniąca przed zawałami i poprawiająca krążenie oraz wzmacniająca ściany naczyń krwionośnych.

 


 Olejki eteryczne i oksymatryna
 – spowalnia postępowanie zwłóknienia mięśnia sercowego, 
reguluje jego rytm i nie dopuszcza do niedokrwienia. Ponadto ma działanie antyoksydacyjne i jak każdy olejek eteryczny posiada właściwości bakteriobójcze.

 


 Witamina P
 – wzmacnia działanie witaminy C, a także chroni ją i poprawia jej wchłanianie 
przez organizm.

 


 
A także soforykozyd, sorabielazyd, glikozydy, liczne kwasy – utrzymujące organizm w dobrej 
kondycji.

 

 

SPEKTRUM DZIAŁANIA

1. “Gdyby ktoś chciał ująć w skrócie działanie perełkowca japońskiego, powinien odnieść się do jego właściwości wzmacniających naczynia krwionośne. Dzieje się tak, ponieważ ma ogromną zawartość rutozydów, a także witaminy P i innych związków wykazujących podobne działanie. Dzięki temu spożywanie preparatów na bazie perełkowca japońskiego pozwala na skuteczne leczenie oraz profilaktykę wszelkich chorób dotyczących układu krążenia.”

 

 

2. “Nie tylko wzmocni naczynia krwionośne, ale też spowoduje, że będą nieco bardziej elastyczne, poprawia krążenie, reguluje przepuszczalność naczyń krwionośnych i rozpuszcza zakrzepy żylne. Ma działanie przeciwzawałowe. Pomoże osobom, które borykają się z częstymi krwotokami np. z nosa.”

 

 

3. “Zaleca się spożywanie go także tym, którzy walczą z wysokim ciśnieniem tętniczym, mają wysoki poziom cholesterolu i problemy z sercem.Perełkowiec zmniejsza ryzyko wystąpienia zawałów i wylewów, a także chorób wieńcowych. Jeśli takie już się pojawiły, to pomoże w codziennym funkcjonowaniu.”

 

 

4. “Eliminuje także skurcze mięśni i uderzenia gorąca.”

 

 

5. “Wpływając na obniżenie ciśnienia tętniczego krwi pośrednio oddziałuje też na redukcję takich problemów jak obrzęki, wysoki poziom cukru i cholesterolu, czy utrudniona praca nerek. Przynosi także zadowalające efekty w leczeniu żylaków odbytu.

 

 

6. “Ponadto perełkowiec japoński posiada właściwości przeciwbakteryjne, przeciwzapalne i rozkurczowe. Dzięki temu wspiera organizm w walce z chorobami wynikającymi z zakażeń pasożytniczych, ale też zmniejsza stany zapalne.”

 

 

7. “Poza tym sofora jest bogatym źródłem witaminy C, dlatego świetnie sprawdza się jako środek poprawiający funkcje obronne układu odpornościowego. Pomoże zwalczyć pierwsze objawy przeziębień, grypy, oraz jest niezastąpionym wsparciem podczas anginy.”

 

 

8. “Te same właściwości mają ogromne znaczenie dla leczenia schorzeń dermatologicznych, takich jak oparzenia, wrzody żołądka i dwunastnicy, łuszczyca czy grzybica, a także przyspiesza gojenie ran.”

 

 

SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Napar – 1-2 łyżki na 1 szklankę wrzątku lub mleka. Odstawić na kilka minut (można dodać miód) Profilaktycznie spożywać 1 szklankę dziennie, a w razie większego zapotrzebowania – do 3 szklanek.

 


Nalewka lub intrakt:
 połączyć świeży lub suchy surowiec z gorącym alkoholem 50-60% w 
proporcjach 1:3-5. Odstawić na przynajmniej 7 dni, a następnie przecedzić. Można pić po 10 ml do 2 razy dziennie.

[/FMP]

Przytulia właściwa – pogotowie dla układu pokarmowego

Przytulia właściwa (Galium, Galium verum L. ), zobacz co na jej temat jest napisane w literaturze zielarskiej:

 

CIEKAWOSTKI

 Przytulia właściwa (Galium, Galium verum L. ) to pospolita roślina, uważana czasami za chwast, a mimo to, stosowana już w średniowieczu w medycynie ludowej, do dziś dostarcza cennego surowca zielarskiego.

 

 Nasi przodkowie mieli dla niej wiele innych nazw, takich jak kołysalnik, miodne ziele, miodnik, mleczne ziele, trojan, tyrlicz, zaprzałek czy kamieła. Nazwa Galium pochodzi od słowa “gal” czyli mleko, a to dlatego, że dawniej używano tę roślinę w serowarstwie do warzenia mleka.

 


 Przytulię właściwą wykorzystywano na wiele sposobów, nie tylko w celach zdrowotnych. Suszoną rośliną wypełniano dawniej materace, gdyż zapach kumaryny, jaki wydziela, odstraszał pchły.

 

 Żółte kwiatostany tej rośliny służyły jako barwnik spożywczy, niczym drogi szafran. Z kolei korzenie przytulii służyły do barwienia tkanin na czerwono i żółto, a po dodaniu octu na niebiesko.

 

Nasiona tego zioła można spożywać na surowo, a gdy się je upraży, stają się substytutem kawy.

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 nieżyt żołądka i jelit


 zły stan skóry (trądzik, wypryski)


 stan zapalny pęcherzyka żółciowego


 kamica nerkowa


 biegunka


 stany zapalne gardła


 nadmiar wody w organizmie


 oczyszczanie organizmu

 [FMP]


OPIS

      Zioło to stosowane już w średniowieczu, a dziś nieco zapomniane, posiada wiele właściwości, dla których warto po nie sięgnąć.

 

Działa rozkurczowo, przeciwbólowo, antyseptyczne, moczopędnie, żółciopędnie, a także regeneruje i oczyszcza organizm. 

 

 

 Pomaga nie tylko w walce z chorobami wewnętrznymi ale i skórnymi takimi jak trądzik, egzemy i przebarwienia.

 

 

 Ma również zbawienny wpływ na układ nerwowy regulując jego procesy.

 


 
Jest też świetnym dodatkiem do potraw, wykorzystywanym kulinarnie w wielu kuchniach świata.

 

 

 Podnosi smak baraniny, kaczki, gęsi, królika czy też ryb. Dodawana jest do potraw z warzyw. Roślinę tę można również przyrządzać jak szpinak.

 

 

OPIS BOTANICZNY

       Galium verum występuje w umiarkowanej strefie klimatycznej Europy, również w Polsce, a także w Azji i Afryce Północnej. Preferuje gleby suche, czasem średnio wilgotne, zasadowe do obojętnych. Wybiera sobie różne miejsca, od łąk, zarośli i muraw, po skraje lasów, aż do pastwisk i zwykłych nasypów kolejowych.


        Bylina ta osiąga wysokość 30 – 100 cm. Wzniesiona, krótko owłosiona łodyga, u góry jest zazwyczaj rozrośnięta. Wyrastają z niej omszone, lancetowate liście, z punktów na łodydze po 8-12 sztuk. Kłącza przytulii rozrastają się pod ziemią, tworząc wydłużone płożące pędy.



        Roślina ta od czerwca do września zakwita na żółto, jej niewielkie kwiaty są promieniste,  czteropłatkowe i przybierają kształt gwiazdy. W czasie kwitnięcia przytulia przyciąga pszczoły, wydzielając słodki zapach. Galium verum wydaje owoce w postaci rozłupni rozpadającej się na dwa orzeszki.



        Z przytulii uzyskuje się surowiec zielarski w trakcie kwitnienia, wykorzystuje się również kłącze i korzeń pozyskiwany wiosną i jesienią. Uznaje się, że świeża roślina ma silniejsze działanie niż susz.

 

GALERIA

1/6

2/6

3/6

4/6

5/6

6/6

SPEKTRUM DZIAŁANIA

 W Przytulii właściwej znajduje się m.in. asperulozyd – substancja czynna uznawana za aktywny składniki przeciwbakteryjny, a także saponiny wykazujące właściwości przeciwzapalne i przeciwgrzybiczne. 

 

 

 Kolejnym składnikiem tego zioła są alkaloidy charakteryzujące się działaniem przeciwbakteryjnym, przeciwgrzybicznym, przeciwbólowym oraz pobudzającym ośrodkowy układ nerwowy.

 

 Jednym z najbardziej znanych alkaloidów jest kofeina, która pobudza przemianę materii, a także przyczynia się do usuwania złogów tłuszczu. Przytulia zawiera również sole mineralne, takie jak jod i potas oraz krzem.

 

 

 Przytulię można wykorzystywać w celu zatrzymania krwawienia z nosa. Warto po nią sięgać w wypadku bólu czy gorączki. Pomocna jest w walce z chorobami skóry, w łagodzeniu owrzodzeń czy skutków poparzeń, generalnie wygładza i zmiękcza skórę. To niepozorne zioło oczyszcza z bakterii chorobotwórczych wątrobę, nerki, śledzionę i trzustkę.

 
 

SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Z przytulii można sporządzić napar lub odwar, które można spożywać bez ograniczeń. Aby uzyskać napar, należy jedną łyżkę surowca zalać 1 szklanką wrzącej wody, przykryć naczynie na około 15 minut, a następnie odcedzić. 

 

 Odwar natomiast uzyskuje się zalewając 2 łyżki ziela dwiema szklankami wody, którą należy doprowadzić do wrzenia, a następnie gotować około 10 minut i przecedzić. Schłodzony odwar można stosować w celu przemycia skóry o tłustej lub trądzikowej cerze, czy też z wypryskami.


 
Z zioła tego można sporządzić też zimny wyciąg. W tym celu należy 2-3 
łyżki zmielonego suszu zalać dwiema szklankami chłodnej wody mineralnej i pozostawić to na 6 godzin. Należy tak przygotowany napój wypić w ciągu dnia, w porcjach po pół szklanki, będąc na diecie wysokobiałkowej i w wypadku stosowania odżywek dla sportowców.



 
Następna możliwość wykorzystania przytulii to macerat, który przygotowuje 
się ze świeżej rośliny, mieląc ją i zalewając wodą na około 6 godzin. Tak przygotowaną miksturę, spożywaną po 100 ml, zaleca się w wypadku niedoczynności enzymatycznej trzustki czy też żołądka.



 
Z przytulii można też sporządzić nalewkę, zalewając 1 porcję suszu 3 
porcjami alkoholu do 40%. Tak przygotowany trunek można spożywać w ilości 1 kieliszka dziennie.

 

 
Przy udziale przytulii zafundować sobie domowe SPA. Kąpiel z dodatkiem 
tego zioła sprawi, że skóra będzie po niej w lepszej kondycji. Aby ją przygotować, należy 2-3 łyżki ziela zalać 3 litrami wody. Po doprowadzeniu jej do wrzenia i odstawieniu na 15 minut, należy to przecedzić, przelać do wanny i uzupełnić wodą. Taka kąpiel powinna trwać od 5 do 15 minut.


 PRZECIWWSKAZANIA: ciąża, karmienie piersią.

[/FMP]

Mydlnica lekarska

MYDLNICA LEKARSKA (Saponaria officinalis L.) zobacz co na jej temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKI

 Jak sama nazwa wskazuje, mydlnica lekarska ma właściwości zbliżone do mydła. Dawniej stosowano odwary z jej korzeni do mycia się. Mocno się pienią i pomagają w czyszczeniu oraz praniu, a jednocześnie nie wywołują reakcji alergicznych, w czym tkwi przewaga zioła nad mydłem czy chemicznymi szamponami.

 


 
Sprawdza się do pielęgnacji tkanin i do dziś jest składnikiem środków do prania 
delikatnych materiałów. Specjalny mydlik pozwalał odtłuścić wełnę, natomiast ten sam odwar stosowany do mycia sprawdzał się też do prania jedwabiu czy koronek.

 


 
Nasiona mydlnicy są 
trujące dla ryb, dlatego niektóre plemiona stosowały ten sposób na połów.

 


 
Mydlnica stanowi 
też antidotum na ukąszenia węży. Koloniści używali jej do czyszczenia pokładów statków, a piwowarzy do zwiększenia pianki w kuflu piwa.

 

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Choroby i stany zapalne układu oddechowego


 Zaparcia


 Kaszel


 Obrzęki


 Reumatyzm


 Trądzik


 Uszkodzenia i stany zapalne skóry


 Wypadanie włosów, łojotok, łupież

 

 

 OPIS ZIOŁA

 Nawet jeśli słyszymy nazwę mydlnica lekarska po raz pierwszy, łatwo domyślić się jakie ma działanie. I nawet jeśli wydaje nam się, że nie wiemy, jak wygląda, to tak naprawdę każdy widział tę roślinę chociaż raz w życiu, zwłaszcza jeśli mieszka na nizinnych terenach Polski. 

[FMP]

 

 Wyróżnia ją intensywne oddziaływanie na układ oddechowy. Daje przede wszystkim efekt wykrztuśny, dzięki czemu świetnie sprawdzi się jako środek wspierający leczenie zwykłego kaszlu, ale też stanów zapalnych płuc, oskrzeli czy tchawicy.

 

 

 Złagodzi też objawy pylicy czy astmy i pomoże pozbyć się wydzieliny zalegającej w układzie oddechowym. 

 

 

 Mydlnica korzystnie działa na układ trawienny. Ma właściwości moczopędne, przez co redukuje obrzęki i przynosi ulgę w reumatyzmie i artretyzmie. Dodatkowo działa korzystnie na produkcję żółci, a także zapobiega powstawaniu kamieni żółciowych oraz moczowych.

 

 

 Ma działanie lekko przeczyszczające, ale spożywana w nadmiarze może wywołać biegunkę. Przyspiesza trawienie. Działa też lekko napotnie. Wszystkie powyższe właściwości odnoszą się do działania wewnątrz organizmu.

 

 

 Przede wszystkim jednak mydlnica lekarska jest znana ze swoich cech antybakteryjnych i myjących. Można ją wykorzystać na przykład do stworzenia domowej roboty szamponu. Odżywi włosy, doda im objętości i pomoże pozbyć się łupieżu oraz łojotoku.

 

 

 Nada się też do przemywania skóry. Złagodzi objawy chorób świądowych, ale też pomoże w leczeniu trądziku czy egzemy. Przyspieszy też skutecznie gojenie ran i ujędrni oraz wygładzi skórę.

 

 OPIS BOTANICZNY

       Mydlnica lekarska jest niezbyt wymagającą rośliną wieloletnią typową dla terenów Europy, Azji i Afryki Północnej. Należy do rodziny goździkowatych, a w Polsce występuje głównie na nizinach.

 

       Dorasta maksymalnie do 70 centymetrów wysokości. Ma liście o kształcie jajowatym lub lancetowatym. Jej kwiaty są dość duże, o delikatnym różowym kolorze, niekiedy bardziej wpadającym w biel.

 

      Kwitnie całe lato, aż do września. Lubi miejsca mocno nasłonecznione i gleby obojętne lub zasadowe.

 

     Często można ją spotkać na wysuszonych brzegach zbiorników wodnych, w lasach, na przydrożach.

 

[/FMP] GALERIA

1/4

2/4

3/4

4/4

[FMP]

 AKTYWNE SKŁADNIKI

 Saponiny trójterpenowe – odpowiedzialne za powstawanie piany, właściwości myjące, antybakteryjne, chroniące przed pasożytami.

 


 Sole mineralne: miedź, cynk, mangan, wapń, żelazo
 – odpowiedzialne za prawidłowe 
funkcjonowanie układu nerwowego i kostnego, a także wspierające pracę układu krążenia.

 


 Flawonoidy
 – właściwości przeciwzapalne i antyoksydacyjne, chroniące komórki.

 


 Glikozyd flawonowy pinit.

 

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

 Mydlnica lekarska jest rośliną dość pospolitą w Polsce, a jej szczególne właściwości są znane od bardzo dawna. Poza wykorzystaniem jej do celów higienicznych, ma ogromne znaczenie w zastosowaniu wewnętrznym. 

 

 

 1. “Jest przede wszystkim skutecznym środkiem pobudzającym odruch kaszlu, dlatego ułatwia odkrztuszanie. Sprzyja produkcji śluzu w układzie oddechowym, stąd też warto ją stosować zwłaszcza w przewlekłych chorobach dróg oddechowych. Pomoże między innymi w leczeniu pylicy, zapalenia oskrzeli i astmy.”

 

 

2. “Sprawdzi się w zwalczaniu kamieni moczowych i żółciowych, a także złagodzi objawy skazy moczanowej. Ma działanie moczopędne i lekko przeczyszczające. Redukuje obrzęki i przynosi ulgę w reumatyzmie. Wspiera funkcjonowanie żołądka. Ma działanie rozkurczowe i napotne.”

 

 

3. “Nie bez znaczenia jest też wspomniane już kosmetyczne działanie. Dzięki dużej zawartości saponin, mydlnica ładnie się pieni, więc znajduje zastosowanie w naturalnych środkach myjących. Można ją znaleźć w składzie mydeł, płynów do kąpieli, past do zębów, a także szamponów i wszelkich preparatów mających zwalczać trądzik.”

 

 

4. “Odwar czy też napar można po przestudzeniu wykorzystywać do przemywania skóry tłustej i trądzikowej. Złagodzi stany zapalne i przyspieszy gojenie ran. Przy regularnym stosowaniu skóra staje się gładsza i jędrniejsza. Ten sam odwar można także wykorzystać do umycia włosów, zwłaszcza takich, które potrzebują odżywienia i objętości oraz wzmocnienia.”

 

 

5. “Mydlnica lekarska sprawdzi się przy wszelkich chorobach skóry, których objawem jest świąd. Nada się też do leczenia łojotoku, egzemy czy opryszczki. Ma działanie antybakteryjne dlatego świetnie odkaża rany i uszkodzenia skóry.”

 

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Napar: 2 łyżki suszu zalać 2 szklankami wrzątku. Parzyć przez pół godziny, a następnie przecedzić. Można pić po 50 ml 5 razy dziennie.

 


 Nalewka:
 pół szklanki suszu zalać 300 ml wódki. Odstawić na 2 tygodnie, a następnie 
przelać nalewkę do osobnego naczynia. Spożywać po pół łyżeczki do 5 razy na dobę lub przemywać nią skórę ze stanem zapalnym czy pokrytą trądzikiem.

 

 Odwar: 2 łyżki kłączy gotować 10 minut w 2 szklankach wody. Odstawić na 20 minut, przecedzić i dolać nieco wody. Pić 4 razy na dobę po max. 50 ml.


 Szampon:
 3 łyżki korzeni zalać wrzątkiem, przykryć i odstawić na kwadrans. Odcedzić i 
dodać łyżeczkę soku z cytryny. Pomoże na łupież i może być regularnie stosowany jako szampon do codziennej pielęgnacji włosów i skóry głowy.

[/FMP]

Yerba Mate – energia z natury.

YERBA MATE – ostrokrzew paragwajski (Ilex paraguariensis) zobacz cona jego temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKI

 Mało kto wie, że yerba mate, czyli wysuszone liście i gałązki ostrokrzewu paragwajskiego zostały rozpropagowane w Europie przez jezuitów. To oni docierając z misją do ludności dzisiejszej Argentyny, Paragwaju czy Brazylii zauważyli u miejscowych szczególne zamiłowanie do tej rośliny.

 

 Zdaniem zakonników liście yerby mogły z powodzeniem zastąpić popularną już wówczas na Starym Kontynencie herbatę.

 

 Istnieje legenda, która tłumaczy też, dlaczego w krajach Ameryki Południowej nazywa się ten napój naparem przyjaźni. Otóż według niej boginie Księżyca i Chmury zostały zaatakowane przez jaguara, gdy wybrały się na ziemię, żeby ją zwiedzać. Ich życia zostały uratowane przez pewnego starca, któremu boginie podarowały nową roślinę i tak powstało yerba mate.

 

 Istnieje też coś takiego jak rytualne picie yerba mate, które ma pomóc w nawiązaniu znajomości.

 

 Yerba mate jest nieodłącznym kompanem Wojciecha Cejrowskiego znanego z programu telewizyjnego “Boso przez świat”.

 

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Przewlekłe zmęczenie i niska energia życiowa


 Osłabiony układ odpornościowy


 Miażdżyca, wysoki poziom cholesterolu


 Nadwaga i otyłość


 Cukrzyca


 Stany zapalne


 Choroby wynikające z zakażeń pasożytami i grzybami


 Reumatyzm


 Nerwowość, stany depresyjne


 Osłabiona koncentracja


 Ogólne osłabienie i zmęczenie, brak energii


 Słabe krążenie krwi


 Napięcie nerwowe, bezsenność, stres

 

 OPIS ZIOŁA

[FMP] Każda z dziesiątek korzystnych właściwości yerba mate składa się na napój, który rdzennym mieszkańcom Ameryki Łacińskiej pomagał przetrwać w ciepłym i wilgotnym klimacie. Dla przeciętnego Europejczyka pewnie mniejsze znaczenie będzie miało działanie tonizujące i orzeźwiające pomagające znosić upały, ale nie oznacza to, że yerba jest u nas niedoceniana. Wręcz przeciwnie. W obliczu plagi jaką są choroby cywilizacyjne zaczynamy coraz bardziej doceniać naturalne właściwości przeciwnowotworowe, przeciwckurzycowe, przeciwmiażdżycowe i pobudzające yerba mate. Zresztą nad jej zaletami można rozwodzić się godzinami i jeszcze nie powiedzieć wszystkiego.


 
Dość nadmienić, że regularne spożywanie tego szczególnego napoju doda energii i 
postawi nas na nogi lepiej niż kawa. I choćby z tego powodu warto trzymać w pobliżu tykwę, do której przez cały dzień można dolewać świeżej wody, bez uszczerbku na właściwościach zdrowotnych napoju.


 
Spożywanie yerba mate zapewnia uczucie sytości – ma to ogromne znaczenie dla osób, 
które chcą zadbać o swoją wagę, a prowadzą siedzący tryb życia. Pobudzenie fizyczne docenią z kolei osoby aktywne. Dla obu grup ważna będzie ogromna zawartość pierwiastków i witamin.


 
Osoby pracujące umysłowo docenią yerbę za wspomaganie koncentracji, ale też działanie 
obniżające napięcie nerwowe. W konsekwencji regularne picie tego napoju może ochronić nawet przed wystąpieniem depresji.


 
Dodatkowo oczyści krew z toksyn, wzmocni kości i zęby, a także poprawi wygląd włosów, 
skóry czy paznokci. Zmniejsza również dolegliwości związane z reumatyzmem, czy chorób wynikających ze stanów zapalnych i zakażeń pasożytami.

 

 

 OPIS BOTANICZNY

     Yerba mate pochodzi z terenów Ameryki Łacińskiej, gdzie występuje naturalnie. Jest to drzewo mogące osiągać do 15 metrów wysokości, choć zazwyczaj jest o połowę niższe. Ma gładką korę, a drewno yerby nie jest zbyt trwałe.

      Ma duże zimnozielone liście i kwitnie na biało w okresie od października do grudnia. Jako surowiec wykorzystuje się głównie liście i gałązki.

 

[/FMP]

 GALERIA

1/4

2/4

3/4

4/4

[FMP]

 AKTYWNE SKŁADNIKI

 Kofeina – działa pobudzająco i przyspieszająco na krążenie krwi.


 Saponiny
 – działające bakteriobójczo.


 Witaminy
 – A, B1, B2, C, E – stanowiące mieszankę zapewniającą witalność, dobre 
samopoczucie i energię umysłową oraz fizyczną.


 Rutyna
 – wspierająca pracę układu odpornościowego.


 Minerały
 – magnez, potas, mangan itp.


 Ksantyny
 – wspierające leczenie astmy.

 Przeciwutleniacze i polifenole – chroniące przed starzeniem się komórek i ich mutacjami prowadzącymi do nowotworów.

 

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

1. “Podstawową zaletą yerba mate jest pobudzanie organizmu i dodawanie mu energii. Podczas gdy kawa pobudza na chwilę, yerba mate daje kopa na dużą część dnia, a jednocześnie uzupełnia ważne składniki mineralne, które kawa z kolei wypłukuje. Ma też taką zaletę, że nie wywołuje rozdrażnienia, które często występuje, gdy przedobrzmy z kawą. Ciekawe jest to, że choć pobudza i dodaje energii to nie zaburza rytmu snu i zapewnia jasność umysłu.

 

2. “Dzięki temu yerba pobudza nie tylko umysł na przykład wspierając koncentrację, ale też i ciało poprawiając jego przemianę materii czy wspierając działanie układu odpornościowego.”

 

3. “Ważną cechą jest też uczucie sytości, które gwarantuje napar z yerby. Dzięki temu świetnie uzupełnia dietę odchudzającą. Przy okazji wspiera też metabolizm i usuwanie toksyn z organizmu. Wysoka zawartość makroelementów i pierwiastków znakomicie uzupełni też braki spowodowane dietą, ale też sprawdzi się w okresach rekonwalescencji po chorobach czy też po prostu zimą, kiedy mamy ograniczony dostęp do świeżych warzyw i owoców.”

 

4. “Dużą zaletą są też właściwości rozluźniające i zmniejszające napięcie mięśni gładkichktóre może wynikać ze stresu. Obniża również ciśnienie krwi, a jednocześnie reguluje jej krążenie. Znajduje też zastosowanie w leczeniu reumatyzmu.”

 

5. “Dzięki powyższym na przykład poprawia też pracę układu nerwowego, a także korzystnie wpływa na pracę mózgu i mięśni oraz zwiększa sprawność seksualną.”

 

6. “Wysoka zawartość przeciwutleniaczy hamuje proces starzenia się komórek. Udowodniono też, że napary z yerba mate poprawiają funkcjonowanie nerek, zapobiegają otłuszczaniu organów, np. wątroby, zmniejszają poziom cholesterolu i cukru we krwi, ponadto działają też przeciwzapalnie i zmniejszają obrzęki, a także niwelują ataki grzybów.”

 

7. “Znane są również właściwości chroniące organizm przed zmianami nowotworowymi. Nie dopuszcza do mutacji komórek i chroni DNA przed uszkodzeniami. Picie yerba mate zmniejsza podatność na alergie, a także zwiększa skuteczność działania leków przeciwbólowych.”

 

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 

 Przygotowanie yerba mate jest objęte szczególnym rytuałem. Przede wszystkim – najlepiej pić ją ze specjalnego naczynia nazywanego właśnie „mate”. Może to być tykwa albo pojemnik ceramiczny bądź drewniany. Suszone liście wsypuje się zapełniając większość naczynia, następnie wkłada rurkę, czyli bombille (taka rurka z dziurkami ułatwiająca odcedzenie ziela od napoju) i całość należy zalać gorącą wodą. Nie można do tego używać wrzątku. Można natomiast zalewać ten sam susz kilka razy w ciągu dnia.[/FMP]

Nopal – na otyłość

Nopal (Opuntia) zobacz co na jego temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKI

 NOPAL (folium opuntiae) – Uznawana przez rdzennych mieszkańców terenów dzisiejszego Meksyku za roślinę świętą. Dostarcza soczystych i sycących owoców bogatych w składniki odżywcze.

 

 Jej liście stosowano podobnie jak aloes, zresztą mają nawet podobne, grube liście. Łagodzą stany zapalne i przyspieszają gojenie ran.

 

 Co ciekawe, opuncję wykorzystuje się również do produkcji kleju i papieru. Najwięcej korzyści niesie jednak otyłym.

 

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Nadwaga i otyłość


 Osłabienie organizmu


 Nadciśnienie


 Cukrzyca typu 2


 Skłonność do chorób serca


 Zwiększona aktywność fizyczna


 Ograniczony dostęp do witamin i składników mineralnych np. przez stosowanie diet


 Problemy z funkcjonowaniem układu nerwowego


 Rekonwalescencja po przebytych chorobach


 Miażdżyca


 Zaparcia

 

[FMP] 

 OPIS ZIOŁA

 Nopal to nic innego, jak meksykańska nazwa sproszkowanych liści opuncji figowej. Jest to roślina, która jest jedną z tych najczęściej wykorzystywanych do walki z nadprogramowymi kilogramami. Mówiąc o opuncji figowej trzeba koniecznie wspomnieć o jej oczyszczających właściwościach. Jej zalety są nie do przecenienia dla osób, które walczą z nadwagą, a nawet otyłością. 

 

 Specyficzne składniki aktywne powodują, że nopal świetnie oczyszcza organizm z toksynwspiera działanie wątroby i okrężnicy. Nie dopuszcza do napadów wilczego apetytu

 

 Zaleca się spożywanie nopalu osobom na ścisłych dietach i aktywnym fizycznie – liście opuncji uzupełnią dzienne zapotrzebowanie na składniki odżywcze, których zabraknie w diecie.

 


 
Nie bez znaczenia jest wysoka zawartość minerałów i witamin. Ta mieszanka powoduje, 
że napary z opuncji szybciej stawiają na nogi po przebytych chorobach. Rekonwalescencja trwa znacznie krócej, a chory ma więcej energii. 

 

 

 Spożywanie nopalu jest również zalecane osobom ze skłonnościami do chorób układu krążenia. Opuncja reguluje pracę serca, a także zapobiega wchłanianiu złego cholesterolu, przy czym obniża poziom cukru we krwi. Jej działanie docenią też osoby, które pragną unormować pracę układu nerwowego. 

 

 

 OPIS BOTANICZNY

      Nopal to sukulent, któremu bardzo odpowiada surowy, gorący klimat Meksyku. Jako roślina może osiągać nawet 5 metrów wysokości, mimo braku stałego dostępu do wody. Jest też spotykana w mniejszych postaciach.

     

      Łatwo przystosowuje się jednak do różnych warunków, dlatego z powodzeniem można ją hodować w domu, w doniczce. Na końcach jej grubych i kolczastych liści wyrastają owoce.

 

[/FMP] GALERIA

1/4

2/4

3/4

4/4

 

[FMP] AKTYWNE SKŁADNIKI

 Aminokwasy – wspierają budowę białek, zapobiegają katabolizmowi (rozkładowi) mięśni.


 Witamina A, B1, B2, C i PP(B3)
 – wspierają prawidłowe działanie układu immunologicznego, układu nerwowego i 
ułatwiają wchłanianie minerałów.


 Minerały:
 potas (wpiera pracę serca, przeciwdziała obrzękom), magnez (prawidłowe 
działanie układu nerwowego), wapń (dobry na kości), krzem, sód, żelazo (wspierające układ krwionośny), glin, mangan.


 Kwasy organiczne
 (np. szczawiowy czy winowy), flawonoidy (chronią przed wolnymi 
rodnikami i starzeniem się), a także alkaloidy, terpeny czy betalaniny.


 Błonnik
 – zapewniający uczucie sytości na dłużej.

 

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

1. “Liść nopalu to przede wszystkim dziesiątki korzyści dla osób chcących zadbać o sylwetkę. Reguluje przemianę materii. Wysoka zawartość błonnika powoduje przedłużenie uczucia sytości oraz zmniejsza ilość wchłanianych przez jelita węglowodanów. Zawartość pektyn obniża poziom glukozy, więc blokuje możliwość jej odkładania w komórkach tłuszczowych.”

 

2. “Również dzięki błonnikowi i obecności śluzów nopal przyczynia się do sprawnego oczyszczania organizmu, a do tego reguluje pracę jelit zapewniając regularne wypróżnianie. Oczyszcza okrężnicę, dlatego sprawdzi się przy zaparciach. Nopal redukuje wchłanianie złego cholesterolu (vLDL) i zwiększa produkcję dobrego cholesterolu (HDL) zapobiegając powstawaniu takich chorób jak miażdżyca i innych schorzeń układu trawiennego.”

 

3. “Wspiera pracę wątroby pomagając jej w usuwaniu toksyn z organizmu. Dzięki bogatej zawartości wapna, magnezu, krzemu, potasu czy glinu wspomaga prawidłowe działanie układu odpornościowego. Przyspiesza rekonwalescencję, dodaje energii i witalności. Uzupełni też ubogą dietę wynikając np. z oczyszczania, głodówek czy samego odchudzania. Z tego samego powodu wspiera też prawidłowe działanie układu nerwowego i pracę serca. Liście opuncji wykazują działanie przeciwzapalne i antybakteryjne. Mogą przyspieszać gojenie zwłaszcza świeżych ran.”

 

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Liście opuncji mogą być spożywane w postaci naparu lub samego proszku.


 Proszek
 – uzyskujemy przy pomocy blendera, w którym kruszymy suszone liście. 
Spożywamy po posiłku – 1 łyżeczka proszku w połączeniu z odrobiną miodu lub wody. W ten sposób zapobiega wchłanianiu tłuszczu z pożywienia.


 Napar
 – również zapobiega wchłanianiu tłuszczu, dlatego warto go pić kilka razy dziennie 
maksymalnie 60 minut po posiłku. Wystarczy zaparzyć 3 liście opuncji 200 ml gorącej wody. Napar jest gotowy do spożycia po około 20 minutach.

 Może być spożywana niemal przez wszystkich, z wyjątkiem kobiet w ciąży i karmiących. Poza tym nie ma skutków ubocznych. Spożywana w nadmiarze może mieć silniejsze działanie przeczyszczające.

[/FMP]

Nagietek lekarski – antidotum na trucizny.

Nagietek lekarski (Calendula officinalis L.) Zobacz co na jego temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKI

Nagietek lekarski (Calendula officinalis L.) – Kilka wieków temu, jeszcze w średniowieczu uważano, że nagietek stanowi antidotum na trucizny. Prawdą jest, że pomaga w szybszym powrocie prawidłowych funkcji wątroby po przebytych zatruciach, np. grzybami.

 Źródło wikipedia: Hildegarda z Bingen w swej recepcie na zatrucie z roku 1150 pisze: kto by zjadł truciznę, albo gdy kogoś chciano otruć, niech zaparzy nagietka w wodzie, wyciśnie go i ciepły położy na żołądek. Nagietek truciznę rozrzedzi i wypędzi z wnętrzności. Potem niech chory zagotuje wino i wrzuci doń trochę nagietka, a to znowu zagotuje i wypije. W ten sposób z jego ciała wyjdzie wszystko, co było trucizną, albo przez nos, albo w ślinie wykasłanej i wyplutej.

 Wierzono również, że woreczek z suszonym nagietkiem włożony pod poduszkę przyniesie spokojny sen. Miał też za zadanie odpędzać wszelkie strachy i lęki. Ze względu na swój wygląd nagietki bywają nazywane paznokietkami i pazurkami.

 

Niektórzy uważają, że z kwiatów nagietka można odczytać pogodę. Jeśli danego dnia rano kwiat jest rozwinięty, to znaczy, że nie będzie deszczu.

 

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?


Osłabiona wątroba


 Zatoksycznienie organizmu
 (metabolitami candidy, pasożytów i patogennych bakterii)


 Osłabienie organizmu, zawroty głowy


 Obniżona odporność


 Podrażnienia skóry


 Zwalcza stany zapalne i hamuje infekcje bakteryjne


 Bóle miesiączkowe i przykre objawy menopauzy


 Oparzenia i odmrożenia


 Stany zapalne błon śluzowych


 Choroby nowotworowe (jelit i dwunastnicy)


 Wrzody żołądka


 Problemy z układem trawiennym


 Przemęczone, szczypiące oczy

[FMP]

 

 OPIS ZIOŁA

 Nagietek lekarski na długo został zapomniany. Co prawda często bywał wykorzystywany w przemyśle kosmetycznym, ale złe przetwarzanie tego surowca na skalę przemysłową nie przynosiło pożądanych efektów, stąd też malejący brak zainteresowania.


 
Obecnie jednak ta 
roślina znów staje się popularna. Jej świeże płatki można dodawać do deserów i sałatek. Dzięki swojemu działaniu antyseptycznemu i łagodzącemu jest stosowana do wytwarzania kosmetyków naturalnych.

 

 Odpowiednio przygotowany napar może posłużyć do łagodzenia podrażnień oczu, ale też sprawdzi się w walce z owrzodzeniami czy trudno gojącymi się ranami. Jest nieocenionym składnikiem wielu leków na choroby i osłabienia wątroby.


 
Nagietek ze 
względu na zawartość kwasu salicylowego świetnie działa na cerę trądzikową. Nie bez znaczenia jest jego korzystne działanie na układ pokarmowy. Sprawdzi się w leczeniu schorzeń żołądka i poprawi działanie układu żółciowego. Zadziała też moczopędnie. W połączeniu z innymi ziołami bywa stosowany w terapiach wspierających leczenie i przeciwdziałanie nowotworom.

 

 

 OPIS BOTANICZNY

      Pochodzenia nagietka lekarskiego nie udało się dotychczas ustalić precyzyjnie. Istnieją przypuszczenia, że pochodzi z okolic Iranu.

       W Polsce rośnie dziko, ale jest też uprawiany w hodowlach i przydomowych ogródkach. Kwitnie od maja, nawet do listopada, jeśli ma korzystne warunki.

       Wyrasta na wysokość do 50 cm, ma intensywnie żółte i pomarańczowe kwiatki oraz łamliwe łodygi. Liście o lancetowatym kształcie.

 

 GALERIA

1/5

2/5
3/5

[/FMP] 4/5

5/5

[FMP] AKTYWNE SKŁADNIKI

 Kwasy organiczne, m.in. salicylowy – skutecznie zwalczający trądzik i łagodzący inne podrażnienia skóry.


 Karotenoidy
 – odpowiadające za intensywną pomarańczową barwę.


 Flawonoidy
 – działanie przeciwnowotworowe i oczyszczające organizm z toksyn, chronią 
też przed atakami wirusów, bakterii i grzybów. Regenerują wątrobę.


 Kwas jabłkowy
 – wspierający funkcje układu krążenia, obniżający 
poziom cukru


 Śluzy, sole mineralne (pochodne magnezu), olejki eteryczne o działaniu pobudzającym i 
antyseptycznym, związki żywicowe, śluzy, związki trójterpenowe.

 

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

 Nagietek jest powszechnie wykorzystywany w kosmetyce. Ma zbawienne działanie na skórę. Poprawia jej kondycję, pomaga zwalczać podrażnienia, trądzik czy leczy trudno gojące się rany. Suszone kwiaty nagietka dodane do kąpieli zadziałają kojąco. Można go znaleźć w składzie szamponów, kremów, balsamów itp. Ich cechą charakterystyczną jest pomarańczowa barwa. 

1. “Nagietek ma także działanie gojące na rany po odmrożeniach i oparzeniach. Pomoże w łagodzeniu swędzenia na skórze czy jej skłonności do pękania i wysuszania czy łuszczenia się i łapania infekcji. Napar z tej rośliny nada się do przemywania ran, również takich odleżynowych czy też owrzodzeń żylakowatych.” 

2. “Mało kto wie, że napar z nagietka łagodzi bóle miesiączkowe i objawy menopauzy. Sprawdzi się w walce z chorobami układu trawiennego zwłaszcza przy nowotworze jelita cienkiego i dwunastnicy. Ma działanie rozkurczające, dlatego pomaga przy bólach żołądka i w leczeniu schorzeń układu żółciowego. Napar na roztworze soli fizjologicznej nada się do wykonania lewatywy.”

3. “Mocnym naparem można płukać jamę ustną jeśli pojawiły się afty lub walczymy z bólem gardła. Ma silne działanie przeciwzapalne i pierwotniakobójcze, dlatego chroni organizm przed atakiem drobnoustrojów, a jednocześnie wspiera działanie układuimmunologicznego.”

4. “Jest polecany też osobom, które pracują przy komputerze i często z tego czy innych powodów mają podrażnione oczy. Nada się też do leczenia zapalenia spojówek.”

5. “Udowodniono także przeciwnowotworowe działanie nagietka. Jest wykorzystywany profilaktycznie w stanach przednowotworowych i w okresie rekonwalescencji po usunięciu operacyjnym zmian rakowych np. w przewodzie pokarmowym.”

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Napar z kwiatów nagietka: łyżkę stołową kwiatów nagietka zalać 1,5 szklanki gorącej wody, a następnie parzyć pod przykryciem pół godziny. Po kolejnych 10 minutach odcedzić i pić godzinę przed posiłkiem. Maksymalnie 3 szklanki dziennie. 


 
Kwiaty nagietka znajdują też zastosowanie w kuchni. Świeże płatki można posiekać i dodać 
np. sałatek, natomiast suszone stanowią dodatek do deserów. 

 Intrakt z alkoholu – zalać 100 g suszonego nagietka 300 gramami alkoholu 40%. Odstawić na dwa tygodnie i po tym czasie przefiltrować. 

 Miazga na rany – przez 15 minut gotować 3 łyżki płatków nagietka wymieszane z 1 łyżką wody. [/FMP]

Papaja – naturalne poprawienie trawienia.

Liście papai – zobacz co na jej temat pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKI 

 Papaja, czyli melonowiec właściwy to roślina pełna sprzeczności – często nazywana drzewem, choć z drzewami jako takimi niewiele ma wspólnego. Jej potężne owoce są z kolei nazywane jagodami.

 

 Mało kto wie, że liść papai można wykorzystać jako sposób na detoks od słodyczy i niezdrowego jedzenia. Podziała jak prawdziwy odwyk.

 

 Istnieje też coraz więcej dowodów na to, że liść papai może mieć właściwości antyrakowe.

 

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Zespół jelita drażliwego


 SIBO 
(przerost bakterii w jelicie cienkim)


 Nerwica pokarmowa


 Zalegające grzyby, bakterie i pasożyty


 Choroby skóry


 Niestrawność, dyspepsja i nieżyt żołądka

 

Do stosowania kosmetycznego:


 Łuszczyca


 Odleżyny


 Do usuwania zrogowaciałego naskórka


 Do peelingu enzymatycznego


 Do wygładzania zmarszczek i usuwania zaskórników.

 

[FMP]

 OPIS ZIOŁA

 Osoby borykające się z dolegliwościami jelitowymi (ZJD I SIBO), odczuwają znaczący spadek intensywności nieprzyjemnych objawów, jak przelewanie w żołądku, gazy, biegunki, zaparci i bóle brzucha.


 
Papaina zawarta w liściach papai trawi nie tylko białka z pokarmu, ale również białka pasożytów przewodu pokarmowego (np glisty Ascaris lumbricoides). Co ciekawe wiele pasożytów jest odpornych na działanie enzymów proteolitycznych wytwarzanych przez człowieka, ale pod wpływem papainy ulegają rozpadowi co można wykorzystać podczas usuwania pasożytów z organizmu. W połączeniu z  naturalną witaminą C (zawartą np. w rokitniku) zwiększa się jej aktywność.


 
Działa relaksująco i kojąco na układ pokarmowy. Reguluje procesy trawienia i normalizuje metabolizm. 


 
Dodatkowo napary i okłady z liści skutecznie pozbywają się odcisków, łuszczycy, brodawek i ran, które nie chcą się zagoić.


 
Liście papai mają też właściwości pomagające w walce z nowotworami, dlatego dawniej były wykorzystywane przez Wietnamczyków właśnie w tym celu. Dzisiaj już wiemy (po przeprowadzeniu szeregu badań), że papaja jest jednym ze ziół, które posiadają właściwości antynowotworowe.

 

 

 OPIS BOTANICZNY

      Melonowiec właściwy jest rośliną pochodzącą z krajów Ameryki Południowej i Środkowej. Rośnie też w Meksyku i na Florydzie, zaś uprawy tego drzewa rozwijają się głównie na terenach, gdzie panuje klimat tropikalny lub subtropikalny. 

       Technicznie rzecz biorąc papaja nie jest drzewem, a byliną, choć bywa tak nazywana. Dorasta maksymalnie do 10 metrów, ale nie wytwarza jako takich gałęzi. Jej liście znajdują się na końcu łodygi.

 

        Są dość duże, bo mogą mieć średnicę nawet do 70 centymetrów. Kwiaty pojawiają się w miejscu połączenia liści z pniem. Owoce melonowca są jagodami o długości do nawet 40 centymetrów i średnicy 30 centymetrów. Papaje są oczywiście jadalne, popularnie wykorzystywane na całym świecie, ale to ich liście mają właściwości korzystne dla zdrowia.

[/FMP]

 GALERIA

1/4

2/4

3/4

4/4

[FMP]

 AKTYWNE SKŁADNIKI

 Papaina,


 Chymopapaina,


 Alanina(nawet 116mg na 100g produktu)


 Beta karoten(1,2mg na 100g produktu), 


 Kwas askorbinowy (witamina C)


 Witaminy (E, B, K, B3)


 Składniki mineralne (potas, magnez, cynk, żelazo)


 Tokoferol


 Nystatynę


 Flawonoidy


 Glukozynolany

 

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

1. “Liść papai łagodzi problemy układu trawiennego. Wspiera trawienie białek oraz węglowodanów, a jednocześnie wzmaga produkcję soków trawiennych, redukując wzdęcia i zgagę, dlatego tak często jest wykorzystywany w chorobach typu SIBO czy Zespół jelita drażliwego

2. “Mogą go stosować osoby z wrzodami, a powinny osoby cierpiące na zespół jelita wrażliwego. Ułatwia trawienie mięsa.”

3. “Liść papai pomoże cukrzykowi. Wspiera utrzymanie właściwego poziomu cukru we krwi i ureguluje trawienie cukrów. Dodatkowo działa korzystnie na układ odpornościowy zwiększając aktywność limfocytów. Organizm jest w stanie szybciej zwalczać infekcje i ataki wolnych rodników.”

4. “Zawarte w liściach papai enzymy pozwalają obniżyć stężenie kwasu moczowego we krwi.”

5. “Liść papai odmładza i dba o urodę. Jego składniki aktywne stanowią mieszankę o działaniu antyoksydacyjnym, dzięki czemu nie dopuszczają do przedwczesnego starzenia się komórek. Jednocześnie przetwory z liści papai można wykorzystać zewnętrznie do łagodzenia podrażnień, przyspieszenia gojenia niewielkich ran czy zmniejszyć ból.”

6. “Warto nim przemywać cerę trądzikową, a także ukąszenia owadów, czy też przykładać na opuchliznę oraz zadrapania lub siniaki. Istnieje coraz więcej dowodów na to, że liść papai ma właściwości przeciwnowotworowe.”

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA

 Napar z liści stosuje się dokładnie tak jak zwykłą herbatę. Do szklanki wsyp 2 łyżeczki liści, zalej je wrzątkiem i parz pod przykryciem 10 minut. Nie stosować w ciąży.

[/FMP]
Literatura cytowana
1.http://www.dobreziola.com/2014/10/lisc-papai-dziaanie-i-zastosowanie.html
2. The Wealth of India – A dictionary Indian raw materials and industrial products: Raw material series, Ca-Ci, publications and information directorate, CSIR 1992; 3:276-293.
3. Marotta F, Weksler M, Naito Y, Yoshida C, Yoshioka M. Nutraceutical supplementation, effect of a fermented papaya preparation on redox status and DNA damage in ~ 8 ~ International Journal of Herbal Medicine healthy elderly individuals and relationship with GSATM1 genotype, a randomized, placebo controlled, Cross – over study, Ann Ny Acad Sci 2006; 1067(1):400- 407.
4. Marotta F, Pavasuthipaisit K, Yoshida C, Albergati F, Marandolo P. Relationship between aging and susceptibility of erythrocytes to oxidative damage, in view of nutraceutical interventions, Rejuven Res 2006; 9(2):227-230.
5. Dominguez de Maria P, Sinisterra JV, Tsai SW, Alcantara AR. Carica papaya lipase, an emerging and versatile biocatalyst, Biotechnol Adv 2006; 24(5):493-499.
6. Krishna KL, Paridhavi M, Jagruti Patel A. Review on nutritional, medicinal and pharmacological properties of papaya (Carica papaya Linn), Nat prod Rad 2008; 7(4):364-373.
7. Arvind G, Bhowmik D, Duraivel S, Harish G. Traditional and medicinal uses of Carica papaya, J Med Car Pap 2013; 1(1):2320-3862.
8. Natarjan Sudharkar, Theivanai @ Vidhya R M. Potential medical properties of Carica papaya Linn, Int J Pharm Sci 2014; 6(2):168-173.
9. Arvind G, Bhowmik D, Duraivel S, Harish G. Traditional and medicinal uses of Carica papaya, J Med Car Pap 2013; 1(1):2320-3862.
10. Zunjar V. Pharmacognostic physiochemical and phytochemical studies Carica papaya Linn leaves, Pharmacog J 2011; 3:214-217.

Morwa biała – reguluje cukier i przyspiesza odchudzanie.

MORWA BIAŁA (Morus alba L.) zobacz co na temat jej właściwości pisze literatura zielarska:

 

 CIEKAWOSTKI

 Najczęściej spotykaną i wykorzystywaną w Polsce odmianą morwy jest właśnie odmiana biała. Najstarsze w naszym kraju drzewo tego typu ma ponad dwa wieki, 18 metrów wysokości i obwód pnia przekraczający 4 metry.

 

 Kraje słynące z produkcji jedwabiu wykorzystują te drzewa jako naturalny pokarm dla larw jedwabników. Często można się też natknąć na informacje o wybielających właściwościach morwy białej. Zapobiega na przykład powstawaniu plam starczych.

 

 Na chińskich wsiach ludzie wytwarzają domowej roboty smarowidło do rozjaśniania takich właśnie przebarwień. Ponieważ korzenie i liście morwy białej zawierają hormon wzrostu, stosowano je w medycynie chińskiej u dzieci, które zbyt wolno rosły.

 

 

 KIEDY WARTO STOSOWAĆ?

 Nadwaga

 Podczas odchudzania

 Otyłość

 Cukrzyca typu II

 Gorączka i stany zapalne

 Wrzody żołądka i dwunastnicy

 Podrażnienia i choroby dermatologiczne

 Choroby układu naczyniowego

 Wysoki cholesterol

 Miażdżyca

 Choroby układu oddechowego

[FMP]

 OPIS ZIOŁA

 Smak owoców morwy białej przywodzi na myśl beztroskie dzieciństwo spędzone u dziadków na wsi. Czas jednak pędzi, natomiast właściwości tego niezwykłego drzewa pozostają niezmienne.

 Susz z jej liści powinien znaleźć się w domu każdego diabetyka. Jedną z najważniejszych zalet morwy białej jest właśnie ograniczanie wchłaniania cukru z pokarmów. Wystarczy przed posiłkiem wypić napar, który zahamuje rozkład węglowodanów. Jednocześnie pomoże toodchudzaniu, gdyż dostarczymy organizmowi mniej kalorii i nie zasilimy tym samym tkanki tłuszczowej. Kilka łyków herbaty z morwy skutecznie zahamuje ochotę na coś słodkiego. 

 

 Morwa ma także działanie odkażające, przeciwwirusowe i przeciwzapalne. Z tego powodu warto po nią sięgać przy zwykłych przeziębieniach i grypie. Dodatkowo sprawdzi się w chorobach układu oddechowego i anginie, ponieważ ze względu na zawarte w niej garbniki pomaga w odbudowie błon śluzowych. To w połączeniu z obecnością pektyn pozwoli z kolei zachować w dobrej kondycji układ trawienny, a w szczególności jelita.

 

 Innym plusem jest natomiast obniżanie poziomu cholesterolu i ochrona wątroby. Morwa biała skutecznie też chroni układ naczyniowy na przykład przed miażdżycą. Obniża również ciśnienie krwi. 

 

 Regularne spożywanie naparu z morwy białej pomoże utrzymać cały organizm w dobrej kondycji, przyspieszy powrót do zdrowia po chorobach, a także wesprze działanie układu nerwowego i korzystnie wpłynie na pracę mózgu.

 

 

 OPIS BOTANICZNY

     Morwa biała jest drzewem osiągającym do 15 metrów wysokości. Pochodzi z Chin, ale jest znane właściwie na całym świecie, rośnie również w Polsce. Łatwo rozprzestrzeniła się także do Afryki, obu Ameryk i na wyspy Oceanu Spokojnego.

     Ma dość duże jajowate liście mogące mieć długość nawet 18 centymetrów. Wydziela charakterystyczny mleczny sok. Z kwiatów powstają owoce o jasnej barwie i słodkim smaku. Surowcem wykorzystywanym do fitoterapii są głównie liście.

[/FMP]

 GALERIA

1/4

2/4

3/4

4/4

[FMP]

 AKTYWNE SKŁADNIKI

 Flawonoidy – o działaniu antyoksydacyjnym i chroniącym przed nowotworami.

 Alkaloidy – działają przeciwwirusowo.

 Pektyny – poprawiają pracę jelit i ich perystaltykę, regulują wypróżnianie.

 Garbniki – chronią błony śluzowe organizmu.

 Witaminy z grupy B: tiamina, ryboflawina, pirodoksyna. Witamina PP – poprawiają gojenie się ran, wspierają wzrok, układ nerwowy i pracę mózgu.

 Sterole, kwas fumarowy.

 

 

 SPEKTRUM DZIAŁANIA

1. “Podobnie jak każde inne zioło, również i morwa biała posiada własną „specjalizację” niezależną od ogólnie korzystnego oddziaływania na organizm. W jej przypadku jest to działanie obniżające poziom cukru i stąd zna ją większość z nas. Specyficzny skład liści morwy powoduje zmniejszenie aktywności enzymów, które rozkładają cukry. Nie dopuszcza do przekształcenia ich w glukozę, a przez to znaczna część zjadanych z pokarmem węglowodanów nie zostaje wchłonięta przez organizm, a z niego wydalona. W ostatecznym rozrachunku morwa biała obniża poziom cukru we krwi. Jej właściwości docenią zresztą nie tylko cukrzycy, ale też osoby walczące z nadwagą.  Dzięki ograniczeniu wchłaniania węglowodanów łatwiej chudnąć i unikać odkładania tkanki tłuszczowej. Zmniejsza ilość przyjętych kalorii. Pewną przydatną ciekawostką jest też fakt, że napary z morwy białej zmniejszają apetyt na słodycze.”

 

2. “Liście są bogatym źródłem antyoksydantów. Oczyszczają nas z toksyn, ale też chronią przed atakami wolnych rodników. Istnieją badania, które potwierdzają jej właściwości antynowotworowe.”

 

3. “Zawarte w morwie pektyny wspierają pracę układu trawiennego. Szczególnie korzystnie wpływają na jelita poprawiając ich perystaltykę i regulując proces wypróżniania.”

 

4. “Oddziałuje na cholesterol i trójglicerydy obniżając ich poziom we krwi. Osoby spożywające morwę białą mają mniejsze ryzyko zachorowania na miażdżycę.”

 

5. “Od dawna wiadomo również o korzystnym wpływie morwy białej na układ oddechowy. Przynosi ulgę nawet w tak poważnych schorzeniach jak astma, choroby tchawicy i oskrzeli czy też po prostu przy pospolitym kaszlu. Dzięki garbnikom morwa chroni i odbudowuje błony śluzowe, co sprzyja rekonwalescencji po grypie i przeziębieniu, ale też chroni żołądek. Przetwory z morwy odnajdują też zastosowanie jako środek pomocniczy w leczeniu przeziębień, grypy, a nawet anginy. Morwa biała ma działanie obniżające gorączkę i odkażające. Dzięki temu przyspiesza powrót do zdrowia, ale też wzmacnia cały organizm.”

 

6. “Właściwości przeciwzapalne i ochrona komórek przed uszkodzeniami pomaga utrzymać dobre zdrowie i opóźnić proces starzenia się organizmu.

 

 

 SPOSÓB PRZYGOTOWANIA


 
Napar: 2-3 gramy suszu z morwy białej zalać 200 ml gorącej, ale nie wrzącej wody. Parzyć maksymalnie 6 minut pod przykryciem. [/FMP]